Aviso a Zedequias
1A mensagem a seguir foi comunicada a Jeremias, da parte do Senhor, quando Nabucodonozor, rei da Babilónia, com todos os seus exércitos, formados por gente de todos os povos que dominava, vieram combater Jerusalém e as cidades de Judá: 2“Vai dizer a Zedequias, rei de Judá, que o Senhor, o Deus de Israel, lhe comunica o seguinte: Darei esta cidade ao rei da Babilónia e este a queimará. 3E tu não escaparás, mas serás capturado e levado à presença dele, que pronunciará a sua sentença contra ti, a tua deportação para a Babilónia.”
4Mas ouve bem isto, ó Zedequias, rei de Judá: “O Senhor diz que não serás morto na batalha durante a peleja. 5Morrerás antes sossegadamente, no meio do teu povo, que queimará incenso em memória de ti, tal como fizeram com os teus antepassados. Chorar-te-ão e dirão: ‘Ai de nós, que nos morreu o rei!’ Foi isto mesmo que eu decretei”, diz o Senhor.
6Jeremias entregou esta mensagem ao rei Zedequias em Jerusalém. 7Nessa altura, o exército babilónico estava justamente a sitiar Jerusalém, Laquis e Azeca, as únicas povoações muradas de Judá que ainda resistiam.
Liberdade para os escravos
8O Senhor falou a Jeremias, depois que o rei Zedequias fez um pacto com todo o povo que estava em Jerusalém, a fim de proclamar a libertação dos cativos. 9Com efeito, Zedequias tinha dado ordens para que todos os que tivessem escravos hebreus, tanto homens como mulheres, os libertassem, alegando que nenhum judeu deveria ser senhor doutro judeu, porque eram irmãos. 10Os grandes senhores, assim como todos os povos, obedeceram à ordem do rei e deram liberdade aos escravos que tinham. 11Mas tratou-se de uma iniciativa temporária, porque ao fim de algum tempo tomaram coragem e recuperaram novamente os seus escravos.
12Então veio a palavra do Senhor a Jeremias. 13O Senhor, o Deus de Israel, diz: “Fiz uma aliança com os vossos antepassados, há muito tempo, quando os resgatei da escravidão do Egito. 14Disse-lhes então que todo o escravo hebreu deveria ser libertado ao fim de seis anos, mas isso não foi feito. 15Recentemente, vocês decidiram atuar com justiça, segundo o meu mandamento, e deram liberdade aos vossos escravos. Fizeram mesmo, solenemente, no meu templo, a promessa de pôr esse plano em execução. 16Porém, agora voltaram com a palavra atrás e sujaram o meu nome, tornando-se perjuros e recuperando os escravos que tinham.”
17Por isso, o Senhor vos diz: “Sendo que não querem ouvir-me e libertá-los, entregar-vos-ei ao poder da morte, pela guerra, fome e peste. Espalhar-vos-ei por todo o mundo como exilados. 18Visto que recusaram os termos da minha aliança, separar-vos-ei de mim, tal como separam as duas partes em que dividem o bezerro, ao passar entre elas, para formalizar solenemente os vossos votos. 19Sim, degolar-vos-ei, sejam quem forem, grandes senhores, altos magistrados, sacerdotes ou simples povo, pois quebraram o vosso juramento. 20Entregar-vos-ei aos vossos inimigos que vos liquidarão e darei os vossos cadáveres às aves de rapina e aos animais selvagens.
21Farei com que Zedequias, o rei de Judá, assim como os seus chefes militares se rendam ao exército do rei da Babilónia, ainda que este se tenha desviado da cidade por um certo tempo. 22Chamarei novamente as tropas da Babilónia, que tornarão a sitiá-la, a combatê-la, e a tomarão, queimando-a. Velarei para que todas as outras povoações de Judá sejam completamente destruídas, deixadas na mais completa desolação, sem vivalma!”
