1اورشليم كه زمانی پرجمعيت بود اينک متروک شده است! شهری كه در بين قومها محبوب بود اينک بيوه گشته است! او كه ملكهٔ شهرها بود اينک برده شده است!
2اورشليم تمام شب می‌گريد و قطره‌های اشک روی گونه‌هايش می‌غلتد. از ميان يارانش يكی هم باقی نمانده كه او را تسلی دهد. دوستانش به او خيانت كرده و همگی با او دشمن شده‌اند.
3مردم مصيبت‌زده و رنجديدهٔ يهودا به اسارت رفته‌اند؛ به ديار غربت تبعيد شده‌اند و اينک هيچ آسايش ندارند. دشمنان، آنها را احاطه نموده عرصه را بر آنها تنگ كرده‌اند.
4ديگر كسی به خانهٔ خدا نمی‌آيد تا در روزهای عيد عبادت كند. دخترانی كه سرود می‌خواندند اينک عزادارند، و كاهنان تنها آه می‌كشند. دروازه‌های شهر، متروک شده و اورشليم در ماتم فرو رفته است.
5دشمنانش بر او غلبه يافته كامياب شده‌اند. خداوند اورشليم را برای گناهان بسيارش تنبيه كرده است. دشمنان، فرزندان او را اسير كرده، به ديار غربت به بردگی برده‌اند.
6تمام شكوه و زيبايی اورشليم از دست رفته است. بزرگانش مانند غزالهای گرسنه دنبال چراگاه می‌گردند و ناتوانتر از آنند كه بتوانند از چنگ دشمن فرار كنند.
7اينک اورشليم در ميان مصیبتها، روزهای پرشكوه گذشته را به ياد می‌آورد. زمانی كه او به محاصرهٔ دشمن درآمد، هيچ مدد كننده‌ای نداشت؛ دشمن او را مغلوب كرد و به شكست او خنديد.
8اورشليم گناهان بسياری مرتكب شده و ناپاک گرديده است. تمام كسانی كه او را تكريم می‌كردند، اينک تحقيرش می‌كنند، زيرا برهنگی و خواری او را ديده‌اند. او می‌نالد و از شرم، چهرهٔ خود را می‌پوشاند.
9لكهٔ ننگی بر دامن اورشليم بود، اما او اعتنايی نكرد؛ او به عاقبت خود نيانديشيد و ناگهان سقوط كرد. اينک كسی نيست كه او را تسلی دهد. او از خداوند رحمت می‌طلبد، زيرا دشمن بر او غالب آمده است.
10دشمن، گنجينه‌های او را غارت كرد و قومهای بيگانه در برابر چشمانش به عبادتگاه مقدسش داخل شدند، قومهایی كه خدا ورود آنها را به عبادتگاهش قدغن كرده بود.
11اهالی اورشليم برای يک لقمه نان آه می‌كشند. هر چه داشتند برای خوراک دادند تا زنده بمانند. اورشليم می‌گويد: «خداوندا، ببين چگونه خوار شده‌ام!
12«ای كسانی كه از كنارم می‌گذريد، چرا به من نگاه نمی‌كنيد؟ نگاهی به من بيندازيد و ببينيد آيا غمی همچون غم من وجود دارد؟ ببينيد خداوند به هنگام خشم خود به من چه كرده است!
13«او از آسمان آتش نازل كرد و تا مغز استخوان مرا سوزاند. سر راهم دام گسترد و مرا به زمين كوبيد. او مرا ترک گفت و در غمی بی‌پايان رهايم كرد.
14«گناهانم را به هم بافت و همچون طنابی بر گردنم انداخت و مرا زير يوغ بردگی كشاند. تمام توانم را گرفت و مرا در چنگ دشمنانم كه قويتر از من بودند رها كرد.
15«خداوند تمام سربازان شجاع مرا از من گرفت. او لشكری بر ضد من فرا خواند تا جوانان مرا از بين ببرند. خداوند شهر محبوب خود را همچون انگور در چرخشت پايمال كرد.
16«برای اين مصيبتهاست كه می‌گريم و قطره‌های اشک بر گونه‌هايم می‌غلتد. آن كه به من دلداری می‌داد و جانم را تازه می‌ساخت از من دور شده است. دشمن بر من غالب آمده و فرزندانم بی‌كس شده‌اند.
17«دستهای خود را دراز می‌كنم و كمک می‌طلبم، اما كسی نيست كه به دادم برسد. خداوند قومهای همسايه را بر ضد من فرا خوانده و من مورد نفرت آنان قرار گرفته‌ام.
