Salmos 78 – OL & ASCB

O Livro

Salmos 78:1-72

Salmo 78

Cântico didático de Asafe.

1Meu povo, presta atenção ao meu ensino;

abre os ouvidos às palavras da minha boca.

2Falarei por parábolas;

explicarei mistérios desde a antiguidade.

3Os problemas que os nossos pais enfrentaram

e que servem para nos ensinar a nós;

coisas que ouvimos e sabemos,

que os nossos pais nos contaram.

4Também não deixaremos de contar

e de mostrar às gerações futuras

as coisas pelas quais o Senhor deve ser louvado,

o seu poder e todos os seus milagres.

5Deus deu o seu testemunho a Jacob,

e estabeleceu a sua Lei em Israel;

mandou que os nossos pais

os dessem a conhecer aos seus filhos.

6Para que as gerações futuras os conhecessem;

foi assim que passaram de geração em geração.

7Pois era necessário que confiassem em Deus;

não esquecessem as suas obras maravilhosas

e sempre guardassem os seus mandamentos.

8Que não fossem como os seus antepassados,

gente teimosa e rebelde,

que não soube entregar o seu coração a Deus

nem submeter-lhe fielmente o seu espírito.

9O povo de Efraim, completamente armado,

virou as costas à batalha, tomado de medo.

10Não se manteve fiel à aliança de Deus

e recusou andar na sua Lei.

11Esqueceu-se das obras

e dos milagres que fizera na sua frente.

12E também na frente dos seus pais,

lá no Egito e em Zoã.

13Dividiu o mar em dois e fê-los passar;

fez com que as águas se amontoassem e atravessaram.

14De dia guiava-os com uma nuvem branca

e de noite com um clarão de fogo.

15Fez as rochas abrirem-se para lhes dar água

que correu com a abundância de um rio.

16Fez com que fontes saíssem das rochas,

donde brotaram caudais de água.

17Mesmo assim, continuaram a pecar;

não tiveram medo de, ali no deserto,

desafiar o Altíssimo.

18Queixaram-se, exigindo que Deus lhes desse outra comida,

pois apetecia-lhes carne.

19Revoltavam-se, dizendo: “Será Deus capaz

de servir-nos à mesa no deserto?

20É verdade que ele bateu na rocha e dela saiu água;

tanta que formava um rio!

Mas poderá ele dar-nos também pão,

e preparar carne verdadeira para o seu povo?”

21Ouvindo isto, acendeu-se a ira do Senhor,

que lançou fogo

contra Jacob e também se indignou contra Israel.

22Pois não creram em Deus,

nem na sua capacidade para os salvar.

23Isto apesar do Senhor já ter ordenado

que se abrissem as janelas do céu.

24Fez chover sobre eles o maná,

que era o pão do céu, para se alimentarem.

25Assim puderam comer a comida dos anjos,

tanta quanto quiseram, até fartar!

26Contudo, Deus fez que soprasse com força

um vento de oriente e também do sul.

27Este trouxe sobre eles bandos de aves

que mais pareciam nuvens de pó ou de areia,

como quando se levanta o vento na praia.

28As aves vieram parar-lhes mesmo às mãos,

ali onde estavam, no meio das suas tendas.

29E o povo comeu até se fartar;

tiveram o que desejavam.

30Contudo, mal tinham satisfeito o seu apetite,

ainda tinham aquela comida na boca.

31A ira de Deus caiu sobre eles

e matou os mais fortes, a elite de Israel!

32Pois nem mesmo assim deixaram de pecar;

continuaram sem acreditar,

sem ligar aos milagres do Senhor.

33Por isso, reduziu as suas vidas a dias sem sentido,

a anos cheios de angústia.

34Sempre que Deus os deixava sentir o terror da morte,

voltavam-se para ele e buscavam-no com ansiedade.

35Lembravam-se que Deus era como um rochedo firme

e que o Deus altíssimo era o seu Redentor.

