Israel abandona a Deus
1De novo o Senhor me falou. 2“Vai e grita isto nas ruas de Jerusalém: O Senhor diz: Lembro-me do tempo em que procuravas pressurosamente agradar-me, tal como um jovem esposo, em que me amavas e me seguias, mesmo nas terras secas do deserto. 3Nesses dias Israel era um povo santo, o primeiro dos meus filhos. Quem lhe fizesse mal seria considerado profundamente culpado e grande prejuízo caía sobre quem lhe tocasse.”
4Ó descendentes de Jacob e gentes da casa de Israel, o Senhor pergunta: 5“Porque é que os vossos pais me abandonaram? Que mal encontraram em mim, a ponto de se desviarem e de se porem a adorar ídolos sem valor, tornando-se eles próprios sem valor? 6Eles não se preocuparam em perguntar: ‘Onde está o Senhor que nos trouxe seguramente para fora do Egito e nos conduziu através do deserto estéril, duma terra de sequidão e de pedregulhos, de sombras tenebrosas e de morte, onde ninguém vive nem sequer viaja?’ 7Eu vos trouxe para uma terra fértil, onde puderam comer dos seus frutos e de todas as boas coisas que generosamente produz, mas vocês transformaram-na numa terra de pecado e corrupção, tendo feito desse meu território uma abominação. 8Os sacerdotes não perguntaram: ‘Onde está o Senhor?’ Os seus juízes ignoraram-me; os responsáveis por ensinar a Lei revoltaram-se contra mim e os profetas puseram-se a falar em nome de Baal, gastando o tempo em coisas insensatas.
9Contudo, continuarei a pleitear convosco, para que voltem para mim, e até com os filhos dos vossos filhos!
10-11Olhem e vejam se podem encontrar outra nação assim, que tenha trocado os deuses que tinha antes por outros novos, ainda que não se trate de deuses nenhuns. Vão ver a ocidente, para os lados da ilha de Chipre; mandem gente informar-se na direção do oriente, dos desertos de Quedar. Verifiquem se ali alguém alguma vez ouviu coisas tão estranhas como estas. 12Os céus ficam desolados com estas coisas. 13Porque o meu povo cometeu dois pecados! Deixaram-me a mim, a fonte da água da vida e, além disso, cavaram cisternas rotas que não podem conter água!
14Por que razão se tornou Israel numa nação de escravos? Porque foram eles capturados e levados para longe?
15Vejo grandes exércitos marchando sobre Jerusalém, com rugidos poderosos, prontos para destruir e para deixar todas as outras cidades em ruínas, queimadas e desoladas. 16Vejo os exércitos do Egito levantando-se contra Israel, avançando desde as suas cidades de Menfis e de Tafnes, para aniquilar inteiramente a glória de Israel. 17E isto é consequência direta do facto de se terem rebelado contra o Senhor, vosso Deus, que queria guiar-vos no vosso caminho!
18O que pensas tu ganhar indo ao Egito, para beber da água do Nilo? O que pensas tu ganhar indo à Assíria, para beber água do Eufrates? 19A vossa própria maldade vos castiga. Hão de ver que coisa má e amarga é rebelarem-se contra o Senhor, vosso Deus, sem temor algum de o esquecerem, diz Deus, o Senhor dos exércitos. 20Há já muito tempo, tu quebraste o meu jugo e desprendeste as cadeias que te prendiam, mas não quiseste obedecer-me. No cimo de cada outeiro, debaixo de cada árvore frondosa te entregaste a algum culto de prostituição.
