Joel 2 – OL & ASCB

O Livro

Joel 2:1-32

Um exército de gafanhotos

1Toquem as trombetas em sinal de alarme em Sião! Que se ouça o seu som sobre o meu santo monte! Que toda a gente trema de medo, porque o dia do Senhor se aproxima! 2Será um dia de escuridão e tristeza, de espessas nuvens e escuridão. Que poderoso exército cobre os montes como a noite! Quão grande e poderoso é este povo! A aparência dessas gentes nunca foi vista anteriormente e nunca será vista de novo pelas gerações que passarem na Terra!

3Corre fogo diante deles e as chamas queimam por trás. Têm na frente uma bela terra, como o jardim do Éden em toda a sua beleza. Depois de passarem, apenas ficou uma terra inteiramente destruída; nada lhes escapou. 4Parecem cavalos ligeiros correndo com muita rapidez. 5Vejam-nos saltando no cimo dos montes! Ouçam o barulho que fazem, semelhante ao ruído de carros de guerra e ao do fogo queimando tudo através dum campo, e também ao dum poderoso exército correndo para a batalha.

6O terror apodera-se dos povos que os esperam; empalidecem de medo. 7Estes soldados atacam como guerreiros destemidos. Escalam muros como tropa bem treinada. Avançam sem nada os deter. 8Não há ninguém a tolher os movimentos do companheiro. Cada um conhece bem aquilo que deve executar. Não há arma que possa detê-los. 9Carregam sobre a cidade; sobem às muralhas; trepam às casas, entrando como ladrões pelas janelas.

10A Terra treme perante eles e também os céus. O Sol e a Lua escurecem e as estrelas escondem o seu brilho. 11O Senhor conduz este exército com a sua voz. Este é o seu poderoso exército que segue as suas ordens. O dia do Senhor é algo de terrível, de tremendo. Quem poderá suportá-lo?

Convertam-se ao Senhor!

12É por isso que o Senhor diz: “Voltem-se agora para mim, enquanto é tempo! Deem-me todo o vosso coração! Aproximem-se com jejum, choro e lamentações!”

13Que o vosso remorso vos leve a dilacerar o coração e não a rasgar a roupa. Convertam-se ao Senhor, vosso Deus, porque é compassivo e misericordioso. Não é facilmente que se acende a sua ira; está cheio de mansidão e ansioso por não ter que castigar. 14Quem sabe se não desistirá das suas intenções a vosso respeito e se não acabará por vos abençoar em vez de vos punir severamente. Talvez vos abençoe de maneira que venham a ter novamente abundância de cereais e de vinho, para oferecerem ao Senhor, vosso Deus, como dantes!

15Toquem as trombetas em Sião! Convoquem um jejum e reúnam todo o povo para uma assembleia solene. 16Tragam todos! Os anciãos, as crianças e até os bebés! Tragam o noivo para fora dos seus aposentos, acompanhado da sua noiva! 17Os sacerdotes, os ministros do Senhor, pôr-se-ão entre o povo e o altar chorando e orarão desta forma: “Poupa, Senhor, o teu povo! Não permitas que os pagãos o dominem, pois pertence-te! Não permitas que seja alvo do desprezo dos pagãos que dizem: ‘Onde está esse Deus?’ ”

A resposta do Senhor

18Então o Senhor terá piedade de vocês, o seu povo, e terá zelo pela honra da sua terra. 19Responderá assim: “Vejam, estou a mandar-vos muito trigo, vinho novo e azeite, para satisfazer plenamente as vossas necessidades. Nunca mais deixarei que se tornem objeto de zombaria entre as nações. 20Farei partir esses exércitos que vêm do norte; enviá-los-ei para longe; irão para as terras desoladas donde vieram e ali morrerão; metade dirigir-se-á para o mar Morto e o resto para o Mediterrâneo; o seu mau cheiro subirá da terra.”

O Senhor fez um poderoso milagre a vosso favor. 21Não tenham receio, meu povo! Alegrem-se e regozijem-se, porque o Senhor fez coisas maravilhosas a vosso favor!

22Não temam, ó animais do campo, pois as pastagens tornar-se-ão verdes de novo! As árvores darão o seu fruto; as figueiras e as vinhas florescerão uma vez mais.

23Alegra-te, ó povo de Sião, alegra-te no Senhor teu Deus! Porque ele faz descer as boas chuvas de outono com generosidade e justiça. Uma vez mais cairão as chuvas do outono, assim como as da primavera. 24As eiras terão novamente trigo empilhado e os lagares transbordarão de azeite e de vinho novo.

