1Por favor, Job, ouve o que tenho a dizer-te.
2Já que comecei a falar, agora continuo.
3Direi a verdade com toda a sinceridade,
e com todo o conhecimento que possuo.
4Porque foi o Espírito de Deus que me fez,
o sopro do Todo-Poderoso deu-me vida.
5Não hesites em responder-me, se puderes.
6Diante de Deus sou tanto como tu;
eu também fui formado do barro.
7Não precisas de recear;
não sou ninguém assim tão importante
que te ponha nervoso ou receoso.
8Tu disseste, e repetiste várias vezes,
uma coisa que os meus ouvidos captaram claramente:
9‘Sou puro, estou inocente, não pequei!
10Mas Deus busca pretextos contra mim
e trata-me como se fosse seu inimigo.
11Prende-me os pés com cadeias
e observa todos os movimentos que faço!’
12Pois bem, aqui está a minha resposta:
Nisso não tens razão, em falar de Deus dessa maneira,
porque Deus é maior do que os homens.
13Por que razão contenderias tu com Deus?
Ele não é obrigado a responder ao que lhe perguntam.
14Deus dirige-se repetidamente aos homens,
e de várias maneiras, mas não atentam no que ele diz.
15Fala-lhes por meio de sonhos, em visões de noite,
quando caem em sono profundo, deitados nos seus leitos.
16Abre os seus ouvidos e mete-lhes medo com os seus avisos,
17fazendo-os mudar a mente,
apartando-os da soberba,
18para impedir a sua alma de cair no abismo
e a sua vida de perecer pela espada.
19Também os corrige com dores e com males
que os afligem sem parar.
20O indivíduo perde o gosto de tudo, perde o apetite,
desinteressa-se até dos mais requintados pratos.
21Emagrece, fica apenas com a pele e os ossos.
22Fica às portas da morte,
já se avizinha do mundo dos mortos.
23Mas se vier um mensageiro dos céus,
um entre os milhares de Deus,
para interceder por ele, como um amigo,
para lhe mostrar o que é reto,
24então Deus terá compaixão e dirá ao intercessor:
‘Livra-o, para que não desça à cova;
tenho resgate para ele!’
25Então o seu corpo se tornará tão saudável como o de um jovem:
firme e novamente robusto.
26Quando orar a Deus, ele o ouvirá
e lhe responderá, recebendo-o com alegria e salvando-o.
27A pessoa declarará aos seus amigos:
‘Pequei e perverti o direito.
Mas Deus não me castigou.
28Livrou a minha alma de descer à cova.
Assim sei que verei a luz!’
29Sim, Deus faz isto, frequentemente, ao homem!
30Desvia a sua alma da perdição,
para que possa viver na luz da vida.
31Escuta bem isto, Job!
Peço-te que me ouças e me deixes dizer ainda algo mais.
32Contudo, se tiveres algo a acrescentar, fala;
gostaria de te ouvir, porque queria muito justificar-te.
33Caso contrário, ouve-me então.
Cala-te e ensinar-te-ei a sabedoria!”
1“Karon, Job, pamatii sing maayo ang tanan nga ihambal ko sa imo. 2Handa na gid ako sa paghambal kag ara na sa punta sang akon dila ang akon inughambal. 3Magahambal ako halin sa akon matarong nga tagipusuon. Ihambal ko sing sinsero ang akon nahibaluan. 4Ang espiritu sang Makagagahom nga Dios amo ang naghimo sa akon kag naghatag sa akon sang kabuhi. 5Sabta ako, kon mahimo mo. Ihanda ang imo mga rason kag atubanga ako. 6Pareho lang ako sa imo sa atubangan sang Dios. Ginporma man ako halin sa duta. 7Gani indi ka magkahadlok sa akon ukon maghunahuna nga daog-daugon ko ikaw.
8“Nabatian ko gid ang mga ginpanghambal mo. Nagsiling ka, 9‘Wala ako sing sala; matinlo ako kag inosente. 10Pero ginapangitaan sang Dios sang rason nga iya ako paantuson. Ginakabig niya ako nga iya kaaway. 11Ginakadenahan niya ang akon mga tiil; ginabantayan niya ang tanan ko nga ginahimo.’
12“Pero Job, sala ka gid sa imo ginsiling. Indi bala nga ang Dios labaw sang sa tawo? 13Ti, ngaa ginaakusar mo siya nga wala niya ginasabat ang reklamo sang tawo? 14Ang matuod, nagahambal permi33:14 permi: ukon, sa nagkalain-lain nga paagi. ang Dios, pero wala lang ini matalupangdan sang tawo. 15Nagahambal siya paagi sa damgo samtang nagakatulog sing mahamuok ang tawo kon gab-i. 16Nagahutik siya sa ila dulunggan sa pagpaandam sa ila, kag ini nakapahadlok sa ila. 17Ginahimo niya ini agod mag-untat ang tawo sa pagpakasala kag pagpabugal, 18kag agod maluwas siya sa kamatayon. 19Kon kaisa ginadisiplina sang Dios ang tawo paagi sa balatian nga nagapaantos sa iya pareho sa sige-sige nga palanakit sang tul-an, 20nga nagapadula sang iya gana sa pagkaon bisan sa pinakamanamit nga pagkaon. 21Naganiwang siya, kag nagaguluwa na ang iya mga tul-an. 22Dali na lang siya mapatay kag magkadto sa lugar sang mga patay.
23“Pero kon may isa lang sa linibo nga mga anghel nga magpatunga sa iya kag sa Dios, kag magpadumdom sa iya kon ano ang husto nga dapat niya himuon,33:23 magpadumdom… himuon: ukon, magsugid nga matarong siya. 24kaluoyan siya sang Dios.33:24 Dios: ukon, anghel. Magasiling ang Dios, ‘Luwasa siya sa kamatayon. Nakakita ako sang inugtubos sa iya.’ 25Dayon magabalik ang maayo niya nga lawas. Magabakod siya liwat pareho sang pamatan-on pa siya. 26Kon magpangamuyo siya sa Dios sabton niya siya. Batunon siya sang Dios sing malipayon, kag ibalik sang Dios sa iya ang iya matarong nga pagkabuhi. 27Dayon magasugid siya sa mga tawo, ‘Nakasala ako, kag naghimo sang indi husto, pero wala ko mabaton ang silot nga bagay kuntani sa akon. 28Ginluwas niya ako sa kamatayon, kag padayon ako nga magkabuhi.’
29“Huo, permi ini ginahimo sang Dios sa tawo. 30Ginaluwas niya ang tawo sa kamatayon agod mabuhi siya. 31Job, pamatii ako sing maayo. Maghipos ka lang, kag pabay-i ako sa paghambal. 32Kon may inughambal ka gid man, maghambal ka, kay gusto ko mahibaluan kon matuod nga wala ka sing sala. 33Pero kon wala ka sing inughambal, maghipos ka kag magpamati sa akon kaalam.”
