LʼAgnello e la pergamena
1Poi vidi nella destra di colui che sedeva sul trono una pergamena arrotolata, scritta sia di dentro che di fuori, chiusa da sette sigilli. 2E vidi un angelo potente che, a gran voce, faceva questa domanda: «Chi è degno di togliere i sigilli e di aprire la pergamena?» 3Ma né in cielo, né sulla terra, né fra i morti vi era qualcuno che potesse aprire la pergamena e leggerla.
4Allora scoppiai in un pianto dirotto, perché non si era trovato nessuno degno di aprirla, nessuno che potesse dirci che cosa contenesse.
5Ma uno dei ventiquattro anziani mi disse: «Non piangere! Ecco, il Leone della tribù di Giuda, il Rampollo di Davide ha vinto la sua battaglia e si è dimostrato degno di togliere i sette sigilli e di aprire la pergamena».
6Guardai, e allora fra il trono con le quattro creature viventi e gli anziani vidi un Agnello in piedi, che portava ancora i segni del suo sacrificio. Aveva sette corna e sette occhi, che rappresentano i sette spiriti di Dio che sono stati mandati in ogni parte del mondo. 7LʼAgnello avanzò e prese la pergamena dalla destra di Dio che sedeva sul trono. 8Mentre la prendeva le quattro creature viventi e i ventiquattro anziani si prostrarono davanti allʼAgnello. Ognuno di loro aveva unʼarpa e una coppa dʼoro piena di profumi, che sono le preghiere degli uomini di Dio. 9Essi cantavano un nuovo canto, questo: «Tu sei degno di prendere la pergamena, di rompere i suoi sigilli e di aprirla, perché sei stato immolato e, con la tua morte, hai riscattato, per darli a Dio, uomini di ogni razza, lingua, popolo e nazione. 10Tu ne hai fatto il Regno di Dio, i suoi sacerdoti; ed essi regneranno sulla terra».
11-12Allora, nella mia visione, udii cantare a voce spiegata i numerosi angeli, che circondavano il trono, le quattro creature viventi e gli anziani: «LʼAgnello che è stato immolato», cantavano, «è degno di ricevere la potenza, la ricchezza, la saggezza, la forza, lʼonore, la gloria e le benedizioni!»
13E tutte le creature, nel cielo, sulla terra, e perfino sotto la terra e nel mare, esclamavano: «A Dio, che siede sul trono, e allʼAgnello vadano la lode, lʼonore, la gloria e la potenza per i secoli eterni!» 14E le quattro creature viventi continuavano a dire: «Amen», mentre i ventiquattro anziani si prostravano in adorazione.
Ang Kasulatan kag ang Karnero
1Pagkatapos sadto, may nakita ako nga linukot nga kasulatan sa tuo nga kamot sang nagapungko sa trono. Ang ini nga kasulatan may sulat sa sulod kag sa guwa kag napitlan sang pito ka selyo.5:1 selyo: Ini hinimo halin sa wax kag ginabutang sa kilid sang linukot nga kasulatan agod sarado. 2Kag may nakita dayon ako nga isa ka gamhanan nga anghel nga nagpanawag sa mabaskog nga tingog, “Sin-o bala ang takos nga maghukas sang mga selyo sang linukot nga kasulatan agod mabuksan kag mahumlad?” 3Pero wala gid sing bisan isa didto sa langit, sa kalibutan, ukon sa idalom sang kalibutan nga sarang makaabri kag makabasa kon ano ang nakasulat sa linukot nga kasulatan. 4Gani naghilibion gid ako tungod kay wala gid sing bisan isa nga takos mag-abri kag magbasa sang sini nga kasulatan. 5Karon, ang isa sa mga manugdumala didto nagsiling sa akon, “Indi ka maghibi, tungod kay si Jesus nga mandadaog nga ginatawag nga Leon nga halin sa tribo ni Juda kag kaliwat ni David sarang makahukas sang pito ka selyo sa linukot nga kasulatan agod mahumlad ini.”
6Dayon nakita ko ang isa ka Karnero nga nagatindog didto sa tunga sang trono, nga ginalibutan sang apat ka buhi nga mga tinuga kag sang mga manugdumala. Kon tan-awon, daw sa ginpatay ini nga Karnero. May pito ini ka sungay kag pito man ka mata nga amo ang pito ka Espiritu sang Dios5:6 pito ka Espiritu sang Dios: Tan-awa ang footnote sa 3:1. nga ginpadala sa bug-os nga kalibutan. 7Nagpalapit ang Karnero sa trono kag ginkuha niya dayon ang kasulatan sa tuo nga kamot sang nagapungko didto. 8Pagkakuha niya sang kasulatan, ang apat ka buhi nga mga tinuga kag ang 24 ka manugdumala nagluhod sa pagsimba sa Karnero. Ang kada isa sa ila may yahong nga bulawan nga puno sang insenso nga amo ang mga pangamuyo sang mga katawhan sang Dios. May arpa man ang kada isa sa ila nga ila ginatukar, 9kag nagakanta sila sang isa ka bag-o nga kanta nga nagasiling,
“Ikaw ang takos nga makakuha sang linukot nga kasulatan kag sa paghukas sang iya mga selyo,
tungod kay ginpatay ka, kag paagi sa imo dugo gintubos mo ang mga tawo agod mangin iya sang Dios.
Ginpili mo sila sa tanan nga tribo, lingguahe, lahi kag nasyon.
10Ginhimo mo sila nga mga hari kag mga pari sa pag-alagad sa aton Dios.
Kag padumalahon mo sila sa kalibutan.”
11Dayon nakita ko kag nabatian ang linibo kag minilyon nga mga anghel. Ang ini nga mga anghel nagatilipon didto sa palibot sang trono, sa apat ka buhi nga mga tinuga, kag sa mga manugdumala. 12Kag nagakanta sila sing mabaskog:
“Ang Karnero nga ginpatay takos nga magbaton sang awtoridad, manggad, kaalam, kusog, pagtahod, pagpadungog, kag pagdayaw!”
13Kag nabatian ko dayon ang tanan nga tinuga sa langit, sa duta, sa idalom sang duta, kag sa dagat nga nagakanta:
“Ihatag ta sa nagapungko sa trono kag sa Karnero ang pagdayaw, pagtahod, pagpadungog kag paggahom sa wala sing katapusan!”
14Nagsabat dayon ang apat ka buhi nga mga tinuga, “Amen!” Kag ang mga manugdumala nagluhod kag nagsimba.
