O juízo e a esperança
1Assim diz o Senhor: “O céu é o meu trono e a Terra é o estrado dos meus pés! Que casa me poderiam construir ou que lugar para o meu descanso? 2Foi a minha mão que fez todas essas coisas! Tudo é meu! Contudo, olharei com piedade para todo aquele que tiver um coração simples e arrependido, que trema perante a minha palavra.
3Mas aqueles que preferem escolher os seus próprios caminhos, deleitando-se nos seus pecados, serão amaldiçoados; as suas oferendas não serão aceites. Quando uma tal pessoa sacrificar um boi sobre o altar de Deus, isso terá para mim o mesmo significado e gravidade que assassinar um homem. Se sacrificarem um cordeiro, ou se trouxerem uma oferta de cereais, será tão repugnante como trazer um cão ou sangue de porco para o altar! Quando queimarem incenso será absolutamente o mesmo que prestar culto a abominações. 4Mandar-lhes-ei grandes tribulações; tudo aquilo que precisamente receiam, visto que quando chamei por eles recusaram responder-me e quando lhes dirigi a minha palavra não quiseram ouvir-me. Até fizeram o mal, na minha própria presença, e optaram por aquelas coisas que sabiam bem que eu abominava.”
5Ouçam a palavra do Senhor, todos os que o temem e tremam com a sua palavra: “Os vossos irmãos vos odeiam e aborrecem; expulsam-vos por serem leais ao meu nome; troçam de vocês dizendo: ‘Que o Senhor seja glorificado, para que vejamos a vossa alegria!’ Mas se dizem isso, agora na risota, o certo é que hão de ficar envergonhados.
6Que movimento, que rumor é este na cidade? Que ruído tremendo é este que se ouve no templo? É justamente a voz do Senhor dando a paga aos seus inimigos.
7Antes das contrações do parto, ela deu à luz; antes que as dores viessem, teve um menino. 8Quem alguma vez ouviu tal ou viu coisa semelhante? Porventura um povo nasce num só dia ou uma nação nasce duma só vez? Mas foi este o caso de Sião, que mal sentiu as contrações, deu à luz os seus filhos. 9Seria eu capaz de levar o parto até ao último momento sem que se desse o nascimento?, pergunta o Senhor, o vosso Deus. Não, nunca!
10Alegrem-se com Jerusalém! Regozijam-se com ela, todos os que a amam e que choraram por causa dela! Deleitem-se em Jerusalém! 11Saciem-se fartamente da sua glória, como se fosse um bebé sôfrego ao peito da mãe. 12A prosperidade encherá Jerusalém como se um rio a inundasse, diz o Senhor, pois sou eu quem a envia. Serão as riquezas dos gentios que se derramarão sobre ela. Os seus filhos alimentar-se-ão aos seus peitos, levados ao seu colo, embalados sobre os seus joelhos. 13Confortar-vos-ei ali, tal como um pequenino é consolado pela mãe.”
14Quando virem Jerusalém, o vosso coração vibrará de gozo; o vosso corpo retomará vigor como a erva na primavera. Todo o mundo verá a boa mão do Senhor sobre o seu povo e a sua cólera sobre os seus adversários.
15Reparem, o Senhor há de vir com fogo e com velozes carros, para condenar com severa cólera, para fazer justiça com chamas de fogo! 16Será precisamente com fogo e com a sua espada que o Senhor condenará o mundo e será grande a matança que terá de fazer!
17“Serão mortos todos aqueles que adoram ídolos atrás de qualquer árvore dum jardim, fazendo festins com carne de porco e de ratos, e com toda a espécie de coisas abomináveis. Sim, esses terão um fim maldito, diz o Senhor.
18Conheço muito bem as suas obras; sei perfeitamente o que pensam. Por isso, juntarei todas as nações e todos os povos contra Jerusalém, para ali verem a minha glória. 19Realizarei um poderoso milagre contra eles e aos que dali escaparem enviá-los-ei como missionários a Társis, a Pul e a Lude, povo exímio no uso do arco, a Tubal, à Grécia e às terras para além do mar, que nunca ouviram falar da minha fama, nem se deram conta da minha glória. Aí será anunciada a minha glória aos gentios. 20E trarão os vossos irmãos, vindos de todas as nações, como se fosse um presente oferecido ao Senhor, transportando-os cuidadosamente em carros e liteiras, em mulas e camelos, até ao meu santo monte, até Jerusalém, diz o Senhor. Será como quando se trazem as ofertas na época das colheitas, que enchem o templo do Senhor, transportadas em vasos limpos. 21E nomearei alguns desses para serem meus sacerdotes e levitas, diz o Senhor.