18«اما خداوند عادلانه حكم فرموده است، زيرا من از فرمان او سرپيچی كرده بودم. ای مردم جهان، اندوه مرا بنگريد و ببينيد چگونه پسران و دخترانم را به اسيری برده‌اند.
19«از ياران كمک خواستم، اما ايشان به من خيانت كردند. كاهنان و ريش‌سفيدان در حالی كه به دنبال لقمه نانی بودند تا خود را زنده نگه دارند، در كوچه‌های شهر از گرسنگی جان دادند.
20«ای خداوند، ببين چقدر پريشان و نگرانم! به خاطر گناهانی كه انجام داده‌ام جانم در عذاب است. در خانه، بلای كشنده در انتظارم است و در بيرون، شمشير مرگبار.
21«مردم ناله‌هايم را می‌شنوند، اما كسی به دادم نمی‌رسد. دشمنانم چون شنيدند چه بلايی بر سرم آوردی، شاد شدند. ای خداوند، به وعده‌ات وفا كن و بگذار دشمنانم نيز به بلای من دچار گردند.
22«به گناهان آنها نيز نظر كن و همانگونه كه مرا برای گناهانم تنبيه كرده‌ای، آنان را نيز به سزای كردارشان برسان. ناله‌های من بسيار و دلم بی‌تاب است.»
1چۆن ئەم شارە بەجێهێڵراوە،
ئەوەی پڕبوو لە خەڵک!
چۆن وەک بێوەژنی لێهات،
ئەوەی لەناو نەتەوەکان مەزن بوو!
ئەوەی لەنێو هەرێمەکان شاژن بوو
ئێستا بووەتە کەنیزە!
2بە شەو بەکوڵ دەگریێت،
فرمێسکی لەسەر گۆناکانییەتی.
لەناو هەموو دۆستانی
کەس نییە دڵنەوایی بکات.
هەموو دڵدارانی ناپاکییان لەگەڵ کرد،
بوون بە دوژمنی.
3لەدوای زەلیلی و کۆیلایەتی سەخت،
یەهودا ڕاپێچ کرا،
لەنێو نەتەوەکان نیشتەجێ دەبێت،
شوێنی ئارام نابینێتەوە.
ئەوانەی ڕاوی دەنێن
لە ناوەڕاستی تەنگانەدا پێی دەگەن.
4ئەو ڕێگایانەی بەرەو سییۆنن شین دەگێڕن،
لەبەر ئەوەی کەس بۆ جەژنەکان نایەت.
هەموو دەروازەکانی چۆڵ دەکرێن،
کاهینەکانی دەناڵێنن،
پاکیزەکانی خەمبارن،
ئەویش تاڵی دەچێژێت.
5ناحەزەکانی بوونە بە گەورەی ئەو،
دوژمنەکانی سەرکەوتوون،
چونکە یەزدان خەمباری کرد،
لەبەر زۆری گوناهەکانی
منداڵەکانی بەرەو خاکی غەریبی بردران،
دوژمنەکانیان ڕاپێچیان کردن.
6سییۆنی کچ1:6 دەربڕینێکی خوازەیە بۆ پایتەخت، مەبەست لە هەموو دانیشتووانی شارەکەیە.
هەموو جوانییەکەی ڕۆیشت.
میرەکانی وەک ئاسکیان لێهاتووە
لەوەڕگایان دەست ناکەوێت،
بە بێهێزی دەڕۆن
لەبەردەم ئەوانەی ڕاویان دەنێن.
7لە ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانی،
ئۆرشەلیم هەموو خۆشییەکانی خۆی بەبیر هاتەوە،
کە لە دێرزەمانەوە بوون.
کاتێک گەلەکەی کەوتنە دەستی دوژمن،
کەس نەبوو بە هانایەوە بێت.
دوژمنان تەماشایان کرد،
بە ڕووخانەکەی پێکەنین.
8ئۆرشەلیم بە تەواوی گوناهی کرد
لەبەر ئەوە گڵاو بوو.
هەموو ئەوانەی ڕێزیان لێی دەگرت سووکایەتی پێ دەکەن،
چونکە ڕووتی ئەویان بینی.
ئەویش دەناڵێنێت
بەرەو دواوە ڕوو وەردەگێڕێت.
9گڵاوییەکەی بە دامێنییەوە بوو،
بیری لە چارەنووسی خۆی نەکردەوە.
کەوتنەکەی سامناک بوو،
کەس نەبوو دڵنەوایی بکات.
