Salmo 9
Salmo de David. Para o diretor do coro.
1Ó Senhor, eu te louvarei de todo o meu coração;
quero contar todas as tuas maravilhas.
2Tu me enches de alegria;
por tua causa estou cheio de júbilo, ó Altíssimo.
3Os meus inimigos recuaram,
caíram e morreram na tua presença
4porque tu me defendeste e me apoiaste.
Sentado no tribunal, como justo juiz,
sempre me julgas com toda a justiça.
5Repreendeste as nações e destruíste os maus;
nunca mais haverá lembrança deles.
6Os meus adversários estão condenados para sempre;
destruíste as suas cidades e elas ficaram esquecidas.
7Quanto ao Senhor, ele vive para sempre;
o seu tribunal está já preparado para julgar.
8Ele mesmo julgará o mundo com justiça
e as nações com toda a retidão.
9Todos os oprimidos encontrarão nele refúgio;
um refúgio perfeito em tempos de angústia.
10Em ti confiarão todos os que conhecem a força do teu nome;
pois tu, Senhor, nunca desamparaste os que te buscam.
11Cantem louvores ao Senhor que está entronizado em Sião;
contem a toda a gente tudo o que ele tem feito.
12Aquele que sabe vingar o sangue derramado
lembra-se certamente de todos os que a ele clamam por justiça;
não se esquece do clamor dos que estão aflitos.
13Tem misericórdia de mim, Senhor;
vê como sofro nas mãos daqueles que me odeiam.
Tu podes arrebatar-me das portas da morte.
14Salva-me, para que possa louvar-te dentro das portas de Sião
e me alegre por me teres salvo.
15Os povos caíram nas covas que eles mesmos abriram,
para que outros nelas ficassem cativos;
ficaram presos nas armadilhas que prepararam.
16Toda a gente sabe como o Senhor manifesta a sua justiça,
apanhando os ímpios nas suas próprias ciladas. (Pausa)
17Os maus serão lançados no mundo dos mortos,
assim como todos os que se esquecem de Deus.
18Os necessitados, porém, jamais serão esquecidos,
nem as esperanças dos pobres serão, de forma alguma, iludidas.
19Levanta-te, Senhor, que o homem não seja vencedor!
Que os povos sejam julgados na tua presença!
20Farás com que tremam, Senhor,
para que saibam que, afinal,
não passam de meros seres humanos. (Pausa)
خدا، داور عادل
1ای خداوند، با تمام وجود تو را می‌ستايم و از كارهای شگفت‌انگيز تو سخن می‌رانم. 2تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، می‌سرايم.
3دشمنانم عقب‌نشينی كرده، در حضور تو بر زمين خواهند افتاد و هلاک خواهند شد، 4زيرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشسته‌ای و از حق من دفاع می‌كنی. 5تو قومهای شرور را محكوم و نابود كرده‌ای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساخته‌ای. 6دشمنان ما را به کلی ريشه‌كن نموده‌ای و شهرهای آنها را ويران كرده‌ای به طوری كه حتی نامی از آنها نيز باقی نمانده است.
7خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار كرده 8تا بر قومهای دنيا با عدل و انصاف داوری نمايد.
9خداوند پناهگاه رنجديدگان است و ايشان را در سختیها حفظ می‌كند.
10خداوندا، كسانی كه تو را می‌شناسند، به تو پناه می‌آورند زيرا تو هرگز طالبان خود را ترک نكرده‌ای.
11در وصف خداوند كه در اورشليم سلطنت می‌كند، بسراييد! كارهای او را در ميان همهٔ قومها اعلام كنيد! 12زيرا او قاتلان را بی‌سزا نخواهد گذاشت و فرياد ستمديدگان را فراموش نخواهد كرد.
13ای خداوند، ببين دشمنانم چگونه به من ظلم می‌كنند. بر من رحم كن و مرا از چنگال مرگ رهايی دِه 14تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشليم ستايش كنم و به سبب اين رهايی شادی نمايم.
15دشمنان در چاهی كه برای ديگران كنده بودند، افتاده‌اند و در دامهايی كه برای ديگران گذاشته بودند گرفتار شده‌اند. 16خداوند بدكاران را در دامهای خودشان گرفتار می‌كند و نشان می‌دهد كه خدای عادلی است. 17همهٔ بدكاران و تمام قومهايی كه خدا را از ياد می‌برند هلاک خواهند شد. 18بيچارگان و ستمديدگان سرانجام به ياد آورده خواهند شد و اميدشان بر باد نخواهد رفت.
19ای خداوند، برخيز و قومها را محاكمه كن! نگذار انسان پيروز شود. 20آنها را به وحشت انداز تا بفهمند كه انسان فانی‌ای بيش نيستند.
