Gesù prega per i suoi
1Quando Gesù ebbe finito di parlare, alzò gli occhi al cielo e disse: «Padre, è giunta lʼora. Rivela la gloria di tuo Figlio, perché possa a sua volta glorificarti. 2Tu, infatti, gli hai dato potere su tutte le creature della terra, perché dia vita eterna a quelli che tu gli hai affidato. 3E questa è la vita eterna: conoscere te, il solo vero Dio, e Gesù Cristo, colui che tu hai mandato nel mondo. 4Io ti ho glorificato qui, sulla terra, facendo tutto ciò che tu mi hai detto di fare. 5Ed ora, Padre, rivela la mia gloria, quella gloria che avevo con te, prima ancora che il mondo esistesse.
6Ho fatto conoscere il tuo nome a questi uomini, che mi hai affidato scegliendoli dal mondo. In effetti sono sempre stati tuoi; tu li hai dati a me, e loro mi hanno ubbidito. 7Ora sanno che tutto ciò che mi hai dato viene da te, 8perché ho dato loro i comandamenti che ho ricevuto da te. Essi li hanno accettati, hanno riconosciuto che io provengo da te, ed hanno creduto che sei stato tu a mandarmi.
9Non prego per il mondo, ma per quelli che tu mi hai dato, perché ti appartengono. 10Ogni cosa mia è anche tua ed ogni cosa tua è mia, perciò sono loro la mia gloria! 11Ormai sto per lasciare il mondo, e lascio anche loro per venire da te. Padre Santo, abbi cura di loro, di tutti quelli che mi hai affidato, perché rimangano strettamente uniti come lo siamo noi; e che nessuno si perda. 12Finché ero con loro, li proteggevo in seno alla tua famiglia. Ho custodito quelli che tu mi hai dato, e nessuno di loro è perito; nessuno, tranne il figlio dellʼinferno, perché così si realizzava ciò che la Scrittura aveva predetto.
13Ed ora vengo da te. Lo dico ai discepoli, perché condividano la mia gioia perfetta. 14Ho dato loro i tuoi comandamenti, ma il mondo li odia, perché loro non sono del mondo, proprio come non lo sono io. 15Non ti chiedo di toglierli dal mondo, ma di proteggerli dal potere di Satana. 16Essi non fanno parte di questo mondo più di quanto non ne faccia parte io. 17Rendili puri e santi, insegnando loro le tue parole di verità.
18Io li mando nel mondo, proprio come tu mandasti me, 19e per loro mi santifico, così come anche loro saranno santificati nella verità.
20Non prego soltanto per questi miei discepoli, ma anche per quelli che in futuro crederanno in me, dopo aver ascoltato la testimonianza di questi primi fedeli. 21Prego che siano uniti nel cuore e nella mente, proprio come lo siamo tu ed io. Padre, come tu sei in me ed io sono in te, così essi siano in noi, ed il mondo crederà che tu mi hai mandato.
22A loro ho dato la stessa gloria che ho ricevuto da te, la meravigliosa possibilità di essere uno solo, come siamo noi. 23Io in loro e tu in me, tutti perfettamente uniti in un solo essere, affinché il mondo possa capire che tu mi hai mandato e li hai amati come hai amato me. 24Padre, voglio con me quelli che mi hai dato, perché possano vedere la mia gloria. Tu me lʼhai data, perché mi hai amato prima ancora che esistesse il mondo!
25Padre giusto, il mondo non ti conosce, ma io sì, e questi discepoli sanno che tu mi hai mandato. 26Io ti ho fatto conoscere a loro e continuerò a farlo, perché il grande amore che hai avuto per me sia in loro; ed io stesso sia in loro».
Nagaampo si Jesus alang sa Iyang mga Tinun-an
1Human kadto isulti ni Jesus, mihangad siya sa langit ug miingon, “Amahan, miabot na ang panahon. Pasidunggi ang imong Anak aron pasidunggan ka usab sa imong Anak. 2Kay gihatagan mo akog katungod sa paggahom sa tanang mga tawo, aron mahatagan ko sa kinabuhi nga walay kataposan ang tanan kanila nga imong gihatag kanako. 3Mao kini ang kinabuhi nga walay kataposan: nga ang mga tawo mag-ila kanimo nga mao lamang ang tinuod nga Dios ug mag-ila usab kanako nga imong gipadala. 4Gipasidunggan ko ikaw dinhi sa kalibotan tungod kay nahuman ko na ang imong gipabuhat kanako. 5Busa karon Amahan, pasidunggi ako diha sa imong presensya. Ihatag kanako ang dungog nga akoa kaniadto sa diha pa ako uban kanimo, sa wala mo pa mugnaa ang kalibotan.
