Provérbios 17 – OL & YCB

O Livro

Provérbios 17:1-28

1Melhor é um pedaço de pão seco, mas comido com tranquilidade,

do que ter a casa cheia de boa comida, no meio de discussões constantes.

2Um mordomo inteligente procurará orientar o filho do patrão que procede mal;

se o fizer, virá a ter direito a uma parte da herança desses filhos.

3O ouro e a prata são purificados pelo fogo,

mas é só o Senhor quem purifica os corações.

4Os pecadores procuram a companhia dos que falam e fazem como eles;

todo o mentiroso escuta a língua maligna.

5Desprezar os pobres é insultar a Deus que criou todos os homens;

não ficará sem castigo aquele que se alegra com a desgraça alheia.

6Para os avós, os netos são a sua coroa de glória,

tal como a coroa dos filhos são os pais.

7Normalmente, não se espera ouvir coisas sensatas da boca dum louco;

dum governante também não contamos que falte à verdade.

8Os presentes funcionam, muitas vezes, como uma chave mágica,

alcançando muito para quem os utiliza.

9A amizade faz esquecer muita coisa mal feita;

os que andam sempre a discutir são capazes de separar os melhores amigos.

10A repreensão dada a uma pessoa sensata é mais eficaz

do que cem açoites aplicados a um insensato.

11Os perversos anseiam a rebeldia;

por isso, não deixarão de ter alguém que os castigue severamente.

12Será menos perigoso ter um encontro com uma ursa enfurecida, a quem roubaram os filhotes,

do que com um louco num acesso de fúria.

13Para quem paga o bem com o mal

haverá sempre maldição na sua casa.

14Começar uma contenda é como abrir uma represa;

por isso, o melhor é evitá-la antes que ela rebente.

15O Senhor repudia tanto os que fecham os olhos às culpas dos maus

como os que condenam os justos.

16De que serve ao insensato ter dinheiro para comprar sabedoria,

se não tem entendimento?

17Um verdadeiro amigo é sempre leal

e é na adversidade que se forma um irmão.

18É prova de pouco juízo ficar por fiador doutra pessoa

e responsabilizar-se pelas suas dívidas.

19Quem ama a transgressão, ama o pecado;

quem se exalta, procura a ruína.

20O homem de coração perverso nunca será feliz;

o de língua mentirosa logo cai em desgraça.

21Triste coisa é ser-se pai dum filho insensato;

o pai de um louco não pode ter alegria.

22Um coração alegre tem o mesmo efeito dum bom remédio,

mas um espírito abatido torna todo o corpo doente.

23O ímpio aceita presentes em segredo,

para desviar o curso da justiça.

24A sabedoria é o grande objetivo das pessoas sensatas;

mas os olhos do louco vagueiam pela Terra,

sem saber o que o satisfaz de facto.

25Um filho insensato é um desgosto para o seu pai;

é a amargura para quem o deu à luz.

26É extremamente mau, quando os governantes castigam os justos,

e punem os que agem com honestidade.

27As pessoas entendidas, que têm conhecimento da vida,

sabem quando devem calar-se.

28Até o tolo é capaz de passar por esperto, quando sabe ficar quieto;

quando cala a boca, até pode ser tomado por inteligente.

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Òwe 17:1-28

1Òkèlè gbígbẹ tòun tàlàáfíà àti ìdákẹ́ jẹ́ẹ́ sàn

ju ilé tí ó kún fọ́fọ́ fún ẹran àti ìjà.

2Ọlọ́gbọ́n ìránṣẹ́ yóò ṣàkóso adójútini ọmọ,

yóò sì pín ogún gẹ́gẹ́ bí ọ̀kan nínú àwọn ọmọ.

3Iná ni a fi fọ́ Fàdákà àti wúrà

Ṣùgbọ́n Olúwa ló ń dán ọkàn wò.

4Ènìyàn búburú ń tẹ́tí sí ètè tí ń sọ ibi

òpùrọ́ a máa fetí sí ahọ́n búburú.

5Ẹnikẹ́ni tí ó bá sín olùpọ́njú jẹ, ó gan Ẹlẹ́dàá rẹ̀,

ẹnikẹ́ni tí ń yọ̀ sí ìyọnu kò ní lọ láìjìyà.

