Elifaz
1Resposta de Elifaz, o temanita:
2“Tu és considerado como sendo um sábio,
no entanto, acabas de nos expor a essa conversa tola.
Não vales mais que um saco cheio de vento;
não devias ter direito a falar tão insensatamente.
3Que utilidade podem ter todas essas palavras?
4Não temes tu a Deus? Não o reverencias?
5São os teus pecados que te ensinam a falar dessa maneira;
as tuas palavras baseiam-se na astúcia e na deceção.
6Mas afinal porque haveria de ser eu a acusar-te?
A tua própria boca o faz!
7Serás tu, por acaso, o primeiro homem que nasceu?
Terias nascido antes das montanhas terem sido formadas?
8Estiveste a ouvir as secretas intenções de Deus?
Terás sido convocado para o seu gabinete pessoal,
para o centro das suas decisões?
Terás o monopólio da sabedoria?
9Que sabes tu que nós não saibamos?
Que inteligência tens das coisas que nós não tenhamos?
10Temos connosco gente mais velha,
até do que o teu próprio pai!
11As consolações de Deus valem assim tão pouco para ti?
A sua gentileza parece-te certamente muito rude.
12Que é isso que andas a fazer, de um lado para o outro,
cheio de ira, com os olhos flamejantes?
13Voltas-te contra Deus
e dizes todas essas coisas ruins contra ele.
14Haverá alguém sobre a face da Terra tão puro e tão justo
como tu próprio pretendes ser?
15Como? Pois se nem mesmo nos anjos Deus confia!
Nem sequer os próprios céus podem ser absolutamente puros,
se comparados com ele!
16Quanto menos o homem, que é corrupto e pecador,
bebendo o pecado como uma esponja absorve a água!
17Escuta-me e responder-te-ei,
de acordo com a minha própria experiência,
18confirmada também pela experiência de gente sábia,
que já ouviu as mesmas coisas de seus pais,
19os nossos antepassados, aqueles a quem foi dada esta terra
e que nos passaram, a nós, esses conhecimentos:
20O ímpio estará sempre em aflição através da vida,
como também o tirano, nos poucos anos que lhe são reservados.
21Sons de terrores chegam-lhe aos ouvidos
e, quando as coisas parecem correr-lhe bem,
atacam-no por todos os lados.
22Não ousa sair para o escuro,
com medo de ser assassinado.
23Vagueia por toda a parte,
implorando por mantimento.
24Vive no temor, em apertos, na angústia;
os seus inimigos facilmente dão conta dele,
tal como um forte rei abate os seus adversários.
25Estende orgulhosamente o punho contra Deus,
desafiando o Todo-Poderoso,
26arremetendo-o obstinadamente contra ele,
protegido pelo seu resistente escudo.
27O seu rosto é gordo e a sua cintura está inchada.
28Vivem em cidades abandonadas, em casas desabitadas,
que estavam prestes a cair em ruínas.
29Mas não ficarão assim ricos
e não alargarão os seus domínios.
30A escuridão os engolirá para sempre;
a respiração de Deus bastará para os destruir;
as chamas consumirão tudo o que têm.
31Que o homem nunca mais confie em coisas falíveis,
que não continue a enganar-se a si próprio!
Porque o dinheiro em que confia
acabará por lhe dar a paga que merece.
32Mesmo antes de morrer,
toda a sua futilidade se tornará evidente para ele,
pois como uma palmeira que murcha, assim será.
33Cairá no chão como as uvas ainda verdes de uma videira,
como oliveira que deixa cair a flor.
34Os descrentes são gente inútil;
o fogo acabará por consumir os que se entregam à corrupção.
35A única coisa que podem conceber e produzir é o pecado;
os seus corações dão à luz só maldade.”
