O dia do desastre
1Ainda noutra ocasião o Senhor me falou. 2“Não deverás casar nem ter filhos aqui nesta terra. 3Porque as crianças que nascerem neste lugar, tal como os seus pais, 4terão de morrer de doenças terríveis e ninguém chorará por elas nem enterrará os corpos que ficarem pelo chão; serão como esterco nos campos. Morrerão por causa da guerra e da fome; os seus cadáveres serão levados pelas aves do céu e por animais selvagens. 5Não os lamentes, nem chores, porque lhes retirei a minha proteção e a minha paz; retirei-lhes a minha compaixão e as minhas misericórdias. 6Tanto grandes como pequenos morrerão nesta terra, sem serem enterrados e sem serem chorados; ninguém de entre os seus amigos porá sinais de luto, fazendo incisões ou rapando a cabeça. 7Ninguém consolará os que choram, dando-lhes comida ou enviando-lhes um copo de vinho como expressão de pesar pela morte dos seus parentes.
8Como sinal desses tristes dias que hão de vir, não participes nas suas festanças e receções, nem sequer tomes qualquer refeição com eles. 9Porque o Senhor dos exércitos, o Deus de Israel, diz: Ainda durante o tempo da tua vida, sob os teus próprios olhos, farei cessar o riso e a alegria nesta terra, as canções alegres, as bodas, a felicidade dos que se casam.
10Quando lhes disseres tudo isto, se te perguntarem: ‘Afinal, por que razão o Senhor decretou todas estas coisas tão terríveis contra nós? Que fizemos nós para merecer um tratamento desta natureza? Qual é o nosso pecado contra o Senhor, nosso Deus?’ 11Diz-lhes que a resposta do Senhor é esta: É porque os vossos pais me esqueceram e adoraram outros deuses, prestando-lhes culto e servindo-os; não guardaram a minha Lei. 12Quanto a vocês, foram piores até do que os vossos próprios pais, tendo seguido o que era mau, segundo as tendências dos vossos corações, recusando ouvir-me. 13Eis a razão por que vos lançarei para fora desta terra, para uma terra estrangeira que nem vocês nem os vossos antepassados conheceram. Se quiserem, poderão continuar a adorar ali os vossos ídolos pois, quanto a mim, não vos concederei os meus favores!
14Mas virá o dia, diz o Senhor, em que não se dirá mais: ‘Tão certo como vive o Senhor que tirou os filhos de Israel do Egito!’ 15Mas o único tema de conversa será o facto de Deus trazer de novo o seu povo para casa, vindo das terras do norte, e de todas as terras para onde os tinha exilado. Por isso dirão: ‘Vive o Senhor que trouxe o seu povo das terras para onde os tinha espalhado e os fez voltar à terra dos seus antepassados!’
16Enviarei pescadores para que apanhem este povo. Depois enviarei muitos caçadores, diz o Senhor, para os caçarem em todas as montanhas e em todas as serras, até nos penhascos inacessíveis, para onde quer que tenham fugido para escapar aos meus olhos. 17Os meus olhos vigiam-nos atentamente; não tenham ilusões quanto a esconderem de mim a sua iniquidade. 18Castiga-los-ei duplamente por todos os seus pecados, pois não só contaminaram a terra com esses abomináveis ídolos, como também a encheram com toda a espécie de iniquidades.”
19Ó Senhor, a minha força e a minha fortaleza, o meu refúgio em dias de perturbação, nações em todo o mundo virão dizer-te: “Os nossos pais foram loucos, porque puseram-se indignamente a adorar ídolos e falsidades! 20Alguma vez os homens podem fazer deuses? É evidente que os deuses que eles fazem não são deuses nenhuns!”
21“E quando se chegarem a mim nesse espírito, dar-lhes-ei a conhecer o meu poder e a minha força; fá-los-ei compreender, enfim, que o meu nome é Senhor.
Wala Gintugutan si Jeremias sa Pagpangasawa
1Nagsiling pa gid ang Ginoo sa akon, 2“Indi ka gid magpangasawa ukon magpamata sa sini nga lugar. 3Kay sugiran ko ikaw kon ano ang matabo sa mga bata nga natawo sa sini nga lugar kag sa ila sini mga ginikanan. 4Magakalamatay sila sa grabe nga balatian. Wala sing may magpangasubo ukon maglubong sa ila. Maglalapta ang ila mga bangkay pareho sang mga ipot sa palahalban. Ang iban sa ila magakalamatay sa inaway kag sa gutom, kag ang ila mga bangkay kaunon sang mga pispis kag talunon nga mga sapat.”
5Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Indi ka magsulod sa balay nga may nagapangasubo sa patay. Indi ka magpangasubo ukon magpakita sang imo kaluoy para kay bisan sin-o. Kay ginbawi ko na ang akon pagpakamaayo, paghigugma, kag kaluoy sa sini nga mga tawo. 6Magakalamatay ang bisan sin-o sa sini nga duta, manggaranon man ukon imol, kag wala sing may maglubong sa ila. Wala sing may magpilas sang iya kaugalingon ukon magpakiskis sang iya ulo sa pagpakita sang iya pagpangasubo sa napatay. 7Wala sing may maghatag sang pagkaon ukon ilimnon agod lipayon ang mga nagapangasubo sa patay, bisan pa gani sa namatyan sang amay ukon iloy. 8Indi ka man magsulod sa balay nga may punsyon kag magkaon kag mag-inom didto. 9Kay ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagasiling: ‘Makita mo mismo sa imo tiyempo nga untaton ko ang pagkinalipay kag pagkinasadya sa sini nga lugar, pati ang pagkinalipay sang bag-ong kasal.’
10“Kon isugid mo ini nga mga butang sa mga tawo kag magpamangkot sila, ‘Ano bala nga sala ang aton nahimo sa Ginoo nga aton Dios nga ginpaandaman niya kita nga magaabot sa aton ining puwerte nga kalaglagan?’ 11silingon mo sila nga amo ini ang akon sabat: Tungod kay ginsikway ako sang inyo mga katigulangan. Nag-alagad sila kag nagsimba sa iban nga mga dios. Ginsikway nila ako kag wala nila pagtumana ang akon kasuguan. 12Kag kamo mas malaot pa sang sa inyo mga katigulangan. Ginsunod ninyo ang katig-a sang inyo malaot nga tagipusuon imbes nga magsunod kamo sa akon. 13Gani palayason ko kamo sa sini nga duta pakadto sa duta nga wala ninyo mahibalui ukon sang inyo mga katigulangan. Kag didto pagusto kamo sa pag-alagad sa iban nga mga dios; kag indi ko gid kamo pagkaluoyan.
14“Pero magaabot ang tion nga ang mga tawo indi na magsumpa sing pareho sini: ‘Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga nagpaguwa sa mga Israelinhon sa Egipto.’ 15Sa baylo, magasiling sila, ‘Nagasumpa ako sa buhi nga Ginoo nga nagpaguwa sa mga Israelinhon sa nasyon sa aminhan kag sa tanan nga nasyon nga sa diin ginpalapta niya sila.’ Kay ibalik ko sila sa duta nga ginhatag ko sa ila mga katigulangan.
16“Pero karon padal-an ko sila anay sang madamo nga kaaway nga pareho sang mangingisda nga magadakop sa ila. Ang ila mga kaaway pareho man sa mga mangangayam nga magapangita sa ila sa mga bukid kag sa mga kuweba. 17Nakita ko ang tanan nila nga pagginawi. Wala gid sing may natago sa akon. Nakita ko ang ila mga sala. 18Gani pabayaron ko sila sing doble sa ila kalautan kag sala, tungod kay gindagtaan nila ang duta nga akon ginapanag-iyahan paagi sa pagsimba sa ila makangilil-ad kag patay nga mga dios-dios.”
19Nagsiling ako, “O Ginoo, ikaw ang akon kusog kag mabakod nga dalangpan sa tion sang kalisod. Magapalapit sa imo ang mga nasyon sa bug-os nga kalibutan,16:19 bug-os nga kalibutan: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. kag magasiling, ‘Wala sing pulos ang mga dios-dios sang amon mga katigulangan. Wala gid ini sing may nahimo nga kaayuhan sa ila. 20Makahimo bala ang tawo sang iya dios? Kon makahimo, indi ina matuod nga dios!’ ”
21Nagsiling ang Ginoo, “Gani karon ipakita ko sa ila ang akon gahom kag ikasarang agod mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo.”
