O dia da vingança e da redenção
1Quem é este que vem de Edom, da cidade de Bozra com uma roupa magnífica tingida de vermelho? Quem é este, assim vestido com fatos reais, marchando na exaltação da sua força?
“Sou eu que promovo a justiça! Eu, poderoso para salvar!”
2Então porque está assim a tua roupa tão vermelha, como se estivesse manchada de vinho, como se tivesses estado a pisar no lagar?
3“Sim, estive a pisar sozinho no lagar. Ninguém ali estava para me ajudar. Na minha ira esmaguei os meus inimigos como cachos de uvas. Na minha cólera pisei os meus adversários. É o sangue deles que veem na minha roupa. 4Porque chegou o tempo de vingar o meu povo, de o resgatar das mãos dos seus opressores. 5Olhei e não vi ninguém que viesse socorrê-lo. Fiquei espantado. Por isso, decidi executar sozinho a vingança. Sem o auxílio de ninguém fiz eu o julgamento. 6Esmaguei as nações pagãs na minha cólera, fi-las cambalear e cair redondamente no chão.”
Louvor e oração
7Falarei das bondades do Senhor! Louvá-lo-ei por tudo quanto fez por nós! Alegrar-me-ei pela sua grande bondade para com Israel, que ele concedeu de acordo com a sua misericórdia e o seu amor! 8Disse ele: “São meus, pertencem-me! Nunca mais serão mentirosos, enganadores!” E tornou-se o seu Salvador. 9Por cada uma das suas aflições foi ele angustiado e o próprio anjo da sua presença os salvou. No seu amor, na sua piedade, redimiu-os, reergueu-os e levou-os através dos séculos.
10Contudo, revoltaram-se contra ele e ofenderam o Espírito Santo. Por isso, tornou-se seu inimigo e lutou pessoalmente contra eles.
11Por fim, lembraram-se dos dias antigos em que Moisés, o servo de Deus, levou o seu povo para fora do Egito e clamaram: “Onde está aquele que conduziu Israel através do mar, com Moisés como pastor? Onde está o Deus que mandou o Espírito Santo entre o seu povo? 12Onde está esse cujo grande e forte braço foi capaz de separar as águas do mar na frente deles, quando Moisés levantou a mão, confirmando para sempre o seu prestígio? 13Quem foi que os levou através das profundezas do mar? Como fortes cavalos de raça, nunca tropeçaram através do deserto. 14Como gado pastando nos vales, assim o Espírito do Senhor lhes deu repouso. Assim conduziste o teu povo e o teu nome se tornou glorioso.”
15Olha desde os céus e contempla-nos desde a tua santa e gloriosa morada! Onde está o amor que nos mostravas, o teu zelo, a tua misericórdia, a tua compaixão? Onde estão agora? 16Certamente que ainda és o nosso Pai! Mesmo que Abraão ou Jacob não nos reconhecessem, tu, ó Senhor, és o nosso Pai e o nosso Redentor, desde a antiguidade. 17Ó Senhor, porque é que permitiste que os nossos corações se endurecessem, nos desviássemos dos teus caminhos e não te honrássemos? Volta e ajuda-nos, porque nós, que te pertencemos, precisamos tanto de ti! 18Como foi curto o tempo em que possuímos Jerusalém! E agora os nossos inimigos destruíram-na! 19Ó Deus, tornámo-nos como aqueles sobre quem tu nunca governaste e como os que nunca se chamaram pelo teu nome!
Onyankopɔn Aweretɔ Ne Ogye Da No
1Hena ne oyi a ofi Edom reba,
nea ofi Bosra a nkekae kɔkɔɔ wɔ nʼatade mu yi?
Hena ne oyi a wɔahyehyɛ no kɔsɔɔ yi,
a ɔde nʼahoɔden kɛse retutu taataa yi?
“Ɛyɛ me a, mekasa wɔ trenee mu,
nea otumi gye nkwa no.”
2Adɛn nti na mo ntade bere kɔɔ,
te sɛ obi a ɔretiatia nsakyiamoa so de yi?
3“Me nko ara atiatia nsakyiamoa so,
na amanaman no mu obiara anka me ho.
