A primeira profecia de Balaão
1Balaão disse para o rei: “Levanta sete altares aqui e prepara sete novilhos e sete carneiros para serem sacrificados.” 2Balaque fez como este lhe dissera e foi sacrificado em cada altar um novilho e um carneiro.
3Então Balaão disse para o rei: “Fica aqui junto do holocausto e verei se o Senhor vem ao meu encontro. O que ele me disser, comunicar-to-ei.” Depois foi a um sítio mais elevado; 4lá Deus encontrou-se com ele e Balaão disse-lhe: “Preparei sete altares e sacrifiquei um novilho e um carneiro em cada um.” 5E o Senhor comunicou-lhe a mensagem que deveria transmitir a Balaque.
6Quando Balaão regressou, o rei estava de pé ao lado dos holocaustos, com todos os altos conselheiros de Moabe.
7Esta foi a mensagem que Balaão lhe trouxe:
“O rei Balaque, rei de Moabe, trouxe-me aqui
desde a terra de Aram23.7 Aram. Mais tarde conhecida pelo nome grego Síria.,
desde as montanhas lá do oriente.
‘Vem’, disse, ‘amaldiçoa-me Jacob!’
8Como poderei eu amaldiçoar o que Deus não amaldiçoou?
Como detestarei um povo que o Senhor não condena?
9Estou a vê-lo do alto do monte,
observo-os do cimo da montanha.
Este povo é separado das outras gentes;
quer viver sem se misturar com outros,
com outras nações.
10Quem contou os grãos de pó de Jacob
ou enumerou a quarta parte de Israel?
Se ao menos eu pudesse morrer tão feliz como morre um justo!
Se o meu fim pudesse ser como o deles!”
11“Mas o que é que me fizeste?”, exclamou o rei Balaque. “Disse-te para amaldiçoares os meus inimigos e acabaste por abençoá-los!”
12Mas Balaão replicou: “Posso eu falar seja o que for que o Senhor não me mande dizer?”
A segunda profecia de Balaão
13Então Balaque tentou novamente: “Vem comigo a outro lugar; dali verás apenas uma parte de Israel: amaldiçoa ao menos só esses que vires!” 14Então Balaque trouxe Balaão até aos campos de Zofim, subiu ao monte Pisga, levantou sete altares e ofereceu um novilho e um carneiro em cada um.
15Balaão tornou a dizer ao rei: “Fica aqui, junto dos holocaustos, enquanto vou ali encontrar-me com o Senhor.”
16E de novo o Senhor veio ter com Balaão e lhe disse o que devia proferir. 17Por isso, regressou até onde estava o rei e os conselheiros moabitas, ao lado dos holocaustos.
“Que foi que te disse o Senhor?”, perguntou o rei ansioso.
18E a sua resposta foi:
“Levanta-te, Balaque, e ouve.
Escuta-me tu, filho de Zípor.
19Deus não é um homem para que possa mentir.
Ele não muda de intenções como fazem os seres humanos.
Alguma vez ele prometeu uma coisa
sem que tenha cumprido o que disse?
20Ouve! Recebi ordem para os abençoar,
porque é Deus mesmo quem abençoa,
e não seria eu quem poderia alterar tal coisa!
21Ele não vê desgraça em Jacob;
nem contemplará algum sofrimento em Israel.
O Senhor, o seu Deus, está com eles.
Ele é aclamado como seu Rei!
22Deus o tirou do Egito.
Israel tem a força de um boi selvagem.
23Não há maldição que possa ser lançada sobre Jacob.
Não há encantamento que consiga virar-se contra Israel.
Porque desde agora será dito de Jacob e de Israel:
‘Quantas maravilhas Deus fez por eles!’
24Este povo levanta-se com o impulso de uma leoa.
Não descansarão enquanto não tiverem devorado a presa toda,
e enquanto não tiverem bebido todo o sangue!”
25“Ao menos, já que não os amaldiçoas, não os abençoes!”, exclamou o rei.
26Mas ele replicou-lhe: “Não te disse eu que havia de falar apenas o que o Senhor me dissesse?”
A terceira profecia de Balaão
27Então Balaque insistiu: “Vou levar-te ainda para outro lugar. Talvez Deus te deixe amaldiçoá-los ali.” 28Balaque levou Balaão para o cimo do monte Peor, sobranceiro ao deserto.
29Balaão disse ao rei para construir sete altares e para sacrificar sete novilhos e sete carneiros. 30Balaque fez conforme essa indicação e ofereceu os animais nos altares como anteriormente.
Ang Unang Mensahe ni Balaam
1Miingon si Balaam kang Balak, “Himoi ako dinhi ug pito ka halaran, ug andami ako ug pito ka torong baka ug pito ka hamtong nga laking karnero.” 2Gituman ni Balak ang giingon ni Balaam, ug naghalad silang duha ug torong baka ug hamtong nga laking karnero sa kada halaran. 3Unya miingon si Balaam kang Balak, “Tindog tapad sa imong halad nga sinunog. Molakaw sa ako, kay basin makigkita ang Ginoo kanako. Sultihan ko lang ikaw kon unsay iyang isulti kanako.” Unya mitungas siya sa taas nga dapit.
