A glória futuro de Sião
1Alegra-te tu, mulher que não tiveste filhos! Expande a tua alegria com cânticos, tu que não estás de parto! Porque tu que foste abandonada terás mais filhos do que a que tem marido, diz o Senhor. 2Amplia a tua habitação; acrescenta o espaço da tua tenda; não hesites! Alonga as cordas; firma bem as estacas! 3Porque em breve transbordarás por todos os lados! Os teus descendentes possuirão as cidades abandonadas durante o exílio e mandarão nas nações que tomaram as suas terras.
4Não tenhas receio; nunca mais viverás humilhada! O opróbrio da tua mocidade e o acabrunhamento da tua viuvez são coisas que nunca mais serão lembradas! 5Porque o teu Criador é o teu marido. Senhor dos exércitos é o seu nome, é o teu Redentor, o Santo de Israel, o Deus de toda a Terra. 6O Senhor chamou-te no meio do teu abatimento, pois eras como uma jovem mulher abandonada pelo seu marido. 7Por um curto espaço de tempo abandonei-te, mas com imensa compaixão te recolherei. 8Durante um momento de cólera, virei-vos a cara por algum tempo, mas com amor eterno terei piedade de vocês, diz o Senhor, o vosso Redentor.
9Tal como no tempo de Noé, em que jurei nunca mais permitir que águas dum dilúvio cobrissem a Terra e destruíssem a vida, também agora juro que nunca mais derramarei a minha ira sobre vocês nem vos ameaçarei. 10Ainda que as montanhas tremam e as colinas desapareçam, o meu amor infalível nunca vos abandonará. A aliança de paz que vos faço nunca será alterada, diz o Senhor, que tem piedade de vocês.
11Ó meu povo afligido e oprimido, batido pelas tempestades, tornarei a edificar-vos sobre alicerces de safiras! 12As vossas torres serão de rubi, as vossas portas de esmeralda e os vossos muros de joias cintilantes. 13Todos os teus filhos serão ensinados por mim e será grande a sua paz. 14Hão de viver sob um governo justo e honesto! Os vossos inimigos e tudo o que seja opressão estará bem longe! Viverão em paz e nunca terror algum se aproximará de vocês! 15Se alguma nação vier fazer-vos guerra, não terá sido enviada por mim para vos castigar, com toda a certeza! Será derrotada, pois estou convosco!
16Fui eu quem criou o ferreiro que sopra o carvão para aquecer a forja e fabricar as armas de destruição. Eu criei os exércitos devastadores. 17Mas nesse dia, que há de vir, arma alguma voltada contra ti terá sucesso e ser-te-á feita justiça sempre que quiserem condenar-te na base da mentira. Esta é a herança e o ganho dos servos do Senhor. Esta é a bênção que vos dei, diz o Senhor.
Ang Gugma sang Dios sa Jerusalem
1Nagsiling ang Ginoo, “Magkanta ka, O Jerusalem, ikaw nga pareho sa isa ka baw-as nga babayi. Magkanta ka kag maghugyaw sa kalipay, ikaw nga wala pa gid makaagi sing pasakit sa pagbata. Tungod nga bisan ginbayaan ka sang imo bana, mas madamo pa ang imo mabata sang sa babayi nga nagapuyo upod sa iya bana. 2Pasangkara kag pabakura54:2 pabakura: sa literal, palabaa ang imo mga banting kag papag-una ang imo mga palpal. ang imo puluy-an.54:2 puluy-an: sa literal, tolda. Indi pagpunggi ang pagpalapad sini. 3Kay magasangkad ang imo mga dulunan, sakupon sang imo katawhan ang iban nga mga nasyon, kag puy-an nila ang mga banwa sini nga ginpabay-an na. 4Indi ka magkahadlok, kay indi ka mahuy-an. Sigurado nga malipatan mo na ang kahuy-anan sang imo pagkabataon kag subong man sang imo pagkabalo. 5Kay ako nga imo Manunuga mangin pareho sa isa ka bana sa imo. Makagagahom nga Ginoo ang akon ngalan. Ako, ang Balaan nga Dios sang Israel, amo ang imo Manluluwas. Ginatawag ako nga ‘Dios sang bug-os nga kalibutan.’
6“Jerusalem, pareho ka sa bataon pa nga asawa nga nagapangasubo tungod nga ginbayaan siya sang iya bana. Pero karon ginatawag ko ikaw nga magbalik sa akon. 7Sa malip-ot nga tion ginbayaan ko ikaw, pero sa dako ko nga kaluoy kuhaon ko ikaw liwat. 8Tungod sa puwerte ko nga kaakig sa imo gintalikdan ko ikaw sa malip-ot nga tion, pero tungod sa akon wala sing katapusan nga gugma, kaluoyan ko ikaw. Ako, ang Ginoo nga imo Manluluwas, ang nagasiling sini.
9“Para sa akon, pareho ini sang panahon54:9 panahon: Amo ini sa iban nga dumaan nga mga teksto. Sa Hebreo, tubig. ni Noe sang nagpromisa ako nga indi na gid pagtabunan sang baha ang kalibutan. Karon, nagapromisa ako nga indi na gid ako maakig ukon magsilot sa imo, O Jerusalem. 10Bisan magkalatiphag pa ang mga bukid, ang akon gugma indi gid madula, subong man ang akon kasugtanan sa imo nga hatagan ko ikaw sang maayo nga kahimtangan. Ako, ang Ginoo nga naluoy sa imo, ang nagasiling sini.
11“O Jerusalem, daw ginbagyuhan ka. Nag-antos ka kag wala gid sing may naglipay kag nagpabaskog sa imo. Pero tukuron ko liwat ikaw sa mga pundasyon nga halin sa mga bato nga sapiro kag gamiton ko ang malahalon nga mga bato sa paghimo sang mga dingding sang imo mga balay. 12Gamiton ko ang mga bato nga rubi sa paghimo sang imo mga tore, kag gamiton ko ang matahom nga mga bato sa paghimo sang imo mga puwertahan kag mga pader. 13Ako mismo ang magatudlo sa imo katawhan,54:13 katawhan: sa literal, mga anak. kag mangin maayo gid ang ila kahimtangan. 14Mangin malig-on ka tungod nga magakabuhi sing matarong ang imo katawhan. Magapalagyo sa imo ang imo mga kaaway, gani wala ka sing kahadlukan. Indi na makapalapit sa imo ang imo mga kaaway nga nagapahadlok sa imo. 15Kon may magsalakay sa imo, indi ina akon kagustuhan. Magasurender sa imo ang magasalakay sa imo. 16Pamati! Ako mismo ang naghimo sang mga panday sang metal, nga nagadabok sang kalayo kag nagahimo sang armas. Kag ako man ang naghimo sang mga manuglaglag nga nagagamit sang sini nga mga armas sa pagpanglaglag. 17Wala sing armas nga ginhimo nga magadaog sa imo, kag masabat mo ang mga akusasyon kontra sa imo. Amo ina ang maangkon sang akon mga alagad. Mabaton nila ang kadalag-an nga may pagkamatarong halin sa akon. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