Ang Paandam kay Zedekia
1-2Ginsalakay ni Haring Nebucadnezar sang Babilonia ang Jerusalem kag ang mga banwa sa palibot sini. Kaupod niya sa pagsalakay ang tanan niya nga soldado pati ang mga soldado halin sa tanan nga ginharian nga sakop niya. Sadto nga tion nagsiling ang Ginoo, ang Dios sang Israel, kay Jeremias: “Magkadto ka kay Haring Zedekia sang Juda kag silinga siya nga ako, ang Ginoo, nagasiling: Itugyan ko ini nga siyudad sa hari sang Babilonia kag pagasunugon niya ini. 3Indi ka gid makapalagyo sa iya, kundi madakpan ka kag itugyan sa iya. Magaatubang ka sa iya agod sentensyahan, kag dayon bihagon ka pa-Babilonia. 4Pero Haring Zedekia, pamatii ining akon promisa sa imo: Indi ka mapatay sa inaway, 5kundi mapatay ka nga malinong. Magasunog ang imo katawhan sang insenso sa pagpadungog sa imo, pareho sa ila ginhimo sang paglubong sang imo mga katigulangan nga naghari antes sa imo. Magapangasubo sila sa imo kag magasiling, ‘Abaw, patay na ang amon hari!’ Matabo gid ini, kay ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
6Ginhambal ini tanan ni Jeremias kay Haring Zedekia sang Juda didto sa Jerusalem. 7Nagasalakay na sadto ang mga soldado sang hari sang Babilonia sa Jerusalem, Lakish, kag Azeka. Amo na lang ini ang nabilin nga mga banwa sang Juda nga napalibutan sang pader.
Ang Paghilway sa mga Ulipon
8May ginsiling pa gid ang Ginoo kay Jeremias sadtong tion nga naghimo sang kasugtanan si Haring Zedekia sa tanan nga katawhan sang Jerusalem nga hatagan niya sang kahilwayan ang mga ulipon. 9Nagsugo si Zedekia nga ang bisan sin-o nga may mga ulipon nga Hebreo, lalaki man ukon babayi, kinahanglan nga hatagan nila sang kahilwayan. Wala sing kapareho nila nga mga Judio nga magapabilin nga ulipon. 10Gani ang tanan nga tawo, pati ang mga opisyal, nagsugot sa sini nga kasugtanan kag ginhilway nila ang ila mga ulipon, lalaki man ukon babayi. 11Pero sang ulihi nagbaylo ang ila hunahuna kag gin-ulipon nila liwat ang mga ulipon nga ila ginhilway.
12-13Gani nagsiling ang Ginoo, ang Dios sang Israel, kay Jeremias, “Naghimo ako sang kasugtanan sa inyo mga katigulangan sang ginpaguwa ko sila sa duta sang Egipto nga sa diin gin-ulipon sila. Nagsiling ako sa ila, 14‘Sa kada pito ka tuig kinahanglan nga hilwayon ninyo ang inyo kapareho nga Hebreo nga ginbaligya sa inyo bilang ulipon. Pagkatapos nga nakaalagad siya sa inyo sing anom ka tuig, kinahanglan nga hilwayon gid ninyo siya.’ Pero wala gid magtuman ukon magpamati ang inyo mga katigulangan sa akon. 15Sang nagligad nga mga inadlaw naghinulsol kamo kag ginhimo ninyo ang husto sa akon panulok. Nagsugot kamo sa paghilway sang inyo mga kasimanwa nga gin-ulipon ninyo. Naghimo pa gani kamo sang kasugtanan sa akon parte sini didto mismo sa templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako. 16Pero nagbaylo ang inyo hunahuna kag wala ninyo ako pagtahura. Gin-ulipon ninyo liwat ang mga ulipon nga inyo ginhilway. Gusto gid nila ang kahilwayan, pero ginpilit ninyo sila nga mangin ulipon ninyo liwat.
17“Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga tungod nga wala ninyo ako pagtumana kag wala ninyo paghatagi sang kahilwayan ang inyo mga kasimanwa nga gin-ulipon ninyo, hatagan ko kamo sang kahilwayan—kahilwayan nga mapatay sa inaway, gutom kag balatian. Himuon ko kamo nga makangilil-ad sa tanan nga ginharian sa kalibutan. 18-19Ang mga opisyal sang Juda kag Jerusalem kag ang mga opisyal sang palasyo, pati ang mga pari kag ang tanan nga pumuluyo naghimo sang kasugtanan sa akon paagi sa ila nga paglakat sa tunga sang ginpihak nga torite nga baka. Pero wala nila pagtumana ang ila kasugtanan sa akon, gani himuon ko man sa ila ang ila ginhimo sa tinday nga baka. 20Itugyan ko sila sa ila mga kaaway nga gusto magpatay sa ila. Kag ang ila mga bangkay mangin kalan-on sang mga pispis kag talunon nga mga sapat.
21“Itugyan ko gid si Haring Zedekia sang Juda kag ang iya mga opisyal sa mga soldado sang hari sang Babilonia nga ila kaaway nga gusto magpatay sa ila. Bisan nag-untat na sila sa pagsalakay sa inyo, 22manduan ko sila sa pagsalakay liwat sa inyo siyudad. Salakayon nila ini kag agawon, kag dayon sunugon. Himuon ko nga mamingaw ang mga banwa sang Juda kag wala na sing may mag-estar sa sini. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
