Jeremias 49 – OL & AKCB

O Livro

Jeremias 49:1-39

Uma mensagem sobre Amon

1Eis o que o Senhor declara acerca de Amon: “O que é isso que estão a fazer? Porque vivem vocês nas cidades dos judeus? Não chegarão os judeus para as habitar plenamente? Não receberam eles essa posse de mim mesmo? Porque foi, então, que vocês, que adoram o deus Milcom, tomaram Gad e todas as suas cidades? 2Por isso, vos castigo, declara o Senhor, destruindo a vossa cidade de Rabá, a qual se tornará num montão de ruínas desoladas, ao mesmo tempo que as localidades circunvizinhas serão queimadas. Então virá Israel e recuperará de novo a terra que lhe pertence. Será a sua vez de desapossar quem o desapossou a ele, diz o Senhor.

3Grita bem alto, ó Hesbom, porque Ai está destruída! Chorem, filhas de Rabá! Vistam-se de luto, lamentem-se e gemam, vão-se esconder pelos valados, pois o vosso deus Milcom irá também para o cativeiro, com os seus nobres e sacerdotes. 4Vocês tinham orgulho nos vossos vales verdes que em breve se tornarão em terras secas e sem vida. Ó filha rebelde, confiaste na tua prosperidade e que ninguém te faria mal. 5Mas olha que hei de trazer o terror sobre ti, diz Deus, o Senhor dos exércitos. Todos os teus vizinhos te escorraçarão da tua terra e ninguém dará auxílio aos refugiados que pretendam escapar.

6Contudo, depois disso tudo, hei de restaurar o bem-estar dos amonitas”, diz o Senhor.

Uma mensagem sobre Edom

7O Senhor dos exércitos diz assim acerca de Edom: “Onde estão os teus sábios de antigamente? Nenhum deles ficou em Temã? 8Foge para as partes mais longínquas do deserto, ó povo de Dedã, porque quando eu castigar Edom, também te castigarei a ti! 9Aqueles que vindimam, costumam deixar uns cachos para os pobres, e até os que vão lá roubar não levam tudo. 10Mas eu hei de deixar a terra de Esaú completamente vazia, inteiramente pilhada; será uma região de tal forma desertificada que nem haverá lugar para alguém se esconder. Morrerão os seus filhos, os seus irmãos, os seus vizinhos; todos eles serão destruídos e, por fim, morrerá ela. 11No entanto, farei com que os seus órfãos sejam poupados e as suas viúvas serei eu quem as sustentará.”

12O Senhor diz a Edom: “Se os inocentes também têm de sofrer, quanto mais vocês! Não hão de ficar impunes! Terão de beber esta taça de julgamento! 13Pois jurei pelo meu próprio nome, diz o Senhor, que Bozra se tornará num amontoado de destroços; será amaldiçoada e arruinada; as suas povoações tornar-se-ão para sempre numa desolação.”

14Eu ouvi esta mensagem da parte do Senhor: “Foi enviado um mensageiro às nações para que formem uma coligação contra Edom, a fim de a destruir.”

15“Farei de ti a mais pequena de entre as nações, diz o Senhor. 16Foste engodado pelo teu próprio terror e pelo teu orgulho, tu que habitas nas montanhas de Petra, nos cimos dos rochedos. Mas ainda que vivas lá nos cimos, onde as águias fazem os ninhos, hei de fazer-te descer, diz o Senhor.

17O destino de Edom será horrível; todos os que passarem por ali ficarão espantados, boquiabertos, à vista daquilo. 18As vossas localidades se tornarão tão silenciosas como Sodoma e Gomorra e as povoações vizinhas, diz o Senhor. Ninguém mais ali viverá.

19Como o leão que sai dos matagais do Jordão, para caçar nas verdes pastagens, assim eu virei e atacarei Edom e dispersarei as ovelhas para todos os lados da pastagem. Edom será liquidada. Nomearei então a pessoa da minha confiança que ficará à frente dos edomitas. Porque, quem é semelhante a mim e quem é capaz de me pedir contas? Qual é o pastor que ousaria desafiar-me?”

