Isaías 30 – OL & YCB

O Livro

Isaías 30:1-33

Profecia sobre a nação obstinada

1Ai dos filhos rebeldes!”, diz o Senhor. “Pedem conselho a toda a gente menos a mim; fazem alianças, mas não pelo meu Espírito, acumulando os seus pecados! 2Porque foi sem me consultar que desceram ao Egito para procurar ajuda, confiando no Faraó para lhe pedir proteção. 3Mas a segurança do Faraó será a vossa vergonha e o refúgio à sombra do Egito a vossa humilhação. 4Ainda que o seu poder se estenda a Zoã e a Hanes, para onde enviou os príncipes de Judá, 5contudo, virá a servir-vos só para vergonha; de nenhum proveito vos será!”

6Vejam, a viagem vagarosa que fazem para o Egito, através desse terrível deserto, com jumentos e camelos carregados de toda a espécie de coisas ricas para pagar o auxílio do Egito! Lá vão eles, atravessando aquela zona árida e perigosa, onde vivem leões e rápidas víboras e serpentes venenosas. 7Afinal, o Egito nada lhes dará em troca, pois as promessas do Egito não têm valor nenhum! “Animal30.7 Nos relatos babilónicos da criação do mundo, o monstro marinho (Raab) personificava o oceano ou o caos, vencido pelo deus criador. inútil” é como eu lhe chamo!

8Vai e escreve estas minhas palavras a respeito do Egito, para que fiquem escritas para sempre, até ao fim dos tempos, como um ato de acusação contra a descrença de Israel! 9Porque além de rebeldes, são teimosos! Não querem ouvir a Lei do Senhor!

10Dizem aos videntes: “Calem-se já! Não queremos mais dos vossos discursos!” Ou então: “Não queremos cá dessas coisas da verdade, assuntos desagradáveis! Queremos ouvir coisas mais suaves, mais aprazíveis, mesmo que não sejam bem a verdade, mesmo que sejam mentiras! 11Ponham de parte toda essa negrura! Saiam do caminho estreito! Estamos fartos de ouvir falar do Santo de Israel e de tudo o que ele diz!”

12Aqui está a resposta do Santo de Israel: “Visto que desprezam o que vos digo e acreditam mais na opressão e nas mentiras, cairão calamidades repentinamente sobre vocês. 13Será como um muro velho cheio de fendas e já meio a cair. De um momento para o outro desmorona-se e desfaz-se no chão. 14Deus vos desfará como um vaso rachado, sem misericórdia! Não ficará um só bocado aproveitável, que sirva sequer para apanhar brasas no fogo ou para trazer um pouco de água do poço.”

15É por isso que o Senhor Deus, o Santo de Israel, diz: “Só voltando para mim e confiando em mim serão salvos! No descanso e na confiança está a vossa força! Mas vocês não quiseram nada disso! 16‘Não!’, dizem vocês. ‘Obteremos a ajuda do Egito que nos há de dar rápidos cavalos para podermos correr para a batalha.’ Se querem rapidez, hão de vê-la sim, mas será a dos vossos inimigos a perseguir-vos! 17Um só deles chegará a perseguir mil fugitivos! Cinco deles, apenas, conseguirão dispersar-vos e nem mesmo dois poderão fugir juntos! Serão como uma bandeira lá no cimo distante duma montanha!”

18Mesmo assim, o Senhor espera que se voltem para ele, para que possa mostrar-vos o seu amor. Porque o Senhor é um Deus de justiça e é fiel às suas promessas. Felizes serão todos aqueles que esperam pela ajuda dele!

19Ó meu povo de Sião, que habita em Jerusalém, não hão de chorar mais, porque Deus seguramente terá compaixão de vocês, perante os vossos rogos. Ele vai responder-vos. 20Mesmo tendo-vos dado o pão da adversidade e a água da aflição, ele será convosco para vos ensinar: os vossos mestres não se esconderão mais; vê-los-ão com os vossos próprios olhos. 21E se vierem a desviar-se do caminho de Deus e a seguir noutras direções, ouvirão então uma voz atrás de vocês dizendo: “Não! O caminho é este! Vão antes por aqui e nunca mais se desviem nem para um lado nem para o outro!” 22Hão de destruir todos os vossos ídolos de prata e as vossas imagens de ouro, deitando-as fora como coisas imundas, e até vos meterá nojo tocar-lhes. “Fora com isto daqui!”, dirão vocês.

