Salmo 144
Salmo de David.
1Louvem o Senhor, a minha rocha,
que prepara as minhas mãos para a batalha
e os meus dedos para a guerra!
2A sua bondade é o meu lugar forte;
ele é a minha perfeita segurança e o meu libertador.
É para mim como um escudo,
atrás do qual me adianto sem medo.
Se o meu povo me está sujeito, só a ele o devo!
3Senhor, que é o homem,
para que te interesses por ele?
Que é o ser humano, para que o consideres?
4Vale tanto como um sopro!
Os dias da sua vida vão-se como a sombra que passa.
5Inclina-te, Senhor, desde os céus, e vem!
As montanhas deitarão fumo, quando lhes tocares.
6Os teus inimigos serão derrotados,
quando lhes lançares os teus raios
e os destruíres com as tuas armas certeiras.
7Estende, lá do alto, as tuas mãos!
Salva-me das águas profundas e tira-me delas,
assim como das mãos dessa gente estrangeira!
8A sua boca está cheia de nulidades;
a sua habilidade está só na falsidade.
9Cantar-te-ei um novo cântico, ó Deus,
acompanhado de harpa de dez cordas.
10Porque tu dás vitória aos reis.
Livrarás o teu servo David da espada mortal.
11Livra-me das mãos dessa gente que te é estranha;
gente mentirosa, cuja força só consiste na maldade.
12Para que os nossos filhos sejam bem desenvolvidos,
na sua mocidade, como plantas viçosas,
e as nossas filhas, belas e graciosas,
como as colunas esculpidas dum palácio.
13Para que nunca nos faltem recursos na vida
e tenhamos gado que forneça carne em abundância.
14Que os nossos animais sejam fortes para o trabalho
e haja segurança no nosso meio;
sem assaltos, sem fugas, sem gritos nas ruas!
15Feliz o povo que pode viver assim!
Feliz é o povo cujo Deus é o Senhor!
شكرگزاری پادشاه برای پيروزی
1سپاس بر خداوند كه تكيه‌گاه من است و در ميدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد. 2او هميشه نسبت به من رحيم و مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توكل دارم، زيرا قوم مرا زير فرمان من نگه می‌دارد.
3ای خداوند، انسان چيست كه به او توجه نمايی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد كه به فكر او باشی؟ 4عمر او دمی بيش نيست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سايه می‌گذرد.
5ای خداوند، آسمان را بشكاف و فرود بيا! کوهها را لمس كن تا از آنها دود برخيزد. 6رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراكنده ساز؛ تيرهايت را پرتاب كن و آنها را از پای درآور! 7-8دستت را از آسمان دراز كن و مرا از ميان آبهای عميق نجات ده؛ بلی، مرا از چنگ اين بيگانگان كه سخنانشان سراسر دروغ است، آزاد ساز!
9ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرايم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرايم! 10تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشير می‌رهانی! 11مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ اين بيگانگانی كه سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده!
12باشد كه پسران ما رشد كرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پيكرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند! 13باشد كه انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزايند! 14باشد كه گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزايند! باشد كه در كوچه‌هايمان صدای آه و ناله نباشد!
15خوشا به حال قومی كه چنين وضعی دارند و «يَهوَّه» خدای ايشان است!
