I martiri di Dio
1Mi fu data allora una canna, una specie di bastone, di quelli che si adoperano per misurare; e mi fu detto: «Àlzati, misura il tempio di Dio e lʼaltare, e conta quelli che sono là ad adorare. 2Ma non misurare il cortile abbandonato nelle mani degli stranieri, che calpesteranno la città santa per quarantadue mesi. 3Ma io manderò due miei testimoni, vestiti di sacco, a fare profezie per milleduecentosessanta giorni».
4Questi due profeti sono i due ulivi e i due candelabri che stanno davanti al Signore della terra. 5Se qualcuno cerca di far loro del male, sarà ucciso da un fuoco che esce dalla loro bocca. 6Essi hanno il potere di chiudere il cielo, perché non piova durante i tre anni e mezzo della loro predicazione, e possono trasformare i fiumi e gli oceani in sangue, e colpire la terra con qualsiasi catastrofe, ogni volta che vorranno.
7Quando poi avranno finito di annunciare la mia parola, per tre anni e mezzo, la bestia che sale dallʼabisso dichiarerà loro guerra, li vincerà e li ucciderà. 8-9E per tre giorni e mezzo i loro cadaveri saranno esposti sulla piazza della grande città che porta i nomi simbolici di «Sòdoma» ed «Egitto», dove il loro Signore fu crocifisso. Non si permetterà a nessuno di seppellirli, e gente dʼogni popolo, razza, lingua e nazione resterà a guardare i loro cadaveri. 10Allora ci sarà una festa mondiale, gli abitanti della terra gioiranno, si scambieranno regali e faranno inviti per celebrare la morte dei due profeti, che erano stati per loro un vero e proprio tormento!
11Ma dopo quei tre giorni e mezzo, lo spirito di vita verrà da Dio ed entrerà in loro e li farà rialzare in piedi. Allora sì che tutti saranno colti da un grande spavento! 12Poi una gran voce dirà dal cielo: «Venite, salite!» Ed essi saliranno in cielo dentro una nuvola, sotto gli occhi dei loro nemici.
13Nel medesimo istante ci sarà un violento terremoto, che farà crollare la decima parte della città, causando la morte di settemila persone. Allora tutti i superstiti, profondamente scossi, daranno gloria al Dio del Cielo.
14La seconda sventura è passata, ma ecco che sta per sopraggiungere la terza!
La settima tromba
15Non appena il settimo angelo suonò, si udirono forti voci dal cielo, che dicevano: «Lʼimpero di questo mondo è passato nelle mani del nostro Signore e del suo Cristo, ed egli regnerà per i secoli eterni!»
16E i ventiquattro anziani che stanno davanti a Dio seduti sui loro troni, si prostrarono bocconi e adorarono Dio, 17dicendo: «Ti ringraziamo, o Signore Dio Onnipotente, che sei e che fosti, perché ora hai preso possesso del tuo grande potere e hai cominciato a regnare. 18Le nazioni erano infuriate contro di te, ma è suonata lʼora della resa dei conti: è tempo di giudicare i morti e di ricompensare i tuoi servi, i profeti, e tutti quelli che, piccoli e grandi, sono tuoi e temono il tuo nome. È tempo di distruggere quelli che mandano in rovina la terra!»
19Allora il tempio di Dio che è in cielo, si aprì e apparve lʼarca della sua alleanza dentro il santuario: vi furono lampi, grida, tuoni e una forte grandinata; e il mondo fu scosso da un grande terremoto.
Ang Duha ka Saksi
1Dayon ginhatagan ako sang inugtakos nga daw sa baston. Nagsiling ang naghatag sa akon, “Sige, taksa ang templo sang Dios kag ang halaran, kag isipa dayon kon pila ang nagasimba didto. 2Pero ang sa guwa sang templo indi lang pag-ilakip takos kay ina para sa mga tawo nga wala makakilala sa Dios. Ini sila amo ang magaguba sang balaan nga siyudad sang Jerusalem sa sulod sang 42 ka bulan. 3Kag sa sina nga mga inadlaw ipadala ko ang akon duha ka saksi nga magasuksok sang sako bilang tanda sa mga tawo nga dapat na sila maghinulsol. Kag magawali sila sang akon ipawali sa ila sa sulod sang 1,260 ka adlaw.”
