Provérbios 27 – OL & APSD-CEB

O Livro

Provérbios 27:1-27

1Não faças planos contando demasiado com o dia de amanhã,

porque nunca se sabe o que pode vir a acontecer no dia seguinte.

2Que seja antes um estranho a louvar-te

e nunca tu próprio!

3A pedra é pesada e a areia também,

mas bem mais pesada é a cólera dum insensato.

4Uma ira desencadeada, uma raiva impetuosa, é coisa cruel,

mas quem pode parar diante do ciúme?

5Vale muito mais a repreensão feita com franqueza e sinceridade

do que um amor demasiado reservado.

6Feridas, quando feitas por um amigo,

são muito melhores do que os beijos de quem nos odeia.

7Quem está farto, até o mel despreza;

quem passa fome até o amargo lhe parece doce.

8Como um pássaro que vagueia sem rumo, por ter perdido o ninho,

assim é quem anda à aventura, longe de casa.

9Um bom conselho, dado por um amigo fiel,

é como um agradável perfume que deixa uma pessoa bem disposta.

10Nunca abandones um amigo, mesmo o dos teus pais,

e evita importunar os teus familiares num dia atribulado;

vale mais um vizinho próximo, do que o irmão que está longe.

11Meu filho, tu me farás feliz, se cresceres em sabedoria;

ficarei honrado perante os outros.

12Uma pessoa prudente prevê os problemas e prepara-se para enfrentá-los;

os ingénuos nunca se previnem e acabam por sofrer as consequências.

13Se alguém ficar por fiador da dívida de um desconhecido,

deve dar sua própria roupa como garantia de pagamento.

14Se alguém se puser a gritar alegres saudações a um amigo, de madrugada,

enquanto este está no melhor do sono,

isso só pode vir a ser tomado como se lhe gritassem imprecações.

15O gotejar constante e ruidoso, num dia de chuva,

e uma mulher implicadora têm muito em comum.

16Conter uma pessoa assim seria como reter o vento

ou apanhar um objeto liso com as mãos cheias de óleo.

17Tal como o ferro é trabalhado com o próprio ferro,

assim uma pessoa se cultiva em contacto com os amigos.

18Quem cuida da sua figueira é natural que coma do que ela produz;

quem zela pelos interesses do seu mestre deve ser apoiado por este.

19Assim como a água reflete o rosto das pessoas,

o coração revela quem nós somos!

20A destruição e a morte nunca se fartam;

também os olhos do homem nunca se satisfazem.

21A pureza do ouro ou da prata prova-se no cadinho do forno;

o homem é provado pelos louvores que recebe.

22Ainda que batesses num louco e o moesses,

como os grãos de cevada num moinho,

não seria dessa forma que deixaria a sua loucura.

23Procura conhecer o estado das tuas ovelhas;

cuida com atenção do teu gado.

24Porque aquilo que se possui não dura para sempre;

nem a coroa real fica eternamente na mesma família.

25Quando a erva aparecer nas montanhas, recolhe-a.

26Assim, das ovelhas terás lã suficiente para te vestires;

e a venda dos bodes render-te-á o dinheiro do campo.

27Terás leite de cabra para teu sustento,

da tua família e das tuas criadas.

Ang Pulong Sa Dios

Panultihon 27:1-27

1Ayaw pagpanghambog kon unsay imong buhaton ugma, kay wala ka makahibalo kon unsay mahitabo ugma.

2Ayaw dayega ang imong kaugalingon; pasagdi nga ang uban maoy modayeg kanimo.

3Bug-at ang bato ug ang balas, apan mas bug-at ang imong bation kon palaguton ka sa tawong buang-buang.

4Makuyaw ang tawo nga anaa sa kasuko, apan mas makuyaw ang tawo nga nagaselos.

5Mas maayo pa nga badlongon mo ang usa ka tawo kaysa moingon ka nga ginahigugma mo siya apan wala mo lang tagda.

6Ang sakit nga pagbadlong sa usa ka higala may maayong katuyoan, apan ang halok sa kaaway dili kasaligan.

7Kon ang usa ka tawo busog na, bisan ang dugos morag walay lami kaniya; apan kon gutom siya, bisan ang pait nga pagkaon tam-is alang kaniya.

8Ang tawo nga milayas sa iyang panimalay nahisama sa langgam nga mibiya sa iyang salag.

9Ang pahumot ug ang insenso makapalipay sa tawo, ingon man ang sinsero nga tambag gikan sa usa ka higala.

10Ayaw kalimti ang imong higala, o ang higala sa imong amahan. Ug kon anaa ka sa kalisod, ayaw na pangayog tabang sa imong igsoon27:10 igsoon: o, paryente. nga atua sa layo. Ang suod nga isigka-ingon mas maayo pa kaysa igsoon nga atua sa layo.

11Anak, pagmaalamon kay ikalipay ko kana, ug aron may ikatubag ako sa mga hinawayon.

12Ang maalamon molikay sa nagsingabot nga katalagman, apan ang walay kaalam dili molikay, busa nagaantos siya.

13Kon mosaad ang usa ka tawo nga siyay mobayad kanimo sa utang sa tawo nga dili niya kaila,27:13 Tan-awa usab ang 20:16. siguroha nga makakuha ka gikan kaniya ug garantiya, aron masiguro mo nga mobayad siya.

14Kon isinggit mo ang imong bendisyon ngadto sa imong silingan sa sayong kabuntagon, isipon niya kini nga usa ka pagpanghimaraot.

15Ang asawa nga kanunayng makig-away sa iyang bana makalagot sama sa atop nga magtulo kon mag-ulan. 16Dili mo siya mapahilom, sama sa hangin nga dili mo mapugngan o sa lana nga dili mo makuptan.

17Maingon nga ang puthaw mopahait sa puthaw, ang tawo makakat-on usab sa iyang isigka-tawo.

18Kon atimanon mo ang kahoy nga igos, makakaon ka sa iyang bunga. Sama nga kon atimanon mo ang imong agalon, pasidunggan ka niya.

19Maingon nga makita mo ang imong hitsura diha sa tubig, ang sulod sa imong kasingkasing magpadayag usab sa imong pagkatawo.

20Walay katagbawan ang kamatayon; mao usab ang pangandoy sa tawo.

21Maingon nga mapamatud-an ang kalunsay sa bulawan ug sa pilak pinaagi sa kalayo, ang atong pagkatawo mapamatud-an usab basi sa pagdayeg sa ubang tawo.

22Bisan unsaon mo pagsilot ang tawong buang-buang, dili mo gayod mapaundang ang iyang pagkabuang.

23Bantayi ug atimana pag-ayo ang imong kahayopan, 24kay ang bahandi ug dungog dili molungtad. 25Kumpaya ang mga sagbot; ug samtang nagatubo pa kini pag-usab, kumpaya usab ang mga sagbot sa kabungtoran aron may makaon pirme ang imong kahayopan. 26Makahimo kag mga bisti gikan sa balhibo sa mga karnero, ug mahimo mong ibaligya ang uban mong mga kanding aron makapalit ka ug yuta. 27Makakuha ka usab ug daghang gatas gikan sa imong mga kanding alang sa imong pamilya ug apil pa ang imong mga sulugoong babaye.