1È Dio stesso che ha avuto pietà di noi e ci ha dato questo meraviglioso compito, perciò noi non ci perdiamo dʼanimo. 2Non vogliamo imbrogliare la gente, né abbiamo alcun interesse a menare per il naso nessuno; tanto meno cerchiamo di falsificare ciò che insegna la Bibbia. Non sappiamo che farcene di tutti questi metodi vergognosi. Quando parliamo, ci sentiamo alla presenza di Dio, perciò diciamo la verità, sottoponendoci al giudizio di tutti quelli che ci conoscono.
3Se poi il Vangelo che predichiamo è ancora misterioso per qualcuno, lo è per quelli che sono sulla via della perdizione. 4Satana, che è il dio di questo mondo corrotto, li ha resi ciechi, incapaci di vedere la gloriosa luce del Vangelo che splende su di loro, incapaci di comprendere ciò che predichiamo, e cioè: il meraviglioso messaggio della gloria di Cristo, immagine di Dio. 5Non ce ne andiamo in giro a parlare di noi stessi, ma di Gesù Cristo come Signore. Tutto ciò che diciamo di noi è che siamo vostri servi, per amore di Gesù. 6Perché Dio che ha detto: «Splenda la luce nelle tenebre», ha fatto risplendere in noi la sua luce per farci capire che è la sua gloria ciò che brilla sul volto di Gesù Cristo.
Fragili recipienti
7Ma questo prezioso tesoro, questa luce e potenza, che ora splende dentro di noi, si trova in un recipiente molto fragile, e cioè il nostro corpo, perché così sia ben chiaro che questa potenza straordinaria viene da Dio e non da noi. 8Dobbiamo sopportare tribolazioni di ogni genere, ma non siamo ridotti agli estremi. Siamo preoccupati, ma non disperati, 9perseguitati, ma non abbandonati; colpiti, ma non uccisi. 10Portiamo sempre in noi la morte di Gesù, perché si manifesti nel nostro corpo anche la sua vita.
11E così noi viviamo in continuo pericolo di morte, perché serviamo il Signore, ma questo ci offre continuamente lʼoccasione di dimostrare la potenza di Gesù Cristo nei nostri corpi mortali. 12E se per noi predicare vuol dire affrontare la morte, per voi significa avere la vita eterna.
13Noi parliamo con franchezza di ciò che crediamo (fiduciosi che Dio agisce per noi), proprio come dice il Salmo: «Ho creduto, perciò ho parlato». Noi pure crediamo e perciò parliamo. 14Siamo convinti infatti che lo stesso Dio che resuscitò il Signore Gesù, resusciterà anche noi insieme con Gesù, e con voi ci farà comparire alla sua presenza, 15perché tutte queste nostre sofferenze sono a vostro vantaggio. E più sono quelli che si convertono a Cristo, più saranno quelli che lo ringrazieranno per lʼabbondanza della sua grazia; e così il Signore sarà glorificato.
16Noi dunque non ci perdiamo dʼanimo. Anche se i nostri corpi vanno in sfacelo, la nostra forza interiore, che viene dal Signore, cresce di giorno in giorno. 17Dopo tutto, queste nostre sofferenze sono ben poca cosa e non dureranno a lungo. Anzi, grazie a questo breve periodo di difficoltà, avremo una vita gloriosa, che non ha paragoni, e per sempre! 18E così non ci soffermiamo su ciò che vediamo adesso, ma su ciò che non vediamo, perché le cose che si vedono passano, mentre quelle che non si vedono durano per sempre.
پيغام ما روشن است و به مردم روشنايی می‌بخشد
1پس ما هرگز از اين خدمت مهم دست نخواهيم كشيد، زيرا خداست كه از سر لطف، ما را به چنين خدمتی گمارده تا پيغام انجيل او را به مردم برسانيم. 2ما سعی نداريم با حيله و نيرنگ مردم را به سوی مسيح هدايت كنيم. ما نمی‌خواهيم كسی را فريب دهيم. هيچگاه سعی نمی‌كنيم كسی را وادار نماييم كه به تعاليمی كه برخلاف كتاب‌مقدس است، ايمان آورد. ما هرگز به چنين روشهای شرم‌آوری متوسل نمی‌شويم، بلكه خدا شاهد است كه جز حقيقت و راستی، چيز ديگری را اعلام نمی‌نماييم، و اميدواريم كه از اين راه تأثير نيكويی بر مردم بگذاريم.