6“Gipaila ko ikaw sa mga tawo nga imong gipili dinhi sa kalibotan ug gihatag kanako. Imo sila kaniadto ug gihatag mo sila kanako, ug gituman nila ang imong mga sugo. 7Karon nahibaloan na nila nga ang tanan nga imong gihatag kanako naggikan kanimo. 8Kon unsa ang imong gitudlo kanako mao usab ang akong gitudlo kanila, ug kini gidawat nila. Ug nahibaloan nila nga ako tinuod gayod nga naggikan kanimo. Ug nagatuo sila nga ikaw ang nagpadala kanako.
9“Nagaampo ako alang kanila. Kini nga pag-ampo dili alang sa mga tawo sa kalibotan, kondili alang sa mga tawo nga imong gihatag kanako, tungod kay sila imo man. 10Ang tanan nga akoa, imo, ug ang tanan nga imo, akoa usab. Ug gipasidunggan nila ako. 11Karon mobalik na ako diha kanimo ug dili na ako magpuyo niini nga kalibotan. Apan sila magpabilin pa dinhi. O balaan nga Amahan, pinaagi sa imong gahom nga imong gihatag kanako bantayi kini nga mga tawo aron silang tanan mahiusa sama nga ikaw ug ako usa lang. 12Sa akong pagpakig-uban kanila gibantayan ko sila pinaagi sa imong gahom nga gihatag mo kanako. Gibantayan ko sila, ug wala gayoy nawala kanila, gawas lang sa tawo nga gitakda na nga mawala, aron matuman ang Kasulatan. 13Karon mobalik na ako diha kanimo. Kining mga butanga ginasulti ko nang daan kanila samtang ania pa ako sa kalibotan aron malipay gayod sila sama kanako. 14Gitudlo ko kanila ang imong gipatudlo kanako. Gikasilagan sila sa mga tawo sa kalibotan, kay dili na sila iya sa kalibotan, sama usab kanako nga dili iya sa kalibotan. 15Dili ako mag-ampo nga kuhaon mo na sila dinhi sa kalibotan, kondili panalipdan mo sila batok kang Satanas. 16Dili sila iya sa kalibotan, ingon nga ako dili usab iya sa kalibotan. 17Ilain sila aron mahimong imo pinaagi sa kamatuoran; ang imong pulong mao ang kamatuoran. 18Ingon nga ako gipadala mo dinhi sa kalibotan, gipadala ko usab sila sa pagtudlo sa mga tawo dinhi sa kalibotan. 19Tungod kanila ginahalad ko kanimo ang akong kaugalingon, aron mahimong imo usab sila pinaagi sa kamatuoran.
20“Dili lang alang niining mga tawo nga nagatuo kanako ang akong ginaampo, kondili apil usab ang mga tawo nga magtuo kanako sa kaulahian pinaagi sa mga pagpanudlo sa mga nagatuo kanako. 21Nagaampo ako kanimo nga silang tanan mahiusa, sama nga ikaw ug ako usa lang. Ug ingon nga ikaw, Amahan, ania kanako ug ako anaa kanimo, hinaut nga ania usab sila kanato, aron nga ang mga tawo sa kalibotan motuo nga ikaw ang nagpadala kanako. 22Gihatagan ko silag kadungganan nga sama usab sa gihatag mo kanako, aron mahiusa sila sama usab kanato nga usa lang. 23Ako anaa kanila ug ikaw ania kanako, aron nga mahiusa gayod sila, ug sa ingon niini nga pamaagi masayran sa mga tawo sa kalibotan nga ikaw mao ang nagpadala kanako. Ug masayran usab nila nga gimahal mo ang mga tumutuo sama sa imong pagmahal kanako.
24“Amahan, buot ko nga kining mga tawo nga imong gihatag kanako makauban ko, aron makita usab nila ang akong gahom, ang gahom nga imong gihatag kanako, tungod kay gimahal mo ako bisan sa wala pa mamugna ang kalibotan. 25Matarong nga Amahan, ang mga tawo sa kalibotan wala makaila kanimo. Apan ako nakaila kanimo, ug sila nga akong mga kauban nasayod nga ikaw mao ang nagpadala kanako. 26Gipaila ko ikaw kanila, ug ipaila ko pa gayod ikaw, aron ang imong paghigugma kanako maanaa kanila, ug ako usab maanaa kanila.”
