Festas solenes
1O Senhor disse a Moisés: 2“Anuncia ao povo de Israel as várias festividades anuais que têm de celebrar para o Senhor. Serão ocasiões em que todo o Israel se reunirá para me adorar.
Os sábados
(Gn 2.3; Êx 20.9-11; 23.12; 31.13-15; 34.21; 35.2-3; Dt 5.12-15)
3Trata-se de celebrações a realizar além dos vossos sábados, o sétimo dia de cada semana, os quais serão sempre dias de solene repouso em todas as casas, ocasiões de reunião para adorar e descansar das atividades da semana.
A Páscoa e a festa dos pães sem fermento
(Êx 12.14-20; Nm 28.16-25; Dt 16.1-8)
4São pois estas as santas festividades que deverão ser observadas em cada ano. 5A Páscoa do Senhor será celebrada no dia 14 do primeiro mês23.5 Mês de Abibe ou Nisan. Entre a lua nova do mês de março e o mês de abril., ao cair da tarde. 6A festa dos pães sem fermento começará no dia seguinte ao da Páscoa. Durante sete dias devem comer pão sem fermento. 7No primeiro dia desta celebração convocarão o povo para adorar, e deverá cessar todo o trabalho comum. 8Farão o mesmo no sétimo dia da celebração. Nos outros dias farão uma oferta queimada ao Senhor.”
A festa dos primeiros frutos
(Êx 23.19; 34.26)
9O Senhor disse a Moisés 10que comunicasse aos israelitas o seguinte: “Quando chegarem à terra que eu vos der, e fizerem as primeiras colheitas, trarão o molho da primeira ceifa ao sacerdote 11no dia seguinte ao sábado. Ele o moverá perante o Senhor, num gesto de oferta, e será aceite pelo Senhor como oferta. 12Nesse mesmo dia, oferecerão um cordeiro macho de um ano sem defeito como holocausto. 13E também uma oferta de cereais, que consistirá em 4,4 litros de farinha fina amassada com azeite, a ser oferecida ao Senhor pelo fogo. Ser-lhe-á de grande agrado. Ofereçam também uma oferta de aproximadamente um litro de vinho. 14Enquanto isto não for feito não devem comer nada das vossas colheitas; nem pão, nem trigo tostado, nem espigas verdes. Isto é uma lei imutável para a nação.
A festa de pentecostes
(Nm 28.26-31; Dt 16.9-12)
15-17Cinquenta dias depois trarão ao Senhor como oferta uma amostra da vossa nova colheita. Consistirá em dois pães da vossa casa a serem movimentados perante o Senhor com o gesto de apresentação cerimonial. Cozam este pão com 4,4 litros de farinha fina contendo fermento. É uma oferta ao Senhor dos primeiros frutos colhidos. 18A acompanhar o pão e o vinho, deverão sacrificar ao Senhor, como ofertas queimadas, sete cordeiros de um ano, sem defeito, um novilho e dois carneiros. Serão ofertas que passam pelo fogo, de grande aceitação por parte do Senhor. 19Deverão oferecer também um bode para a expiação do pecado, e dois cordeiros machos de um ano, como oferta de paz.
20Os sacerdotes movimentarão estas ofertas perante o Senhor ao mesmo tempo que os pães, representando os primeiros frutos da colheita. São coisas santas, para o Senhor, e serão dadas aos sacerdotes para seu alimento. 21Esse dia será anunciado como tempo de santa convocação para todo o povo. Nenhum trabalho farão nesse dia. Isto é uma lei que deve ser respeitada por todas as gerações.
22Lembrem-se de que quando ceifarem os vossos campos não deverão segar até ao extremo dos cantos do terreno, nem apanhar os grãos que tiverem caído; deixem isso para os pobres e para os estrangeiros que vivam convosco, os quais não têm uma terra a que pertençam. Eu sou o Senhor, o vosso Deus.”
A festa das trombetas
(Nm 29.1-6)
23O Senhor disse a Moisés 24que comunicasse aos israelitas o seguinte: “O primeiro dia do sétimo mês é uma ocasião solene para todo o povo se encontrar e juntamente adorarem. É um tempo de recordação e deve ser anunciado com forte som de trombetas. 25Não façam qualquer espécie de trabalho nesse dia de celebração; e ofereçam um sacrifício, uma oferta queimada ao Senhor.”
