Job 11 – OL & APSD-CEB

O Livro

Job 11:1-20

Zofar

1Zofar, o naamatita, responde a Job:

2“Mas então não haverá ninguém que ponha cobro

a esta torrente de palavras?

3Será que pelo muito falar se tem razão?

Haveria eu de ficar em silêncio

perante a ousadia das tuas palavras?

4Zombas de Deus e não haverá ninguém que te envergonhe?

Afianças que és puro aos olhos de Deus!

5Oh! Se Deus falasse e te dissesse o que pensa!

Oh! Se ele te fizesse ver exatamente quem tu és!

6Porque ele sabe bem tudo o que tens feito.

Ouve! Deus, sem dúvida alguma, está a castigar-te,

mas está a fazê-lo muito menos do que mereces!

7Conheces tu a mente e os propósitos de Deus?

Pensarás tu que se procurares intensamente

poderás conhecê-los enfim?

Terás algum direito de julgar Deus,

o Todo-Poderoso?

8A sabedoria de Deus é mais alta que os céus.

Que poderás fazer?

Ela é mais profunda que o mundo dos mortos.

Que poderás compreender?

9A sua extensão é muito mais vasta que a Terra,

mais ampla que os grande oceanos.

10Se ele vier acusar alguém e o julgar,

quem será capaz de o impedir?

11Porque conhece perfeitamente

todas as culpas e pecados da humanidade;

vê toda a iniquidade sem precisar de procurar.

12Mas o insensato só se tornará sábio

quando a cria do jumento selvagem nascer dócil e mansa.

13Antes de te voltares para Deus

e de lhe estenderes as mãos,

14livra-te dos teus pecados,

abandona a iniquidade atrás de ti.

15Só então, sem as manchas de pecado a sujarem-te,

poderás andar com segurança perante Deus, sem nada recear.

16Só então poderás esquecer definitivamente a tua miséria

e te lembrarás dela como águas passadas.

17A tua vida será mais brilhante que o meio-dia;

qualquer sombra parecerá ter a luz duma manhã!

18Serás corajoso porque terás esperança;

olharás em volta e deitar-te-ás seguro e tranquilo.

19Deitar-te-ás sem medos

e muitos buscarão tua face para pedir o teu favor.

20Contudo, o ímpio não encontrará forma de escapar;

a sua única expectativa é a morte.”

Ang Pulong Sa Dios

Job 11:1-20

Ang Tubag ni Zofar

1Unya gitubag siya ni Zofar nga taga-Naamat, 2“Kinahanglang matubag kanang imong mga gipanulti. Dili mapamatud-an nga dili ka sad-an pinaagi lang sa pagsigeg tagawtaw. 3Dili mahimong magpakahilom lang kami sa imong mga gipanulti nga walay pulos. Abi nimog dili ka namo badlongon sa imong pagpasipala? 4Matod mo nga husto ka sa imong gituohan ug hinlo ka atubangan sa Dios. 5Maayo unta ug magsulti ang Dios kanimo 6ug sultihan ka niya sa mga butang nga wala mo pa mahibaloi. May mga butang nga nahibaloan mo na ug may mga butang nga wala pa. Nahibalo ba diay ka nga ang silot sa Dios kanimo kulang pa sa unsay angay unta kanimo? 7Matugkad mo ba ang tanan mahitungod sa Dios? 8-9Mas taas pa kini sa kalangitan ug mas lawom pa sa dapit sa mga patay. Mas dako pa kini sa kalibotan ug mas halapad pa sa kadagatan. Nan, maabot ba kini sa imong hunahuna?

10“Pananglitan, dakpon ka sa Dios ug dad-on sa hukmanan ug unya prisohon, kinsa may makapugong kaniya? 11Nahibaloan gayod niya kon kinsay limbongan nga mga tawo ug nakita niya ang ilang kadaotan. 12Morag imposible na sa usa ka buang-buang nga magmaalamon, maingon nga imposible alang sa asno nga manganak ug tawo.11:12 tawo: o, asno nga ihalas.

13Job, kon maghinulsol ka lang ug modangop sa Dios, 14ug dili ka na magpakasala ug dili mo tugotan ang imong panimalay sa pagpakasala, 15sigurado gayod nga dili ka na maulaw ug magkinabuhi ka nga malig-on ug walay gikahadlokan. 16Unya malimtan mo na ang imong mga kasakit, nga daw sa tubig lang kini nga milabay. 17Ug ang imong kinabuhi hayag pa kaysa sidlak sa adlaw sa kaudtohon. Ang kangitngit sa imong kinabuhi modan-ag sama sa kabuntagon. 18Magkinabuhi ka nga lig-on tungod kay may paglaom ka. Panalipdan ka sa Dios ug magpahulay nga walay gikahadlokan. 19Maghigda ka nga walay manghadlok kanimo, ug daghan ang mangayog tabang gikan kanimo. 20Apan ang mga daotan madismaya, ug wala nay laing kapaingnan pa, ug ang ila lang malaoman mao ang kamatayon.”