23Nessa altura, Deus vos abençoará com chuva, na altura em que dela necessitarem, com maravilhosas colheitas e com ricas pastagens para o vosso gado. 24Os bois e os jumentinhos que ajudam a lavrar a terra comerão grão puro, limpo da palha pelo vento. 25Nesse dia, em que Deus intervier para destruir os vossos inimigos, em que as torres desabarem, dar-vos-á correntes de água que jorrarão de cada montanha, de cada colina. 26A Lua será tão luminosa como o Sol e a luz deste tão intensa como o brilho de sete dias juntos! Será pois assim, quando o Senhor começar a curar o seu povo e a sarar as chagas com que o feriu.

27Reparem, que o nome do Senhor vem de longe, ardendo em ira, rodeado duma espessa nuvem de fumo! Os seus lábios estão cheios de indignação! As suas palavras são um fogo consumidor! 28A sua ira jorra como uma torrente sobre os povos, para os varrer para bem longe. Ele peneirará as nações orgulhosas; pôr-lhes-á um freio que as fará extraviarem-se.

29Contudo, o povo de Deus cantará cânticos de santa alegria, como nas reuniões de culto ou como quando se realizam celebrações solenes de adoração. O seu povo terá alegria no coração, como quando o flautista conduz uma peregrinação de Jerusalém até à montanha do Senhor, a rocha de Israel. 30E o Senhor fará ouvir a sua voz majestosa e gloriosa e deixará cair o seu poderoso e forte braço sobre os seus inimigos, com forte indignação, com chamas devoradoras, com ciclones, fortes tempestades e tremendas saraivadas. 31A voz do Senhor desfará os Assírios que na sua mão tinham sido uma vara de castigo. 32E por cada açoite que o Senhor fizer cair sobre eles, o seu povo se alegrará com música e cânticos; com golpes do seu braço os combaterá. 33Tofete está pronto, desde há muito tempo, preparado para o rei. É bem alta a pilha de lenha, numa cova profunda e larga, com muito fogo. O sopro do Senhor, semelhante ao fogo dum vulcão, a incendiará.

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Isaiah 30:1-33

1“Ègbé ni àwọn ọmọ fún orílẹ̀-èdè alágídí,”

ni Olúwa wí,

“Fún àwọn tí ó gbé ètò jáde tí kì í ṣe tèmi,

tí wọ́n ń gbìmọ̀ pọ̀, ṣùgbọ́n kì í ṣe nípa Ẹ̀mí mi,

tí wọ́n ń dá ẹ̀ṣẹ̀ lórí ẹ̀ṣẹ̀;

2tí wọ́n lọ sí Ejibiti

láìṣe fún mi,

tí ó ń wá ìrànlọ́wọ́ lọ́dọ̀ Farao fún ààbò,

sí òjìji Ejibiti fún ibi ìsádi.

3Ṣùgbọ́n ààbò Farao yóò jásí ìtìjú fún un yín,

òjìji Ejibiti yóò mú àbùkù bá a yín.

4Bí àwọn olórí rẹ tilẹ̀ wà ní Ṣoani,

tí àwọn ikọ̀ wọn sì ti dé sí Hanisi,

5gbogbo wọn ni a ó dójútì,

nítorí àwọn ènìyàn kan tí kò wúlò fún wọn,

tí kò mú ìrànlọ́wọ́ tàbí àǹfààní wá,

bí kò ṣe àbùkù àti ìdójúti ni.”

6Ọ̀rọ̀-ìmọ̀ sí àwọn ẹranko tí ó wà ní gúúsù:

Láàrín ilẹ̀ ìnira àti ìpọ́njú,

ti kìnnìún àti abo kìnnìún

ti paramọ́lẹ̀ àti ejò olóró,

àwọn ikọ̀ náà kó ẹrù àti ọrọ̀

wọn lẹ́yìn àwọn kẹ́tẹ́kẹ́tẹ́,

àwọn ohun ìní wọn ní orí àwọn ìbákasẹ,

sí orílẹ̀-èdè aláìlérè,

7sí Ejibiti tí ìrànlọ́wọ́ rẹ̀

kò wúlò rárá.

Nítorí náà mo pè é ní

Rahabu aláìlẹ́ṣẹ̀ nǹkan kan.

8Lọ nísinsin yìí, kí o sì kọ ọ́ sí ara wàláà fún wọn,

tẹ̀ ẹ́ sí ara ìwé kíká,

pé fún àwọn ọjọ́ tí ó ń bọ̀

kí ó sì lè jẹ́ ẹ̀rí ayérayé.