20Tomem nota: O Senhor certamente fará isto que disse a Edom e também ao povo de Temã; até as criancinhas serão levadas como escravas! Será a coisa mais chocante alguma vez vista! 21Toda a Terra tremerá com a queda de Edom. Ouvir-se-á o clamor do povo até mesmo no mar Vermelho. 22Aquele que há de vir contra eles chegará voando com a rapidez duma águia e usará as suas asas para se lançar contra Bozra. E então se verá a coragem dos valentes guerreiros, a qual lhes há de desaparecer como se fossem mulheres na véspera do parto.

Uma mensagem sobre Damasco

23Acerca de Damasco: “As cidades de Hamate e de Arpade estão desmaiadas de terror, porque lhes chegou aos ouvidos a notícia da sua condenação. Os seus corações agitam-se como o mar em fúria sob um vento tempestuoso. 24Damasco perdeu as forças e todo o seu povo começou a fugir. Medo, angústia e tristeza apossaram-se dela como de uma mulher que vai dar à luz. 25Ó famosa cidade, cidade de alegria, como tens sido esquecida agora! 26Os teus jovens jazem mortos nas ruas; todo o teu exército será destruído num só dia, diz o Senhor dos exércitos. 27Farei acender um fogo à beira de Damasco, que se pegará às fortalezas de Ben-Hadade.”

Uma mensagem sobre Quedar e Hazor

28Esta profecia refere-se a Quedar e aos reinos de Hazor que Nabucodonozor, o rei da Babilónia, irá destruir. 29Os seus rebanhos e as suas tendas serão tomados; tudo o que está dentro destas será levado: as lindas cortinas, os belos recipientes e vasos. Os camelos serão levados igualmente. À volta só se ouvirão gritos de pânico: “Estamos cercados de pavor! Já não nos podemos livrar!”

30Fujam, se querem ficar com vida, diz o Senhor. Vão para bem longe, lá para o fim do deserto, ó povo de Hazor, porque Nabucodonozor, o rei da Babilónia, já fez os seus planos para vos destruir.

31“Vai!, diz o Senhor ao rei Nabucodonozor. Ataca essas ricas tribos beduínas que vivem sozinhas no deserto, sem se preocuparem com o resto do mundo, gabando-se de que são auto-suficientes, de que não precisam nem de muralhas, nem de portões a protegerem-nas. 32Todos os seus camelos e rebanhos serão teus. Espalharei esses selvagens pelos quatro cantos da Terra. Trarei sobre eles, de todo o lado, toda a espécie de calamidades.

33Hazor tornar-se-á um refúgio de chacais do deserto. Ninguém mais viverá ali para sempre; será uma terra desolada, de solidão.”

Uma mensagem sobre Elão

34Esta mensagem do Senhor contra Elão veio a Jeremias no começo do reinado de Zedequias, o rei de Judá. 35O Senhor dos exércitos diz: “Destruirei o exército de Elão. 36Dispersarei o povo de Elão pelos quatro ventos; serão mandados exilados para todos os países do mundo. 37A minha severa ira trará grandes males a Elão, diz o Senhor, e farei com que os seus inimigos o risquem de sobre a face da Terra. 38Porei o meu trono em Elão, diz o Senhor. Destruirei o seu rei e os seus nobres.

39Mas nos últimos tempos hei de trazer de volta o seu povo”, diz o Senhor.

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yeremia 49:1-39

Asɛm A Ɛfa Amon Ho

1Nea ɛfa Amonfo ho:

Sɛɛ na Awurade se:

“Israel nni mmabarima ana?

Onni wɔn a wobedi nʼade?

Ɛno de adɛn nti na Molek afa Gad ayɛ ne de yi?

Adɛn nti na ne nkurɔfo tete ne nkurow mu?

2Nanso nna no reba,”

Awurade na ose.

“Bere a mɛbobɔ mu de afrɛ ɔko

atia Raba a ɛyɛ Amonfo de;

ɛbɛyɛ afabo siw,

wɔbɛto nkuraa a atwa ne ho ahyia no mu gya.

Na Israel bɛpam wɔn a

wɔpam no no,”

sɛɛ na Awurade se.

3“Twa adwo. Hesbon, efisɛ wɔasɛe Ai!

Monteɛ mu, mo a mowɔ Raba!

Mumfura ayitam na munni awerɛhow;

mommɔ nnyenyen wɔ afasu no mu,

efisɛ Molek bɛkɔ nnommum mu,

ɔne nʼasɔfo ne nʼadwumayɛfo.

