Castigo e libertação de Jerusalém
1“Ai de Ariel29.1 Palavra de difícil tradução. Indica provavelmente a parte mais alta do altar onde eram queimadas as vítimas oferecidas em sacrifício. Ver Ez 43.15-16; 29.2. Neste texto designa a cidade de Jerusalém e o mesmo acontece no v. 7., a cidade que David ocupou! Ano após ano fazem as vossas muitas ofertas e podem até acrescentá-las! 2Mas eu vos enviarei uma pesada sentença e haverá choro e tristeza. Jerusalém se tornará para mim como a antiga Ariel, uma fornalha de Deus. 3Eu serei o vosso inimigo. Rodearei Jerusalém e levantarei um cerco contra ela; construirei à sua volta pontes de ataque para a destruir. 4A tua voz será como um sopro, como um débil gemido, porque sairá debaixo da terra onde estás enterrada.
5No entanto, repentinamente, os teus implacáveis inimigos voarão para longe, como fino pó levado pelo vento. 6Num instante, eu, o Senhor dos exércitos, cairei sobre eles com raios, tremores de terra, tufões e fogo. 7Todas as nações que combatem Ariel desaparecerão como um sonho! 8Tal como uma pessoa a morrer de fome sonha com comida, mas continua esfomeada, e um indivíduo cheio de sede sonha com bebida, mas permanece enfraquecido e com sede ao acordar, assim acontecerá com a multidão das nações que lutam contra o monte Sião, que de maneira nenhuma alcançarão.”
9Estão admirados e incrédulos? Não acreditam nisso? Pois então, já que o querem, continuem assim cegos e vão por diante! O vosso entendimento está obtuso e não é do vinho! Cambaleiam, mas não é por terem bebido! 10É porque o Senhor derramou sobre vocês um espírito de profundo adormecimento; fechou os olhos dos vossos profetas e videntes. 11Por isso, todos estes acontecimentos futuros são como um livro fechado para eles. Dá-se esse livro a alguém que sabe ler e dirá: “Não posso lê-lo, está fechado e selado!” 12Dá-se a outra pessoa que não sabe ler e dirá: “Tenho pena, mas nem sequer sei ler!”
13Assim, o Senhor diz: “Este povo aproxima-se de mim com os lábios, mas o seu coração está longe de mim. Honra-me apenas com tradições humanas aprendidas de cor. 14Por isso, continuarei a fazer uma obra espantosa com eles; será destruída a sabedoria dos seus sábios e escondida a competência dos inteligentes.”
15Ai dos que tentam esconder os seus planos do Senhor! Que tentam agir às escuras, para que Deus não veja! “Quem poderá ver-nos?”, dizem para consigo mesmos. “Quem poderá saber disto?” 16Como é possível ser-se tão estúpido! Não será ele, o oleiro, muito maior do que vocês, os vasos de barro que ele faz? Serão vocês capazes de dizer: “Não foi ele quem nos fez!”? Uma máquina dirá do seu inventor: “Não percebe nada disto!”?
17Porventura o Líbano não se tornará num campo fértil e não se pensará que o campo fértil é uma floresta? 18Nesse dia, os surdos ouvirão as palavras do livro e os cegos, livres da escuridão e das trevas, as compreenderão. 19Os humildes serão cheios da alegria que vem do Senhor e os pobres rejubilarão no Santo de Israel. 20Os tiranos serão reduzidos a nada, os escarnecedores acabarão e os que conspiram o mal serão mortos: 21o violento, que briga com o seu próximo sem razão, os que, escondidos, fazem uma espera para bater no juiz que os sentenciou, e aqueles que são sempre desonestos e injustos.
22Esta é a razão por que o Senhor, que resgatou Abraão, diz aos descendentes de Jacob: “O meu povo não mais ficará envergonhado, nem a sua face se cobrirá de palidez. 23Porque, quando virem os seus filhos e o que vou fazer no meio deles, me reconhecerão como o Deus santo de Jacob e ficarão espantados. Louvarão o Santo de Israel e o adorarão! 24Os que andam no erro acreditarão na verdade e os que sempre refilam terão, enfim, o desejo de ser ensinados!
سرنوشت اورشليم
1وای بر تو ای اورشليم، ای شهر داوود! هر سال قربانیهای زيادتری به خدا تقديم می‌كنی، 2ولی خدا تو را سخت مجازات خواهد كرد و تو را كه به «قربانگاه خدا» معروف هستی به قربانگاهی پوشيده از خون تبديل خواهد كرد. 3او از هر طرف تو را محاصره كرده، بر تو يورش خواهد برد. 4تو سقوط خواهی كرد و ناله‌ات مانند صدای ارواح مردگان، از زير خاک به زحمت شنيده خواهد شد.
