Religião falsa é inútil
1Então o Senhor disse a Jeremias: 2“Vai até à entrada do templo do Senhor e dá esta mensagem ao povo: Ó Judá, ouve a mensagem de Deus! Ouçam-na, todos vocês que aqui vêm para adorar! 3O Senhor dos exércitos, o Deus de Israel, diz: Apesar de tudo, se deixarem os vossos maus caminhos, deixar-vos-ei ficar na vossa terra. 4Mas não se deixem enganar nem ser iludidos por aqueles que vos dizem: ‘Este é o templo do Senhor! É o templo do Senhor! É o templo do Senhor! Estamos em segurança!’ 5Só sob estas condições é que poderão ficar: Se acabarem com os vossos maus pensamentos e com os vossos maus procedimentos, se forem honestos uns para com os outros. 6Se pararem de explorar os órfãos, as viúvas e os estrangeiros, se pararem com os assassínios e o derramamento de sangue, e deixarem de adorar ídolos, como fazem agora, para o vosso próprio mal. 7Então, e só então, vos deixarei ficar nesta terra que dei aos vossos antepassados para que a possuíssem para sempre.
8Pensam vocês que, devido ao facto do templo estar aqui, nunca hão de sofrer? Não sejam loucos, enganando-se a vós mesmos! 9Como é que podem pensar que continuando a roubar, a matar, a cometer adultérios, a mentir, a adorar a Baal e a todos esses novos deuses estranhos que arranjaram, podem continuar a vir aqui? 10Como podem pôr-se diante de mim no meu templo e cantar: ‘Estamos salvos, somos livres!’, só para poderem voltar, de consciência descansada, a cometer as mesmas abominações? 11Acaso consideram esta minha casa, este templo que tem o meu nome, uma caverna de salteadores? O que eu tenho visto é entrar aqui toda a espécie de maldades!
12Vão até Silo, a povoação que logo no princípio honrei com o meu nome, e vejam o que lhe fiz, por causa de toda a maldade do meu povo de Israel. 13E agora, diz o Senhor, farei a mesma coisa aqui, por causa de toda a maldade que têm praticado. Vezes sem conta vos falei sobre isto, chamando-vos sempre a atenção, mas recusaram ouvir-me ou sequer responder-me. 14Sim, com certeza destruirei este templo tal como fiz em Silo! Este templo que tem o meu nome e no qual confiam para obter socorro, este lugar que vos dei e aos vossos antepassados. 15Mandar-vos-ei para o exílio, como aconteceu com os vossos irmãos, o povo de Efraim.
16Não ores mais por este povo, Jeremias! Não chores por ele, não faças oração a favor dele, rogando-me que o ajude, pois não te ouvirei! 17Não vês o que estão a fazer nas ruas de Jerusalém e nas cidades de Judá? 18Não admira que seja tão grande a minha ira! Vê como as crianças vão buscar lenha para os pais acenderem o fogo, a fim das mulheres poderem amassar a farinha e fazer bolos para oferecerem à Rainha dos Céus e a todos os outros seus ídolos a que chamam deuses! 19Pergunta o Senhor: será só a mim que eles ferem? Não será também a eles próprios, aviltando-se dessa maneira com coisas tão vergonhosas?
20Por isso, assim diz o Senhor Deus: Derramarei a minha cólera, sim, a minha fúria sobre este lugar! Gente, animais, árvores e demais vegetação serão consumidos pelo fogo inextinguível da minha severidade.
21O Senhor dos exércitos, o Deus de Israel, diz: Para longe com todos os vossos holocaustos e ofertas! 22Não foi nem ofertas nem holocaustos que pedi aos vossos pais, quando os conduzi para fora do Egito. Não era esse o aspeto essencial daquilo que lhes ordenava. 23O que eu lhes dizia era: Obedeçam-me e eu serei o vosso Deus e vocês serão o meu povo! Façam simplesmente o que eu vos disse e tudo vos correrá bem!
24Mas não quiseram ouvir-me e continuaram a fazer tudo o que lhes apetecia, seguindo o curso dos seus próprios pensamentos rebeldes e perversos. Foi assim que recuaram, em vez de progredirem. 25Desde o dia em que os vossos pais deixaram o Egito, até agora, continuei a enviar-lhes os meus profetas. 26Mas não estiveram na disposição de os ouvir e nem sequer fizeram um esforço! São duros, obstinados e rebeldes! Piores ainda do que os seus pais!
