Przestroga Pawła
1Gdy Chrystus Jezus powróci w chwale, aby ustanowić swoje królestwo, wtedy będzie sądził wszystkich ludzi—zarówno żywych, jak i umarłych. Stojąc przed obliczem Boga i Chrystusa, proszę cię więc: 2Głoś słowo Boże i bądź gotowy w każdej sytuacji—bez względu na okoliczności. Ostrzegaj ludzi, zwracaj im uwagę na ich grzechy, ale również podnoś ich na duchu, okazując im cierpliwość i nauczając ich. 3Przyjdzie bowiem czas, że ludzie nie będą chcieli słuchać zdrowej nauki, ale według swoich własnych upodobań będą dobierać sobie nauczycieli, którzy powiedzą im to, co chcą usłyszeć. 4Przestaną słuchać prawdy, ale będą skłonni wierzyć w różne niedorzeczne historie. 5Bądź więc ostrożny i wytrwale znoś cierpienia. Pamiętaj też o powierzonym ci zadaniu głoszenia dobrej nowiny i wywiąż się z tego, czego się podjąłeś.
6Mówię o tym, bo nadchodzi dla mnie czas złożenia ofiary Bogu i zbliża się chwila mojego odejścia. 7Dobrze walczyłem dla Pana. Ukończyłem bieg i zachowałem wiarę. 8Teraz zaś w niebie czeka na mnie wieniec, który Pan—sprawiedliwy Sędzia—wręczy mi w dniu swojego przyjścia. Zresztą nie tylko ja otrzymam tę nagrodę, ale wszyscy, którzy z utęsknieniem czekają na Jego powrót.
Osobiste polecenia
9Tymoteuszu, postaraj się szybko do mnie przybyć, 10bo jestem tu prawie sam. Demas pokochał ten świat i opuścił mnie, udając się do Tesaloniki. Krescens odszedł do Galacji, a Tytus—do Dalmacji. 11Pozostał ze mną tylko Łukasz. Wyruszając do mnie, zabierz ze sobą Marka, gdyż potrzebuję jego pomocny. 12Tychika sam wysłałem do Efezu. 13Przynieś ze sobą mój płaszcz, który zostawiłem w Troadzie u Karposa, oraz moje księgi, zwłaszcza pergaminy.
14Aleksander, kowal, wyrządził mi wiele złego—Pan go za to ukarze. 15Uważaj jednak na niego, gdyż ostro sprzeciwiał się naszej nauce.
16Podczas mojej pierwszej rozprawy w sądzie nikt nie udzielił mi pomocy. Wszyscy mnie opuścili. Mam nadzieję, że Bóg im to wybaczy. 17Ale Pan był ze mną i dodał mi sił, abym mógł dokończyć dzieło, którego się podjąłem, i by wszyscy poganie mogli usłyszeć dobrą nowinę. Można więc powiedzieć, że zostałem wyrwany z samej paszczy lwa. 18Pan zawsze wybawia mnie z każdej opresji i w końcu doprowadzi mnie do swojego królestwa w niebie. Jemu niech będzie wieczna chwała. Amen!
Końcowe pozdrowienia
19Pozdrów ode mnie Pryscyllę i Akwilę oraz domowników Onezyfora. 20Erast pozostał w Koryncie, a Trofima, ze względu na chorobę, zostawiłem w Milecie.
21Postaraj się przybyć tu przed zimą.
Pozdrowienia przesyłają ci: Eubulos, Pudens, Linus, Klaudia i wszyscy inni wierzący.
22Niech Pan będzie blisko ciebie i niech obdarza cię swoją łaską!
