Israel abandona a Deus
1De novo o Senhor me falou. 2“Vai e grita isto nas ruas de Jerusalém: O Senhor diz: Lembro-me do tempo em que procuravas pressurosamente agradar-me, tal como um jovem esposo, em que me amavas e me seguias, mesmo nas terras secas do deserto. 3Nesses dias Israel era um povo santo, o primeiro dos meus filhos. Quem lhe fizesse mal seria considerado profundamente culpado e grande prejuízo caía sobre quem lhe tocasse.”
4Ó descendentes de Jacob e gentes da casa de Israel, o Senhor pergunta: 5“Porque é que os vossos pais me abandonaram? Que mal encontraram em mim, a ponto de se desviarem e de se porem a adorar ídolos sem valor, tornando-se eles próprios sem valor? 6Eles não se preocuparam em perguntar: ‘Onde está o Senhor que nos trouxe seguramente para fora do Egito e nos conduziu através do deserto estéril, duma terra de sequidão e de pedregulhos, de sombras tenebrosas e de morte, onde ninguém vive nem sequer viaja?’ 7Eu vos trouxe para uma terra fértil, onde puderam comer dos seus frutos e de todas as boas coisas que generosamente produz, mas vocês transformaram-na numa terra de pecado e corrupção, tendo feito desse meu território uma abominação. 8Os sacerdotes não perguntaram: ‘Onde está o Senhor?’ Os seus juízes ignoraram-me; os responsáveis por ensinar a Lei revoltaram-se contra mim e os profetas puseram-se a falar em nome de Baal, gastando o tempo em coisas insensatas.
9Contudo, continuarei a pleitear convosco, para que voltem para mim, e até com os filhos dos vossos filhos!
10-11Olhem e vejam se podem encontrar outra nação assim, que tenha trocado os deuses que tinha antes por outros novos, ainda que não se trate de deuses nenhuns. Vão ver a ocidente, para os lados da ilha de Chipre; mandem gente informar-se na direção do oriente, dos desertos de Quedar. Verifiquem se ali alguém alguma vez ouviu coisas tão estranhas como estas. 12Os céus ficam desolados com estas coisas. 13Porque o meu povo cometeu dois pecados! Deixaram-me a mim, a fonte da água da vida e, além disso, cavaram cisternas rotas que não podem conter água!
14Por que razão se tornou Israel numa nação de escravos? Porque foram eles capturados e levados para longe?
15Vejo grandes exércitos marchando sobre Jerusalém, com rugidos poderosos, prontos para destruir e para deixar todas as outras cidades em ruínas, queimadas e desoladas. 16Vejo os exércitos do Egito levantando-se contra Israel, avançando desde as suas cidades de Menfis e de Tafnes, para aniquilar inteiramente a glória de Israel. 17E isto é consequência direta do facto de se terem rebelado contra o Senhor, vosso Deus, que queria guiar-vos no vosso caminho!
18O que pensas tu ganhar indo ao Egito, para beber da água do Nilo? O que pensas tu ganhar indo à Assíria, para beber água do Eufrates? 19A vossa própria maldade vos castiga. Hão de ver que coisa má e amarga é rebelarem-se contra o Senhor, vosso Deus, sem temor algum de o esquecerem, diz Deus, o Senhor dos exércitos. 20Há já muito tempo, tu quebraste o meu jugo e desprendeste as cadeias que te prendiam, mas não quiseste obedecer-me. No cimo de cada outeiro, debaixo de cada árvore frondosa te entregaste a algum culto de prostituição.
