Salmo 44
Cântico didático dos descendentes de Coré. Para o diretor do coro.
1Ó Deus, temos ouvido dos gloriosos milagres
que realizaste nos tempos antigos;
os nossos antepassados contaram-nos
2como arrancaste as nações pagãs desta terra.
Como estabeleceste o teu povo aqui;
castigaste esses povos sem Deus
e espalhaste Israel por toda a terra.
3Não foi pela sua força ou capacidade
que ganharam essa terra, mas pelo poder da tua mão direita,
o teu braço e o fulgor da tua face, com que os favoreceste.
4Tu és o meu Rei e o meu Deus;
ordena que o teu povo tenha vitórias.
5Por ti venceremos os nossos inimigos
e pelo teu nome os esmagaremos.
6Eu não confio nas minhas armas;
elas nunca me poderiam salvar.
7Só tu podes livrar-nos dos nossos adversários
e fazê-los bater em retirada.
8Por isso, durante todo o tempo da nossa vida,
sentimo-nos honrados pelo Deus que temos,
e todo o dia louvaremos o teu nome! (Pausa)
9Apesar disso, parece-nos que,
por algum tempo, nos puseste de lado,
e já não nos acompanhas nas nossas lutas.
10Permites que fujamos dos nossos inimigos,
os quais invadem a nossa terra e a saqueiam.
11Deixaste que fôssemos tratados como ovelhas,
destinadas ao matadouro,
e espalhaste-nos entre as nações do mundo.
12Vendeste o teu povo por uma bagatela;
não nos deste valor nenhum.
13Fazes com que sejamos a vergonha dos nossos vizinhos;
os que nos rodeiam desprezam-nos e troçam de nós.
14O próprio nome de judeu se tornou motivo de injúria
e desonra entre os povos da Terra;
as pessoas viram o rosto com antipatia.
15Sou constantemente desprezado;
escarnecem na minha cara.
16Sou insultado e amaldiçoado pelos meus inimigos
que querem vingar-se de mim.
17Tudo isto nos acontece,
apesar de não nos termos esquecido de ti,
nem termos violado a aliança que tínhamos contigo.
18O nosso coração não te abandonou;
não nos desviámos do teu caminho.
19De outra forma, teríamos compreendido que nos castigasses,
num deserto estéril, entre chacais,
e nos enviasses para a escuridão da morte.
20Se nos tivéssemos esquecido do nosso Deus,
e tivéssemos pedido auxílio a deuses estranhos,
21Deus não o teria sabido? Com certeza que sim!
Ele conhece os segredos de cada coração.
22Mas não é o caso; antes por amor a ti, Senhor,
enfrentamos a morte em qualquer momento;
somos como ovelhas a ser abatidas no matadouro.
23Desperta, não durmas, Senhor! Acorda!
Não nos abandones tanto tempo!
24Porque nos voltas as costas?
Porque fechas os olhos à nossa tristeza e opressão?
25Temos a alma abatida até ao pó da terra
e o corpo curvado até ao chão.
26Levanta-te em nosso auxílio, Senhor,
e salva-nos pelo teu grande amor!
Dwom 44
Kora mma “maskil” dwom.
1Ao Onyankopɔn, yɛde yɛn aso ate;
yɛn agyanom aka akyerɛ yɛn;
deɛ woyɛeɛ wɔ wɔn berɛ so,
wɔ tete mmerɛ no mu.
2Wode wo nsa pamoo amanaman no
na wobɔɔ yɛn agyanom atenaseɛ;
wodwerɛɛ nnipa no
na womaa yɛn agyanom dii yie.
3Ɛnyɛ wɔn akofena na wɔde nyaa asase no,
na ɛnyɛ wɔn nsa na ɛmaa wɔn nkonimdie;
ɛyɛ wo nsa nifa, wo basa,
ne wʼanim hann, ɛfiri sɛ na wodɔ wɔn.
4Woyɛ me Ɔhene ne me Onyankopɔn,
deɛ ɔhyɛ nkonimdie ma Yakob.
5Ɛnam wo so na yɛpamoo yɛn Atamfoɔ;
wo din mu na yɛtiatia wɔn a wɔkyiri yɛn soɔ.
6Meremfa me ho nto mʼagyan so
mʼakofena remfa nkonimdie mmrɛ me;
7na wo na woma yɛdi yɛn atamfoɔ so.
Wogu wɔn a wɔtane yɛn anim ase.
8Onyankopɔn mu na yɛhoahoa yɛn ho da mu nyinaa
na yɛbɛkamfo wo din no daa daa.
9Nanso seesei woapo yɛn abrɛ yɛn ase;
wone yɛn asraafoɔ nnkɔ ɔsa bio.
10Woma yɛdwane firii ɛdɔm anim
ma yɛn atamfoɔ fom yɛn agyapadeɛ.
11Woyii yɛn maa sɛ wɔnkum yɛn sɛ nnwan
na woahwete yɛn wɔ amanaman no mu.
12Wotɔn wo nkurɔfoɔ fofoofo,
na woannya mfasoɔ biara amfiri mu.
13Woayɛ yɛn ahohoradeɛ ama yɛn afipamfoɔ,
animtiabudeɛ ne aseredeɛ ama wɔn a atwa yɛn ho ahyia.
14Woayɛ yɛn akasabɛbuo wɔ aman no mu
na nnipa no woso wɔn ti de gu yɛn so.
15Mʼanimguaseɛ di mʼanim daa,
na aniwuo akata mʼanim
16ɛsiane wɔn a wɔbɔ me ahohora na wɔkasa tia me de yi me ahi,
ɛsiane ɔtamfoɔ a nʼani abre sɛ ɔbɛtɔ were no enti.
17Yeinom nyinaa too yɛn deɛ,
nanso yɛn werɛ mfirii wo,
na yɛmmuu wʼapam no nso so.
18Yɛn akoma ntwe mfirii wo ho;
na yɛn nan nso mmane mfirii wo kwan so.
19Nanso wodwerɛɛ yɛn yɛɛ yɛn sakraman tuo
na wode esum kabii kataa yɛn so.
20Sɛ na yɛn werɛ afiri yɛn Onyankopɔn din
anaa sɛ yɛatrɛ yɛn nsam akyerɛ ananafoɔ nyame a
21anka Onyankopɔn bɛhunu,
ɛfiri sɛ ɔnim akoma mu ahintasɛm.
22Nanso, wo enti, wɔkum yɛn daa nyinaa;
wɔbu yɛn sɛ nnwan a wɔrekɔkum wɔn.
23Nyane, Ao Awurade! Adɛn enti na wada?
Keka wo ho! Nnya yɛn hɔ afebɔɔ.
24Adɛn enti na wode wʼanim ahinta
na wo werɛ firi yɛn ahohia ne nhyɛsoɔ?
25Wɔabrɛ yɛn ase kɔ dɔteɛ mu
na yɛn onipadua aka afam dɔteɛ.
26Sɔre bɛboa yɛn;
wʼadɔeɛ a ɛnsa da no enti, gye yɛn.