O dia da expiação
(Lv 16; Nm 29.7-11)
26O Senhor disse a Moisés: 27“O dia da expiação será no dia 10 do sétimo mês. Todo o povo deverá juntar-se perante o Senhor e contristar-se pelo pecado. Deverão oferecer ofertas queimadas ao Senhor. 28Não farão trabalho algum nesse dia, porque é um dia especial para fazer expiação perante o Senhor, vosso Deus. 29Alguém que não passe esse dia em arrependimento e contrição pelo seu pecado deverá ser excomungado do seu povo. 30E cortarei do seu povo aquele que fizer alguma espécie de trabalho nesse dia. 31Isto é uma lei em Israel para todas as gerações onde quer que se encontrem. 32Porque este é um sábado de solene repouso e nele humilharão as vossas almas que estarão arrependidas. Este tempo de expiação começa na tarde anterior e vai até ao anoitecer seguinte.”
A festa dos tabernáculos
(Nm 29.12-39; Dt 16.13-17)
33O Senhor disse a Moisés 34que comunicasse aos israelitas o seguinte: “No dia 15 do sétimo mês é a festa dos abrigos (tabernáculos) que será celebrada perante o Senhor durante sete dias. 35No primeiro dia haverá uma santa assembleia de todo o povo. Não farão nenhum trabalho nesse dia. 36E em cada um dos sete dias de celebração deverão sacrificar uma oferta queimada ao Senhor. No oitavo dia será convocada nova assembleia de todo o povo, em que haverá novamente um sacrifício queimado ao Senhor. É uma festividade a realizar com alegria; não será permitido realizar nenhuma espécie de trabalho.
37Estas são pois as festividades regulares anuais, as santas convocações de todo o povo, em que se farão ofertas queimadas ao Senhor através do fogo. Estas celebrações anuais são a adicionar aos vossos dias de repouso regular semanal. 38E os sacrifícios feitos durante estas solenidades são a acrescentar às vossas dádivas regulares e ao cumprimento normal dos vossos votos.
39No dia 15 do sétimo mês, no fim das vossas colheitas, será a ocasião de celebrarem esta festividade de sete dias perante o Senhor. Não se esqueçam de que o primeiro e o último desses dias é de repouso solene. 40No primeiro dia trarão ramos de árvores de adorno, ramos de palmeiras, e outros ramos cheios de folhas, como de salgueiros que crescem junto aos ribeiros, e com eles construirão cabanas, alegrando-se perante o Senhor, vosso Deus, durante sete dias. 41Esta festa anual de sete dias, no sétimo mês do ano, é um mandamento a observar por todas as gerações. 42Durante esses dias, todos os israelitas de origem devem viver nesses abrigos. 43A finalidade é lembrar ao povo de Israel, geração após geração, que vos resgatei do Egito e vos fiz habitar em tendas. Eu sou o Senhor, o vosso Deus.”
44E foi assim que Moisés anunciou todas estas celebrações anuais dedicadas ao Senhor pelo povo de Israel.
Празници
1Господ рече Мојсију: 2„Говори народу израиљском. Реци им: ’Ово су Господњи празници, када ћете сазивати свете саборе. Ово су моји празници:
Субота
3Шест дана ради, а седмога дана је субота потпуног одмора, свети сабор. Не радите никаквог посла; нека Господња субота буде по свим вашим местима.
4Ово су Господњи празници, свети сабори, које ћеш прослављати у одређено време:
Пасха и празник Бесквасних хлебова
5Првога месеца, четрнаестог дана у месецу, увече, почиње Пасха Господња. 6А петнаестога дана истог месеца је Господњи празник Бесквасних хлебова. Једите бесквасне хлебове седам дана.
7Првога дана одржавајте свети сабор; не радите никаквог свакодневног посла. 8Седам дана приносите Господу паљене жртве. А седмога дана биће свети сабор: не радите никакав посао.’“
Прва жетва
9Господ рече Мојсију: 10„Говори Израиљцима. Реци им: ’Кад уђете у земљу коју вам ја дајем, и почнете од ње жети жетву, први сноп своје жетве донесите свештенику. 11Тада нека он подигне сноп пред Господом да будете примљени. Свештеник ће га подигнути наредног дана након суботе. 12На дан када подижете сноп, принесите јагње од годину дана, без мане, као жртву свеспалницу Господу, 13а уз њега десетину ефе брашна замешеног с уљем, као житну жртву. То је паљена жртва, угодни мирис Господу. Уз њега иде и жртва изливница од четвртине хина23,13 Око 1 l. вина. 14До тог дана, док не принесете принос свога Бога, не смете јести хлеб, пржено жито, или свеже класје. То је вечна уредба за ваше нараштаје по свим вашим местима.