21Quando vos plantei, escolhi cuidadosamente a minha videira, a melhor de todas, de uma semente absolutamente pura. Como foi que se tornaram uma planta degenerada, uma vinha estragada? 22Não há sabão ou detergente que chegue para vos lavar. Vocês estão sujos com uma culpa que não sai assim. Vejo-a continuamente perante os meus olhos, diz o Senhor Deus. 23Vocês dizem que não, que não é assim, que não têm adorado ídolos de Baal. Mas como é que podem afirmar uma coisa dessas? Vão ver, em cada vale da terra! Encarem bem os terríveis pecados que têm praticado. Vocês são como camelas ligeiras desviando-se do seu caminho! 24São como uma jumenta selvagem sorvendo o ar no tempo do acasalamento. Quem poderá reter a tua lascívia? Qualquer macho que te queira nem precisa de procurar-te; tu logo apareces correndo para ele! 25Porque não deixas de andar a correr assim atrás de outros deuses? Mas tu dizes: ‘Não percas tempo! Estou apaixonada por esses estrangeiros e já não posso deixar de os amar!’
26Tal como um ladrão inveterado, a única coisa de que pode ter vergonha é ser apanhado. Reis, altas entidades, sacerdotes e profetas, são todos assim! 27Chamam pai a uma coisa talhada em madeira e têm como mãe um ídolo esculpido em pedra! Mas o certo é que em tempos de aflição sabem clamar a mim que os salve. 28Porque não vão ter com essa espécie de deuses que vocês mesmo fizeram? Quando o perigo ameaça, deem-lhes ocasião para que se mostrem e vos salvem, se puderem! Até porque vocês têm tantos deuses quantas as cidades de Judá! 29Não venham ter comigo, porque vocês são rebeldes, diz o Senhor. 30Castiguei os teus filhos, mas isso de pouco lhes serviu. Continuam sem querer obedecer. Vocês mesmos têm morto os meus profetas, como os leões ao despedaçarem a presa.
31Ó, meu povo, ouve a palavra do Senhor! Terei sido como um deserto para com Israel? Ter-lhe-ei proporcionado uma vida como numa terra de trevas e de maldade? Então porque diz o meu povo: ‘Até que enfim estamos livres de Deus! Já não temos mais nada a ver com ele!’? Como podem desligar-se de Deus assim dessa maneira? 32Poderá uma rapariga esquecer os seus enfeites? Qual é a noiva que os põe de lado e não se lembra mais do seu vestido de noiva? Pois é o que tem acontecido há anos com o meu povo que se tem esquecido de mim!
33O que tu não inventas para cativares os teus amantes! A meretriz mais experimentada teria muito a aprender contigo! 34As tuas roupas estão manchadas com o sangue dos inocentes e dos pobres. Assassinas descaradamente, sem causa alguma, e ainda por cima dizes: 35‘Não fiz nada que justifique a cólera de Deus! Estou certo de que ele não está zangado!’ Hei de castigar-te severamente, porque dizes: ‘Não pequei!’
36Andas de um lado para o outro, de um aliado saltas para outro, procurando apoio, mas isso não servirá de nada. Os teus novos amigos no Egito hão de esquecer-te, tal como já aconteceu com a Assíria. 37Serás deixado no desespero, cobrindo a cara com as mãos, porque o Senhor rejeita esses em quem tu confias. Não terás sucesso, a despeito da sua ajuda.