4Ang ining duha ka saksi amo ang duha ka kahoy nga olibo11:4 duha ka kahoy nga olibo: amo ini sila ang katumanan sang tagna ni Zacarias (4:2-14). kag duha ka suga nga nagatindog sa atubangan sang Ginoo, nga amo ang Ginoo sa bug-os nga kalibutan. 5Kon may magtinguha sa pagsakit sa ila, may kalayo nga magaguwa sa ila baba kag magalaglag sang ila mga kaaway. Pareho sini ang pagpatay sa kay bisan sin-o nga gusto magsakit sa ila. 6May gahom man sila sa pagpugong sang ulan agod indi mag-ulan samtang nagawali sila sang pulong sang Dios. May gahom man sila nga ang tubig sa mga tuburan mahimo nila nga dugo. Kag indi lang ina kundi may gahom pa gid sila sa paghalit sang bug-os nga kalibutan paagi sa nagkalain-lain nga mga kalalat-an sa bisan ano nga oras nga gusto nila.
7Kon makatapos na sila sa pagwali sang pulong sang Dios, awayon sila sang dako nga sapat nga magaguwa halin sa madalom nga buho. Ining duha ka manugwali mapierdi sang sapat kag patyon dayon sila. 8Ang ila bangkay mabilin lang sa karsada sang bantog nga siyudad, nga sa diin ang ila Ginoo ginlansang sa krus. Ang ini nga siyudad nagasimbolo sang Sodom ukon Egipto. 9Sa sulod sang tatlo ka adlaw kag tunga, didto ang ila bangkay sa karsada nga ginatan-aw sang mga tawo sa nagkalain-lain nga lahi, tribo, lingguahe kag nasyon. Kag indi magtugot ang mga tawo nga ipalubong sila. 10Magakalipay gid ang mga tawo sa kalibutan tungod kay napatay na atong duha ka tawo. Magaselebrar sila kag magaregaluhay tungod nga napatay ang duha ka propeta sang Dios nga nagdala sing madamo nga kalisod sa mga tawo sa kalibutan. 11Pero pagkaligad sang tatlo ka adlaw kag tunga, ginbuhi liwat sang Dios ang ila mga bangkay. Nagtindog sila kag ang tanan nga nakakita sa ila hinadlukan. 12Dayon ang ining duha ka saksi nakabati sang tingog nga mabaskog halin sa langit nga nagasiling, “Dali, saka kamo diri sa langit!” Kag samtang nagatan-aw ang ila mga kaaway, nagkayab sila pa-langit. 13Sa amo man nga oras naglinog sing mabaskog. Ang ikanapulo nga parte sang siyudad naguba, kag 7,000 ka tawo ang nagkalamatay sa ato nga linog. Ang mga tawo nga wala nagkalamatay kinulbaan, kag nagdayaw sila sa Dios sang langit.11:13 Dios sang langit: ukon, Dios nga ara sa langit; ukon, Dios nga naghimo sang langit; ukon, Dios nga labaw sa tanan.
14Ang ikaduha nga makahaladlok nga hitabo tapos na, pero may masunod pa nga ikatatlo.
Ang Ikapito nga Trumpeta
15Ang ikapito nga anghel nagpatunog sang iya trumpeta, kag may mabaskog nga mga tingog sa langit nga nagasiling, “Karon ang aton Ginoo kag ang iya pinili nga si Cristo amo na ang magahari sa kalibutan. Kag ang iya paghari wala sing katapusan!” 16Kag ang 24 ka manugdumala nga nagapungko sa ila mga trono sa atubangan sang Dios nagluhod dayon kag nagsimba sa Dios, 17nga nagasiling,
“Ginoong Dios nga makagagahom sa tanan,
ikaw ang Dios sang una, kag ikaw man ang Dios subong.
Nagapasalamat kami sa imo tungod kay gin-gamit mo na ang imo gahom,
kag nag-umpisa ka na nga maghari sa kalibutan.
18Puwerte gid ang kaakig sang mga tawo nga wala nagakilala sa imo.
Kay nag-abot na ang oras nga silutan mo sila.
Kag ang mga patay hukman mo na.
Amo na ini ang oras nga hatagan mo sing padya ang imo mga alagad, ang mga propeta, ang imo mga katawhan, kag ang tanan nga nagatahod sa imo, bantog man ukon indi.
Oras na nga pamatyon mo ang mga tawo nga nagaguba sang kalibutan.”
19Pagkatapos sadto, gin-abrihan ang templo sang Dios didto sa langit. Kag didto sa sulod, makita ang Kahon sang Kasugtanan sang Dios. Dayon nagpangilat, nagginahod, kag nagdinaguob. Naglinog man kag nag-ulan sing yelo nga daw mga bato.
