Um menino nos nasceu
1Contudo, esse tempo de trevas e de desespero não durará para sempre. Ainda que brevemente a terra de Zebulão e de Naftali venha a ficar sob o desprezo e o julgamento de Deus, no futuro esta mesma terra, a Galileia dos gentios, a oeste do Jordão, onde está a estrada para o mar, ficará cheia de glória. 2O povo que anda nas trevas viu uma grande luz, uma luz que brilhou sobre todos os que vivem na terra da sombra da morte. 3Multiplicaste este povo e encheste-o de alegria; alegram-se como os ceifeiros, quando chega o tempo da ceifa, ou como os que repartem os despojos depois de vencerem a batalha. 4Porque quebrarás as cadeias que amarram o teu povo e a vara que os açoita, como quando destruíste as imensas tropas opressoras dos midianitas. 5Porque nesse glorioso dia de paz não haverá mais distribuição de armamento de guerra, nem de equipamento militar de combate; tudo isso será destruído. 6Porque um menino nos nasceu; foi-nos dado um filho. O governo está sobre os seus ombros. Estes serão os seus títulos: conselheiro maravilhoso, deus forte, pai para sempre, príncipe da paz. 7O seu governo de paz e de desenvolvimento nunca terá fim. Ele chefiará com uma justiça e uma honestidade perfeitas, desde o trono de seu pai David. Trará verdadeira justiça e paz a todas as nações do mundo. Isto acontecerá mesmo, pois no seu zelo, o Senhor dos exércitos está especialmente empenhado em que tal se realize!
A ira do Senhor contra Israel
8O Senhor lançou a sua sentença contra Jacob e ela caiu sobre o reino de Israel. 9Todo o povo há de ouvi-la, Efraim e os habitantes da Samaria. Eles dizem com soberba e altivez de coração: 10“Se caíram os tijolos, reconstruiremos com pedras lavradas! Se as figueiras bravas foram cortadas, haveremos de as substituir por cedros!” 11Contudo, o Senhor suscitou contra eles os adversários de Rezim e incitou contra eles os seus inimigos. 12Os arameus, pelo leste, os filisteus pelo oeste. Com as suas bocas escancaradas, devorarão Israel.
Mesmo assim, a sua ira não desaparece. A sua mão continua a pesar sobre eles.
13Porque mesmo depois de todo este castigo, não se arrependeram nem quiseram voltar-se de novo para o Senhor dos exércitos. 14Por isso, num mesmo dia o Senhor cortará em Israel a cabeça e a cauda, a palma e o junco. 15O ancião e o homem de respeito são a cabeça; o profeta que ensina a mentira, esse é a cauda. 16Os líderes deste povo enganam-no e os que são conduzidos ficam desfeitos.
17Esta é a razão por que o Senhor não tem alegria nos seus jovens, nem piedade das viúvas e dos órfãos, porque as palavras das suas bocas são repugnantes; são maus e mentirosos.
Mesmo assim, a sua ira não desaparece. A sua mão continua a pesar sobre eles.
18Ele queimará toda esta maldade, todos estes espinhos e sarças; as chamas virão depois também a consumir florestas e o fumo subirá em espiral, por cima do vasto incêndio. 19A terra ficará enegrecida pelo fogo, como consequência da cólera do Senhor dos exércitos. O próprio povo serve de combustível para o fogo. 20Cada qual luta com o seu próximo, para poder roubar-lhe comida, e mesmo assim continuarão a ter fome. Acabarão por comer os seus próprios filhos! 21Manassés contra Efraim e Efraim contra Manassés, e ambos contra Judá.
Mesmo assim, a sua ira não desaparece. A sua mão continua a pesar sobre eles.
اسم او «عجيب» خواهد بود!