36No entanto, o culto que lhe prestavam era só de boca;

no fundo mentiam-lhe!

37Os seus corações não eram retos para com Deus;

não foram fiéis à sua aliança.

38Mas Deus, que é extremamente misericordioso,

perdoou-lhes a sua maldade e não os destruiu;

frequentemente suspendeu o rigor da sua justiça e indignação.

39Porque se lembrava que eram meros humanos;

mortais que desaparecem num momento,

como um vento que sopra e não volta.

40Oh! Quantas vezes ofenderam a Deus no deserto

e na solidão o provocaram!

41Quantas vezes puseram Deus à prova;

irritaram constantemente o Santo de Israel.

42Esqueceram-se da força que tem a sua mão;

de tudo o que já tinha feito para livrá-los dos adversários.

43Esqueceram-se dos milagres que fez no Egito,

e das maravilhas que fez acontecer nos campos de Zoã.

44Como transformou em sangue as águas dos rios,

de modo que ninguém podia matar a sede.

45Como mandou grandes enxames de moscas,

que cobriram a terra,

e também rãs que encheram todo o Egito!

46As lagartas comeram-lhes as plantas

e os gafanhotos levaram o produto de todo o seu trabalho.

47Destruiu-lhes as vinhas e as figueiras bravas com a saraiva.

48Também o gado foi morto pelo granizo

e os rebanhos desvastados pelos raios.

49Soltou sobre eles a intensidade

de toda a sua severidade e indignação;

mandou-lhes angústias.

50Deu livre curso à sua cólera, não lhes poupou a vida;

deixou-os entregues às doenças e às pestes.

51Tirou a vida ao filho mais velho das famílias egípcias,

aqueles que constituíam os descendentes de Cam.

52Contudo, conduziu o seu povo através do deserto,

como um pastor que leva o rebanho.

53Guiou-os com segurança,

para não terem de recear coisa alguma;

aos adversários do seu povo, porém, o mar os cobriu.

54Conduziu-os até à entrada daquela terra santa,

que lhes tinha destinado;

até ao monte que, com o seu poder, lhes tinha reservado.

55Expulsou as nações que ocupavam essa terra

e repartiu-a por cada uma das tribos de Israel.

56Contudo, continuaram a revoltar-se,

e puseram à prova o Deus altíssimo;

recusaram obedecer aos seus mandamentos.

57Desviaram-se de Deus e foram-lhe infiéis

e foram desobedientes como os seus pais;

portaram-se como um arco cuja flecha se vira contra o atirador.

58Fizeram suscitar a cólera de Deus,

levantando altares a outros deuses

e fazendo imagens para adorarem.

59Ao ouvir isto Deus ficou altamente indignado

e rejeitou Israel.

60Por isso, abandonou a sua morada em Silo,

onde habitara no meio dos homens.

61Permitiu que a sua arca,

que representava a sua força e esplendor, fosse capturada pelo inimigo.

62Deixou que o seu povo fosse chacinado,

porque estava intensamente irado.

63Os seus jovens foram mortos pelo fogo

e as raparigas calaram as canções de noivado,

antes de atingirem a idade do casamento.

64Os sacerdotes foram assassinados

e as suas viúvas não puderam chorá-los.

65Até que o Senhor se levantou,

como se despertasse dum sono,

ou como um guerreiro que recobra os sentidos,

depois de uma noite de festa.

66Dispersou os seus inimigos,

que se puseram em fuga,

entregues a um desprezo permanente.

67Depois o Senhor entendeu por bem

não considerar a família de José, a tribo de Efraim.

68Em seu lugar escolheu a tribo de Judá

e o monte Sião que ele amava.

69Ali construiu um célebre templo,

como a Terra que estabeleceu para sempre.

70Também escolheu David para o servir,

quando este era pastor de ovelhas.

71David deixou as ovelhas e os cordeirinhos,

para ser o pastor de Jacob, o povo de Deus,

e de Israel, a sua propriedade.

72Ele conduziu esse rebanho do Senhor,

com integridade de coração e mãos hábeis.