9Àwọn wọ̀nyí jẹ́ ọlọ̀tẹ̀ ènìyàn

àti ẹlẹ́tanu ọmọ,

àwọn ọmọ tí wọn kò ṣetán láti tẹ́tí sí

ìtọ́ni Olúwa.

10Wọ́n sọ fún àwọn aríran pé,

“Ẹ má ṣe rí ìran mọ́!”

Àti fún àwọn wòlíì,

“Ẹ má ṣe fi ìran ohun tí ó tọ́ hàn wá mọ́!

Ẹ sọ ohun tí ó tura fún wa,

ẹ sàsọtẹ́lẹ̀ ẹ̀tàn.

11Ẹ fi ọ̀nà yìí sílẹ̀,

ẹ kúrò ní ọ̀nà yìí

ẹ dẹ́kun à ń dojú ìjà kọ wá

pẹ̀lú Ẹni Mímọ́ Israẹli!”

12Nítorí náà, èyí ni ohun tí Ẹni Mímọ́ Israẹli wí:

“Nítorí pé ẹ ti kọ ọ̀rọ̀ yìí sílẹ̀,

ẹ gbára lé ìnilára

kí ẹ sì gbẹ́kẹ̀lé ẹ̀tàn,

13ẹ̀ṣẹ̀ yìí yóò rí fún ọ

gẹ́gẹ́ bí ògiri gíga, tí ó sán tí ó sì fì

tí ó sì wó lójijì, àti ní ìṣẹ́jú kan.

14Yóò sì fọ́ ọ sí wẹ́wẹ́ bí àpáàdì

tí a fọ́ pátápátá

àti pé a kò ní rí ẹ̀rún kan nínú àfọ́kù rẹ̀,

fún mímú èédú kúrò nínú ààrò

tàbí gbígbọ́n omi jáde kúrò nínú àmù.”

15Èyí ni ohun tí Olúwa Olódùmarè, Ẹni Mímọ́ ti Israẹli wí:

“Nínú ìrònúpìwàdà àti ìsinmi ni ìgbàlà rẹ wà,

ní ìdákẹ́ jẹ́ẹ́ àti ìgbẹ́kẹ̀lé ni agbára rẹ wà,

ṣùgbọ́n ìwọ kì yóò ní ọ̀kankan nínú wọn.

16Ẹ̀yin wí pé, ‘bẹ́ẹ̀ kọ́, àwa yóò sálọ lórí ẹṣin.’

Nítorí náà ẹ̀yin yóò sá!

Ẹ̀yin wí pé, ‘Àwa yóò gun àwọn ẹṣin tí ó yára lọ.’

Nítorí náà àwọn tí ń lé e yín yóò yára!

17Ẹgbẹ̀rún yóò sá

nípa ìdẹ́rùbà ẹnìkan;

nípa ìdẹ́rùbà ẹni márùn-ún

gbogbo yín lẹ ó sálọ,

títí a ó fi yín sílẹ̀

àti gẹ́gẹ́ bí igi àsíá ní orí òkè,

gẹ́gẹ́ bí àsíá lórí òkè.”

18Síbẹ̀síbẹ̀ Olúwa sì fẹ́ ṣíjú àánú wò ọ́;

ó dìde láti ṣàánú fún ọ.

Nítorí Olúwa jẹ́ Ọlọ́run ìdájọ́.

Ìbùkún ni fún gbogbo àwọn tí ó dúró dè é!

19Ẹ̀yin ènìyàn Sioni, tí ń gbé ní Jerusalẹmu, ìwọ kì yóò sọkún mọ́. Báwo ni àánú rẹ̀ yóò ti pọ̀ tó nígbà tí ìwọ bá kígbe fún ìrànlọ́wọ́! Bí ó bá ti gbọ́, òun yóò dá ọ lóhùn. 20Bí ó tilẹ̀ jẹ́ pé Olúwa fún ọ ní àkàrà ìyà àti omi ìpọ́njú, àwọn olùkọ́ rẹ kì yóò fi ara sin mọ́; pẹ̀lú ojú rẹ ni ìwọ ó rí wọn. 21Bí o bá yí sápá ọ̀tún tàbí apá òsì, etí rẹ yóò máa gbọ́ ohùn kan lẹ́yìn rẹ, wí pé, “Ọ̀nà nìyìí, máa rìn nínú rẹ̀.” 22Lẹ́yìn náà ni ẹ ó ba àwọn ère yín jẹ́ àwọn tí ẹ fi fàdákà bò àti àwọn ère tí ẹ fi wúrà bò pẹ̀lú, ẹ ó sọ wọ́n nù bí aṣọ tí obìnrin fi ṣe nǹkan oṣù ẹ ó sì wí fún wọn pé, “Ẹ kúrò níbí!”

