Salmo 44
Cântico didático dos descendentes de Coré. Para o diretor do coro.
1Ó Deus, temos ouvido dos gloriosos milagres
que realizaste nos tempos antigos;
os nossos antepassados contaram-nos
2como arrancaste as nações pagãs desta terra.
Como estabeleceste o teu povo aqui;
castigaste esses povos sem Deus
e espalhaste Israel por toda a terra.
3Não foi pela sua força ou capacidade
que ganharam essa terra, mas pelo poder da tua mão direita,
o teu braço e o fulgor da tua face, com que os favoreceste.
4Tu és o meu Rei e o meu Deus;
ordena que o teu povo tenha vitórias.
5Por ti venceremos os nossos inimigos
e pelo teu nome os esmagaremos.
6Eu não confio nas minhas armas;
elas nunca me poderiam salvar.
7Só tu podes livrar-nos dos nossos adversários
e fazê-los bater em retirada.
8Por isso, durante todo o tempo da nossa vida,
sentimo-nos honrados pelo Deus que temos,
e todo o dia louvaremos o teu nome! (Pausa)
9Apesar disso, parece-nos que,
por algum tempo, nos puseste de lado,
e já não nos acompanhas nas nossas lutas.
10Permites que fujamos dos nossos inimigos,
os quais invadem a nossa terra e a saqueiam.
11Deixaste que fôssemos tratados como ovelhas,
destinadas ao matadouro,
e espalhaste-nos entre as nações do mundo.
12Vendeste o teu povo por uma bagatela;
não nos deste valor nenhum.
13Fazes com que sejamos a vergonha dos nossos vizinhos;
os que nos rodeiam desprezam-nos e troçam de nós.
14O próprio nome de judeu se tornou motivo de injúria
e desonra entre os povos da Terra;
as pessoas viram o rosto com antipatia.
15Sou constantemente desprezado;
escarnecem na minha cara.
16Sou insultado e amaldiçoado pelos meus inimigos
que querem vingar-se de mim.
17Tudo isto nos acontece,
apesar de não nos termos esquecido de ti,
nem termos violado a aliança que tínhamos contigo.
18O nosso coração não te abandonou;
não nos desviámos do teu caminho.
19De outra forma, teríamos compreendido que nos castigasses,
num deserto estéril, entre chacais,
e nos enviasses para a escuridão da morte.
20Se nos tivéssemos esquecido do nosso Deus,
e tivéssemos pedido auxílio a deuses estranhos,
21Deus não o teria sabido? Com certeza que sim!
Ele conhece os segredos de cada coração.
22Mas não é o caso; antes por amor a ti, Senhor,
enfrentamos a morte em qualquer momento;
somos como ovelhas a ser abatidas no matadouro.
23Desperta, não durmas, Senhor! Acorda!
Não nos abandones tanto tempo!
24Porque nos voltas as costas?
Porque fechas os olhos à nossa tristeza e opressão?
25Temos a alma abatida até ao pó da terra
e o corpo curvado até ao chão.
26Levanta-te em nosso auxílio, Senhor,
e salva-nos pelo teu grande amor!
Salmo 4444 Salmo 44 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang “maskil” na isinulat ng mga anak ni Kora para sa direktor ng mga mang-aawit.
Dalangin para Iligtas ng Dios
1O Dios, narinig namin mula sa aming mga ninuno
ang tungkol sa mga ginawa nʼyo sa kanila noong kanilang kapanahunan.
Matagal nang panahon ang lumipas.
2Ang mga bansang hindi naniniwala sa inyo
ay pinalayas nʼyo sa kanilang mga lupain at pinarusahan,
samantalang ang aming mga ninuno ay itinanim nʼyo roon at pinalago.
3Nasakop nila ang lupain,
hindi dahil sa kanilang mga armas.
Nagtagumpay sila hindi dahil sa kanilang lakas,
kundi sa pamamagitan ng inyong kapangyarihan, pagpapala at kakayahan,
dahil mahal nʼyo sila.
4O Dios, kayo ang aking Hari na nagbigay ng tagumpay sa amin na lahi ni Jacob.
5Sa pamamagitan nʼyo pinatumbaʼt tinapak-tapakan namin ang aming mga kaaway.
6Hindi ako nagtitiwala sa aking espada at pana upang akoʼy magtagumpay,
7dahil kayo ang nagpapatagumpay sa amin.
Hinihiya nʼyo ang mga kumakalaban sa amin.
8O Dios, kayo ang lagi naming ipinagmamalaki,
at pupurihin namin kayo magpakailanman.
9Ngunit ngayoʼy itinakwil nʼyo na kami at inilagay sa kahihiyan.
Ang mga sundalo namin ay hindi nʼyo na sinasamahan.
10Pinaatras nʼyo kami sa aming mga kaaway,
at ang aming mga ari-arian ay kanilang sinamsam.
11Pinabayaan nʼyong kami ay lapain na parang mga tupa.
Pinangalat nʼyo kami sa mga bansa.
12Kami na inyong mga mamamayan ay ipinagbili nʼyo sa kaunting halaga.
Parang wala kaming kwenta sa inyo.
13Ginawa nʼyo kaming kahiya-hiya;
iniinsulto at pinagtatawanan kami ng aming mga kalapit na bansa.
14Ginawa nʼyo kaming katawa-tawa sa mga bansa,
at pailing-iling pa sila habang nang-iinsulto.
15Akoʼy palaging inilalagay sa kahihiyan.
Wala na akong mukhang maihaharap pa,
16dahil sa pangungutya at insulto sa akin ng aking mga kaaway na gumaganti sa akin.
17Ang lahat ng ito ay nangyari sa amin
kahit na kami ay hindi nakalimot sa inyo,
o lumabag man sa inyong kasunduan.
18Hindi kami tumalikod sa inyo,
at hindi kami lumihis sa inyong pamamaraan.
19Ngunit kami ay inilugmok nʼyo at pinabayaan sa dakong madilim na tinitirhan ng mga asong-gubat.44:19 asong-gubat: sa Ingles, “jackal.”
20O Dios, kung kayo ay nakalimutan namin,
at sa ibang dios, kami ay nanalangin,
21hindi baʼt iyon ay malalaman nʼyo rin?
Dahil alam nʼyo kahit ang mga lihim sa isip ng tao.
22Ngunit dahil sa aming pananampalataya sa inyo,
kami ay palaging nasa panganib ang aming buhay.
Para kaming mga tupang kakatayin.
23Sige na po, Panginoon! Kumilos na kayo!
Huwag nʼyo kaming itakwil magpakailanman.
24Bakit nʼyo kami binabalewala?
Bakit hindi nʼyo pinapansin ang aming pagdurusa at ang pang-aapi sa amin?
25Nagsibagsak na kami sa lupa at hindi na makabangon.
26Sige na po, tulungan nʼyo na kami.
Iligtas nʼyo na kami dahil sa inyong pagmamahal sa amin.