1اما اين تاريكی برای قوم خدا كه در تنگی هستند تا ابد باقی نخواهد ماند. خدا سرزمين قبايل زبولون و نفتالی را در گذشته خوار و ذليل ساخته بود، اما در آينده او تمام اين سرزمين را از دريای مديترانه گرفته تا آن طرف اردن و حتی تا خود جليل كه بيگانگان در آن زندگی می‌كنند، مورد احترام قرار خواهد داد. 2قومی كه در تاريكی راه می‌رفتند، نور عظيمی خواهند ديد. بر كسانی كه در سرزمين ظلمت زندگی می‌كردند، روشنايی خواهد تابيد. 3ای خداوند، تو خوشی قوم خود را افزودی و به ايشان شادمانی بخشيدی. آنها همچون كسانی كه با شادی محصول را درو می‌كنند، و مانند آنانی كه با خوشحالی غنايم را بين خود تقسيم می‌نمايند، در حضور تو شادمانی می‌كنند. 4زيرا تو يوغی را كه بر گردن آنها بود شكستی و ايشان را از دست قوم تجاوزگر رهانيدی، همچنانكه در گذشته مديانی‌ها را شكست داده، قومت را آزاد ساختی.
5تمام اسلحه‌ها و لباسهای جنگی كه به خون آغشته‌اند خواهند سوخت و از بين خواهند رفت. 6زيرا فرزندی برای ما به دنیا آمده! پسری به ما بخشيده شده! او بر ما سلطنت خواهد كرد. نام او «عجيب»، «مشير»، «خدای قدير»، «پدر جاودانی» و «سرور سلامتی» خواهد بود. 7او بر تخت پادشاهی داوود خواهد نشست و بر سرزمين او تا ابد سلطنت خواهد كرد. پايهٔ حكومتش را بر عدل و انصاف استوار خواهد ساخت، و گسترش فرمانروايی صلح‌پرور او را انتهايی نخواهد بود. خداوند قادر متعال چنين اراده فرموده و اين را انجام خواهد داد.
مجازات قوم اسرائيل
8خداوند فرموده كه قوم اسرائيل را مجازات خواهد كرد، 9و تمام قوم كه در سامره و ساير شهرها هستند خواهند فهميد كه او اين كار را كرده است؛ زيرا اين قوم مغرور شده‌اند و می‌گويند: 10«هر چند خشتهای خانه‌های ما ريخته، ولی با سنگها آنها را بازسازی خواهيم كرد. هر چند تيرهای چوب افراغمان افتاده، اما به جای آنها تيرهای سروكار خواهيم گذاشت.»
11خداوند دشمنان اسرائيل را عليه او برانگيخته است. 12او سوری‌ها را از شرق و فلسطينی‌ها را از غرب فرستاده تا اسرائيل را ببلعند. با اين حال، خشم خداوند فروكش نكرده و دست او همچنان برای مجازات دراز است.
13اسرائيل توبه نمی‌كند و به سوی خداوند برنمی‌گردد. 14بنابراين، خداوند در يک روز مردم اسرائيل و رهبرانشان را مجازات خواهد كرد و سر و دم اين قوم را خواهد بريد! 15ريش‌سفيدان و اشراف اسرائيل سر قوم هستند و انبيای كاذبش دم آن. 16اينها كه هاديان قوم هستند قوم را به گمراهی و نابودی كشانده‌اند. 17خداوند جوانانشان را مجازات خواهد كرد و حتی بر بيوه‌زنان و يتيمانشان نيز رحم نخواهد نمود، زيرا همهٔ ايشان خدانشناس و شرور و دروغگو هستند. به اين سبب است كه هنوز خشم خدا فروكش نكرده و دست او برای مجازات ايشان دراز است.
18-19شرارت اين قوم باعث شده غضب خداوند قادر متعال افروخته گردد و مانند آتشی كه خار و خس را می‌سوزاند و تمام جنگل را فرا می‌گيرد و دود غليظی به آسمان می‌فرستد، همه را بسوزاند. مردم مانند هيزم می‌سوزند و حتی برادر به برادر كمک نمی‌كند. 20لقمه را از دست يكديگر می‌قاپند و می‌خورند اما سير نمی‌شوند. از شدت گرسنگی حتی بچه‌های خودشان را نيز می‌خورند! 21قبيلهٔ منسی و قبيلهٔ افرايم بر ضد يكديگر، و هر دو بر ضد يهودا برخاسته‌اند. ولی با وجود اين خشم خداوند فروكش نمی‌كند و دست او هنوز برای مجازات ايشان دراز است.