Gisalikway sa Israel ang Ginoo
1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Lakaw ug isulti kini ngadto sa mga taga-Jerusalem, ‘Nahinumdoman ko pa ang inyong pagkamatinud-anon sa batan-on pa kamo, ug ang inyong paghigugma kanako nga daw sama sa babayeng bag-ong gikasal. Misunod kamo kanako bisan ngadto sa kamingawan nga walay mga tanom. 3Gilain ko kamong mga Israelinhon alang kanako. Sama kamo sa unang abot sa ani alang kanako. Gisilotan ko ang mga nagdaog-daog kaninyo, ug nalaglag sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.’ ”
4Pamatia ninyo ang gisulti sa Ginoo, kamong mga katawhan sa Israel nga kaliwat ni Jacob. 5Mao kini ang iyang gisulti, “Unsa bay sayop nga nakita sa inyong mga katigulangan kanako nga nagpalayo man gayod sila kanako? Misunod sila sa mga dios-dios nga walay pulos, ug tungod niini nahimo usab silang walay pulos. 6Wala sila mangita kanako bisan pag akoy nagpagawas kanila gikan sa Ehipto ug naggiya kanila sa kamingawan nga walay mga tanom—sa yuta nga disyerto nga may mga bangag, nga kanunayng may hulaw ug delikado, ug walay nagapuyo ni nagaagi. 7Gidala ko kamo sa tabunok nga yuta aron makapahimulos sa maayong abot niini. Apan pag-abot ninyo didto, gipasipalahan ninyo ang yuta nga akong gipanag-iyahan, ug gihimo ninyo kining makalilisang. 8Bisan ang mga pari wala mangita kanako. Ang mga magtutudlo sa balaod wala makaila2:8 wala makaila: o, dili suod. kanako. Ang mga pangulo nagrebelde kanako. Ang mga propeta nagsulti ug mga mensahe sa ngalan ni Baal, ug nagsunod sa mga dios-dios nga walay pulos. 9Busa akusahan ko kamo pag-usab, apil ang inyong umaabot nga mga kaliwat. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
10“Pangadto kamo sa kasadpan, sa mga isla sa Cyprus, ug pangadto usab kamo sa sidlakan, sa yuta sa Cedar. Susiha ninyo pag-ayo kon may nahitabo bang sama niini: 11May nasod ba nga nagailis sa ilang mga dios, bisan pag dili kini tinuod nga mga dios? Apan ako nga halangdong Dios giilisdan sa akong katawhan sa mga dios nga walay pulos. 12Nakurat ang kalangitan sa ilang gihimo; daw sa nangurog kini sa hilabihang kahadlok. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.
13“Nakahimo ug duha ka sala ang akong katawhan, Gisalikway nila ako, ang tuboran nga nagahatag ug kinabuhi, ug gisimba nila ang ubang mga dios, nga daw pareho lang nga nagkalot silag bangag nga pundohanan ug tubig nga mohubas. 14Ang Israel wala matawo nga ulipon. Nganong gibihag man siya? 15Ang iyang mga kaaway daw liyon nga nagangulob ngadto kaniya. Gilaglag nila ang iyang yuta; gipangguba ang iyang mga lungsod, ug nahimo kining awaaw. 16Dugang niini, gilaglag siya2:16 gilaglag siya: sa Syriac, gibuak ang iyang bagol-bagol. sa mga taga-Memphis ug taga-Tahpanhes.
17“Kamo ra mismong mga Israelinhon ang nagdala niini nga kalaglagan sa inyong kaugalingon. Kay gisalikway ninyo ako, ang Ginoo nga inyong Dios, sa dihang gigiyahan ko kamo sa dalan. 18Karon, unsa may inyong nakuha sa inyong pagdangop sa Ehipto ug sa Asiria? Nganong nangadto pa man kamo sa Suba sa Nilo2:18 Nilo: sa Hebreo, Shihor, nga usa ka sanga sa Suba sa Nilo. ug sa Suba sa Eufrates? 19Tungod sa inyong kadaotan ug pagsalikway kanako, badlongon ug silotan ko kamo. Karon, hunahunaa ninyo pag-ayo kon unsa kadaotan ug kapait alang kaninyo ang pagsalikway ug dili pagtahod sa Ginoo nga inyong Dios. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagaingon niini.
20“Kaniadto, sa giulipon pa kamo, daw gibutangan kamog yugo ug gikadenahan. Apan sa dihang giluwas ko kamo, nagdumili kamo sa pag-alagad kanako. Misimba hinuon kamo sa mga dios-dios didto sa matag taas nga mga bungtod ug sa ilalom sa matag labong nga kahoy, nga daw mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog. 21Sama kamo sa usa ka maayong klase sa ubas nga akong gitanom. Apan nganong nahimo man kamong daw usa ka ihalas nga ubas nga mamungag dunot ug walay pulos? 22Bisan maligo ug manabon pa kamog maayo makita ko gihapon ang lama sa inyong sala. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagaingon niini.