Asante Twi Contemporary Bible

Nnwom 78:1-72

Dwom 78

Asaf dwom.

1Ao me nkurɔfoɔ, montie me nkyerɛkyerɛ;

monyɛ aso mma mʼanomu nsɛm.

2Mɛkasa wɔ abɛbuo mu,

mɛka ahintasɛm, teteete nneɛma no,

3nneɛma a yɛate na yɛahunu;

nneɛma a yɛn agyanom aka ho asɛm akyerɛ yɛn.

4Yɛremfa nkame wɔn mma;

yɛbɛka akyerɛ nkyirimma;

Awurade nneyɛɛ a ɛfata nkamfo no,

ne tumi ne anwanwadeɛ a wayɛ no.

5Ɔyɛɛ ahyɛdeɛ maa Yakob

na ɔyɛɛ mmara wɔ Israel,

deɛ ɔhyɛɛ yɛn nananom

sɛ wɔnkyerɛ wɔn mma,

6sɛdeɛ ɛbɛyɛ a, nkyirimma bɛsua

mpo mmɔfra a wɔnnya nwoo wɔn,

na wɔn nso akyerɛkyerɛ wɔn mma.

7Afei wɔde wɔn ho bɛto Onyankopɔn so,

na wɔn werɛ remfiri ne nneyɛɛ,

na wɔbɛdi nʼahyɛdeɛ so.

8Wɔrenyɛ sɛ wɔn nananom,

a na wɔyɛ asoɔdenfoɔ ne atuatefoɔ,

wɔn a wɔn akoma mu wɔnni Onyankopɔn nokorɛ

na woyɛ honhom mu atorofoɔ ma noɔ no.

9Ɛwom sɛ na Efraim mmarima kurakura agyan,

nanso ɔko da no, wɔdwaneeɛ;

10Wɔanni Onyankopɔn apam no so

wɔampɛ sɛ wɔdi ne mmara no so.

11Wɔn werɛ firii deɛ wayɛ,

anwanwadeɛ a wayɛ akyerɛ wɔn no.

12Ɔyɛɛ anwanwadeɛ wɔ wɔn nananom anim

wɔ Soan mantam a ɛwɔ Misraim asase so.

13Ɔkyɛɛ ɛpo mu na ɔde wɔn faa mu.

Ɔmaa nsuo no gyinaa sɛ afasuo.

14Ɔde omununkum dii wɔn anim awia

na ɔde ogyadum dii wɔn anim anadwo nyinaa.

15Ɔpaee ɔbotan mu wɔ ɛserɛ so,

na ɔmaa wɔn nsuo a ɛdɔɔso sɛ ɛpo;

16Ɔmaa asutire firii abotan mu

na ɔmaa nsuo tenee sɛ nsubɔntene.

17Nanso, wɔkɔɔ so yɛɛ bɔne tiaa no,

wɔsɔre tiaa Ɔsorosoroni no wɔ ɛserɛ no so.

18Wɔboapa sɔɔ Onyankopɔn hwɛeɛ;

wɔbisaa aduane a wɔpɛ.

19Wɔkasa tiaa Onyankopɔn sɛ,

“Onyankopɔn bɛtumi ato ɛpono wɔ ɛserɛ so anaa?

20Ɔde adeɛ bɔɔ ɔbotan mu no, nsuo to firi mu baeɛ,

na nsuwa bebree tenee hɔ.

Na ɔbɛtumi ama yɛn aduane nso?

Ɔbɛtumi ama ne nkurɔfoɔ ɛnam anaa?”

21Ɛberɛ a Awurade tee deɛ wɔreka no, ne bo fuu yie;

ne ogya bɛguu Yakob so,

na nʼabufuhyeɛ sɔre tiaa Israel,

22ɛfiri sɛ, na wɔnni Onyankopɔn mu gyidie

anaasɛ ne nkwagyeɛ mu ahotosoɔ.