4Adɛn nti na wode wʼabon ahorow no hoahoa wo ho,

wʼabon a wunya mu aba bebree no nti?

Amon Babea a Onni nokware,

wode wo ho to wʼahonya so na woka se,

‘Hena na ɔbɛtow ahyɛ me so?’

5Mede ehu bɛba wo so,

ebefi wɔn a wɔatwa wo ho ahyia no nyinaa,”

Awurade na ose, Asafo Awurade no.

“Wɔbɛpam mo nyinaa,

na obiara remmoaboa akobɔfo ano.

6“Nanso akyiri no, mɛsan de Amonfo adenya ama wɔn,”

sɛe na Awurade se.

Asɛm A Ɛfa Edom Ho

7Nea ɛfa Edom ho:

Sɛɛ na Asafo Awurade se:

“Nyansa nni Teman bio ana?

Afotu ayera wɔ anyansafo mu ana?

Wɔn nyansa no aporɔw ana?

8Monnan mo ho na munguan,

monkɔtetɛw abodan a mu dɔ mu,

mo a motete Dedan,

efisɛ mede amanehunu bɛba Esau so

wɔ bere a mɛtwe nʼaso no.

9Sɛ bobetetewfo no baa mo nkyɛn a

anka wɔrennya bobe no kakra ana?

Sɛ akorɔmfo baa ɔdasu mu a,

anka wɔrenwia ade dodow a wɔpɛ ana?

10Na mɛma Esau ada adagyaw.

Mɛda ne hintabea ahorow adi,

sɛnea ɔrentumi mfa ne ho nhintaw.

Ne mma, nʼabusuafo ne ne mfɛfo bewuwu,

na wɔrenhu no bio.

11Munnyaw mo ayisaa, mɛbɔ wɔn nkwa ho ban.

Mo akunafo nso betumi de wɔn ho ato me so.”

12Nea Awurade se ni: “Sɛ ɛsɛ sɛ wɔn a wɔmfata sɛ wɔnom kuruwa no nom a, ɛno de adɛn nti na ɛnsɛ sɛ wɔtwe mo aso? Wɔbɛtwe mo aso na mobɛnom nso. 13Meka me ho ntam sɛ wɔbɛsɛe Bosra na ayɛ ahodwiriwde, ahohorade ne nnome; na ne nkurow nyinaa bɛsɛe afebɔɔ,” Awurade na ose.

14Mate asɛm a efi Awurade nkyɛn:

wɔsomaa ananmusini bi sɛ ɔnkɔka nkyerɛ amanaman no se,

“Mommoaboa mo ho ano nkɔtow nhyɛ no so!

Monsɔre nkɔ ɔko!”

15“Na mɛyɛ wo ketewa wɔ aman no mu,

na wɔabu wo animtiaa.

16Ehu a wobɔ

ne koma mu ahomaso adaadaa wo,

wo a wote abotan ntokuru mu,

na wote koko no sorɔnsorɔmmea.

Ɛwɔ mu, woyɛ wo berebuw wɔ sorosoro sɛ ɔkɔre de,

nanso hɔ na mefi de wo aba fam,”

Awurade na ose.

17“Edom bɛyɛ ahodwiriwde;

wɔn a wotwa mu wɔ hɔ no nyinaa ho bedwiriw wɔn na wɔadi ne ho fɛw

esiane nʼapirakuru nyinaa nti.

18Sɛnea wɔdan Sodom ne Gomora

ne wɔn nkurow gui no,”

Awurade na ose,

“saa ara na obiara rentena hɔ;

onipa biara rentena mu.

19“Sɛnea gyata a ofi Yordan nkyɛkyerɛ mu

rekɔ adidibea frɔmfrɔm no,

saa ara na mɛtaa Edom afi nʼasase so wɔ bere tiaa bi mu.

Hena ne nea mayi no sɛ ɔnyɛ eyi?

Hena na ɔte sɛ me, na hena na obetumi ne me adi asi?

Na oguanhwɛfo bɛn na obetumi asɔre atia me?”

20Enti tie nea Awurade ahyehyɛ atia Edom,

nea wabɔ ne tirim sɛ ɔbɛyɛ de atia wɔn a wɔte Teman ni:

Nguankuw no mu nkumaa no wɔbɛtwe wɔn akɔ;

wɔn nti ɔbɛsɛe adidibea no koraa.

