Rute e Boaz na eira
1Depois Noemi disse a Rute: “Minha filha, não será tempo de tentar encontrar-te um marido e de seres feliz? 2Tenho estado a pensar em Boaz; além disso é nosso parente. Eu sei que esta noite ele vai estar a peneirar a cevada na eira. 3Por isso, faz o que eu te digo: lava-te, perfuma-te, arranja-te bem e vai lá à eira, mas de modo que ele não te veja antes de ter acabado de jantar. 4Repara onde se vai deitar e depois levanta-lhe a manta e deita-te aos pés dele. Ele próprio te dirá o que deves fazer.”
5“Está bem. Vou fazer como me disseste.” 6E foi à eira nessa noite, seguindo as instruções da sogra.
7Depois de ter acabado de comer, Boaz deitou-se satisfeito ao pé dum feixe e adormeceu. Então Rute veio sem fazer barulho, levantou a ponta da manta aos pés, e deitou-se. 8De repente, por volta da meia noite, ele despertou e sentou-se admirado. Havia uma mulher deitada aos seus pés! 9“Quem és tu?” “Sou eu, senhor, sou Rute. Faz de mim tua mulher, de acordo com as leis de Deus, pois és o nosso parente mais chegado.”
10“Que o Senhor te abençoe!”, exclamou ele. “Pois estás a ser ainda mais bondosa para com Noemi do que já tens sido. Seria natural que preferisses um rapaz novo, pobre ou rico. 11Não te preocupes com mais nada, minha filha. Eu tratarei de todos os detalhes referentes a esse assunto, pois todas as pessoas na cidade sabem bem a mulher virtuosa que és. 12É verdade que sou vosso parente próximo, no entanto, existe um outro que é ainda mais próximo do que eu. 13Fica aqui esta noite e pela manhã irei falar-lhe. Se ele quiser casar contigo, está certo; caso contrário, tão certo como vive o Senhor, que serás minha mulher. Fica aqui até de manhã.”
14Ela ficou ali deitada aos seus pés até de madrugada. Logo cedo, antes que o dia rompesse, levantou-se e foi-se embora, porque tinha-lhe dito: “Que não se venha a saber que uma mulher esteve aqui na eira.” 15Disse-lhe ainda, “Dá-me o teu manto.” E deitou-lhe dentro seis medidas de cevada, como presente para a sogra, ajudando-a a pô-lo às costas.
16Ela regressou à cidade. “Então, como foi que se passou tudo, minha filha?”, perguntou-lhe Noemi, quando a jovem chegou a casa. Rute contou-lhe 17e deu-lhe a cevada da parte de Boaz, sublinhando o facto de Boaz não querer deixá-la regressar sem um presente.
18Noemi disse-lhe: “Tem paciência até vermos o que acontece, pois Boaz não é homem para descansar enquanto não tiver levado a bom termo o seu intento. Vais ver que hoje mesmo tratará de tudo.”
Ang Pangabay ni Ruth kay Boaz
1Isa ka adlaw, nagsiling si Noemi kay Ruth, “Anak, gusto ko nga makapamana ka na para sa imo kaayuhan. 2Nadumduman mo bala si Boaz nga aton paryente, nga ang iya mga suluguon nga babayi nakaupod mo sa pag-obra? Abi mo, karon sa gab-i magapahangin siya sang barley. 3Gani magpaligo ka, magpahamot, kag isuksok ang matahom mo nga bayo. Magkadto ka dayon sa linasan, pero indi ka magpakita sa iya hasta makatapos siya kaon kag inom. 4Kon matulog na gani siya, bantayan mo kon diin siya mahigda. Kag kon matulugan na siya, kadtui siya kag alsaha ang habol sa iya tiilan kag didto ka magtulog.3:4 alsaha… magtulog: Siguro bilang pagpakita nga nagapangayo siya sang proteksyon kay Boaz. Dayon hambalan ka niya kon ano ang imo himuon.” 5Nagsabat si Ruth, “Himuon ko ang tanan mo nga ginsiling.” 6Gani nagdulhog siya sa linasan agod himuon ang tanan nga ginsiling sang iya ugangan sa iya.