21Quando vos plantei, escolhi cuidadosamente a minha videira, a melhor de todas, de uma semente absolutamente pura. Como foi que se tornaram uma planta degenerada, uma vinha estragada? 22Não há sabão ou detergente que chegue para vos lavar. Vocês estão sujos com uma culpa que não sai assim. Vejo-a continuamente perante os meus olhos, diz o Senhor Deus. 23Vocês dizem que não, que não é assim, que não têm adorado ídolos de Baal. Mas como é que podem afirmar uma coisa dessas? Vão ver, em cada vale da terra! Encarem bem os terríveis pecados que têm praticado. Vocês são como camelas ligeiras desviando-se do seu caminho! 24São como uma jumenta selvagem sorvendo o ar no tempo do acasalamento. Quem poderá reter a tua lascívia? Qualquer macho que te queira nem precisa de procurar-te; tu logo apareces correndo para ele! 25Porque não deixas de andar a correr assim atrás de outros deuses? Mas tu dizes: ‘Não percas tempo! Estou apaixonada por esses estrangeiros e já não posso deixar de os amar!’
26Tal como um ladrão inveterado, a única coisa de que pode ter vergonha é ser apanhado. Reis, altas entidades, sacerdotes e profetas, são todos assim! 27Chamam pai a uma coisa talhada em madeira e têm como mãe um ídolo esculpido em pedra! Mas o certo é que em tempos de aflição sabem clamar a mim que os salve. 28Porque não vão ter com essa espécie de deuses que vocês mesmo fizeram? Quando o perigo ameaça, deem-lhes ocasião para que se mostrem e vos salvem, se puderem! Até porque vocês têm tantos deuses quantas as cidades de Judá! 29Não venham ter comigo, porque vocês são rebeldes, diz o Senhor. 30Castiguei os teus filhos, mas isso de pouco lhes serviu. Continuam sem querer obedecer. Vocês mesmos têm morto os meus profetas, como os leões ao despedaçarem a presa.
31Ó, meu povo, ouve a palavra do Senhor! Terei sido como um deserto para com Israel? Ter-lhe-ei proporcionado uma vida como numa terra de trevas e de maldade? Então porque diz o meu povo: ‘Até que enfim estamos livres de Deus! Já não temos mais nada a ver com ele!’? Como podem desligar-se de Deus assim dessa maneira? 32Poderá uma rapariga esquecer os seus enfeites? Qual é a noiva que os põe de lado e não se lembra mais do seu vestido de noiva? Pois é o que tem acontecido há anos com o meu povo que se tem esquecido de mim!
33O que tu não inventas para cativares os teus amantes! A meretriz mais experimentada teria muito a aprender contigo! 34As tuas roupas estão manchadas com o sangue dos inocentes e dos pobres. Assassinas descaradamente, sem causa alguma, e ainda por cima dizes: 35‘Não fiz nada que justifique a cólera de Deus! Estou certo de que ele não está zangado!’ Hei de castigar-te severamente, porque dizes: ‘Não pequei!’
36Andas de um lado para o outro, de um aliado saltas para outro, procurando apoio, mas isso não servirá de nada. Os teus novos amigos no Egito hão de esquecer-te, tal como já aconteceu com a Assíria. 37Serás deixado no desespero, cobrindo a cara com as mãos, porque o Senhor rejeita esses em quem tu confias. Não terás sucesso, a despeito da sua ajuda.
Ginsikway sang Israel ang Dios
1Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Lakat ka kag ihambal ini sa mga taga-Jerusalem: Nadumduman ko kon daw ano ang inyo katutom kag pagpalangga sa akon sang una pareho sang isa ka bataon nga babayi nga bag-o lang ginkasal. Nagsunod kamo sa akon bisan pa sa kamingawan nga wala sing mga tanom. 3Kamo nga mga Israelinhon ginseparar para sa akon. Kaangay kamo sa nahauna nga parte sang patubas nga ginahatag sa akon. Ang mga naghalit sa inyo ginsilutan ko, kag nalaglag sila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
4Kamo nga katawhan sang Israel nga mga kaliwat ni Jacob, pamatii ninyo ang ginasiling sang Ginoo. 5Amo ini ang iya ginasiling: “Ano bala nga sala ang nakita sang inyo mga katigulangan sa akon nga nagpalayo gid sila sa akon? Nagsunod sila sa mga dios-dios nga wala sing pulos, kag tungod sini nangin wala man sila sing pulos. 6Wala na sila nagpangita sa akon bisan ako pa ang nagpaguwa sa ila sa Egipto kag nagpanguna sa ila sa kamingawan nga wala sing mga tanom—ang duta nga desierto, may mga buho, mamala, delikado, kag wala sing tawo nga nagaestar ukon nagaagi. 7Gindala ko kamo sa maayo nga duta sa pagpulos sang maayo nga mga patubas sini. Pero pag-abot ninyo didto, ginhigkuan ninyo ang duta nga akon ginapanag-iyahan, kag ginhimo ninyo ini nga makangilil-ad. 8Bisan ang mga pari wala nagpangita sa akon. Ang mga nagatudlo sang kasuguan wala makakilala2:8 makakilala: ukon, malapit nga relasyon. sa akon. Ang mga pangulo nagrebelde kontra sa akon. Kag ang mga propeta naghambal sang mga mensahi sa ngalan ni Baal, kag nagsunod sa mga dios-dios nga wala sing pulos. 9Gani akusaron ko kamo liwat kag ang inyo mga kaliwat sa palaabuton. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.
