Provérbios de Salomão
1Provérbios de Salomão.
Um filho sábio é a alegria do seu pai;
um filho insensato é a tristeza de sua mãe.
2Os ganhos obtidos irregularmente de nada servem,
mas o viver com justiça livra da morte.
3O Senhor não deixa ter fome aquele que anda na justiça,
mas contraria a ambição dos perversos.
4As mãos preguiçosas levam à pobreza;
as mãos diligentes alcançam a riqueza.
5Um moço inteligente saberá juntar durante o verão;
é uma vergonha ver gente nova dormindo quando deveria estar a trabalhar!
6O que anda na justiça cobre-se de bênçãos,
mas os ímpios têm a boca cheia de violência.
7Toda a gente se lembra, com gosto, dos que foram retos,
mas o nome dos perversos fica a cheirar mal, depois deles.
8Uma pessoa inteligente aceita o mandamento,
mas o que só tem conversas insensatas tornar-se-á um inútil.
9Quem anda com integridade, anda seguro na vida,
mas aquele que segue caminhos tortuosos virá a ser descoberto.
10O fechar os olhos ao pecado só traz é tristeza;
o que só tem conversas insensatas tornar-se-á um inútil.
11Há como que uma fonte de vida no que diz um homem reto,
mas a boca dos maus está só cheia de violência.
12O ódio gera contendas,
mas o amor passa por cima das ofensas.
13As pessoas com bom senso são pretendidas como conselheiras,
mas a vara da repreensão cai sobre o insensato.
14As pessoas com entendimento entesouram sabedoria,
mas a boca do insensato anuncia a ruína iminente.
15A riqueza do rico é a fortaleza dentro da qual se protege,
mas a pobreza dos pobres é a sua ruína.
16Os ganhos do que anda com retidão conduzem à vida,
mas a retribuição do perverso é o pecado.
17Aquele que recebe, de boa vontade, a correção está no caminho da vida,
mas o que a recusa desencaminha-se a si mesmo e aos outros.
18O que encobre o ódio é um hipócrita;
o que difama o seu semelhante é um louco.
19No muito falar há sempre grande risco de pecar,
mas quem sabe refrear a sua língua é sensato.
20Aquilo que diz uma pessoa reta é precioso como a prata,
mas o coração dos perversos vale muito pouco.
21Os retos podem dar conselhos a muita gente,
mas os tolos morrem porque lhes falta juízo.
22A bênção do Senhor é que enriquece
e não traz desgosto algum.
23Para o louco, o praticar o mal é uma brincadeira,
mas o homem com entendimento tem alegria na sabedoria.
24Os temores de uma pessoa má vêm a realizar-se;
mas às esperanças do reto é Deus quem lhes dá cumprimento.
25Quando as catástrofes rebentam, o mau é levado;
o que anda com justiça permanece para sempre.
26Um preguiçoso, para quem o emprega,
é como o fumo para os olhos,
como o ácido para os dentes.
27O temor ao Senhor aumenta o tempo da vida;
os anos dos perversos serão abreviados.
28A esperança do homem justo traz alegria,
mas as esperanças dos maus são em vão.
29O caminho do Senhor é o refúgio dos íntegros,
mas será a destruição de todos os que praticam a iniquidade.
30O indivíduo reto nunca será abalado,
mas os maus não ficarão na Terra.
31A boca do que anda com justiça revela sabedoria em abundância,
mas a língua perversa será cortada.
32O que vive na justiça sabe falar do que é agradável,
mas a boca da gente perversa está sempre cheia de maldade.
مثلهای سليمان
1پسر عاقل پدرش را شاد می‌سازد، اما پسر نادان باعث غم مادرش می‌گردد.
2ثروتی كه از راه نادرست به دست آمده باشد نفعی به انسان نمی‌رساند، اما درستكاری به او سعادت دائمی می‌بخشد.
3خداوند نمی‌گذارد مرد درستكار گرسنگی بكشد و يا مرد شرير به آرزوی خود برسد.
