Profecia contra a Babilónia
1Esta é a mensagem de Deus respeitante à Babilónia: “A desgraça aproxima-se, rugindo das bandas do horrível deserto, como se fosse um tufão soprando furiosamente do Negueve!”
2Estou a ter uma visão tremenda. Oh! Que horror que é isto tudo! Deus está a dizer-me o que vai fazer. Vejo-vos saqueados e destruídos. Serão os elamitas e os medos que tomarão parte no assalto. A Babilónia cairá e cessará enfim o clamor de todas as nações que escravizou.
3Até o meu próprio estômago se contrai, o meu íntimo se angustia; dores agudas me oprimem, como quando uma mulher está para dar à luz. 4A minha mente como que cambaleia e o meu coração bate descompassadamente; estou cativo dum terrível pavor. O descanso da noite, que para mim era tão sossegado, foi-se; fico a tremer sem conseguir dormir.
5Vejam! Estão a preparar um grande banquete! Enchem as mesas de comida, estendem os tapetes e preparam tudo para se instalarem em volta das mesas. Levantem-se, capitães, e preparem as armas!
6Entretanto, o Senhor disse-me: “Põe um vigia sobre a muralha da cidade, para que grite aquilo que vir. 7Quando vir cavaleiros aos pares montados em jumentos e em camelos, que diga: ‘Aqui está! É isto mesmo!’ ”
8Coloquei um vigia sobre a muralha e passado algum tempo ele gritou: “Senhor, tenho estado aqui no meu posto dia após dia e noite após noite. 9Agora sim, estou a ver cavaleiros aproximando-se aos pares!” Então ouvi uma voz a gritar: “Caiu a Babilónia, caiu! Todos os ídolos da Babilónia estão quebrados pelo chão!”
10Ó povo meu, batido e espancado, comuniquei-vos tudo quanto o Senhor dos exércitos, o Deus de Israel, disse.
Profecia contra os edomitas
11Esta é a mensagem de Deus para Edom: “Alguém do vosso meio me grita continuamente: ‘Guarda, que se passa de noite? Guarda, que se passa de noite? Quanto tempo ainda falta?’ 12E o guarda replica: ‘Está a amanhecer o dia do vosso julgamento. Voltem-se para Deus, para que possa dar-vos notícias mais encorajadoras. Procurem-no e então venham perguntar-me outra vez.’ ”
Profecia contra a Arábia
13Esta é a mensagem de Deus referente à Arábia: “Ó caravanas de Dedam, ainda terão de se esconder nos desertos da Arábia! 14Ó gente de Tema, venham trazer comida e água a estes cansados fugitivos! 15Eles estão a fugir das espadas nuas, das agudas flechas e dos horrores da guerra!”
16Assim me disse o Senhor: “Daqui a um ano, a grande força do inimigo deles, a poderosa tribo de Quedar, terminará. 17Apenas um pequeno número dos seus soldados atiradores sobreviverá.” Assim falou o Senhor, o Deus de Israel.
نبوت دربارهٔ بابل
1اين پيام برای بابل است:
مهاجمی از سرزمين دهشت، مانند گردباد بيابانی، به سوی بابل می‌آيد. 2رؤيای ترسناكی می‌بينم، رويای خيانت و نابودی!
ای لشكر عيلام حمله كن! ای لشكر ماد محاصره كن! خدا به نالهٔ قومهايی كه زير دست بابل هستند پايان می‌دهد.
3با ديدن و شنيدن اين چيزها مدهوش شدم و دردی چون درد زايمان همهٔ وجودم را فرا گرفت. 4می‌ترسيدم و قلبم به شدت می‌تپيد. آرزو می‌كردم هر چه زودتر شب فرا رسد، ولی آرامش شب نيز جای خود را به وحشت داده بود.
5در رؤيا ديدم فرشها پهن شده و سفره چيده شده است و عده‌ای مشغول خوردن و نوشيدنند. ناگهان فرمانی صادر می‌شود: «ای سرداران برخيزيد و سپرهای خود را برای جنگ آماده سازيد!»
6در اين هنگام خداوند به من فرمود: «يک دیدبان تعيين كن تا هر چه را می‌بيند، خبر دهد. 7هنگامی كه ببيند سواران جفت‌جفت بر الاغ و شتر می‌آيند بايد دقت كند.»
8-9پس دیدبان را بالای حصار گذاشتم. يک روز او فرياد زد: «ای سرورم، روزها و شبها بر دیدبانگاه خود ايستاده دیدبانی كرده‌ام. اينک فوج سواران را می‌بينم كه جفت‌جفت می‌آيند!»
در اين هنگام، صدايی شنيدم كه می‌گفت: «بابل سقوط كرد! بابل سقوط كرد! همهٔ بتهای بابل خرد شدند و روی زمين افتادند!»
10ای قوم من اسرائيل، ای قومی كه مانند گندم كوبيده و غربال شده‌ايد، به اين خبر خوشی كه از جانب خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل، به شما اعلام كردم، گوش دهيد.
نبوت دربارهٔ ادوم
11اين پيام برای ادوم است:
يک نفر از ادوم مرا صدا می‌زند: «ای دیدبان، از شب چه خبر؟ چقدر مانده شب تمام شود؟»
12من جواب می‌دهم: «بزودی روز داوری شما فرا می‌رسد. به سوی خدا بازگشت كنيد تا من خبر خوشی به شما دهم. او را بطلبيد و دوباره بياييد و بپرسيد.»
نبوت دربارهٔ عربستان
13اين پيام برای عربستان است:
ای مردم ددان كه در بيابانهای عربستان اردو می‌زنيد، 14به تشنگانی كه نزد شما می‌آيند آب دهيد؛ ای مردم تيما به فراريان خوراک دهيد. 15اينها از شمشير برهنه و كمان كشيده و از جنگِ سخت گريخته‌اند. 16خداوند به من گفت: «درست پس از يک سال قدرت و شوكت قبيلهٔ قيدار از بين خواهد رفت 17و از تيراندازان و جنگاوران اين قبيله بيش از چند نفر باقی نخواهند ماند. من كه خداوند، خدای اسرائيل هستم اين را می‌گويم.»