5-6اما دشمنان تو نيز خرد خواهند شد و كسانی كه بر تو ظلم می‌كردند همچون كاه در برابر باد، رانده و پراكنده خواهند شد. در يک چشم به هم زدن خداوند قادر متعال با رعد و زلزله و صدای مهيب، با گردباد و طوفان و شعلهٔ آتش به كمک تو خواهد شتافت 7و تمام سپاهيان دشمن را كه تو را محاصره و مورد يورش خود قرار داده‌اند و با تو می‌جنگند مثل خواب و رؤيای شبانه محو و نابود خواهد كرد. 8ای اورشليم، آنانی كه با تو جنگ می‌كنند مانند شخص گرسنه‌ای خواهند بود كه خواب می‌بيند كه خوراک می‌خورد، اما وقتی بيدار می‌شود هنوز گرسنه است، و يا شخص تشنه‌ای كه در خواب می‌بيند كه آب می‌نوشد، اما وقتی بيدار می‌شود عطش او همچنان باقی است.
9ای شكاكان، در حيرت و كوری خود باقی بمانيد! شما مست هستيد اما نه از ميگساری، سرگيجه گرفته‌ايد اما نه از شرابخواری! 10خداوند خواب سنگينی به شما داده است. او چشمان انبيای شما را بسته است، 11آن گونه كه رؤياها و الهامهايی را كه داده می‌شود نمی‌توانند ببينند. اين رؤياها برای ايشان مانند طوماری است مهر و موم شده كه اگر آن را به دست كسی كه خواندن می‌داند بدهيد، می‌گويد: «نمی‌توانم بخوانم چون مهر و موم شده است،» 12و اگر به كسی بدهيد كه خواندن نمی‌داند او نيز می‌گويد: «نمی‌توانم بخوانم چون خواندن نمی‌دانم.»
13خداوند می‌فرمايد: «اين قوم با زبان خود مرا می‌پرستند، ولی دلشان از من دور است. پرستش ايشان مراسمی است توخالی و انسانی. 14پس با ضربات غيرمنتظرهٔ خود، اين قوم را به حيرت خواهم انداخت. حكمت حكيمان ايشان نابود خواهد شد و فهم فهيمان ايشان از بين خواهد رفت.»
15وای بر آنانی كه كوشش می‌كنند نقشه‌های خود را از خداوند پنهان كنند. آنان نقشه‌های خود را در تاريكی به اجرا می‌گذارند و می‌گويند: «چه كسی می‌تواند ما را ببيند؟ چه كسی می‌تواند ما را بشناسد؟» 16آنان در اشتباه هستند و فرقی بين كوزه و كوزه‌گر قائل نيستند. آيا مصنوع به صانع خود می‌گويد: «تو مرا نساخته‌ای؟» و يا به او می‌گويد: «تو نمی‌دانی چه می‌كنی»؟
17پس از مدت كوتاهی لبنان دوباره به بوستان پرثمر و جنگل پر درخت تبديل خواهد شد. 18در آن روز، كران كلمات كتابی را كه خوانده شود خواهند شنيد و كوران كه در تاريكی زندگی كرده‌اند با چشمانشان خواهند ديد. 19بار ديگر فقيران و فروتنان وجد و شادی خود را در خداوند، خدای قدوس اسرائيل، باز خواهند يافت. 20زيرا ستمگران و مسخره‌كنندگان از بين خواهند رفت و تمام كسانی كه شرارت می‌كنند نابود خواهند شد. 21كسانی كه با شهادت دروغ بی‌گناه را مجرم می‌سازند، با نيرنگ رأی دادگاه را تغيير می‌دهند و با سخنان بی‌اساس باعث می‌شوند حق به حقدار نرسد، جان به در نخواهند برد.
22بنابراين، خداوندی كه ابراهيم را رهانيد دربارهٔ اسرائيل چنين می‌گويد: «ای قوم من، از اين به بعد ديگر سرافكنده نخواهيد شد و رنگ چهره‌تان از ترس نخواهد پريد. 23وقتی فرزندان خود را كه من به شما می‌بخشم ببينيد، آنگاه با ترس و احترام مرا كه خدای قدوس اسرائيل هستم ستايش خواهيد كرد. 24اشخاص گمراه حقيقت را خواهند شناخت و افراد سركش تعليم پذير خواهند شد.»