23Òun yóò sì rọ òjò fún un yín sí àwọn irúgbìn tí ẹ gbìn sórí ilẹ̀, oúnjẹ tí yóò ti ilẹ̀ náà wá yóò ní ọ̀rá yóò sì pọ̀. Ní ọjọ́ náà ni àwọn ẹran ọ̀sìn yín yóò máa jẹ koríko ní pápá oko tútù tí ó tẹ́jú. 24Àwọn màlúù àti àwọn kẹ́tẹ́kẹ́tẹ́ tí ó ń tú ilẹ̀ yóò jẹ oúnjẹ àdídùn tí a fi àmúga àti ṣọ́bìrì fọ́nkálẹ̀. 25Ní ọjọ́ tí ọ̀pọ̀lọpọ̀ yóò sọ ẹ̀mí wọn nù nígbà tí ilé ìṣọ́ yóò wó lulẹ̀, odò omi yóò sàn lórí òkè gíga àti lórí àwọn òkè kékeré. 26Òṣùpá yóò sì tàn bí oòrùn, àti ìtànṣán oòrùn yóò mọ́lẹ̀ ní ìlọ́po méje, gẹ́gẹ́ bí ìmọ́lẹ̀ odidi ọjọ́ méje, nígbà tí Olúwa yóò di ojú ọgbẹ́ àwọn ènìyàn rẹ̀ tí yóò sì wo ọgbẹ́ tí ó ti dá sí wọn lára sàn.

27Kíyèsi i, orúkọ Olúwa ti òkèèrè wá

pẹ̀lú ìbínú gbígbóná àti kurukuru

èéfín tí ó nípọn;

ètè rẹ̀ kún fún ìbínú

ahọ́n rẹ̀ sì jẹ́ iná ajónirun.

28Èémí rẹ̀ sì dàbí òjò alágbára,

tí ó rú sókè dé ọ̀run.

Ó jọ àwọn orílẹ̀-èdè nínú kọ̀ǹkọ̀sọ̀;

ó sì fi sí ìjánu ní àgbọ̀n àwọn ènìyàn

láti ṣì wọ́n lọ́nà.

29Ẹ̀yin ó sì kọrin

gẹ́gẹ́ bí i ti alẹ́ tí ẹ̀ ń ṣe àjọyọ̀ àpéjọ mímọ́,

ọkàn yín yóò yọ̀

gẹ́gẹ́ bí ìgbà tí àwọn ènìyàn gòkè lọ pẹ̀lú fèrè

sí orí òkè Olúwa,

àní sí àpáta Israẹli.

30Olúwa yóò jẹ́ kí wọn ó gbọ́ ohùn ògo rẹ̀

yóò sì jẹ́ kí wọ́n rí apá rẹ̀ tí ó ń bọ̀ wálẹ̀

pẹ̀lú ìbínú gbígbóná àti iná ajónirun,

pẹ̀lú mọ̀nàmọ́ná, àrá àti yìnyín.

31Ohùn Olúwa yóò fọ́ Asiria túútúú,

pẹ̀lú ọ̀pá aládé rẹ̀ ni yóò lù wọ́n bolẹ̀.

32Ẹgba kọ̀ọ̀kan tí Olúwa bá gbé lé wọn

pẹ̀lú ọ̀pá ìjẹníyà rẹ̀

yóò jẹ́ ti ṣaworo àti ti dùùrù,

gẹ́gẹ́ bí ó ti ń bá wọn jà lójú ogun

pẹ̀lú ìkùùkuu láti apá rẹ̀.

33A ti tọ́jú Tofeti sílẹ̀ tipẹ́tipẹ́,

a ti tọ́jú rẹ̀ sílẹ̀ fún ọba.

Ojú ààrò rẹ̀ ni a ti gbẹ́ jì tí ó sì fẹ̀,

pẹ̀lú ọ̀pọ̀lọpọ̀ iná àti igi ìdáná;

èémí Olúwa,

gẹ́gẹ́ bí ìṣàn sulfuru ń jó ṣe mú un gbiná.