3اما اگر پيغام نجاتی كه اعلام می‌كنيم، مبهم است و درک آن دشوار می‌باشد، فقط برای آنانی چنين است كه به سوی هلاكت می‌روند. 4شيطان كه حاكم اين دنيای پر از گناه است، چشمان اين اشخاص بی‌ايمان را بسته است تا نتوانند نور پرجلال انجيل را ببينند و معنی پيغام ما را درباره جلال مسيح كه چهرهٔ قابل رويت خدای ناديده است، درک كنند. 5پيغام و وعظ ما نيز هيچگاه در تعريف از خودمان نبوده است، بلكه در موعظه‌هايمان فقط به عيسی مسيح اشاره كرده‌ايم و او را به عنوان خداوند معرفی نموده‌ايم. تنها چيزی كه دربارهٔ خودمان می‌گوييم اينست كه ما به خاطر فداكاری كه مسيح بر روی صليب كرد، خدمتگزاران شما هستيم. 6زيرا همان خدايی كه فرمود: «نور از ميان تاريكی بدرخشد»، نور خود را در دلهای ما نيز تابيد، تا درک كنيم كه اين نور پرجلال اوست كه از چهرهٔ عيسی مسيح می‌درخشد.
7اما اين گنج گرانبها يعنی قدرت انجام اين خدمت روحانی در ظرفهای نابود شدنی، يعنی در بدنهای ضعيف ما قرار دارد، تا همه بدانند كه قدرت عظيم پيغام ما، از سوی خداست، نه از خودمان.
8زحمات از هر طرف بر ما فشار می‌آورند، اما از پا در نمی‌آييم. از مشكلاتی كه برای ما پيش می‌آيد دچار حيرت می‌شويم، چون علت آن را درک نمی‌كنيم؛ اما هيچگاه دلسرد نمی‌شويم و از خدمت خدا دست نمی‌كشيم. 9مردم ما را آزار می‌دهند، اما خدا ما را هرگز تنها نمی‌گذارد. زمين می‌خوريم، اما به ياری خدا باز برمی‌خيزيم و به پيش می‌رويم. 10همانگونه كه مسيح با مرگ روبرو شد، ما نيز همواره در خطر مرگ قرار داريم. پس زنده بودن ما، در واقع دليلی است بر زنده بودن عيسی. 11بلی، به خاطر خدمت به خداوند، جان ما همواره در خطر مرگ قرار دارد؛ اما اين خود فرصتی است تا زنده بودن و قدرت مسيح را در بدنهای فانی خود نشان دهيم. 12ما به خاطر اعلام پيغام انجيل با مرگ روبرو می‌شويم، اما همين پيغام، باعث شده است كه شما زندگی جاويد را بيابيد.
13كتاب آسمانی می‌فرمايد: «چون ايمان دارم، آن را به زبان می‌آورم.» پس ما نيز، چون همان ايمان را به خدا داريم، با دليری پيغام انجيل را اعلام می‌كنيم. 14می‌دانيم همان خدا كه خداوند ما عيسی را پس از مرگ زنده كرد، ما را نيز مانند عيسی مسيح، زنده خواهد كرد تا به همراه شما به حضور او ببرد. 15پس تمام زحماتی كه متحمل می‌شويم، همه به نفع شماست. به علاوه، هر چه تعداد كسانی كه در اثر تلاش و خدمات ما به مسيح ايمان می‌آورند، بيشتر گردد، عدهٔ بيشتری نيز خدا را به خاطر لطف و مهربانی‌اش سپاس خواهند گفت و خداوند نيز بيشتر جلال خواهد يافت.
16از اينروست كه ما هرگز از خدمت به خدا دلسرد نمی‌شويم. با اينكه نيروی جسمی ما به تدریج از بين می‌رود، اما نيروی باطنی ما روز‌به‌روز در خداوند فزونی می‌يابد. 17اين مشكلات و رنجهای جزئی ما نيز سرانجام به سر خواهد آمد، و باعث خواهد شد كه زندگی جاويد با جلالی عظيم نصيبمان گردد، كه هرگز با آن زحمات قابل مقايسه نيست. 18پس ما به آنچه كه در مقابل چشمان ما قرار دارد يعنی به ناملايمات و مشكلات خود اهميت نمی‌دهيم، بلكه نگاه و توجه ما به خوشیهای آسمانی است كه هنوز نديده‌ايم. اين زحمات بزودی تمام خواهند شد، اما آن خوشیها تا ابد باقی خواهند ماند.