Ang Tubag ni Elifaz
1Unya mitubag si Elifaz nga taga-Teman, 2“Job, ang maalamon nga tawo dili mosultig mga pulong nga walay pulos. 3Dili siya mangatarungan ginamit ang mga pulong nga walay hinungdan. 4Apan ang imong gipanulti motukmod sa uban sa dili na pagtahod ug pag-alagad sa Dios. 5Ang imong gipanulti bunga sa imong kadaotan. Ug gilimbongan mo ang uban pinaagi sa imong mga pulong. 6Dili na kinahanglan nga hukman ko pa ikaw. Ang imo mismong gipanulti ang nagasaksi batok kanimo. 7Naghunahuna ka ba nga ikaw ang unang natawo? Natawo ka na ba sa wala pa mamugna ang mga bungtod? 8Nadungog mo na ba ang mga plano sa Dios? Ikaw lang ba ang maalamon? 9Unsa may imong nahibaloan nga wala usab namo mahibaloi? Unsa bay imong nasabtan nga wala usab namo masabti? 10Nakakat-on kami gikan sa mga tigulang nga mas tigulang pa kaysa imong amahan! 11Gisultihan ka namo ug mga pulong nga makapadasig ug makapalipay kanimo nga gikan sa Dios. Kulang pa ba kini? 12Nganong nagpadala ka man sa imong pagbati? Unsay nakapabuta kanimo sa kamatuoran 13nga nasuko ka man pag-ayo sa Dios ug nagsulti nianang daotang mga pulong batok kaniya? 14Makahimo ba ang tawo sa pagkinabuhi nga hinlo ug matarong? 15Wala gani mosalig ang Dios sa iyang mga anghel! Kon kining langitnon nga mga tinuga15:15 kining langitnon nga mga tinuga: sa literal, ang langit. dili hinlo sa iyang panan-aw, 16ang tawo pa kaha nga daotan ug makasasala, ug uhaw sa paghimo ug daotan?
17“Job, paminawa ako. Sultihan ko ikaw ug pasabton sa akong naeksperyensyahan. 18Makasulti usab bahin niini ang maalamon nga mga tawo nga nakat-on gikan sa ilang katigulangan. 19Mga maalamon kaayo sila, kay sila lang ang nanag-iya sa ilang yuta, ug walay mga taga-laing lugar nga misakop kanila.
20“Ang tawong daotan mag-antos sa tibuok niyang kinabuhi. 21Kanunay siyang kulbaan. Bisan walay katalagman, kulbaan siya nga tingalig sulongon siya sa mga tulisan. 22Mahadlok siyang moadto sa ngitngit kay basig patyon siya. 23Magkabuang siya sa pagpangitag pagkaon bisan asa.15:23 Magkabuang… bisan asa: o, Gitagana siya nga pagkaon alang sa uwak. Nasayod siya nga hapit na siyang mamatay.15:23 hapit na siyang mamatay: sa literal, hapit na ang adlaw sa kangitngit. 24Labihan ang iyang kakulba, sama sa hari nga mosulong sa gira. 25Nagakahitabo kini kaniya, kay nagrebelde siya15:25 nagrebelde siya: sa literal, nagpangumo sa iyang kamot. ug misukol sa Dios nga Makagagahom. 26Daw sa nagbitbit siyag lig-on nga taming ug gusto gayod nga makigbatok sa Dios. 27Bisan adunahan ug tambok siya karon, 28magpuyo siya sa guba nga mga lungsod, sa mga balay nga walay nagpuyo ug kalumpagon na. 29Dili na magpadayon ang iyang pagka-adunahan. Ang iyang bahandi dili molungtad ug dugay, ug ang iyang kabtangan dili modaghan. 30Dili siya makaikyas sa kalaglagan.15:30 kalaglagan: sa literal, kangitngit. Mahisama siya sa kahoy kansang mga salingsing masunog. Mawala ang tanan niyang kabtangan sa usa lang ka paghuyop sa Dios. 31Dili niya angayng limbongan ang iyang kaugalingon pinaagi sa pagsalig sa mga butang nga walay pulos, kay wala gayod siyay makuha gikan niini. 32Sa dili pa moabot ang iyang panahon, madawat niya ang iyang silot ug dili na siya mouswag pa.15:32 dili na siya mouswag pa: sa literal, ang iyang mga sanga dili na tuboan ug mga dahon. 33Mahisama siya sa ubas nga nangataktak ang bunga nga hilaw pa, o sama sa kahoyng olibo nga nangalarag ang mga bulak. 34Kay ang mga tawong dili diosnon mamatay nga walay kaliwat. Ug mangasunog ang ilang mga balay nga gitukod gikan sa pagpanguwarta. 35Naghunahuna sila kanunay sa paghimo ug kasamok, paghimo ug daotan, ug pagpanglimbong.”