25“Vou compensar-vos dos anos em que as colheitas foram devoradas pelos gafanhotos, saltões, lagartas e outros insetos do grande exército que enviei contra vós. 26De novo terão toda a comida de que necessitarem. Louvem o Senhor, vosso Deus, que faz estes milagres para vocês! Nunca mais o meu povo experimentará desastres semelhantes. 27E saberão que estou aqui, entre o meu povo de Israel, e que só eu sou o Senhor, vosso Deus. O meu povo nunca mais será ferido com um golpe desta natureza.

O dia do Senhor

28Depois derramarei o meu Espírito sobre toda a humanidade. Os vossos filhos e filhas profetizarão, os vossos velhos terão sonhos e os vossos jovens visões. 29Derramarei o meu Espírito, mesmo sobre os servos e servas, naqueles dias. 30Farei aparecerem maravilhas no céu e na Terra, sangue, fogo e colunas de fumo. 31O Sol escurecerá e a Lua ficará vermelha como o sangue, antes de vir o grande e terrível dia do Senhor. 32E todo aquele que invocar o nome do Senhor será salvo. No monte Sião, em Jerusalém, ficará um resto como o Senhor prometeu. Esses são os sobreviventes que o Senhor chama.

Asante Twi Contemporary Bible

Yoɛl 2:1-32

Ntutummɛ Dɔm

1Hyɛn totorobɛnto no wɔ Sion;

hyɛn abɛn no wɔ me bepɔ kronkron no so.

Ma wɔn a wɔte asase no so nyinaa ho mpopo,

ɛfiri sɛ Awurade ɛda no reba,

na abɛn koraa.

2Esum ne kusukuukuu ɛda.

Omununkum ne esum kabii ɛda.

Sɛdeɛ adekyeeɛ hann trɛtrɛ wɔ mmepɔ so no,

saa ara na asraadɔm a wɔ dɔɔso na wɔyɛ den ba no teɛ.

Wɔnhunuu wɔn sɛso bi da,

na wɔrenhunu ne sɛso nso da.

3Egya rehye wɔ wɔn anim,

ogyaframa dɛre wɔ wɔn akyi,

asase a ɛda wɔn anim no te sɛ Eden turo,

deɛ ɛda wɔn akyi no te sɛ anweatam,

biribiara nni hɔ a ɛpa wɔn ani so.

4Wɔte sɛ apɔnkɔ.

Wɔhurihuri te sɛ apɔnkɔsotefoɔ asraadɔm.

5Wɔyɛ gyegyeegye te sɛ nteaseɛnam

na wɔtu fa mmepɔ atifi,

wɔte sɛ ogyaframa a ɛrehyeɛ wira dwaneeɛ,

wɔte sɛ asraadɔm akantinka a wɔrekɔ ɔsa.

6Aman ani bɔ wɔn so a, ehu bɔ wɔn;

na wɔn anim to hoa.

7Wɔko kɔ wɔn anim te sɛ akofoɔ;

wɔforo afasuo te sɛ asraafoɔ

na wɔn nyinaa kɔ wɔn anim tee,

na wɔmmane benkum anaa nifa.

8Obiara ntwintwane ɔfoforɔ anan mu;

obiara nante kɔ nʼanim tee.

Wɔbu fa banbɔeɛ so,

na wɔpem kɔ wɔn anim ara.

9Wɔto hyɛ kuropɔn no so

wɔtu mmirika fa afasuo no so

wɔforo kɔ afie mu,

wɔfa mpoma mu te sɛ akorɔmfoɔ.

10Asase woso wɔ wɔn anim,

na ɔsoro hinhim.

Owia ne ɔsrane duru sum,

na nsoromma nnhyerɛn bio.

11Awurade bobom

de di nʼasraadɔm no anim.

Nʼakodɔm no dɔɔso bebree,

ahoɔdenfoɔ ne wɔn a wɔdi nʼahyɛdeɛ so.

Awurade ɛda no yɛ kɛseɛ na ɛyɛ hu;

hwan na ɔbɛtumi agyina ano?

Ahonu

12“Na afei,” sɛdeɛ Awurade seɛ nie,

“Sane fa wʼakoma nyinaa bra me nkyɛn,

wɔ akɔnkyene, esu ne awerɛhoɔ mu.”

13Sunsuane wʼakoma

na ɛnnyɛ wo ntadeɛ mu.

Sane bra Awurade wo Onyankopɔn nkyɛn,

ɛfiri sɛ, ɔyɛ ɔdomfoɔ, ne yam yɛ.

Ne bo kyɛre fu na ne dɔ boro so,

na ɛnnyɛ no anigye sɛ ɔtwe yɛn aso.

14Hwan na ɔnim? Ebia ɔbɛsesa nʼadwene na wahunu mmɔbɔ

na wagya nhyira,

a ɛyɛ aduane ne hwiesa afɔrebɔdeɛ

a mode ma Awurade mo Onyankopɔn no.

