O monte do Senhor
(Is 2.2-4)
1Nos últimos dias,
o monte sobre o qual está a casa do Senhor
tornar-se-á no monte mais sublime,
na mais célebre elevação do mundo.
Gentes de todas as nações ali acorrerão.
2Muitos povos ali acorrerão e dirão:
“Venham! Vamos ao monte do Senhor,
à casa do Deus de Jacob!
Ele nos ensinará o que fazer e nós o faremos.”
Porque de Sião sairá a Lei
e de Jerusalém a palavra do Senhor.
3Ele julgará entre as nações;
será o árbitro nas disputas entre os povos.
Os povos converterão o seu equipamento de guerra
em instrumentos de trabalho,
as suas armas em ferramentas.
As nações não se levantarão mais umas contra as outras,
nem haverá mais escolas ou treinos de guerra.
4Cada um sentar-se-á sossegadamente no seu lar,
em paz e prosperidade, porque nada haverá a temer.
É mesmo o Senhor dos exércitos quem o promete!
5Por essa razão, ainda que todos os povos vivam
cada um de acordo com os seus deuses,
nós viveremos para sempre de acordo com o Senhor, nosso Deus!
O plano do Senhor
6Diz o Senhor: “Naquele dia que há de vir, reunirei os que tropeçam e ajuntarei os que sofreram o exílio e aqueles que eu mesmo castiguei duramente. 7Farei dos que tropeçam um remanescente fiel e dos dispersos uma nação forte. O Senhor reinará sobre todos no monte Sião, daquele dia em diante e para sempre! 8Ó povo de Sião, baluarte de vigia do povo de Deus, o teu poder real, a tua força, renascerá como dantes.”
9Para já, gritam de terror. Onde está o rei que vos dirige? Morreu! Onde estão os vossos sábios conselheiros? Foram-se todos embora! O sofrimento domina-vos, como uma mulher no parto. 10Torce-te e geme no teu terrível sofrimento, ó povo de Sião, porque terás de abandonar esta cidade e passar a viver nos campos; serás enviado para o exílio na Babilónia. Mas ali, o Senhor há de livrar-te das garras dos teus inimigos.
11É verdade que muitos povos se juntaram contra ti, exigindo o teu sangue, loucos por te destruir. 12Mas é que eles nada sabem dos pensamentos do Senhor; desconhecem inteiramente os seus planos. Há de vir o tempo em que o Senhor juntará todos os inimigos do seu povo como molhos na eira. Ficarão à mercê de Israel.
13“Levanta-te e esmaga as nações, ó filha de Sião! Dar-te-ei pontas de ferro e cascos de bronze, para poderes esmagar muita gente!”, diz o Senhor. As riquezas fraudulentamente obtidas por essas nações darás como ofertas ao Senhor; ao Deus de toda a Terra.
Ang Kasuguan sang Dios Magahatag sang Kalinong
(Isa. 2:2-4)
1Sa palaabuton nga mga inadlaw, ang bukid nga ginatindugan sang templo sang Ginoo mangin pinakaimportante4:1 pinakaimportante: sa literal, pinakamataas. sa tanan nga bukid. Kag magadagsa sa sini nga bukid ang mga tawo nga halin sa madamo nga mga nasyon. 2Magasiling sila, “Dali, mataklad kita sa bukid sang Ginoo, didto sa templo sang Dios ni Jacob. Kay tudluan niya kita sang iya mga pamaagi agod tumanon ta ini.”
Gani magapauli ang mga tawo halin sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem, nga dala ang mga kasuguan sang Ginoo. 3Kag paagi sa iya nga kasuguan, husayon niya ang mga pagbinais-bais sang madamo nga mga nasyon, bisan pa atong gamhanan nga mga nasyon sa malayo. Gani indi na mag-ilinaway ang mga nasyon, kag indi na man sila maghanas sang mga tawo sa pagpakig-away. Himuon na lang nila nga punta sang mga arado ang ila mga espada kag himuon na lang nila nga mga inughagbas ang ila mga bangkaw. 4Ang kada tawo magapungko sa idalom sang iya tanom nga ubas kag kahoy nga higera nga wala sing may ginakahadlukan. Matabo gid ini, kay ang Ginoo mismo nga Makagagahom ang nagsiling sini. 5Pero bisan magsunod pa ang iban nga mga katawhan sa ila mga dios-dios, kami iya magasunod sa Ginoo nga amon Dios hasta san-o.
Magabalik ang mga Israelinhon sa Ila nga Lugar Halin sa Pagkabihag
6-7Nagsiling ang Ginoo, “Sa palaabuton nga mga inadlaw, pagatipunon ko ang akon katawhan nga akon ginsilutan, nga daw pareho sa mga karnero nga nagkalapiang kag naglalapta. Himuon ko ang mga nagkalabilin sa ila nga isa ka gamhanan nga nasyon. Kag magahari ako sa ila sa Bukid sang Zion halin sa sina nga tion hasta san-o. 8Ang Zion4:8 Zion: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. nga pareho sang isa ka mataas nga balantayan sang mga kasapatan,4:8 pareho… kasapatan: Siguro ang buot silingon nga ang Zion amo ang lugar nga sa diin ang Dios nagabantay sa iya katawhan pareho sang isa ka manugbantay sang mga kasapatan. mangin gamhanan liwat. Ini nga siyudad, nga ginatawag man nga Jerusalem, magapanguna liwat sa tanan nga siyudad sang Israel pareho sang una.
9-10“Karon, ngaa kamo nga mga pumuluyo sang Zion4:9-10 mga pumuluyo sang Zion: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. nagaugayong pareho sang babayi nga manugbata nga ginasakitan? Ara pa man ang inyo hari kag wala man nagkalamatay ang iya sini mga manuglaygay. Sige, maglubid kamo sa kasakit pareho sang babayi nga ginasakitan. Kay sa indi madugay magahalin kamo sa inyo siyudad kag magatiner sa latagon, kag dayon dal-on kamo sa Babilonia. Pero luwason ko kamo didto sa inyo mga kaaway. 11Karon madamo nga mga nasyon ang nagtipon sa pagpakig-away sa inyo. Nagasiling sila, ‘Pakahuy-an4:11 Pakahuy-an: ukon, Dagtaan. ta ang Zion! Kag dayon tan-awon ta ang makahuluya nga situasyon sini.’ 12Pero ini nga mga nasyon wala makahibalo sang akon hunahuna. Wala sila makaintiendi sang akon plano, nga gintipon ko sila agod silutan pareho sang mga uhay nga gintipon agod linason.
13“Mga pumuluyo sang Zion,4:13 mga pumuluyo sang Zion: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. lakat kamo kag laglaga ninyo ang inyo mga kaaway pareho sang paglinas sang mga uhay. Kay himuon ko kamo nga pareho sang turo nga baka nga may salsalon nga mga sungay kag may saway nga mga kuko. Pagadugmukon ninyo ang madamo nga mga nasyon nga nagtipon sa pagpakig-away sa inyo. Kag ang ila mga manggad nga nakuha nila paagi sa pagpamintas ihalad ninyo sa akon, ang Ginoo nga nagagahom sa bug-os nga kalibutan.”
