1O meu coração treme com estas coisas.
2Escuta, escuta o trovão da sua voz,
que ecoa através dos céus!
3Os seus relâmpagos dardejam em todas as direções.
4Depois vem o rugir dos trovões;
ali ecoa a voz tremenda da sua majestade;
quando a sua voz ressoa, ninguém se aguenta em pé.
5Em cada trovão, essa voz é cheia de glória;
não podemos compreender a grandeza do seu poder.
6Porque ele diz à neve, aos aguaceiros e às tempestades
para caírem sobre a Terra.
7Nessas ocasiões, o trabalho do homem cessa,
para que toda a gente possa reconhecer o seu poder.
8Os animais selvagens escondem-se nas rochas e nas tocas.
9O vento do sul traz a chuva;
o do norte, o frio.
10Deus sopra sobre as torrentes
e até os rios mais vastos gelam.
11Carrega as nuvens com humidade
e elas disparam relâmpagos.
12Os raios são dirigidos pela sua mão
e fazem o que lhes manda, por toda a Terra.
13Manda tempestades, ora como castigo para os homens,
ora para regar favoravelmente a sua terra.
14Ouve, Job, detém-te um pouco!
Considera as maravilhas de Deus!
15Sabes como Deus controla toda a natureza
e como faz relampejar através das nuvens?
16Compreendes como é feito, o equilíbrio das nuvens,
por aquele que é perfeito em conhecimento?
17Percebes o calor que te incomoda, quando sopra o vento do sul
e há calma sobre a terra?
18Saberias tu estender o firmamento,
que é sólido como um espelho fundido?
19Tu, que julgas saber tanto, ensina-nos a nós
como deveremos aproximar-nos de Deus.
Somos, talvez, demasiado ignorantes para saber essas coisas!
20Poderá Deus ser notificado, de que eu vou falar?
Haverá algum homem que aceite,
de boa vontade, ser engolido vivo?
21Não podemos olhar para o Sol, por causa da sua luminosidade,
quando os ventos limpam o firmamento de nuvens.
22Do norte vêm resplendores de luz dourada;
Deus está rodeado de temível majestade.
23Não podemos, sequer, imaginar o poder do Todo-Poderoso!
Mesmo assim, é tão justo e misericordioso que não nos destrói.
24Não admira que toda a gente, em toda a parte, o tema!
Ele não se deixa impressionar pelo mais sábio dos homens.”
1“Nagakubakuba ang akon dughan tungod sa sina nga bagyo. 2Pamatii ninyo ang tingog sang Dios nga nagadaguhob. 3Ginpakilat niya sa kalangitan hasta sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. 4Dayon mabatian ang daguhob sang iya makusog nga tingog. Wala niya ginapunggan ang pagdaguhob sang iya tingog. 5Makatilingala gid ang nagadaguhob nga tingog sang Dios. Nagahimo siya sang makatilingala nga mga butang nga indi naton matungkad. 6Ginamanduan niya ang snow nga magtupa sa duta kag ang ulan nga mag-ulan sing mabaskog, 7agod makapahuway ang mga tawo sa ila obra kag makapamalandong sa mga ginahimo sang Dios. 8Ang mga sapat nagapanago sa ila palanaguan kag nagapabilin sila didto sa panahon sang bagyo. 9Ang bagyo kag ang matugnaw nga hangin nagahalin sa ila sini talaguan. 10Sa ginhawa sang Dios nagaporma ang yelo;37:10 yelo: ang buot silingon diri, ice. nangin yelo ang malapad nga tubig. 11Ginapuno niya sang tubig ang mga panganod, kag ginapakilat ini. 12Nagalibot-libot ang mga panganod sa bug-os nga kalibutan suno sa mando sang Dios. 13Nagapadala ang Dios sang mabaskog nga ulan sa paghatag sang tubig sa duta, ukon sa pagdisiplina sa tawo, ukon sa pagpakita sang iya gugma.
14“Pamatii ini, Job, kag pamalandungi ang makatilingala nga mga butang nga ginahimo sang Dios. 15Nakahibalo ka bala kon paano ginakontrolar sang Dios ang mga panganod kag kon paano niya ginapakirab ang kilat? 16Nakahibalo ka bala kon paano nagalutaw-lutaw ang mga panganod sa ibabaw? Buhat ini sang makatilingala nga Dios nga ang iya kaalam wala sing limitasyon. 17Ikaw nga nagapalamalhas tungod sa mainit nga hangin halin sa bagatnan, 18makabulig ka bala sa Dios sa paghumlad sang panganod kag himuon ini nga matig-a pareho sa espiho nga saway?37:18 panganod… saway: Siguro ang buot silingon diri nga ang panganod makabulig bilang proteksyon sa mainit nga hangin. 19Kon maalamon ka, sugiri kami kon ano ang dapat namon isiling sa Dios. Indi kami kahibalo kon paano namon ihambal ang amon rason kay nadulman ang amon panghunahuna. 20Indi ako magsiling sa Dios nga magpakigbais ako sa iya, kay basi laglagon niya ako. 21Wala sing tawo nga makatulok sa adlaw kay nagasilak ini sing masanag sa kalangitan kon mahawanan sang hangin ang mga panganod. 22Halin sa aminhan nagaguwa ang Dios nga nagabadlak pareho sa bulawan kag ang iya kasilaw makatilingala. 23Indi naton matungkad ang Makagagahom nga Dios nga labaw sa tanan. Matarong gid siya kag wala nagapamigos, 24gani ginatahod siya sang mga tawo. Wala niya ginasapak ang mga tawo nga nagakabig sang ila kaugalingon nga mga maalam.”