21Wɔn asehwe nnyigyei bɛma asase awosow;

wɔn nteɛteɛmu gyegyeegye akodu Po Kɔkɔɔ ho.

22Monhwɛ! Ɔkɔre bi betu akɔ soro na wabɔ hoo aba fam a

watrɛtrɛw ne ntaban mu wɔ Bosra so.

Saa da no Edom dɔmmarima koma

betu sɛ ɔbea a ɔrekyem wɔ awo so.

Asɛm A Ɛfa Damasko Ho

23Nea ɛfa Damasko ho:

“Hamat ne Arpad di yaw,

efisɛ wɔate asɛmmɔne.

Wɔn koma abotow

te sɛ po a ayɛ hagyahagya.

24Damasko ayɛ mmerɛw,

wayɛ sɛ ɔrebeguan

wabɔ huboa;

ahoyeraw ne ɔyaw akyekyere no,

ɔyaw a ɛte sɛ ɔbea a, ɔrekyem wɔ awo so.

25Adɛn nti na wonnyaw kuropɔn a agye din yi ntoo hɔ,

kurow a mʼani gye mu?

26Ampa ara ne mmerante bɛtotɔ wɔ mmɔnten so;

wɔbɛma nʼasraafo nyinaa aka wɔn ano ato mu saa da no,”

sɛɛ na Asafo Awurade se.

27“Mede ogya bɛto Damasko afasu mu;

na ɛbɛhyew Ben-Hadad aban.”

Asɛm A Ɛfa Kedar Ne Hasor Ho

28Nea ɛfa Kedar ne Hasor ahenni, a Babiloniahene Nebukadnessar tow hyɛɛ so no.

Sɛɛ na Awurade se:

“Sɔre na kɔtow hyɛ Kedar so

na sɛe nnipa a wɔwɔ apuei fam no.

29Wɔbɛfa wɔn ntamadan ne wɔn nguankuw;

wɔbɛfa wɔn nkataso,

ne wɔn ho nneɛma ne yoma akɔ.

Nnipa bɛteɛteɛ mu se,

‘Ehu wɔ baabiara!’

30“Munguan nkɔ ntɛmntɛm!

Monhyehyɛ abodan a mu dɔ mu, mo a motete Hasor,”

Awurade na ose.

“Babiloniahene Nebukadnessar apam mo ti so;

wayɛ nhyehyɛe a etia mo.

31“Sɔre kɔtow hyɛ ɔman bi so a woremmrɛ,

ɔman a wɔte ahotoso mu,”

Awurade na ose,

“ɔman a wonni apon anaa akwanside;

na emu nnipa nko ara na wɔte.

32Wɔn mfurum bɛyɛ asade,

na wɔn anantwikuw akɛse no bɛyɛ asade.

Mɛbɔ saa nnipa a wɔtete akyirikyiri no ahwete ama mframa no,

na mede amanehunu befi afa nyinaa aba wɔn so,”

Awurade na ose.

33“Hasor bɛyɛ ahade ama adompo,

ɛbɛda mpan afebɔɔ.

Obiara rentena hɔ;

onipa biara rentena mu.”

Asɛm A Ɛfa Elam Ho

34Eyi ne asɛm a, efi Awurade nkyɛn baa odiyifo Yeremia hɔ a ɛfa Elam ho, wɔ Yudahene Sedekia adedi mfiase: 35Sɛɛ na Asafo Awurade se:

“Hwɛ mebubu Elam agyan mu,

nea wɔn ahoɔden gyina so no.

36Mede mframa anan no bɛba Elam so

afi ɔsorosoro afanan;

mɛbɔ wɔn ahwete mframa anan no mu,

na ɔman biara nni hɔ a

Elam atubrafo renkɔ so.

37Mɛbɔ Elam ahwete wɔ wɔn atamfo anim,

wɔ wɔn a wɔrehwehwɛ wɔn akum wɔn no anim;

mede amanehunu bɛba wɔn so

mpo mʼabufuwhyew no,”

Awurade na ose.

“Mede afoa bɛtaa wɔn

kosi sɛ, mewie wɔn korakora.

38Mesi mʼahengua wɔ Elam

na masɛe ne hene ne nʼadwumayɛfo,”

Awurade na ose.

39“Nanso mɛsan de Elam adenya ama no

nna a ɛreba no mu,”

Awurade na ose.