Mitiatia wɔn so wɔ mʼabufuw mu
na mimiaa wɔn so wɔ mʼabufuwhyew mu;
wɔn mogya bɔ petee me ntade mu,
maa nkekae yɛɛ mʼadurade nyinaa mu.
4Na aweretɔda wɔ me koma mu
na me gye afe aba.
5Mehwɛe, nanso na ɔboafo biara nni hɔ,
ɛyɛɛ me ahodwiriw sɛ obiara anso me mu;
enti mʼankasa abasa yɛɛ nkwagyedwuma maa me,
na mʼabufuw wowaw me.
6Mitiatiaa amanaman no so wɔ mʼabufuw mu;
mema wɔbobowee wɔ mʼabufuwhyew mu
na mihwiee wɔn mogya guu fam.”
Ayeyi Ne Mpaebɔ
7Mɛka Awurade ayamye ho asɛm,
ne nneyɛe a enti ɔsɛ ayeyi,
wɔ nea Awurade ayɛ ama yɛn nyinaa ho
Yiw, wɔ nneɛma pa bebree a wayɛ
ama Israelfifo.
Wɔ nʼayamhyehye ne ne mmɔborɔhunu a ɛdɔɔso no nti.
8Ɔkae se, “Ampa ara wɔyɛ me nkurɔfo,
mmabarima a wɔrenni me huammɔ;”
ɛno nti ɔbɛyɛɛ wɔn Agyenkwa.
9Wɔn amanehunu nyinaa mu, ɔno nso huu amane,
na ɔbɔfo a ɔka ne ho no nso gyee wɔn.
Ne dɔ ne ne mmɔborɔhunu mu, ogyee wɔn;
ɔmaa wɔn so na ɔsoaa wɔn
mfe a atwa mu no nyinaa mu.
10Nanso wɔtew atua
de how ne Honhom Kronkron werɛ.
Enti ɔbɛyɛɛ wɔn tamfo
na ɔno ankasa ko tiaa wɔn.
11Afei ne nkurɔfo kae tete nna no,
Mose ne ne nkurɔfo nna no.
Ɛhe na nea ɔde wɔn faa po mu no wɔ?
Ɔne ne nguan no hwɛfo no?
Ɛhe na nea ɔmaa ne Honhom Kronkron no
tenaa wɔn mu no wɔ,
12nea ɔsomaa nʼanuonyam basa a ɛwɔ tumi
sɛ ommegyina Mose nsa nifa so no,
nea ɔpaee asu no mu wɔ wɔn anim,
de gyee din maa ne ho afebɔɔ no,
13nea odii wɔn anim faa bun mu
sɛnea ɔpɔnkɔ fa asase tamaa so,
wɔanhintiw;
14te sɛ anantwi a wɔkɔ sare so,
Awurade Honhom ma wɔhomee.
Sɛnea wokyerɛɛ wo nkurɔfo kwan
de gyee anuonyam abodin maa wo ho ni.
15Brɛ wʼani ase hwɛ fam
fi wʼahengua a ɛkorɔn, ɛyɛ kronkron na ho wɔ nyam no so.
Mo mmɔdemmɔ ne mo ahoɔden wɔ he?
Wɔayi wʼayamhyehye ne wʼahummɔbɔ afi yɛn so.
16Nanso wo ara wo ne yɛn Agya
ɛwɔ mu, Abraham nnim yɛn
na Israel nso nnye yɛn nto mu de;
nanso wo, Awurade, wo ne yɛn Agya;
efi tete, wo din ne; Yɛn Gyefo.
17Adɛn, Awurade, na woma yɛkwati wʼakwan
na wupirim yɛn koma enti ɛmma yenni wo ni?
San bra, esiane wʼasomfo,
mmusuakuw a wɔyɛ wʼagyapade no nti.
18Bere tiaa bi mu wo nkurɔfo faa wo kronkronbea
nanso mprempren yɛn atamfo atiatia so.
19Enti yɛyɛ wo de fi tete,
nanso wɔn de, wunnii wɔn so hene
na wɔmmɔɔ wo din mfrɛɛ wɔn da.