15Hyɛn totorobɛnto wɔ Sion!

Mommɔ akɔnkyene kronkron ho dawuro,

momfrɛ nhyiamu kronkron.

16Mommoaboa nnipa no ano

monte nhyiamu no ho na ɛnyɛ kronkron;

mommoaboa mpanimfoɔ,

mmɔfra ne mmaa a wɔrema nufoɔ ano

Ma ayeforɔ ne ayeforɔkunu mfiri wɔn pia mu mmra.

17Asɔfoɔ a wɔsom wɔ Awurade anim no,

nsu wɔ afɔrebukyia no ne abrannaa no ntam;

na wɔn nka sɛ, “Awurade fa wo nkurɔfoɔ ho kyɛ wɔn.

Mma wʼagyapadeɛ nnyɛ ahohoradeɛ

anaa fɛdideɛ wɔ aman no mu.

Adɛn enti na ɛsɛ sɛ wobisa wɔ nnipa no mu sɛ,

‘Wɔn Onyame no wɔ he?’ ”

Awurade Mmuaeɛ

18Na Awurade bɛtwe ninkunu wɔ nʼasase ho

na ne nkurɔfoɔ ayɛ no mmɔbɔ.

19Awurade bɛbua sɛ,

“Merebrɛ mo aduane, nsã foforɔ ne ngo,

a ɛbɛso mo ama mo amee pintinn.

Merenyɛ mo ahohoradeɛ

mma aman no bio.

20“Mɛpam atifi fam asraadɔm no afiri wo nkyɛn akɔ akyirikyiri,

mɛpia wɔn akɔ asase a awoɔ na ɛyɛ bonini soɔ.

Adonten dɔm no bɛmem wɔ apueeɛ ɛpo no mu,

na kyidɔm no bɛmem wɔ Mfimfini Po no mu.

Na afunu no bɛbɔn

na nka no bɛtu.”

Nokorɛm wayɛ nneɛma akɛseɛ.

21Monnsuro, me nkurɔfoɔ!

Momma mo ani nnye, na monsɛpɛ mo ho.

Nokorɛm Awurade ayɛ nneɛma akɛseɛ.

22Monnsuro, mo wiram mmoa!

Ɛfiri sɛ ɛserɛ so adidibea reyɛ frɔmm.

Nnua no reso wɔn aba;

borɔdɔma ne bobe nso reso wɔn aba.

23Momma mo ani nnye, mo Sion mma,

Mo nni ahurisi wɔ Awurade mo Onyankopɔn mu,

ɛfiri sɛ watɔ nsuo ama mo,

ne nokorɛdie enti.

Watɔ nsuo bebree ama mo

wɔ ne berɛ mu te sɛ kane no.

24Aduane bɛyɛ ayuporobea hɔ ma

nsã foforɔ ne ngo bɛbu so wɔ kyi amena mu.

25“Mɛhyɛ mo anan mu,

deɛ mohwereeɛ

mfeɛ dodoɔ a ntutummɛ bɛsɛee mo nneɛma,

ntutummɛ akɛseɛ ne nkumaa,

ne wɔn a aka no nyinaa,

me dɔm a mesomaa wɔn baa mo so no.

26Wobɛdidi amee,

na wobɛyi Awurade wo Onyankopɔn din ayɛ.

Ɔno na wayɛ anwanwadeɛ ama wo;

me nkurɔfoɔ ani renwu bio.

27Afei, wobɛhunu sɛ, mewɔ Israel,

wobɛhunu sɛ mene Awurade, wo Onyankopɔn,

na obiara nni hɔ sɛ me;

Me nkurɔfoɔ ani renwu bio da.”

Awurade Ɛda

28“Na akyire yi,

mɛhwie me honhom agu nnipa nyinaa so,

mo mmammarima ne mo mmammaa bɛhyɛ nkɔm,

mo nkɔkoraa bɛsoso adaeɛ,

mo mmeranteɛ bɛnya anisoadehunu.

29Saa mmerɛ no mu no,

mɛhwie me Honhom agu

mʼasomfoɔ so, mmarima ne mmaa.

30Mɛyɛ anwanwadeɛ wɔ ɔsoro ne asase so,

mede mogya, ogya ne wisie kumɔnn.

31Ansa na Awurade ɛda kɛseɛ no bɛba no, owia bɛduru sum na ɔsrane nso ayɛ sɛ mogya.

32Na obiara a ɔbɔ Awurade din no,

wɔbɛgye no nkwa.

Ɛfiri sɛ nkwagyeɛ bɛba

ama wɔn a wɔanya wɔn tiri adidi mu

a Awurade afrɛ wɔn

wɔ Sion bepɔ so ne Yerusalem nyinaa,”

sɛdeɛ Awurade aka no.