1در پيشگاه خدا و عيسی مسيح كه روزی زندگان و مردگان را داوری خواهد فرمود، تو را مكلف میسازم كه 2در هر موقعيت، و در وقت و بیوقت، كلام خدا را اعلام نمايی. آماده باش تا هر وقت لازم شد، مؤمنين را اصلاح و توبيخ و تشويق كنی. همواره با صبر و بردباری كلام خدا را به ايشان تعليم ده. 3زيرا زمانی خواهد رسيد كه مردم، ديگر به حقيقت گوش فرا نخواهند داد، بلكه به سراغ معلمينی خواهند رفت كه مطابق ميلشان سخن میگويند. 4ايشان توجهی به پيغام راستين كلام خدا نخواهند نمود، بلكه كوركورانه به دنبال عقايد گمراه كننده خواهند رفت.
5اما تو در همهٔ شرايط استوار بايست، و از زحمت ديدن در راه خداوند نترس. مردم را به سوی مسيح هدايت كن و وظايف خود را بیكم و كاست انجام بده.
گفتار پايانی پولس
6اين سفارشها را میكنم چون شايد ديگر نتوانم نزد تو آمده، كمكت نمايم. وقت رحلت من فرا رسيده و بزودی راهی آسمان خواهم شد. 7من برای خداوندم با دل و جان مبارزه كردهام و نسبت به او وفادار ماندهام. اكنون ديگر مسابقه به پايان رسيده و وقت آنست كه استراحت كنم. 8حال، تاجی در آسمان انتظار مرا میكشد، تاجی كه خداوند ما مسيح، آن داور عادل، در روز بازگشت خود به من عطا خواهد فرمود؛ اما نه فقط به من، بلكه به تمام كسانی كه با زندگیشان نشان میدهند كه مشتاقانه منتظر بازگشت او هستند.
9سعی كن هر چه زودتر نزد من بيايی، 10زيرا «ديماس» مرا ترک كرده است؛ او به خاطر علائق و دلبستگیهايش به امور اين دنيا، به «تسالونيكی» رفته است. در ضمن «كريسكيس» به «غلاطيه» و «تيطوس» به «دلماتيه» رفتهاند. 11فقط «لوقا» پيش من است. هرگاه آمدی، «مرقس» را نيز با خود بياور، زيرا به كمک او احتياج دارم. 12«تيخيكوس» هم ديگر اينجا نيست چون او را به افسس فرستادم. 13وقتی میآيی، فراموش نكن ردای مرا كه در شهر «تروآس» نزد «كارپوس» گذاشتهام، همراه بياوری. در ضمن، كتابها، بخصوص اوراق پوستی را نيز بياور.
14«اسكندر» مسگر به من بسيار بدی كرد؛ خداوند خودش او را تنبيه كند. 15تو نيز خود را از او دور نگاه دار، چون او با گفتههای ما مخالفت میكرد.
16در نخستين جلسهٔ دادگاه، هيچكس برای كمک به من، در جلسه حضور نيافت؛ همه مرا ترک كردند. اميدوارم خدا اين خطا را به حساب ايشان نگذارد. 17اما خداوند خودش مرا ياری نمود و فرصت داد تا با دليری پيغام نجاتبخش انجيل را به گوش همهٔ قومهای دنيا برسانم. او مرا نجات داد و نگذاشت مرا جلو شيران بيفكنند. 18بلی، خداوند مرا از هر اتفاق بدی حفظ خواهد كرد و سلامت به ملكوت آسمانی خود خواهد رساند. جلال تا ابد از آن خداوند باد. آمين.
سلامهای پايانی پولس
19خواهش میكنم سلام مرا به «پرسكلا» و «اكيلا» برسان، همچنين به كسانی كه در خانهٔ «اُنيسيفوروس» هستند. 20«اراستوس» در قرنتس ماند؛ «تروفيموس» را نيز كه بيمار بود، در ميليتوس ترک كردم و آمدم. 21سعی كن قبل از زمستان اينجا باشی. «یوبولوس»، «پودنس» و «لينوس»، «كلاديا» و همهٔ برادران سلام میرسانند. 22عيسی مسيح خداوند با روح تو باد. فيض خداوند با شما باد.