23Nanso, ɔkasa kyerɛɛ ɔsoro ɔhyɛ so;

na ɔbuee ɔsorosoro apono.

24Ɔtɔɔ mana firi soro maa nnipa no sɛ wonni,

ɔmaa wɔn ɔsoro aduane.

25Nnipa dii abɔfoɔ aduane;

ɔmaa wɔn aduane a wɔbɛtumi adi nyinaa.

26Ɔmaa apueeɛ mframa bɔ firii sorosoro,

na ɔde ne tumi bɔɔ atɔeɛ mframa.

27Ɔtoo ɛnam sɛ mfuturo guu wɔn so,

nnomaa a wɔtu bebree sɛ mpoano anwea.

28Ɔma wɔbaa fam kɔɔ wɔn atenaeɛ,

ne wɔn ntomadan ho nyinaa.

29Wɔdidi maa aduane no boroo wɔn so

ɛfiri sɛ ɔmaa wɔn deɛ wɔhwehwɛ.

30Nanso ansa na wɔbɛfiri aduane a wɔhwehwɛeɛ no ho,

ɛberɛ a ɛhyehyɛ wɔn anomu mpo no,

31Onyankopɔn abufuo sɔree wɔn so;

ɔkum ahoɔdenfoɔ a wɔwɔ wɔn mu

twitwaa Israel mmeranteɛ guiɛ.

32Yeinom nyinaa akyi, wɔkɔɔ so yɛɛ bɔne;

nʼanwanwadeɛ akyi no, wɔannye anni.

33Enti, ɔtwaa wɔn nna so te sɛ ahuro

yɛɛ wɔn mfeɛ awieeɛ huhuuhu.

34Ɛberɛ biara a Onyankopɔn bɛkum wɔn no, wɔhwehwɛɛ no,

na wɔpere wɔn ho sane baa ne nkyɛn.

35Wɔkaee sɛ Onyankopɔn yɛ wɔn botan,

sɛ Ɔsorosoro Onyankopɔn no yɛ wɔn Gyefoɔ.

36Nanso, wɔde wɔn ano bɛdaadaa no,

na wɔde wɔn tɛkrɛma twaa atorɔ kyerɛɛ no;

37wɔn akoma anni no nokorɛ,

na wɔanni nʼapam no so.

38Nanso na ɔyɛ ahummɔborɔ;

ɔde wɔn amumuyɛ kyɛɛ wɔn

a wansɛe wɔn.

Mpɛn bebree ɔtwentwɛnee nʼabufuo so

na wanhwie nʼabufuhyeɛ nyinaa.

39Ɔkaee sɛ wɔyɛ ɔhonam ara kwa,

mframa bi a ɛbɔ twam na ɛnsane nʼakyi.

40Mpɛn ahe na wɔansɔre antia no wɔ ɛserɛ no so hɔ,

na mpɛn ahe na wɔamma ne werɛ anho wɔ asase wesee no so?

41Wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛeɛ ɛberɛ biara;

na wɔyii Israel Ɔkronkronni no abufuo.

42Wɔn werɛ firii ne tumi no,

ɛda a ɔgyee wɔn firii wɔn nhyɛsofoɔ nsam no,

43ɛda a ɔyɛɛ nsɛnkyerɛnneɛ nwanwasoɔ wɔ Misraim no

ne nʼanwanwadeɛ wɔ Soan mantam mu no.

44Ɔmaa wɔn nsubɔntene danee mogya;

wɔantumi annom wɔn asutene mu nsuo.

45Ɔmaa nwansenadɔm baa wɔn so bɛhaa wɔn

na mponkyerɛne nso bɛsɛee wɔn asase.

46Ɔmaa mmɛbɛ bɛdii wɔn mfuo so aduane

na ɔde wɔn mfudeɛ nso maa ntutummɛ.

47Ɔde asukɔtweaa sɛee wɔn bobe

na ɔde nsukyeneeɛ sɛee wɔn ankye nnua.