10“Magkadto kamo sa nakatundan, sa mga isla sang Kitim, kag magkadto man kamo sa sidlangan, sa duta sang Kedar. Usisaa ninyo kon may natabo nga pareho sini: 11May nasyon bala nga nagbaylo sang iya dios, bisan pa nga indi ini matuod nga dios? Pero ang akon katawhan ginbaylo nila ako nga ila dungganon nga Dios sa mga dios nga wala sing pulos. 12Naurungan ang kalangitan sa ginhimo sang akon katawhan; daw sa nagkurog ini tungod sa puwerte nga kahangawa. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.
13“Ang akon katawhan nakahimo sang duha ka sala: Ginsikway nila ako, ang tuburan nga nagahatag sang kabuhi, kag ginsimba nila ang iban nga mga dios, nga daw pareho lang nga nagbuho sila sang pulunduhan sang tubig nga nagakahubas. 14Ang Israel wala natawo nga ulipon. Ngaa nga ginabiktima siya sang mga kaaway? 15Ang iya mga kaaway daw leon nga nagangurob sa iya. Ginlaglag nila ang iya duta, kag ginsunog ang iya mga banwa, kag wala na ini ginaestaran. 16Ang mga tawo sang Memfis kag Tapanhes ang naglaglag sa iya.2:16 naglaglag sa iya: sa Syriac, nagbuka sang iya ulo.
17“Kamo mismo nga mga Israelinhon ang nagdala sang sini nga kalaglagan sa inyo. Kay ginsikway ninyo ako, ang Ginoo nga inyo Dios, sang ginpangunahan ko kamo sa dalanon. 18Karon, ano ang inyo nakuha sa pagdangop ninyo sa Egipto kag sa Asiria? Ngaa nagakadto pa kamo sa Suba sang Nilo2:18 Nilo: sa Hebreo, Shihor, nga isa ka bahin sang Suba sang Nilo. kag sa Suba sang Eufrates? 19Tungod sa inyo kalautan kag pagtalikod sa akon, silutan ko kamo. Hunahunaa ninyo sing maayo kon daw ano kalain kag kapait nga sikwayon ninyo ang Ginoo nga inyo Dios kag indi pagtahuron. Ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang nagasiling sini.
20“Sadto anay, sang gin-ulipon kamo, pareho kamo sa baka nga may gota ukon sa priso nga may kadena, pero sang ginhilway ko na kamo, indi kamo mag-alagad sa akon. Sa baylo, nagsimba kamo sa mga dios-dios sa tagsa ka mataas nga bukid kag sa idalom sang tagsa ka madabong nga kahoy. Pareho kamo sa babayi nga nagabaligya sang iya lawas. 21Gintanom ko kamo pareho sang isa ka maayo gid nga klase sang ubas. Pero ngaa nangin isa kamo ka dunot kag wala sing pulos nga ubas? 22Bisan magpaligo pa kamo kag magpanghabon sing tudo makita ko man gihapon ang higko sang inyo sala. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.
