سقوط انسان
1مار از همهٔ حيواناتی كه خداوند به وجود آورد، زيركتر بود. روزی مار نزد زن آمده، به او گفت: «آيا حقيقت دارد كه خدا شما را از خوردن ميوهٔ تمام درختان باغ منع كرده است؟»
2-3زن در جواب گفت: «ما اجازه داريم از ميوهٔ همهٔ درختان بخوريم، به‌جز ميوهٔ درختی كه در وسط باغ است. خدا امر فرموده است كه از ميوهٔ آن درخت نخوريم و حتی آن را لمس نكنيم و گرنه می‌ميريم.»
4مار گفت: «مطمئن باش نخواهيد مُرد! 5بلكه خدا خوب می‌داند زمانی كه از ميوهٔ آن درخت بخوريد، چشمان شما باز می‌شود و مانند خدا می‌شويد و می‌توانيد خوب را از بد تشخيص دهيد.»
6آن درخت در نظر زن، زيبا آمد و با خود انديشيد: «ميوهٔ اين درختِ دلپذير، می‌تواند، خوش طعم باشد و به من دانايی ببخشد.» پس از ميوهٔ درخت چيد و خورد و به شوهرش هم داد و او نيز خورد. 7آنگاه چشمانِ هر دو باز شد و از برهنگی خود آگاه شدند؛ پس با برگهای درختِ انجير پوششی برای خود درست كردند.
8عصر همان روز، آدم و زنش، صدای خداوند را كه در باغ راه می‌رفت شنيدند و خود را لابلای درختان پنهان كردند. 9خداوند آدم را ندا داد: «ای آدم، چرا خود را پنهان می‌كنی؟»3:9 يا «ای آدم، کجا هستی؟».
10آدم جواب داد: «صدای تو را در باغ شنيدم و ترسيدم، زيرا برهنه بودم؛ پس خود را پنهان كردم.»
11خداوند فرمود: «چه كسی به تو گفت كه برهنه‌ای؟ آيا از ميوهٔ آن درختی خوردی كه به تو گفته بودم از آن نخوری؟»
12آدم جواب داد: «اين زن كه يار من ساختی، از آن ميوه به من داد و من هم خوردم.»
13آنگاه خداوند از زن پرسيد: «اين چه كاری بود كه كردی؟»
زن گفت: «مار مرا فريب داد.»
14پس خداوند به مار فرمود: «به سبب انجام اين كار، از تمام حيوانات وحشی و اهلی زمين ملعونتر خواهی بود. تا زنده‌ای روی شكمت خواهی خزيد و خاک خواهی خورد. 15بين تو و زن، و نيز بين نسل تو و نسل زن، خصومت می‌گذارم. نسلِ زنْ سر تو را خواهد كوبيد و تو پاشنهٔ وی را خواهی زد.»
16آنگاه خداوند به زن فرمود: «درد زايمان تو را زياد می‌كنم و تو با درد فرزندان خواهی زاييد. مشتاق شوهرت خواهی بود و او بر تو تسلط خواهد داشت.»
17سپس خداوند به آدم فرمود: «چون گفتهٔ زنت را پذيرفتی و از ميوهٔ آن درختی خوردی كه به تو گفته بودم از آن نخوری، زمين زير لعنت قرار خواهد گرفت و تو تمام ايام عمرت با رنج و زحمت از آن كسب معاش خواهی كرد. 18از زمين خار و خاشاک برايت خواهد روييد و گياهان صحرا را خواهی خورد. 19تا آخر عمر به عرق پيشانی‌ات نان خواهی خورد و سرانجام به همان خاكی باز خواهی گشت كه از آن گرفته شدی؛ زيرا تو از خاک سرشته شدی و به خاک هم برخواهی گشت.»
20آدم، زن خود را حَوّا (يعنی «زندگی») ناميد، چون او می‌بايست مادر همهٔ زندگان شود.
21خداوند لباسهايی از پوست حيوان تهيه كرد و آدم و همسرش را پوشانيد. 22سپس خداوند فرمود: «حال كه آدم مانند ما شده است و خوب و بد را می‌شناسد، نبايد گذاشت از ميوهٔ ”درخت حيات“ نيز بخورد و تا ابد زنده بماند.» 23پس خداوند او را از باغ عدن بيرون راند تا برود و در زمينی كه از خاکِ آن سرشته شده بود، كار كند. 24بدين ترتيب او آدم را بيرون كرد و در سمت شرقی باغ عدن فرشتگانی قرار داد تا با شمشير آتشينی كه به هر طرف می‌چرخيد، راه «درخت حيات» را محافظت كنند.
始祖犯罪
1在耶和华上帝所造的田野的各种动物中，蛇最狡猾。蛇对女人说：“上帝真的说过不许你们吃园中所有树上的果子吗？” 2女人回答说：“我们可以吃园中树上的果子， 3只是不可以吃园子中间那棵树的果子。上帝曾经吩咐说，‘你们不可吃那果子，也不可摸，否则你们就会死。’” 4蛇对女人说：“你们一定不会死！ 5上帝那样说是因为祂知道你们吃了那树的果子以后，眼睛就会明亮，像上帝一样懂得分辨善恶。” 6女人见那棵树上的果子可口，赏心悦目，可以使人有智慧，就摘下来吃了。她也把果子给跟她在一起的丈夫，他也吃了。 7二人的眼睛果然明亮起来，这才发觉自己原来赤身露体，便把无花果树的叶子编起来遮体。
8傍晚天凉时，夫妇二人听见耶和华上帝在园中行走的声音，就藏在园子的树丛中，想躲开耶和华上帝。 9耶和华上帝呼唤那人说：“你在哪里？” 10那人说：“我听见你在园中行走的声音，就害怕得躲了起来，因为我赤身露体！” 11耶和华上帝问：“谁说你赤身露体？难道你吃了我吩咐你不可吃的果子吗？” 12那人说：“你赐给我作伴的女人摘了那树上的果子给我，我就吃了。” 13耶和华上帝对女人说：“你这做的是什么事？”女人说：“是蛇诱骗我，我才吃的。”
上帝的审判
14耶和华上帝对蛇说：
“你既然做了这事，
你要比一切的牲畜和野兽受更重的咒诅，
你要用肚子爬行，
一生都要吃尘土。
15我要使你和女人结仇，
你的后代和女人的后代也要彼此为仇，
女人的后代必伤你的头，
你必伤他的脚跟。”
16耶和华上帝对女人说：
“我必大大加重你怀孕的痛苦，
你分娩时必受痛苦。
你必恋慕3:16 “恋慕”或译“想控制”。自己的丈夫，
你的丈夫必管辖你。”
17耶和华上帝又对亚当说：
“因为你听从妻子的话，
吃了我吩咐你不可吃的果子，
地必因你而受咒诅。
你必终生艰辛劳苦，
才能吃到地里出产的食物。
18地必给你长出荆棘和蒺藜，
你要吃田间长出来的菜蔬。
19你必汗流满面，才有饭吃，
一直到你归回尘土。
因为你是尘土造的，
也必归回尘土。”
20亚当给他的妻子取名叫夏娃，因为她是众生之母。 21耶和华上帝做了皮衣给他们夫妇穿。 22耶和华上帝说：“看啊，那人已经与我们相似，能分辨善恶。现在，恐怕他会伸手去摘生命树的果子吃，那样他就会永远活着。” 23因此，耶和华上帝就把亚当赶出伊甸园，让他去开垦土地——他的本源。 24上帝赶走了亚当以后，就派遣基路伯天使驻守在伊甸园东边，又用一把旋转的火剑守护在通往生命树的路上。