Празник Седмица
15Наредног дана након суботе, пошто принесете клас за жртву дизаницу, набројте седам пуних недеља. 16Набројте педесет дана до првога дана након седме суботе, па принесите Господу жртву од новог жита. 17Донесите из својих места два хлеба за жртву дизаницу, сваки од по две десетине мере брашна. Нека буду печени с квасцем, као првина за Господа. 18Са хлебом принесите седам јагањаца без мане, од годину дана, једног јунца из крда, и два овна, за жртву свеспалницу Господу, заједно с њиховим житним жртвама и жртвама изливницама, као паљену жртву, угодан мирис Господу. 19Принесите и једног јарца као жртву за грех, и два јагњета од годину дана, као жртву мира. 20Нека их свештеник подигне пред Господом с хлебом од првина, као жртву дизаницу, и са она два јагњета. То је свети принос за Господа, који следује свештенику. 21Истог дана сазовите сабор. Нека вам то буде свети сабор. Не радите никакав свакодневни посао! Ово је трајна уредба за све ваше нараштаје по свим вашим местима.
22Кад почнете жети жетву са своје земље, немојте жети до самог краја свога поља, нити пабирчити после своје жетве. То оставите сиромаху и странцу. Ја сам Господ, Бог ваш.’“
Први дан седмог месеца
23Господ рече Мојсију: 24„Говори Израиљцима: ’Седмога месеца, првога дана у месецу, нека вам буде потпуни починак, спомен-дан објављен гласом трубе, свети сабор. 25Не радите никаквог свакодневног посла. Принесите Господу паљену жртву.’“
Дан откупљења
26Господ рече Мојсију: 27„А десетог дана седмога месеца је дан откупљења. Нека вам то буде свети сабор. Постите23,27 Дословно: Мучите или Понизити своју душу. и принесите паљену жртву Господу. 28Не радите никаквог посла на тај дан, јер је то дан откупљења, када ће се извршити ваше откупљење пред Господом, Богом вашим. 29Онај ко не буде постио на овај дан, нека се истреби из свог народа. 30Ко год се буде латио каквог посла на овај дан, њега ћу ја затрти усред његовог народа. 31Не радите никаквог посла! То је трајна уредба за ваше нараштаје, по свим вашим местима. 32Нека вам то буде субота потпуног одмора. Постите! Прослављајте своју суботу од вечери деветог дана у месецу до следеће вечери.“
Празник Сеница
33Господ рече Мојсију: 34„Говори Израиљцима: ’Петнаестог дана у седмом месецу је празник Сеница Господу, у трајању од седам дана. 35Првога дана је свети сабор: не радите никаквог свакодневног посла. 36Седам дана приносите Господу паљене жртве, а осмога дана нека вам буде свети сабор. Тада ћете приносити Господу паљене жртве. То је свечани сабор; не радите никаквог посла.
37То су Господњи празници, које ћете славити као свете саборе, приносећи Господу паљене жртве, жртве свеспалнице, житне жртве, приносе и жртве изливнице, сваку у одређени дан, 38осим Господњих субота и ваших дарова, и осим свих завета и добровољних прилога које приносите Господу.
39А петнаестог дана у седмом месецу, кад прикупите првине земље, седам дана славите Господњи празник. Први и осми дан нека буду дани потпуног одмора. 40На први дан узмите најбоље плодове, палмове гране, гране с лиснатог дрвећа, и врбе с потока, па се седам дана веселите пред Господом, Богом својим. 41Прослављајте Господњи празник седам дана у години. Ово је трајна уредба за ваше нараштаје: славите тај празник седмог месеца. 42Живите у сеницама седам дана; сви рођени у Израиљу нека живе у сеницама, 43да би ваши нараштаји знали да сам ја, Господ, Бог ваш, учинио да народ израиљски живи у сеницама, кад сам их извео из Египта.’“
44Тако је Мојсије саопштио Израиљцима Господње празнике.