4Nakigkita ang Dios kaniya, ug miingon si Balaam, “Nagaandam ako ug pito ka halaran, ug naghalad ako diha sa kada halaran ug usa ka torong baka ug usa ka hamtong nga laking karnero.”
5Gihatagan sa Ginoo si Balaam ug mensahe ug miingon, “Balik ngadto kang Balak ug isulti kaniya kini nga mensahe.” 6Busa mibalik si Balaam kang Balak, ug nakita niya kining nagtindog sa tapad sa iyang halad, uban sa tanang pangulo sa Moab. 7Unya miingon si Balaam:
“Gikan sa Aram sa kabukiran sa sidlakan, gipakuha ako ni Balak nga hari sa Moab. Miingon siya kanako, ‘Dali, ug panghimaraota ang mga kaliwat ni Jacob alang kanako. Tungloha sila nga katawhan sa Israel.’ 8Unsaon ko pagpanghimaraot ang mga tawo nga wala panghimaraota sa Dios? 9Gikan sa ibabaw sa mga bungtod, nakita ko sila. Nagkinabuhi silag ila, nga nabulag sa ubang mga nasod. 10Kinsay makaihap sa ilang gidaghanon nga sama sa abog? Hinaut nga sama sa kamatayon sa mga katawhan sa Dios nga matarong ang akong kamatayon.”
11Miingon si Balak kang Balaam, “Unsa kining gihimo mo kanako? Gipakuha ko ikaw aron sa pagpanghimaraot sa akong mga kaaway apan imo hinuon silang gipanalanginan!” 12Mitubag si Balaam, “Kinahanglan nga isulti ko ang gipasulti sa Ginoo kanako.”
Ang Ikaduha nga Mensahe ni Balaam
13Unya miingon si Balak kaniya, “Uban kanako sa usa pa ka dapit diin imong makita ang usa ka bahin sa katawhan sa Israel, apan dili ang tanan. Ug panghimaraota sila.” 14Busa gidala ni Balak si Balaam sa usa ka uma sa Zofim ibabaw sa Bukid sa Pisga, ug didto naghimo siyag pito ka halaran ug naghalad ug pito ka torong baka ug pito ka hamtong nga laking karnero, tagsa sa kada halaran.
15Miingon si Balaam kang Balak, “Tindog diri tapad sa imong halad nga sinunog samtang makigkita ako sa Ginoo diha sa unahan.”
16Nakigkita ang Ginoo kang Balaam ug gihatagan niya kini ug mensahe. Ug unya miingon siya, “Balik kang Balak ug isulti kaniya kini nga mensahe.”
17Busa mibalik si Balaam kang Balak, ug nakita niya kini nga nagatindog tapad sa iyang halad nga sinunog, uban sa mga pangulo sa Moab. Nangutana si Balak kang Balaam, “Unsay gisulti sa Ginoo kanimo?”
18Miingon si Balaam, “Dali, Balak nga anak ni Zipor, ug paminawa ako pag-ayo. 19Dili tawo ang Dios nga mamakak o mausab ang hunahuna. May gisulti ba siya nga wala niya buhata? May gisaad ba siya nga wala niya tumana? 20Gisugo niya ako nga mohatag sa panalangin, ug kon makapanalangin na siya, dili ko na kini mabakwi pa. 21Wala akoy nakitang katalagman o kasamok nga moabot sa Israel. Kauban nila ang Ginoo nga ilang Dios; ginaila nila siya nga ilang hari. 22Gipagawas sila sa Dios gikan sa Ehipto; sama siya sa usa ka kusgan nga baka alang kanila. 23Wala gayoy lamat o barang nga modulot kanila. Busa nagkanayon ang mga tawo bahin sa Israel, ‘Dakong kahibulongan ang gibuhat sa Dios ngadto sa Israel!’ 24Kini nga katawhan sama sa liyon nga andam sa pagdasmag ug dili mopahulay hangtod nga dili niya malamoy ang iyang biktima ug mainom ang dugo niini.”
25Unya miingon si Balak kang Balaam, “Kon dili mo gayod sila panghimaraoton, ayaw sila panalangini!” 26Mitubag si Balaam, “Dili ba nga giingnan ko na ikaw nga kinahanglan nga himuon ko ang gisulti sa Ginoo kanako?”
Ang Ikatulo nga Mensahe ni Balaam
27Miingon pag-usab si Balak kang Balaam, “Dali, dad-on ko ikaw sa lain na usab nga dapit. Basin pag didto mosugot na ang Dios nga panghimaraoton mo ang Israel alang kanako.” 28Busa gidala ni Balak si Balaam sa ibabaw sa Bukid sa Peor, diin malantaw ang kamingawan sa ubos. 29Miingon si Balaam kang Balak, “Buhati ako dinhi ug pito ka halaran, ug andami ako ug pito ka torong baka ug pito ka laking karnero.” 30Busa gihimo ni Balak ang giingon ni Balaam, ug naghalad siya ug usa ka torong baka ug usa ka hamtong nga laking karnero sa kada halaran.