48Ɔde sukyerɛmma kumm wɔn anantwie

ɔde anyinam kumm wɔn nyɛmmoa.

49Ɔhwiee nʼabufuhyeɛ guu wɔn so,

abufuo, anibereɛ ne ahohia;

abɔfoɔ asɛefoɔ kuo no.

50Ɔbɔɔ ɛkwan maa nʼabufuo;

na wamfa wɔn nkwa ankyɛre wɔn

mmom ɔde wɔn maa ɔyaredɔm.

51Ɔkunkumm Misraimfoɔ mmakan nyinaa,

Ham ntomadan mu nnipa mu abakan.

52Nanso ɔyii ne nkurɔfoɔ firii mu sɛ nnwankuo;

ɔdii wɔn anim sɛ nnwan wɔ ɛserɛ no so.

53Ɔdii wɔn anim dwoodwoo, enti wɔansuro;

nanso wɔn atamfoɔ deɛ, ɛpo asorɔkye bu faa wɔn so.

54Sei na ɔyɛ de wɔn baa nʼasase kronkron no ahyeɛ so,

bepɔ asase a ɔde ne nsa nifa gyeeɛ no.

55Ɔpamoo amanaman a wɔwɔ wɔn anim no

na ɔkyekyɛɛ wɔn nsase no mu maa wɔn sɛ wɔn agyapadeɛ;

ɔbɔɔ Israel mmusuakuo no atenaseɛ wɔ wɔn afie mu.

56Nanso wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛeɛ

na wɔsɔre tiaa Ɔsorosoroni no;

na wɔanni ne mmara so.

57Wɔyɛɛ sɛ wɔn agyanom, wɔanni nokorɛ na wɔannya gyidie,

ahotosoɔ nni wɔn mu, na wɔte sɛ agyan a asɛe.

58Wɔde wɔn sorɔnsorɔmmea hyɛɛ no abufuo

na wɔn ahoni maa ne ninkuntwe mu yɛɛ den.

59Onyankopɔn tee wɔn nka no, ne bo fuiɛ;

na ɔpoo Israel korakora.

60Ɔgyaa nʼatenaeɛ a ɛwɔ Silo no hɔ

ntomadan a wasi wɔ nnipa mu no.

61Ɔde Apam Adaka a ɛyɛ ne tumi no kɔɔ nnommumfa mu,

nʼanimuonyam kɔɔ atamfoɔ nsam.

62Ɔde ne nkurɔfoɔ maa akofena;

ne bo fuu nʼagyapadeɛ yie.

63Egya hyee wɔn mmeranteɛ kumm wɔn,

na wɔn mmabaawa annya ayeforɔhyia dwom anto;

64Wɔn asɔfoɔ wuwuu akofena ano,

na wɔn akunafoɔ antumi ansu.

65Afei Awurade sɔree sɛdeɛ ɔfiri nna mu no,

sɛdeɛ ɔbarima a waboro nsã nyane firi nnahɔɔ mu no.

66Ɔbobɔɔ nʼatamfoɔ ma wɔdwane kɔɔ wɔn akyi;

ɔhyɛɛ wɔn aniwuo afebɔɔ.

67Afei ɔpoo Yosef ntomadan no,

na wamfa Efraim abusuakuo no nso;

68Na mmom, ɔfaa Yuda abusuakuo no,

Bepɔ Sion a ɔdɔ noɔ no.

69Ɔsii ne kronkronbea te sɛ sorɔnsorɔmmea,

te sɛ asase a ɛtim hɔ daa.

70Ɔyii ne ɔsomfoɔ Dawid;

ɔfrɛɛ no firii nnwammuo mu

71firii nnwan akyiridie, na ɔde no baeɛ

sɛ ɔmmɛyɛ odwanhwɛfoɔ mma ne nkurɔfoɔ Yakob,

mma Israel a wɔyɛ nʼagyapadeɛ.

72Na Dawid de akoma pa hwɛɛ wɔn so

na ɔde ne nimdeɛ dii wɔn anim.