Salmos 107 – OL & NSP

O Livro

Salmos 107:1-43

Quinto Livro

(Salmos 107–150)

Salmo 107

1Deem graças ao Senhor porque ele é bom,

porque o seu amor é eterno!

2Que aqueles a quem o Senhor salvou

contem como Deus os salvou dos seus inimigos!

3Como tornou trazê-los dos quatro cantos da Terra,

do oriente e do ocidente, do norte e das zonas do mar.

4Andaram desgarrados pelo deserto, isolados,

sem um lar onde pudessem descansar.

5Andaram famintos, sedentos, desfalecendo.

6Mas clamaram ao Senhor, na sua tribulação,

e ele os livrou das suas angústias.

7Levou-os, por fim, com segurança,

a um lugar seguro onde habitaram.

8Louvem o Senhor pela sua bondade

e pelas suas maravilhas para com os homens!

9Porque satisfez plenamente a alma que tinha sede,

encheu de bens a alma que tinha fome.

10Quem são esses que estão sentados nas trevas,

nas sombras da morte, prisioneiros da miséria,

pela opressão e pela escravidão?

11Pois rebelaram-se contra as palavras de Deus

e desprezaram os decretos do Altíssimo.

12Foi por isso que ele os abateu com dificuldades;

caíram e ninguém houve que pudesse ajudá-los

a erguerem-se de novo.

13Mas clamaram ao Senhor, na sua tribulação,

e ele os livrou das suas angústias.

14Tirou-os daquelas trevas em que estavam,

daquelas sombras da morte,

e quebrou as cadeias que os amarravam.

15Louvem o Senhor pela sua bondade

e pelas suas maravilhas para com os homens!

16Derrubou os pesados portões de bronze

e despedaçou as barras de ferro das suas prisões;

fez em pedaços as correntes que os amarravam.

17Outros houve que foram afligidos

por causa das suas muitas transgressões,

da loucura que os levou por caminhos de maldade.

18À força de tanto sofrerem, chegaram a definhar;

nem sequer a comida lhes apetecia,

ficando às portas da morte.

19Então clamaram ao Senhor, na sua tribulação,

e ele os livrou das suas angústias.

20Lembrou-lhes a sua palavra,

e as suas fraquezas foram saradas;

livrou-os da destruição.

21Louvem o Senhor pela sua bondade,

e pelas suas maravilhas para com os homens!

22Ofereçam alegres sacrifícios de ação de graças,

e anunciem a toda a gente as suas maravilhosas obras.

23E há ainda os navegantes, os marinheiros,

que atravessam de lés a lés todos esses mares,

cruzando as rotas do mundo;

24Também esses, lá no mar alto,

podem ver obras maravilhosas que o Senhor fez.

25À sua ordem, podem levantar-se ventos tempestuosos

que fazem erguer vagas imensas.

26Pesados navios elevam-se nas suas cristas

e são mergulhados novamente no profundo abismo.

27A própria gente do mar encolhe-se de terror,

cambaleando, vacilando como bêbedos,

perdendo mesmo o controlo de si mesmos.

28Mas clamaram ao Senhor na sua tribulação,

e ele livrou-os das suas angústias.

29Ele faz acabar a tormenta, acalma as vagas.

30A alegria volta de novo com essa bonança;

Deus leva-os até ao porto desejado.

31Louvem o Senhor pela sua bondade

e pelas suas maravilhas para com os homens!

32Como deveriam dar toda a honra a Deus,

publicamente, e perante os anciãos conselheiros!

33Deus seca os rios e transforma-os em desertos.

34Transforma a boa terra num deserto de sal,

por causa da maldade dos que nela habitam.

35Por outro lado, converte os desertos

em terra fértil, cheia de água.

36Ele traz gente faminta para ali habitar

e construir as suas cidades.

37Semeiam os campos e plantam vinhas;

comem de tudo o que a terra produzir.

38É assim que Deus os abençoa

e os ajuda a constituírem grandes famílias,

fazendo multiplicar o seu gado.

39Vemos também que há outros que ficam pobres;

em vez de progredirem, definham,

abatidos pela opressão, aflição e tristeza.

40Deus lança desprezo sobre os orgulhosos;

faz com que governantes acabem por vaguear

entre as ruínas daquilo que possuíram.

41Contudo, aos desfavorecidos Deus os salva da opressão;

no seu abrigo seguro, faz as famílias a multiplicarem-se.

42Estas coisas alegram as pessoas que são retas,

enquanto os maus ficam mudos, sem palavras.

43A sabedoria consiste em prestar atenção a estas coisas,

em refletir sobre a grande bondade do Senhor!

New Serbian Translation

Псалми 107:1-43

Књига Пета

Псалми 107–150

Псалам 107

1Хвалите Господа јер је добар,

јер је милост његова довека!

2Нек говоре тако они што их је Господ откупио,

они откупљени из руке душмана;

3које је окупио из земаља истока и запада,

са севера и с мора.

4Тек, тумарали су по пустињи,

по беспућу и нису нашли место да се скрасе.

5А били су и гладни и жедни,

душу своју да испусте.

6Господу су завапили у чемеру своме

и он их је избавио од њихових мука!

7Равним путем их је повео

да се скрасе, да се скуће.

8Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

9Јер он поји грло жедном,

добрим сити душу гладном.

10Чаме у мраку, у тами;

оковани и бедом и гвожђем;

11јер Божијим речима пркосе,

презрели су савет Свевишњега.

12А он им је патњом срца понизио;

срљали су, а помоћи ниоткуда.

13Господу су завапили у чемеру своме

и он их је спасао од њихових мука!

14Извео их је из мрака, из таме,

окове им поломио.

15Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

16Јер је он разбио бронзана врата,

изломио гвоздене вратнице.

17Побудалише због својих преступничких путева,

мучише се због својих кривица.

18Души им се сва храна згадила

и до самих врата смрти су пристигли.

19Господу су завапили у чемеру своме

и он их је спасао од њихових мука!

20Реч своју им је послао, па су оздравили;

из рака њихових их је извукао.

21Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

22Нек жртвују жртве захвалнице;

нек му дела објављују, нека кличу!

23Они што су морем бродовима пловили,

што су трговали на великим водама;

24они су видели дела Господња,

његова чудеса у дубини;

25када је заповедио, ветру наредио

да таласе мора олуја подигне.

26И они се дижу до небеса,

ломе се до дубина,

па им се душа топи од зебње.

27Љуљају се, тетурају ко пијани,

нестаје им сва вештина.

28Господу су завапили у чемеру своме

и он их је извео из њихових мука!

29Олују је умирио

и таласи мора утихнуше.

30А када се стишају, поморци се радују;

он их води до жељене луке.

31Нек Господа они хвале за његову милост,

за чудеса над потомцима људи!

32Нека га уздижу на народном сабору

и нека га славе у старешинском збору!

33Он претвара реке у пустињу,

врела воде у тло спарушено;

34плодну земљу у слатину

због зла оних који на њој живе.

35Од пустиње он језеро чини,

од земље пусте водене изворе.

36Ту је гладне населио

и они су град подигли;

37поља су засејали, винограде посадили

и они обиље плодова рађају.

38И он их је благословио

па су се веома умножили;

ни стока им се проредила није.

39Али због тлачења, невоље и јада

они се проредише, погурише.

40Он излива презир на племиће,

пушта да тумарају пустаром беспутном;

41док убогог уздиже, од невоље склања,

попут стада његов пород множи.

42Виде то праведни па се радују,

а сви неправедни затварају своја уста.

43Ко је мудар? Тај нек ово памти,

у Господњу милост нек прониче!