O fim de Nínive
1Nínive, chegou o teu fim! Estás já rodeado pelos exércitos inimigos! Soa o alarme! Fortalece as muralhas! Reforça as defesas e mantém uma vigilância apertada sobre todos os movimentos das forças inimigas que se preparam para o ataque. 2O Senhor restaurará a glória dos descendentes de Jacob, do povo de Israel, que os inimigos saquearam e deixaram como uma videira sem os seus ramos.
3Os escudos dos seus valentes guerreiros ficarão vermelhos. O ataque começa. Reparem nos seus uniformes escarlates! Vejam os seus carros cintilantes, avançando lado a lado, puxados por fogosos cavalos! 4Os teus próprios carros correm velozmente pelas ruas e praças da cidade, chispando faíscas e raios como tochas.
5O rei grita pelos seus oficiais que tropeçam na corrida em direção às muralhas, para reforçar as defesas. 6Mas é demasiado tarde! As portas do rio estão abertas! O inimigo já entrou e todo o palácio é destruído.
7A rainha de Nínive é trazida para as ruas, despida e levada como escrava, com as suas aias chorando atrás. Ouçam-na lamentando-se, gemendo como pombas, batendo no peito! 8Nínive é como um tanque esvaziando água. Os seus soldados fogem, abandonando-a; a cidade não pode retê-los. “Parem! Parem!”, gritam-lhes. Mas eles correm ainda mais.
9Saqueiem a prata! Saqueiem o ouro! Os tesouros parecem não ter fim! A sua vasta, imensa riqueza é toda levada. 10Em breve a cidade torna-se escombros. Os corações derretem-se de medo. Tremem os joelhos. O povo fica desfalecido, pálido, cambaleante.
11Onde está agora essa grande Nínive, o leão das nações, cheia de combatividade e de ousadia, onde até mesmo os velhos e os fracos, tal como os jovens e os meninos, viviam em segurança? 12Ó Nínive, sim, eras como um leão! Esmagavas os inimigos para dares de comer aos teus filhos e às tuas mulheres; enchias a cidade e as casas com mercadorias e com escravos.
13“Eis que estou contra ti, diz o Senhor dos exércitos. Queimarei os teus carros de combate. Os teus combatentes serão passados à espada. Arrancarei da terra a tua presa e não mais se ouvirá a voz dos teus mensageiros.”
Ang Pagkalaglag sang Nineve
1Mga taga-Nineve, ginasalakay na kamo sang inyo kaaway nga magapalapta sa inyo. Gani guwardyahi ninyo ang mga pader sang inyo siyudad kag bantayi ninyo ang mga dalan. Tipuna ninyo ang inyo mga soldado kag magpreparar kamo sa pagpakig-away. 2Kay bisan tuod nga ginlaglag ninyo ang Israel kag ang Juda2:2 Israel… Juda: sa Hebreo, Jacob… Israel. nga daw sa mga tanom sang ubas nga ginpamatay,2:2 nga daw sa mga tanom… ginpamatay: ukon, kag ginpamatay ang ila mga tanom sang ubas; ukon, kag gindula ang ila mga kanta. ibalik sang Ginoo ang pagkagamhanan sang Israel.
3Pula ang taming kag ang bayo sang mga soldado nga kaaway ninyo. Kag sa tion nga magasalakay sila nagainggat ang metal sang ila mga karwahe kag nagasirbe ang ila mga kabayo.2:3 nagasirbe ang ila mga kabayo: Amo ini sa Septuagint kag sa Syriac. Sa Hebreo, ginabalabad nila ang mga (bangkaw nga hinimo halin sa) kahoy nga sipres. 4Nagahagunos ang ila mga karwahe sa mga karsada, nga nagapakadto-pakari sa mga plasa. Nagaidlab ini pareho sang sulo kag nagakirab pareho sang kilat. 5Ginasugo sang hari ang mga opisyal sang mga soldado. Nagakaladasma sila sa sobra nga dali-dali sa pagpalapit sa inyo mga pader agod ipatakod ang panagang nga para sa mga soldado nga nagawasak sang pader.2:5 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sa sini nga bersikulo. 6Mabuksan ang mga puwertahan sang inyo siyudad sa may suba dampi kag marumpag ang inyo palasyo. 7Nadeklarar na nga pagabihagon kamo2:7 pagabihagon kamo: ukon, kuhaon ang mga pagkabutang sang inyo siyudad. Sa literal, ubahan kamo. kag dal-on sa iban nga lugar.2:7 Nadeklarar na… lugar: Ang Hebreo sang pulong nga “Nadeklarar na,” suno sa iban, ngalan sang rayna sang Nineve ukon ngalan sang imahen sang diosa nga si Ishtar. Kon amo ini, ang rayna (ukon ang diosa) pagaubahan kag dal-on sa iban nga lugar. Magaugayong ang inyo mga suluguon nga babayi nga daw sa mga pating samtang ginapukpok nila ang ila dughan sa pagpangasubo. 8Ang mga tawo nga nagapalagyo halin sa Nineve daw sa tubig nga nagailig halin sa nawasak nga punong. Ang mga nagapalagyo ginapabalik sang ila mga upod pero wala gid sing may nagbalik.
9Kamo nga nagasalakay sa Nineve, panguhaa ninyo ang mga pilak kag bulawan sa sini nga siyudad kay puno ini sang manggad. 10Malaglag, maguba, mawasak na ang Nineve! Gani ginakulbaan ang iya mga pumuluyo; nagapalangurog ang ila bug-os nga lawas pati ang ila mga tuhod, kag nagapalanglapsi sila. 11-12Ang Nineve daw pareho sa kuweba nga ginaestaran sang isa ka leon kag sang iya paris nga leon, kag sang ila mga bata. Wala sing may makaano sa ila dira sa kuweba. Ginapatay kag ginagus-ab sang leon ang iya biktima kag ginapanagtag ini sa iya paris kag sa ila mga bata. Ginapuno niya ang iya kuweba sang unod sang iya biktima.2:11-12 Ang buot silingon sini nga paanggid amo nga ang mga taga-Nineve nagasalig nga wala sing may makaano sa ila. Ginasalakay nila ang iban nga mga nasyon kag ginakuha nila ang mga pagkabutang sini kag ginadala nila sa ila lugar agod makabenipisyo ang ila mga pumuluyo. Pero karon, ang Nineve laglagon na. 13Kay nagasiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Pamati kamo mga taga-Nineve! Kontra ko kamo! Gani sunugon ko ang inyo mga karwahe kag mapatay ang inyo mga soldado2:13 mga soldado: sa literal, mga bataon nga leon. sa inaway. Untaton ko na ang inyo pagpangbiktima sa kalibutan. Indi na kamo makapadala sang mga mensahero sa iban nga mga nasyon sa paghambal sa ila kon ano ang inyo gusto nga ipatuman sa ila.”
