Bildade
1Bildade, o suíta, responde a Job:
2“Até quando continuarás, dessa forma,
a atirar pela boca fora palavras à toa,
como se fossem sopradas por um vento impetuoso?
3Seria Deus capaz de perverter a justiça?
Não reconheceria o Todo-Poderoso quem é inocente?
4Quando os teus filhos pecaram contra ele,
ele os castigou,
5se rogares ao Deus Todo-Poderoso misericórdia,
6se fores puro e reto,
ele ouvirá a tua oração, responder-te-á,
e abençoar-te-á dando-te um lar feliz.
7E, ainda que tenhas começado com pouco,
acabarás na abundância.
8Debruça-te sobre o passado e verás,
consulta os documentos das gerações passadas
e constatarás o que te digo.
9Nós, em relação a eles, apenas nascemos ontem
e conhecemos pouquíssimas coisas;
os nossos dias aqui na Terra passam como sombras.
10Mas o conhecimento do passado dar-te-á sabedoria;
a experiência dos outros falar-te-á.
11Poderá o papiro crescer sem um pântano,
E o junco pode florescer sem água?
12Começa a murchar, mesmo antes que a cortem.
13Assim são os caminhos dos que se esquecem de Deus;
assim acaba a esperança do ímpio.
14A sua segurança será frustrada
e a sua confiança como se pendurasse numa teia de aranha.
15Ele apoia-se na sua teia, mas ela não suportará;
segura-se, mas ela não resistirá.
16É como uma planta bem regada pelo Sol;
os seus ramos estendem-se nos caminhos do jardim.
17As raízes vão à procura da água por entre as pedras.
18Mas depois de desaparecer, nem sequer se dá pela sua falta;
é esse o seu destino.
19Assim chega ao fim a alegria do seu caminho
e outros brotam da terra no seu lugar.
20No entanto, repara:
Deus não rejeitará alguém que seja reto;
também não estenderá a mão para ajudar malfeitores.
21Ele acabará por encher a tua boca de risos
e os teus lábios de exclamações de felicidade.
22Aqueles que te odeiam serão cobertos de vergonha
e o malvado será destruído.”
بلدد سخن می‌گويد: ايوب بايد توبه كند
1آنگاه بلدد شوحی پاسخ داد:
2ای ايوب، تا به كی به اين حرفها ادامه می‌دهی؟ حرفهای تو باد هواست! 3آيا خدای قادر مطلق عدالت و انصاف را زير پا می‌گذارد؟ 4فرزندانت به خدا گناه كردند و او به حق، ايشان را مجازات نمود. 5ولی اكنون تو به درگاه خدای قادر مطلق دعا كن. 6اگر آدم پاک و خوبی باشی، او دعايت را می‌شنود و تو را اجابت می‌كند و خانهٔ تو را بركت می‌دهد. 7عاقبت تو آنچنان از خير و بركت سرشار خواهد شد كه زندگی گذشته‌ات در برابر آن ناچيز به نظر خواهد آمد.
8از سالخوردگان بپرس تا از تجربهٔ خود به تو بياموزند. 9ما آنقدر زندگی نكرده‌ايم كه همه چيز را بدانيم. 10تو می‌توانی از حكمت گذشتگان درس عبرت بگيری و آنها به تو خواهند گفت كه 11-13آنان كه خدا را فراموش می‌كنند ديگر اميدی ندارند. ايشان مانند گياهی در زمين بی‌آب هستند كه حتی پيش از آنكه آن را ببرند پژمرده می‌شود. 14شخص بی‌خدا مانند كسی است كه به تار عنكبوت اعتماد كند. 15اگر به آن تكيه نمايد، می‌افتد و اگر از آن آويزان شود، آن تار او را نگه نمی‌دارد. 16او مانند گياهی است كه صبحگاهان تر و تازه می‌شود و شاخه‌هايش در باغ گسترده می‌گردند. 17در ميان سنگها ريشه می‌دواند و خود را محكم نگه می‌دارد. 18ولی وقتی آن را از ريشه می‌كنند ديگر كسی آن را به ياد نمی‌آورد، 19و گياهان ديگری روييده جای آن را می‌گيرند. چنين است عاقبت شخص بی‌خدا.
20ولی بدان كه خدا نيكان را ترک نمی‌گويد و بدكاران را كامياب نمی‌گرداند. 21او دهانت را از خنده و فريادهای شادی پر خواهد كرد، 22و دشمنانت را رسوا و خانهٔ بدكاران را خراب خواهد نمود.
