Elifaz
1Então Elifaz o temanita respondeu:
2“Pode uma pessoa fazer alguma coisa para ajudar Deus?
Pode mesmo um sábio ser-lhe útil?
3Tem o Todo-Poderoso algum benefício, se fores justo?
Teria ele algum lucro, se fosses perfeito?
4Chamar-te-á a julgamento ou repreender-te-á,
porque és honesto?
5De forma alguma! Se te castiga é porque és mau!
Os teus pecados são incontáveis!
6Com certeza, recusaste emprestar dinheiro,
a amigos necessitados,
se não fosse em troca de algum penhor de valia;
sim, despojaste-os e deixaste-os sós.
7Deves ter recusado água a gente sedenta
e pão a pessoas famintas.
8Sendo dono de muitas terras e vivendo do fruto delas,
eras honrado diante de todos.
9Mandaste embora viúvas, sem o auxílio de que precisavam,
e houve órfãos que ficaram destroçados.
10Por isso, estás agora rodeado de laços
e de pavores repentinos.
11A escuridão não te deixa ver nada;
é como uma inundação que te afoga.
12Deus está lá no céu,
para lá do firmamento, mais além das estrelas.
13No entanto, atreves-te a pensar assim:
‘Por isso mesmo, não pode ver o que faço!
Como poderá Deus exercer o seu julgamento,
através da espessa escuridão do infinito?
14Porque espessas nuvens o rodeiam e não pode ver;
anda lá por cima, passeando sobre a abóbada celeste!’
15Não te dás conta, tu, de que aqueles
que trilham os velhos caminhos do pecado
16são apanhados, mesmo já na sua mocidade,
e os fundamentos arrastados por uma enchente repentina?
17Eles dizem a Deus:
‘Vai-te embora, Todo-Poderoso! Nada podes fazer por nós!’
18Que Deus me guarde de vir, alguma vez, a dizer tais coisas!
Esquecem-se que foi Deus
quem encheu os seus lares de boas coisas.
19Mas agora os retos verão a sua destruição;
os inocentes rir-se-ão deles.
20‘Vejam bem!’, dirão estes,
‘o último dos nossos inimigos acaba de ser destruído pelo fogo!’
21Para de discutir com Deus!
Tem paz com ele e terás, enfim, descanso!
22Ouve as suas instruções
e armazena-as no teu coração.
23Se te voltares para o Todo-Poderoso
e puseres em ordem tudo o que está mal na tua casa,
então a tua vida será refeita.
24Se abandonares o amor ao dinheiro
e deitares fora o ouro de Ofir,
25então o Todo-Poderoso será para ti como ouro;
será como prata valiosa!
26Então terás prazer no Todo-Poderoso
e olharás para Deus.
27Orarás a ele e te ouvirá;
cumprirás todas as promessas que lhe fizeste.
28Seja o que for que desejares, ser-te-á concedido!
A luz do céu iluminará o caminho à tua frente.
29Quando alguém for humilhado e tu disseres: ‘Coragem!’,
então o humilde será salvo.
30Ele libertará até alguém que não é inocente,
por meio da pureza das tuas mãos.”
Naghambal si Elifaz
1Dayon nagsabat si Elifaz nga taga-Teman, 2“May mabulig bala ang tawo sa Dios, ukon bisan ang maalam nga tawo? 3Mapalipay mo bala ang Makagagahom nga Dios kon matarong ka? May makuha bala siya sa imo kon wala sing kasawayan ang imo kabuhi? 4Ginasabdong ka sang Dios kag ginasentensyahan indi tungod kay nagatahod ka sa iya, 5kundi tungod kay puwerte na gid ang imo kalautan kag wala na sang untat ang imo pagpakasala. 6Kay ginakuha mo nga wala sing kaluoy ang bayo sang imo isigkatawo bilang garantiya sa iya utang sa imo. 7Wala mo ginahatagan sang tubig ang mga ginauhaw, kag wala mo man ginahatagan sang pagkaon ang mga ginagutom. 8Ginagamit mo ang imo pagkagamhanan kag pagkadungganon sa pag-angkon sang duta. 9Kon magpangayo sa imo sang bulig ang mga balo nga babayi, ginapapauli mo sila nga wala sing dala. Pati ang mga ilo wala mo ginatratar sing maayo. 10Amo ina kon ngaa ginalibutan ka sang mga siod, kag nagaabot sa imo ang gulpi nga kahadlok. 11Amo ina kon ngaa nadulman ka kag indi makakita, kag ginalapawan sang baha.
12“Ang Dios ara sa pinakaibabaw sang langit, labaw pa sa pinakamataas nga mga bituon. 13Amo ina kon ngaa nagasiling ka, ‘Wala nakahibalo ang Dios sa akon ginahimo. Natabunan siya sang gal-om, paano siya makahukom? 14Ginalikupan siya sang madamol nga mga panganod, gani indi niya kita makita samtang nagalakat siya sa ibabaw sang langit.’
15“Magpadayon ka bala sa pagsunod sa pagginawi nga dugay na nga ginasunod sang malaot nga mga tawo? 16Nagkalamatay sila sa wala pa ang ila tion; pareho sila sa pundasyon sang balay nga gin-anod sang baha. 17Nagsiling sila sa Makagagahom nga Dios, ‘Pabay-i lang kami! Ano bala ang mahimo mo para sa amon?’ 18Pero ang Dios amo ang nagpuno sang ila mga balay sang maayo nga mga butang. Gani kon ano man ang ilaygay sining malaot nga mga tawo, indi gid ako magpamati.
19“Kon makita sang matarong kag inosente nga mga tawo ang pagkalaglag sang malaot nga mga tawo, magakalipay sila kag magakadlaw sa ila. 20Magasiling sila, ‘Nalaglag gid ang aton mga kaaway, kag ginlamon sang kalayo ang ila pagkabutang.’
21“Job, magpasakop ka sa Dios kag magpakighusay sa iya agod pakamaayuhon niya ikaw. 22Batuna ang iya mga pagtudlo kag tipigi ang iya mga pulong sa imo tagipusuon. 23Kon magbalik ka sa Makagagahom nga Dios, kag kuhaon mo ang kalautan sa imo panimalay, ibalik niya ang imo maayo nga kahimtangan. 24Indi paghatagi sang bili ang imo mga bulawan; kabiga ina nga daw sa balas lang ukon daw sa mga bato lang sa suba. 25Dayon ang Makagagahom nga Dios mangin pareho sang bulawan kag malahalon nga pilak sa imo. 26Dayon masapwan mo ang kalipay nga nagahalin sa Makagagahom nga Dios, kag indi ka mahuya sa pagpalapit sa iya. 27Magapangamuyo ka sa iya kag pamatian ka niya, kag pagatumanon mo ang imo mga promisa sa iya. 28Ano man ang ginaplano mo nga himuon, matuman ini, kag mangin masanag ang imo alagyan. 29Kon may ara sang tawo nga nagakaluya, kag kon magpangamuyo ka sa Dios nga pabakuron siya, buligan niya ang amo nga tawo. 30Bisan ang tawo nga nakasala luwason niya paagi sa imo matarong nga kabuhi.”