22Tão certo como os novos céus e a nova Terra que eu hei de criar permanecerão para sempre, assim também serão para sempre o meu povo, com um nome que nunca há de desaparecer. 23Toda a humanidade virá para me adorar, de sábado a sábado, de uma festa da lua nova a outra, diz o Senhor. 24Ao saírem verão os corpos mortos dos que se revoltaram contra mim, visto que os vermes que os comem nunca morrerão e o fogo que os consome nunca se apagará; serão um sinal de desprezo para todo o ser humano.”
Упозорење
1Говори Господ:
„Небеса су престо мој,
а земља постоље за ноге моје.
Какву кућу ћете ми саградити?
И где је место мога почивања?
2Па све је то рука моја начинила
и све је то постало
– говори Господ.
А на кога ћу погледати?
На исцрпенога и на духовно сломљенога,
и онога који дрхти пред мојом речи.
Против наопаких жртава
3Тај што коље вола,
ко човека да убија,
и ко жртвује овцу,
као да се псом скрнави;
тај што доноси принос,
ко да крв свињску приноси,
ко кади тамјаном,
тај идола благосиља.
То су они изабрали за своје путеве
и гадости њихове по вољи су души њиховој.
4Ја ћу такође изабрати да им додијавам:
довешћу на њих то од чега зазиру.
Зато што сам звао, а одговора није било;
говорио сам, а слушали нису;
него су чинили што ја злом сматрам,
и бирали оно што ми није угодно.“
Господ долази да ускоро суди
5Послушајте реч Господњу,
ви, који дрхтите од његове речи:
„Говоре ваша браћа, мрзитељи ваши,
који вас гоне због имена мојега:
’Нека се прослави Господ,
те да видимо вашу радост.’
И они ће постиђени бити.
6Глас граје из града,
глас из храма –
глас је Господа који намирује
накнаду непријатељима својим.
7Пре него што ју је заболело,
она је родила;
пре него што је бол на њу дошао,
она је на свет мушкарца донела.
8Ко је тако нешто чуо?
Ко је овако нешто видео?
Може ли земља у једном дану
да роди читави пук?
Да бол одједанпут жацне,
па да Сион синове своје роди?
9’Зар ја, који отварам материцу,
па да не рађам? – говори Господ.
Зар ја, који дајем да се рађа,
па да будем јалов? – говори Бог твој.’
10Радујте се због Јерусалима,
и кличите у њему, сви који га волите.
Веселите се с њим, веселите се
сви који сте туговали над њим;
11да будете надојени и насићени
на дојкама утехе његове,
да се насишете и насладите
из обиља славе његове.“
12Јер говори Господ:
„Ево, ја ћу га досегнути миром који је као река,
и славом народа која је као поток набујали.
И његову одојчад ће у наручју носити
и на коленима миловати.
13Као човека кога мајка његова теши,
тако ћу и ја вас тешити,
и бићете утешени у Јерусалиму.“
14И видећете и веселиће се срце ваше,
и као трава процветаће кости ваше,
и познаће се рука Господња
на слугама његовим, и последице њихове
на непријатељима његовим.
15Јер, гле, Господ у огњу долази,
као олуја су бојна кола његова,
вратиће у гневној разјарености својој
и карању његовом, у огњу распаљеном.
16Јер ће Господ судити огњем
и мачем својим сваком људском бићу,
те ће многи од Господа погинути.
Против отпадника
17„Посвећују и прочишћавају сами себе у вртовима иза ’оне једне у средини’; једу свињетину и гадости и мишеве: заједно ће скончати – говори Господ.
18А ја знам дела њихова и намере њихове.
Господња слава међу пуцима
Долази време да се саберу сви пуци и сви језици, па ће доћи и славу моју гледати.
19И њима ћу поставити знак, те од оних који су се измакли, од њих ћу послати пуцима: у Тарсис, Фул и Луд – познатим стрелцима – у Тувал и Грчку, на острва далека где се није чуло што се о мени чује, и где се слава моја није видела. И они ће пуцима славу моју објављивати. 20И они ће довести сву браћу вашу из свих туђинских народа, принос за Господа: на коњима и на колима и у носиљкама и на мазгама и на једногрбим камилама на свету гору моју, Јерусалим – говори Господ – као што синови Израиљеви приносе принос у чистој посуди у Дому Господњем. 21Па ћу и од њих узети за свештенике, за Левите – говори Господ.
22Јер као што ће преда мном стајати небеса нова и земља нова, што ћу ја начинити – говори Господ – тако ће стајати потомство ваше и име ваше. 23И од младог месеца до младог месеца, и од суботе до суботе, долазиће свако биће на поклоњење пред лицем мојим – говори Господ; 24и излазиће и гледаће лешеве људи који су се од мене одметнули, јер црв њихов не умире и огањ се њихов не гаси; и биће за презир сваком створењу.“