6Ọmọ ọmọ ni adé orí arúgbó

ògo àwọn ọmọ sì ni òbí jẹ.

7Ọ̀rọ̀ dídùn kò yẹ aṣiwèrè,

bẹ́ẹ̀ ni ètè èké kò yẹ ọmọ-aládé!

8Òkúta iyebíye jẹ́ ẹ̀bùn ní ojú ẹni tí ó ni í,

ibikíbi tí ó yí sí, á ṣe rere.

9Ẹni tí ó fojú fo ẹ̀ṣẹ̀ tí wọ́n ṣẹ̀ ẹ́ mú kí ìfẹ́ gbòòrò sí i.

Ṣùgbọ́n ẹnikẹ́ni tí ń tẹnumọ́ ọ̀rọ̀ yóò pín ọ̀rẹ́ tímọ́tímọ́ méjì ní yà.

10Ọ̀rọ̀ ìbáwí dun olóye ènìyàn

ju ọgọ́rùn-ún pàṣán lọ lẹ́yìn òmùgọ̀.

11Orí kunkun ni ènìyàn ìkà máa ń ṣe,

ìjòyè aláìláàánú ni a ó rán sí i.

12Ó sàn kí ènìyàn pàdé beari tí a ti kó lọ́mọ

jù aláìgbọ́n nínú ìwà òmùgọ̀ rẹ̀.

13Bí ènìyàn kan bá fi ibi san ìre,

ibi kì yóò kúrò nílé rẹ̀ láéláé.

14Bíbẹ̀rẹ̀ ìjà dàbí ẹni tí ó dá ojú fún adágún omi

nítorí náà mẹ́nu kúrò nínú ọ̀rọ̀ kí ó tó di ìjà.

15Gbígbé ẹ̀bi fún aláre àti dídá ẹni jàre lẹ́bi,

Olúwa kórìíra méjèèjì.

16Kí ni ìwúlò owó lọ́wọ́ aṣiwèrè,

níwọ̀n bí kò ti ní èròǹgbà láti rí ọgbọ́n?

17Ọ̀rẹ́ a máa fẹ́ni nígbà gbogbo,

arákùnrin sì wà fún ìgbà ìpọ́njú.

18Ènìyàn aláìgbọ́n ṣe ìbúra,

ó sì ṣe onídùúró fún aládùúgbò rẹ̀.

19Ẹni tí ó fẹ́ràn ìjà fẹ́ràn ẹ̀ṣẹ̀;

ẹni tí ó kọ́ ibodè gígàn ń wá ìparun.

20Ènìyàn aláyídáyidà ọkàn kì í gbèrú,

ẹni tí ó ní ahọ́n ẹ̀tàn bọ́ sínú ìyọnu.

21Láti bí aláìgbọ́n lọ́mọ a máa fa ìbànújẹ́ ọkàn,

kò sí ayọ̀ fún baba ọmọ tí kò gbọ́n.

22Ọkàn tí ó túká jẹ́ oògùn gidi,

ṣùgbọ́n ọkàn tí ó bàjẹ́ a máa mú kí egungun gbẹ.

23Ènìyàn búburú a gba àbẹ̀tẹ́lẹ̀ ní ìkọ̀kọ̀

láti yí ìdájọ́ po.

24Olóye ènìyàn gbójú wo ọgbọ́n níwájú,

ṣùgbọ́n ojú aláìgbọ́n ń wò káàkiri ilẹ̀ ayé.

25Aṣiwèrè ọmọ mú ìbànújẹ́ bá baba rẹ̀

àti ìkorò fún ẹni tí ó bí i lọ́mọ.

26Kò dára láti fìyà jẹ ènìyàn tí kò ṣẹ̀,

tàbí láti na ìjòyè lórí òtítọ́ inú wọn.

27Ènìyàn tó ní ìmọ̀ máa ń ṣọ́ra fún àwọn ọ̀rọ̀ tí ó ń sọ,

ènìyàn olóye sì máa ń ní sùúrù.

28Kódà aláìgbọ́n máa ń dàbí ọlọ́gbọ́n bí ó bá dákẹ́

àti bí olóye bí ó bá fètèmétè.