«ئەی یەزدان، تەماشای زەلیلیم بکە،
چونکە دوژمن سەرکەوت.»
10دوژمن دەستی درێژکردووە
بۆ سەر هەموو گەنجینەکانی،
نەتەوەکانی بینی
هاتنە ناو پیرۆزگاکەیەوە،
ئەوانەی تۆ فەرمانت دا
نەیێنە ناو کۆمەڵەکەی تۆوە.
11سەراپای خەڵکەکەی دەناڵێنن و
بەدوای ناندا دەگەڕێن،
گەنجینەکانی خۆیان بە خواردن دەدەن
بۆ ئەوەی گیانیان بەبەردا بێتەوە.
«ئەی یەزدان، تەماشا بکە و ببینە،
چونکە سووک بووم.»
12«ئایا هیچ بۆ ئێوە نییە، ئەی هەموو ڕێبوارەکان؟
تەماشای دەوروبەر بکەن و ببینن.
هیچ ئازارێک هەیە وەک ئازارەکەی من،
ئەوەی کە تووشی منی کرد،
ئەوەی کە یەزدان بەسەری هێنام،
لە ڕۆژی جۆشانی تووڕەییەکەی.
13«لە سەرەوە ئاگری نارد،
بۆ ناو ئێسکەکانم دایبەزاند،
تۆڕی بۆ قاچەکانم دانایەوە
منی بەرەو پاش گەڕاندەوە.
منی وێران کرد،
داهێزراو بە درێژایی ڕۆژ.
14«گوناهەکانم وەک نیر1:14 مەبەستی لە بارگرانییە. خرانە سەرم،
بە دەستەکانی ئەو هۆنرانەوە.
گوناهەکانم خرانە سەر ملم و
خودا هێزی لێ بڕیم.
پەروەردگار منی ڕادەستی کەسانێک کرد
کە ناتوانم بەرەنگاریان ببمەوە.
15«پەروەردگار هەموو پاڵەوانەکانی ڕەتکردەوە
کە لەناو مندا بوون.
لەشکرێکی لە دژی من بانگکرد
بۆ تێکشکاندنی گەنجەکانم.
پەروەردگار یەهودای کچە پاکیزەی
لەناو گوشەر پڵیشاندەوە.
16«لەسەر ئەمەیە من دەگریێم،
چاوەکانم فرمێسک دەڕێژن،
ئەوەی دڵنەواییم دەکات لێم دوور کەوتووەتەوە،
کەس نییە گیان ببوژێنێتەوە.
کوڕەکانم وێران بوون،
لەبەر ئەوەی دوژمن زاڵ بوو.»
17سییۆن دەستەکانی پان دەکاتەوە،
بەڵام کەس نییە دڵنەوایی بکات.
یەزدان فەرمانی دا لە دژی یاقوب
کە دراوسێکانی دوژمنی ئەو بن.
ئۆرشەلیم لەناویاندا
گڵاو بوو.
18«یەزدان ڕاستودروستە،
بەڵام من لە دژی فەرمانی ئەو یاخی بووم.
ئەی هەموو گەلان، گوێ بگرن،
تەماشای ئازارەکانم بکەن.
پاکیزە و لاوەکانم
ڕاپێچ کران.
19«هاوارم بردە لای هاوپەیمانەکانم،
بەڵام هەڵیانخەڵەتاندم.
کاهین و پیرەکانم
لە شاردا لەناوچوون
لەو کاتەی بەدوای خۆراکدا دەگەڕان
بۆ ئەوەی لە ژیانیان بەردەوام بن.
20«ئەی یەزدان، ببینە، من لە تەنگانەدام!
دڵم توندە،
من لە ناخەوە پەستم،
چونکە زۆر یاخی بووم.
لە دەرەوە شمشێر دەستبەکارە،
لە ماڵەوەش تەنها مردن هەیە.
21«خەڵک ناڵەی منیان بیست،
بەڵام کەس نییە دڵنەواییم بکات.
هەموو دوژمنەکانم بەڵای منیان بیست،
دڵخۆش بوون بەوەی تۆ بە منت کردووە.
خۆزگە ئەو ڕۆژەت بەسەردەهێنان کە باست کرد،
ئینجا وەک منیان لێدێت.
22«با هەموو خراپەکانیان بێنە بەردەمت،
وایان بەسەربهێنە
وەک ئەوی بەسەر منت هێنا
لەسەر هەموو گوناهەکانم.
زۆر دەناڵێنم و
دڵم لاواز بووە.»