23“Nganong moingon man kamo nga wala kamo mahugawi ug wala kamo magsimba sa mga imahen ni Baal? Tan-awa kon unsa nga mga pagpakasala ang gihimo ninyo didto sa kapatagan sa Hinnom. Hunahunaa ang sala nga inyong nahimo. Sama kamo sa usa ka dumalagang kamelyo nga dili mahimutang sa panahon sa pagpanguwag. 24Sama usab kamo sa usa ka bayeng asno nga naanad sa kamingawan. Kon moabot ang panahon sa pagpanguwag, magpanimhot kini sa hangin ug walay makapugong niini sa pagpangitag laki. Dili na mahago sa pagpangita kaniya ang laking asno. Sayon siyang pangitaon sa panahon sa iyang pagpanguwag.
25“Mga Israelinhon, nagakahilis na ang inyong mga sandalyas, ug nagmala na ang inyong mga tutunlan sa pagsunod-sunod sa ubang mga dios. Apan nagaingon gihapon kamo, ‘Dili mahimong motalikod kami sa ubang mga dios. Gihigugma namo sila ug mosunod kami kanila.’
26“Maingon nga maulawan ang kawatan kon kini madakpan, maulawan usab kamong mga katawhan sa Israel. Oo, maulawan kamo ug ang inyong mga hari, mga opisyal, mga pari ug mga propeta. 27Miingon kamo nga ang kahoy inyong amahan ug ang bato inyong inahan. Mitalikod kamo kanako, apan kon anaa kamo sa kalisod mangayo kamog tabang kanako. 28Hain na ang mga dios nga inyong gihimo alang sa inyong kaugalingon? Paduola sila kon tinuod nga maluwas nila kamo sa inyong kalisod. Pagkadaghan sa inyong mga dios, sama kadaghan sa mga lungsod sa Juda. 29Nganong moreklamo man kamo batok kanako? Dili ba kamo man ang nagrebelde kanako? 30Gisilotan ko ang inyong mga anak, apan wala gihapon sila nagabag-o. Dili sila magpadisiplina. Kamo mismo ang mipatay sa inyong mga propeta, daw sama kamo sa gutom nga liyon nga mipatay sa iyang biktima.
31“Kamong mga katawhan niini nga henerasyon, paminawa kining akong isulti. Sama ba ako sa usa ka disyerto alang kaninyong mga Israelinhon, o kaha sa usa ka dapit nga labihan kangitngit? Nganong moingon man kamo, ‘Gawasnon kaming mohimo sa among gusto. Dili na kami moduol sa Dios.’
32“Malimtan ba sa usa ka putli nga babaye ang iyang alahas o ang iyang bisti nga pangkasal? Apan kamong akong katawhan, nalimot kanako sulod na sa dugayng panahon. 33Maayo gayod kamong mangita ug hinigugma nga mga dios-dios. Bisan ang mga babayeng nagbaligya sa ilang dungog makakat-on pa gikan kaninyo. 34Anaa sa inyong mga bisti ang mantsa sa dugo sa mga inosente ug kabos. Gipamatay ninyo sila bisan ug wala ninyo sila masakpi nga misulod sa inyong balay sa pagpangawat. Apan bisan pa niining tanan ninyong gihimo, 35moingon pa gihapon kamo, ‘Wala kamiy nahimong sala. Busa dili masuko ang Ginoo kanamo.’ Apan silotan ko kamo tungod sa inyong pag-ingon nga wala kamoy sala.
36“Sayon-sayonon ra ninyo ang pag-usab sa inyong hunahuna ug pag-ilis-ilis ug mga kaabin nga mga nasod. Apan pakaulawan kamo pag-ayo sa Ehipto nga inyong gikaabin sama sa pagpakaulaw nga gihimo kaninyo sa Asiria. 37Mobiya kamo sa Ehipto nga nakatabon ang inyong mga kamot sa inyong nawong timaan sa inyong kaulaw. Kay gisalikway ko ang mga nasod nga inyong gisaligan. Dili gayod kamo matabangan niini nga mga nasod.”