27Diz-lhes tudo o que lhes farei, mas não esperes que te ouçam. Grita bem alto os teus avisos, mas não contes que te respondam. 28Diz-lhes: Esta é uma nação que recusa obedecer ao Senhor, seu Deus, que se recusa a ser ensinada, e assim continua a viver uma mentira.
29Ó Jerusalém, rapa a tua cabeça de vergonha e chora sozinha sobre as montanhas, porque o Senhor rejeitou e esqueceu esta geração, por causa da sua ira!
O vale da Matança
30O povo de Judá pecou perante os meus olhos, diz o Senhor. Puseram as suas abominações ali mesmo, no meu próprio templo, poluindo-o. 31Construíram um altar chamado Tofete, no vale de Ben-Hinom7.31 Também chamado de vale do filho de Hinom. Situado a sudeste de Jerusalém., e ali queimaram no fogo os seus próprios filhos e filhas, em sacrifícios aos seus deuses, uma coisa tão terrível que nem sequer me passava pela mente, e que nunca teria permitido. 32Vem o tempo, diz o Senhor, em que o nome do vale não será mais Tofete ou vale de Ben-Hinom, mas vale da Matança. Porque haverá ali tantos mortos a enterrar que nem se acharão sepulcros que cheguem para pôr todos os corpos. 33Terão de amontoar os cadáveres no vale; os corpos deste povo servirão de pasto às aves de rapina e aos animais selvagens e não haverá ninguém para os enxotar. 34Acabarei com as alegres canções e os risos que se ouvem nas ruas de Jerusalém e nas cidades de Judá, assim como com as vozes dos noivos e das noivas. Porque a terra ficará numa desolação.
Nagwali si Jeremias
1Miingon pa gayod ang Ginoo kang Jeremias: 2“Tindog sa pultahan sa akong templo ug isulti kini nga mensahe: ‘Paminaw kamo nga katawhan sa Juda nga nagasulod dinhi sa pagsimba sa Ginoo. 3Mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel: Usba na ninyo ang inyong mga gawi ug binuhatan, aron padayon ko kamong papuy-on niining dapita. 4Ayaw kamo pagtuo sa pagpanglingla sa mga tawong nagsigeg ingon nga dili kamo maunsa tungod kay ania kanato ang templo sa Ginoo.
5“ ‘Usba na gayod ninyo ang inyong mga gawi ug binuhatan. Hatagi ninyog makiangayon nga pagtagad ang matag usa, 6ug ayaw na ninyo daog-daoga ang mga ilo, mga biyuda, ug ang mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo. Undangi na ninyo ang pagpamatay sa mga inosenteng tawo, ug ayaw na kamo pagsimba sa ubang mga dios nga makadaot lang kaninyo. 7Kon buhaton ninyo kini, padayon ko kamong papuy-on niining yuta nga gihatag ko sa inyong mga katigulangan hangtod sa hangtod.
8“ ‘Apan tan-awa kon unsay inyong gihimo! Nagasalig kamo sa bakak nga mga pulong nga dili makatabang kaninyo. 9Mangawat kamo, mopatay, manapaw, manumpa ug bakak, mosunog ug insenso kang Baal, ug mosimba sa ubang mga dios nga wala gani ninyo mailhi. 10Unya, moduol kamo ug mobarog sa akong presensya dinhi niini nga templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ug moingon kamo, “Dili kita maunsa.” Nagahunahuna ba kamo nga dili kamo maunsa sa padayon ninyo nga paghimo sa tanang mangil-ad nga mga butang? 11Nagahunahuna ba kamo nga kining templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan tagoanan sa mga tulisan? Nakita ko ang tanang ginahimo diha. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
12“ ‘Pangadto kamo sa Shiloh, ang unang dapit diin gipasidunggan ang akong ngalan, ug tan-awa ninyo kon unsay akong gihimo niadto nga dapit tungod sa kadaotan sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 13Samtang ginahimo ninyo kining daotang mga buhat, gibalik-balik ko ang pagpasidaan kaninyo, apan wala kamo maminaw. Gitawag ko kamo, apan wala kamo motubag. 14Busa ang gihimo ko sa Shiloh himuon ko usab sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ang templo nga inyong gisaligan, nga gihatag ko kaninyo ug sa inyong mga katigulangan. 15Abugon ko kamo gikan sa akong presensya sama sa gihimo ko sa inyong mga paryente, ang katawhan sa Israel.7:15 Israel: sa Hebreo, Efraim, nga nagarepresentar sa gingharian sa Israel.’