4آدمهای تنبل، فقير می‌شوند، ولی اشخاص فعال ثروتمند می‌گردند.
5كسی كه به موقع محصول خود را برداشت می‌كند عاقل است، اما كسی كه موقع برداشت محصول می‌خوابد مايهٔ ننگ است.
6بر سر درستكاران بركت‌هاست، اما وجود بدكاران از ظلم و لعنت پوشيده است. 7نيكان خاطرهٔ خوبی از خود باقی می‌گذارند، اما نام بدكاران به فراموشی سپرده می‌شود.
8شخص عاقل پند و اندرز را می‌پذيرد، اما نادان ياوه‌گو هلاک می‌شود.
9قدمهای آدم درستكار ثابت و استوار است، ولی شخص كجرو عاقبت می‌لغزد و می‌افتد.
10پوشاندن حقيقت ناآرامی ايجاد می‌كند، اما سرزنش آشكار آرامش بوجود می‌آورد.
11دهان درستكاران چشمهٔ حيات است، اما دهان شخص بدكار پر از نفرين می‌باشد.
12كينه و نفرت باعث نزاع می‌شود، ولی محبت گناه ديگران را می‌بخشد.
13اشخاص دانا به خاطر سخنان حكيمانه‌شان مورد ستايش قرار می‌گيرند، اما اشخاص نادان چوب حماقت خود را می‌خورند.
14در دهان شخص دانا سخنان سنجيده يافت می‌شود، اما آدم نادان نسنجيده سخن می‌گويد و خرابی به بار می‌آورد.
15ثروت شخص ثروتمند او را محافظت می‌كند، اما بينوايی شخص فقير او را از پای در می‌آورند.
16درآمد شخص درستكار به زندگی او رونق می‌بخشد، اما شخص بدكار درآمد خود را در راههای گناه‌آلود بر باد می‌دهد.
17كسی كه تأديب را می‌پذيرد در راه حيات گام برمی‌دارد، اما كسی كه نمی‌خواهد اصلاح گردد، به گمراهی كشيده می‌شود.
18كسی كه كينه‌اش را پنهان می‌كند آدم نادرستی است. شخصی كه شايعات بی‌اساس را پخش می‌كند احمق است.
19پرحرفی، انسان را به سوی گناه می‌كشاند. عاقل كسی است كه زبانش را مهار كند.
20سخنان درستكاران مانند نقره گرانبهاست، اما حرفهای بدكاران هيچ ارزشی ندارد.
21سخنان خوب درستكاران، ديگران را احيا می‌كند، اما حماقت نادانان باعث مرگ خودشان می‌شود.
22بركت خداوند انسان را ثروتمند می‌سازد بدون اينكه زحمتی برای وی به بار آورد.
23آدم نادان از عمل بد لذت می‌برد و شخص دانا از حكمت.
24آنچه بدكاران از آن می‌ترسند بر سرشان می‌آيد، اما نيكان به آرزوی خود می‌رسند.
25بلا و مصيبت چون گردباد از راه می‌رسد و بدكاران را با خود می‌برد، اما شخص درستكار مانند صخره، پا برجا می‌ماند. 26هرگز از آدم تنبل نخواه برای تو كاری انجام دهد؛ او مثل دودی است كه به چشم می‌رود و مانند سركه‌ای است كه دندان را كند می‌كند.
27خداترسی سالهای عمر انسان را زياد می‌كند، اما شرارت از عمر او می‌كاهد.
28اميد درستكاران به شادی می‌انجامد، اما اميد بدكاران بر باد می‌رود.
29خدا برای نيكان قلعه‌ای محافظ است، اما او بدان را هلاک خواهد كرد.
30درستكاران هميشه از امنيت برخوردار خواهند بود، اما بدكاران بر زمين، زنده نخواهند ماند.
31از دهان درستكاران غنچه‌های حكمت می‌شكفد، اما زبان دروغگويان از ريشه كنده خواهد شد.
32افراد درستكار هميشه سخنان خوشايند بر زبان می‌آورند، اما دهان بدكاران از حرفهای نيشدار پر است.