23“Paano kamo makasiling nga wala kamo mahigkui kag wala kamo nagsimba sa mga imahen ni Baal? Hunahunaa ninyo kon ano nga pagpakasala ang ginhimo ninyo sa pulopatag sang Hinom. Talupangda ang sala nga inyo nahimo. Pareho kamo sa isa ka babayi nga kamelyo nga nagapahigal,2:23 nagapahigal: buot silingon, gusto magpakasta. nga wala nagapahimunong. 24Pareho man kamo sa isa ka babayi nga asno nga talunon nga nagaaliwasa kay gusto na gid magpakasta. Kon magpahigal siya wala sing may makapugong sa iya. Indi na mabudlayan sa pagpangita sa iya ang lalaki nga asno sa tion sang tigkalasta.
25“Mga Israelinhon, nagkalaupod na ang inyo mga sandalyas, kag nagmalala na ang inyo mga tutunlan sa pagsunod sa iban nga mga dios. Pero nagsiling kamo, ‘Indi mahimo nga talikdan namon ang iban nga mga dios. Ginahigugma namon sila kag magasunod kami sa ila.’
26“Pareho sang isa ka kawatan nga mahuy-an kon siya madakpan, mahuy-an man kamo nga katawhan sang Israel. Huo, mahuy-an kamo kag ang inyo mga hari, mga opisyal, mga pari, kag mga propeta. 27Nagasiling kamo nga ang kahoy inyo amay kag ang bato inyo iloy. Nagtalikod kamo sa akon, pero kon ara kamo sa kalisod nagapangayo kamo sing bulig sa akon. 28Diin na ang mga dios nga inyo ginhimo para sa inyo kaugalingon? Palapita sila kon matuod nga maluwas nila kamo sa inyo kalisod. Kadamo gid sang inyo mga dios, pareho kadamo sang mga banwa sa Juda. 29Ngaa magreklamo kamo sa akon? Indi bala nga kamo ang nagrebelde sa akon? 30Ginsilutan ko ang inyo mga anak, pero wala ini sang maayo nga nahimo sa ila. Indi sila gusto nga disiplinahon. Kamo mismo ang nagpamatay sang inyo mga propeta, pareho sang pagpatay sang gutom nga leon sa iya biktima.
31“Kamo nga katawhan sa sini nga henerasyon, pamatii ang akon ginasiling. Pareho bala ako sang isa ka desierto sa inyo nga mga taga-Israel, ukon pareho sang isa ka lugar nga tama kadulom? Ti, ngaa nagasiling kamo, ‘Pagusto na kami sa amon himuon. Indi na kami magpalapit sa Dios.’
32“Malimtan bala sang isa ka dalaga ang iya alahas, ukon ang iya bayo sa kasal? Pero kamo nga akon katawhan, ginkalimtan ninyo ako sa malawig nga tion. 33Maayo gid kamo maglagas sa inyo mga ginapalangga nga mga dios-dios. Bisan ang babayi nga hanas sa pagbaligya sang iya lawas makatuon sa inyo. 34Ang inyo mga bayo may mantsa sang dugo sang inosente nga mga imol. Ginpamatay ninyo sila bisan wala sila nadakpan nga nagsulod sa inyo balay sa pagpangawat. Pero bisan ginhimo ninyo ini, 35nagsiling pa kamo, ‘Wala kami sing sala. Ang Ginoo indi akig sa amon.’ Pero pagasilutan ko gid kamo tungod nga nagsiling kamo nga wala kamo sing sala.
36“Ordinaryo lang sa inyo ang pagbaylo-baylo sang mga kadampig nga nasyon. Pero pakahuy-an gid kamo sang Egipto nga inyo kadampig pareho sang pagpakahuya sa inyo sang Asiria. 37Pahalinon kamo sa sini nga duta2:37 Pahalinon kamo sa sini nga duta: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. nga ang inyo mga kamot nagatungtong sa inyo mga ulo sa dako nga kasubo. Kay ginsikway ko ang mga nasyon nga inyo ginasaligan. Ini nga mga nasyon indi makabulig sa inyo.”