16“Busa ikaw, Jeremias, ayaw pag-ampo alang niining mga tawhana. Ayaw gayod pagpakilooy ug paghangyo kanako alang kanila, kay dili ko ikaw paminawon. 17Wala mo ba makita ang ilang gipanghimo diha sa mga lungsod sa Juda ug sa mga kadalanan sa Jerusalem? 18Ang mga kabataan nagapangahoy, ang mga amahan nagahaling sa kalayo, ug ang mga babaye nagamasa ug harina, aron maghimog pan alang sa Rayna sa Langit.7:18 Rayna sa Langit: usa sa mga diosa nga ginasimba sa unang panahon. Nagahalad usab silag ilimnon ngadto sa ubang mga dios sa pagpalagot kanako. 19Apan ako bay madaot? Dili! Sila mismo ang madaot ug maulawan niini. 20Busa ako, ang Ginoong Dios nagaingon: Ipatagamtam ko ang labihan kong kasuko niining dapita—sa mga tawo, sa mga kahayopan, sa mga kahoy, ug sa mga abot sa yuta. Ang akong kasuko sama sa kalayo nga dili mapalong.”
21Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Kuhaa ninyo ang inyong mga halad nga sinunog uban sa lain pa ninyong mga halad, ug kan-a nalang ninyo ang karne niini. 22Sa dihang gipagawas ko ang inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto dili lang ang paghalad ug mga halad nga sinunog ug uban pang halad ang akong gisugo kanila, 23gihatag ko usab kanila kining maong sugo: ‘Tumana ninyo ako, ug ako mahimong inyong Dios ug kamo mahimong akong katawhan. Pagkinabuhi kamo sumala sa mga pamaagi nga gisugo ko kaninyo aron mamaayo ang inyong kahimtang!’
24“Apan wala sila mamati o motuman sa akong gisulti. Gisunod hinuon nila ang gahi ug daotan nilang kasingkasing. Imbes nga moduol sila kanako, nagpahilayo pa hinuon sila. 25Gikan pa sa panahon sa pagbiya sa inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto hangtod karon, padayon akong nagapadala kaninyo sa akong mga alagad nga propeta. 26Apan wala kamo maminaw o motuo kanila. Mas gahi pa gani kamog ulo ug mas daotan pa kamog binuhatan kaysa inyong mga katigulangan.
27“Jeremias, kon isulti mo kining tanan kanila, dili sila maminaw kanimo. Kon tawgon mo sila, dili sila motubag. 28Busa isulti kini kanila: Mao kini ang nasod nga ang mga katawhan dili motuman sa Ginoo nga ilang Dios, ug dili magpadisiplina. Wala na kanila ang kamatuoran; dili na gani sila mosulti sa tinuod. 29O mga taga-Jerusalem, pagpakiskis kamo sa inyong ulo ug ilabay ang inyong buhok sa pagpakita sa inyong pagsubo. Pagbangotan kamo didto sa taas nga mga dapit, kay gisalikway ug gipasagdan na sa Ginoo ang inyong henerasyon nga nagpalagot kaniya.”
Ang Kapatagan nga Ihawanan
30Miingon ang Ginoo, “Naghimog daotan ang katawhan sa Juda. Gipamutang nila ang ilang mangil-ad nga mga dios-dios didto sa templo diin ginapasidunggan ang akong ngalan, ug tungod niini nahugawan kini. 31Nagpatindog usab silag simbahanan diha sa habog nga mga dapit sa Tofet, sa Kapatagan sa Ben Hinnom, aron didto nila sunogon ang ilang mga anak ingon nga ilang halad. Wala gayod ako magsugo niini kanila. Wala gani kini moabot sa akong hunahuna. 32Busa pangandam kamo, kay ako, ang Ginoo, nagaingon nga moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na motawag niining lugara ug Tofet o Kapatagan sa Ben Hinnom kondili Kapatagan nga Ihawanan. Kay ipanglubong nila didto ang daghan kaayong mga patay hangtod nga wala nay dapit nga malubngan. 33Ang mga patayng lawas niini nga katawhan pagakan-on sa mga langgam ug mga mananap, ug walay moabog kanila. 34Undangon ko ang kamaya ug kasadya diha sa kadalanan sa Jerusalem. Ang malipayon nga tingog sa bag-ong kasal dili na madunggan diha sa mga lungsod sa Juda. Kay mahimong awaaw kining yutaa.”