7Sang nakatapos na si Boaz kaon kag inom, maayo gid ang iya pamatyag. Naghigda siya sa kilid sang tinumpok nga mga uyas agod magtulog. Hinay-hinay nga nagpalapit si Ruth sa iya kag gin-alsa ang habol sa iya tiilan kag naghigda didto. 8Sang mga tungang gab-i na, nakabugtaw si Boaz, kag sang paghiwod3:8 paghiwod: ukon, pagliso. niya natingala siya nga may babayi nga nagahigda sa iya tiilan. 9Nagpamangkot si Boaz, “Sin-o ka?” Nagsabat siya, “Ako si Ruth. Malapit mo ako nga paryente nga dapat mo atipanon. Karon, tabuni ako sang imo bayo sa pagpakita nga pangasaw-on kag atipanon mo ako.” 10Nagsiling si Boaz, “Day, kabay pa nga pakamaayuhon ka sang Ginoo. Ang pag-unong nga ginpakita mo subong sa imo pamilya mas sobra pa sa ginpakita mo sadto.3:10 Ang pag-unong nga ginpakita niya sadto sa iya pamilya amo ang pag-upod niya sa iya ugangan pabalik sa Juda. Kag ang pag-unong nga ginapakita niya subong amo ang pagpasulabi niya nga makapamana sang paryente sang iya napatay nga bana. Kay wala ka naglagas sa bataon nga lalaki, manggaranon man siya ukon imol. 11Gani indi ka magkabalaka ’day, kay himuon ko ang tanan nga ginpangabay mo. Kay nahibaluan sang tanan ko nga mga kasimanwa nga maayo ka nga babayi. 12Matuod nga malapit mo ako nga paryente nga may responsibilidad sa pag-atipan sa imo, pero may ara pa nga tawo nga mas malapit mo pa gid nga paryente sang sa akon. 13Pabilin ka diri sa bilog nga gab-i, kag buwas sa aga tan-awon ta kon batunon niya ang iya responsibilidad sa imo. Kon magsugot siya, ti maayo; pero kon indi gani, ginasumpa ko sa buhi nga Ginoo nga batunon ko ang responsibilidad ko sa imo. Sige, diri ka lang tulog hasta mag-aga.”
14Gani nagtulog si Ruth sa tiilan dampi ni Boaz hasta mag-aga, pero madulumdulom pa nagbangon si Ruth agod nga indi siya makilala, kay indi gusto ni Boaz nga may makahibalo nga nagkadto si Ruth sa iya didto sa linasan. 15Nagsiling si Boaz kay Ruth, “Dal-a diri sa akon ang ginasuksok mo nga kunop kag humlada.” Ginhumlad ini ni Ruth, kag ginbubuan dayon ni Boaz sang mga anom ka kilo3:15 mga anom ka kilo: Indi klaro sa Hebreo kon pila gid. nga barley kag ginpapas-an kay Ruth. Kag nagbalik si Ruth3:15 si Ruth: ukon, si Boaz. sa banwa.
16Pag-abot ni Ruth sa iya ugangan, ginpamangkot siya, “Kamusta, anak?” Ginsugiran siya dayon ni Ruth sang tanan nga ginhimo ni Boaz. 17Kag nagsiling pa gid si Ruth, “Indi gusto ni Boaz nga magpauli ako sa imo nga wala sing dala, gani ginhatagan niya ako sining mga anom ka kilo nga barley.” 18Nagsiling si Noemi, “Hulat ka lang, anak, hasta mahibaluan mo kon ano gid ang matabo, kay indi gid mag-untat si Boaz hasta nga mapatigayon niya subong nga adlaw ang ginpangabay mo sa iya.”
