O Senhor cuidará de Judá
1Peçam ao Senhor chuva na primavera. Ele, que faz os relâmpagos, vos dará bátegas de água. Os campos tornar-se-ão pastagens luxuriantes. 2Que loucura pedir a ídolos coisas como essa! As previsões dos adivinhos são todas um amontoado de mentiras. Que conforto poderá haver em coisas que sabemos não serem verdade? Judá e Israel têm vagueado como ovelhas perdidas; toda a gente os ataca, pois não têm pastor para os defender.
3“A minha ira se acende contra os vossos pastores, os vossos chefes, e castigarei esses bodes. O Senhor dos exércitos veio, enfim, socorrer o seu rebanho de Judá. Torná-los-ei fortes e gloriosos, semelhantes a cavalos de guerra na batalha. 4Deles sairá a pedra fundamental, a estaca principal que dá garantia, o arco da batalha; deles sairão os chefes. 5O povo de Judá será vitorioso como valentes guerreiros que pisam os inimigos na lama das ruas. O Senhor está com eles durante a luta; os seus adversários estão condenados.
6Fortalecerei a casa de Judá e salvarei a casa do José. Tornarei a estabelecê-las, porque as amo. Será como se nunca as tivesse afastado. Eu, o Senhor, seu Deus, ouvirei os seus clamores. 7Os efraimitas serão como valentes guerreiros. Estarão alegres como quem tenha bebido vinho! Os seus filhos verão isso acontecer e muito se alegrarão com aquilo que o Senhor fez. 8Assobiarei para eles e os ajuntarei, porque os resgatei. A partir do pequeno resto que ficou, tornarei a fazê-los crescer até à extensão anterior. 9Ainda que os tenha semeado pelas outras nações, eles se lembrarão de mim em terras remotas. Na companhia dos seus descendentes regressarão à sua pátria, a Israel. 10Farei com que voltem do Egito e da Assíria, para se radicarem novamente em Israel, em Gileade, no Líbano. Será até com dificuldade que todos encontrarão lugar para ficarem! 11Atravessarão em segurança o mar da angústia, as ondas do mar se retirarão para os deixar passar. O Nilo secará e o domínio da Assíria e do Egito sobre o meu povo terminará.”
12Diz assim o Senhor: “O meu povo será fortalecido com a força do meu poder! Irão onde quer que desejarem; para onde quer que forem, estarão sempre sob os meus cuidados.”
Ang Kaluoy sang Dios sa Juda kag Israel
1Pangayo sa Ginoo sang ulan sa tion sang inugtubo sang mga tanom,10:1 tion sang inugtubo sang mga tanom: sa English, springtime. kay siya ang nagahimo sang gal-om. Ginahatagan niya sang ulan ang mga tawo kag ang tagsa ka tanom sa latagon.
2Sa pagkamatuod, indi mapatihan ang mga dios-dios kag ang mga manugpakot. Nagasugid sila sang sayop nga kahulugan sang mga damgo. Wala sing pulos ang pagpabakod nga ginahatag nila. Gani nagatalang-talang ang katawhan sang Israel pareho sang karnero. Nabudlayan sila tungod nga wala sila sing pangulo.10:2 pangulo: sa literal, manugbantay sang karnero.
3Nagsiling ang Ginoo, “Akig gid ako sa mga nagapangulo10:3 mga nagapangulo: posible, mga taga-iban nga lugar nga nagapangulo. sa akon katawhan; silutan ko gid sila. Kay dumdumon ko ang akon mga karnero, nga amo ang katawhan sang Juda. Himuon ko sila nga daw pareho sa mga kabayo sa inaway nga madinalag-on. 4Magahalin sa ila ang mga manugdumala nga pareho sang pamusod nga bato, palpal sang tolda, kag pana nga para sa inaway. 5Magaisa ang katawhan sang Juda kag mangin pareho sila sa makusog nga mga soldado nga magapierdi sang ila mga kaaway nga daw sa lutak nga ginatasak-tasak sa karsada. Magapakig-away sila tungod kaupod nila ako, kag pierdihon nila ang mga manugkabayo.
6“Pabakuron ko ang katawhan sang Juda kag pagaluwason ko ang katawhan sang Israel.10:6 Israel: sa Hebreo, Jose, nga nagarepresentar sang ginharian sang Israel. Pabalikon ko sila sa ila lugar tungod nga naluoy ako sa ila. Kag tungod nga ako ang Ginoo nga ila Dios, sabton ko ang ila pangamuyo. Gani daw pareho lang nga wala ko sila ginsikway. 7Ang katawhan sang Israel10:7 katawhan sang Israel: sa Hebreo, Efraim. Tan-awa ang footnote sa 9:10a. mangin pareho sa makusog nga mga soldado. Mangin malipayon sila pareho sa tawo nga nakainom sang bino. Madumduman sang ila mga kaliwat ini nga kadalag-an kag magakalipay sila tungod sang akon ginhimo. 8Pagatawgon ko ang akon katawhan kag tipunon ko sila. Hilwayon ko gid sila, kag magadamo sila pareho sang una. 9Bisan ginlapta ko sila sa iban nga mga nasyon, madumduman nila ako didto. Magapabilin sila nga buhi pati ang ila mga kabataan, kag magapauli sila sa ila lugar. 10Papaulion ko sila halin sa Egipto kag Asiria, kag paestaron ko sila sa ila lugar hasta sa Gilead kag sa Lebanon. Magasulubra sila sa ila nga duta. 11Magatabok sila sa dagat nga mabalod pero magauntat ang mga balod. Kag bisan ang Suba sang Nilo magamala. Ang ginapabugal sang Asiria paubuson kag ang gahom sang Egipto madula. 12Pabakuron ko ang akon katawhan tungod nga ara sila sa akon, kag magasunod sila sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
