Zkrocení jazyka
1-2Bratři, nevytýkejte tak horlivě chyby druhým, vždyť chybujeme všichni. Jestliže budeme jednat špatně jakožto učitelé, náš trest bude o to přísnější.
Kdo umí zkrotit svůj jazyk, dokazuje, že je zralý člověk a umí ovládat sám sebe. 3I velkého koně donutíte k poslušnosti, jestliže mu do huby vložíte nepatrné udidlo. 4Nebo taková loď: i když je velká a žene ji silný vítr, kormidelník ji ovládá malým kormidlem.
5Jazyk je také nepatrný, a přesto může způsobit velké věci. Od malého plaménku může shořet celý les. 6A jazyk je takový plamének. Zapálen hříchem může způsobit v duši člověka i v jeho okolí mnoho zla.
7Člověk umí zkrotit různé druhy zvířat, ptáků, plazů i mořských živočichů, 8ale svůj vlastní jazyk zkrotit nedovede. Co jednou vysloví zlého, vymkne se jeho vůli a šíří se to jako smrtelný jed. 9-10Bratři, jedním a týmž jazykem nelze chválit nebeského Otce a zároveň nenávistně útočit na lidi, jeho děti. 11Tak jako z jednoho pramene nevyvěrá zároveň sladká a hořká voda, tak nemůže ani z jedněch úst vycházet chvála a osočování. 12Cožpak si můžete natrhat olivy z fíkovníku a fíky z vinné révy?
Dvojí moudrost
13Pokládá se někdo za moudrého a zkušeného? Ať tedy prokáže svou moudrost jemným a krásným jednáním. 14Máte-li však v srdci plno hořkosti, závisti a sobectví, nechlubte se moudrostí, protože to se nesrovnává. 15Vaše myšlení neovládá Bůh, nýbrž vaše pudy a ďábel. 16Vždyť tam, kde se objeví závist a sobecké zájmy, objeví se též nesvár a jiné zlo.
17Moudrost pocházející od Boha je především čistá, mírumilovná, laskavá a ústupná. Je vždy milosrdná a vede k dobrým skutkům. Je upřímná a bez jakéhokoliv pokrytectví. 18Bohu se líbí ti, kdo šíří pokoj.
خطرات زبان
1-2برادران عزيز، سعی نكنيد اشتباهات ديگران را فوری به ايشان گوشزد كنيد، زيرا همهٔ ما دچار اشتباه می‌شويم؛ و ما معلمين دينی كه احكام خدا را می‌دانيم، اگر مرتكب اشتباه گرديم، شديدتر از ديگران مجازات خواهيم شد.
اگر كسی بتواند بر زبان خود مسلط شود، قادر خواهد بود در ساير موارد نيز بر خود مسلط باشد. 3اسبی بزرگ را با دهنه‌ای كوچک مطيع خود می‌سازيم و او را به هر جا كه بخواهيم می‌بريم. 4يک سُكّان كوچک، كشتی بزرگ را به هر سو كه خواست ناخدا باشد، هدايت می‌كند حتی اگر بادی شديد بوزد.
5زبان نيز در بدن، عضوی كوچک است، ولی چه خسارات سنگينی می‌تواند به بار آورد. يک جنگل عظيم را می‌توان با يک جرقهٔ كوچک به آتش كشيد. 6زبان همچون زبانهٔ آتش است؛ لبريز از شرارت می‌باشد و تمام بدن را زهرآلود می‌كند؛ آتشی است كه از جهنم می‌آيد و می‌تواند تمام زندگی را به نابودی بكشد.
7انسان توانسته است هرگونه حيوان وحشی، پرنده، خزنده و جاندار دريايی را رام كند، و بعد از اين نيز رام خواهد كرد. 8اما هيچ انسانی نمی‌تواند زبان را رام كند. زبان همچون مار سمی، هميشه آماده است تا زهر كشندهٔ خود را بيرون بريزد. 9-10با آن، لحظه‌ای پدر آسمانی‌مان خدا را شكر می‌كنيم و لحظه‌ای ديگر مردم را كه شبيه خدا آفريده شده‌اند، نفرين می‌كنيم. از دهانمان هم بركت جاری می‌شود، هم لعنت. برادران عزيز، نبايد چنين باشد. 11آيا امكان دارد از يک چشمه، ابتدا آب شيرين بجوشد و بعد آب شور؟ 12آيا می‌توان از درخت انجير، زيتون چيد؟ يا از تاک، می‌توان انجير چيد؟ نه! به همين ترتيب، از چاه شور، نمی‌توان آب شيرين و گوارا كشيد.
خرد آسمانی
13اگر خود را خردمند و حكيم می‌دانيد، بايد همواره مهربان و نيكوكار باشيد؛ و اگر به سبب داشتن اين گونه اعمال به خود نباليد، آنگاه براستی خردمند می‌باشيد. 14اما اگر در زندگی‌تان كينه و حسادت و خودخواهی وجود دارد، بيهوده سنگ عقل و خرد را به سينه نزنيد، كه اين بدترين نوع دروغ می‌باشد؛ 15زيرا در آن خرد و حكمتی كه خدا می‌بخشد، اين گونه صفات ناپسند وجود ندارد، بلكه اينها دنيوی، غيرروحانی و شيطانی هستند. 16در واقع، هر جا كه حسادت و جاه‌طلبی وجود دارد، هرج و مرج و هرگونه شرارت ديگر نيز بچشم می‌خورد.
17اما خرد و حكمتی كه از آسمان می‌باشد، در وهلهٔ اول پاک و نجيب است، و بعد صلح‌جو و مؤدب و ملايم؛ حاضر به گفتگو با ديگران و پذيرش نظرات ايشان است؛ لبريز از دلسوزی و اعمال نيک بوده، صميمی و بی‌ريا و بی‌پرده می‌باشد. 18آنانی كه صلح‌جو هستند، بذر صلح می‌كارند و نيكی و خير درو می‌كنند.
