Isaías 17 – OL & YCB

O Livro

Isaías 17:1-14

Profecia contra Damasco

1Esta é a mensagem de Deus para Damasco, capital de Aram: “Vejam como Damasco acabou! Já não é mais uma cidade! É praticamente um montão de ruínas! 2As cidades de Aroer estão desertas. Só rebanhos se veem ali a pastar; os animais deitam-se sossegadamente, porque não há ninguém que os espante. 3A força de Israel e o poder de Damasco terão fim e os que ficarem de Aram serão destruídos, porque como a glória de Israel desapareceu, a deles certamente também desaparecerá, declara o Senhor dos exércitos. 4É verdade! A glória de Jacob tornar-se-á bem diminuta, quando a pobreza invadir a terra. 5Tornar-se-á numa terra tão abandonada como os campos de trigo do vale de Refaim. 6Muito poucos da sua gente serão poupados! Será como quando se sacodem as oliveiras e só fica nos ramos mais altos uma ou outra azeitona. Eis o que acontecerá com Damasco e com Israel, sacudidos e despojados, com exceção de alguns dos mais pobres que serão poupados!” Assim diz o Senhor, o Deus de Israel.

7Então, por fim, pensarão em Deus, o seu Criador, e se voltarão para o Santo de Israel. 8Não mais se dirigirão aos altares, pedindo socorro, nem adorarão mais aquilo que as suas próprias mãos fabricaram! Nunca mais prestarão culto às imagens de Achera e aos altares de incenso.

9Naquele tempo as suas cidades fortificadas serão como as cumeadas abandonadas dos amorreus, que eles abandonaram por causa dos israelitas; haverá desolação. 10E porque é que isto tudo se dará? Porque vocês abandonaram o Deus que vos salva, o rochedo que pode proteger-vos. Por isso, ainda que venham a plantar videiras importadas e de alta qualidade, 11e mesmo que tenha tanta vitalidade que chegue a crescer na manhã em que a semearem, mesmo assim nunca chegarão a colhê-la; irão colher unicamente fardos de tribulação e dolorosos sofrimentos.

12Reparem bem! Eis que se ouve o alvoroço de uma multidão de povos, como o rugir dos mares revoltosos. Este rugir das nações mais parece o agitar tempestuoso das grandes vagas do mar. 13No entanto, ainda que venham bramando como as vagas do mar que se quebram com violência contra a costa, Deus os silenciará. Acabarão por fugir como a palha levada pelo vento, como o pó da terra levantado em turbilhão por um vendaval. 14Ao anoitecer, Israel estará em pavor, mas pela manhã verá os seus inimigos mortos. Esta será a sorte dos que nos saqueiam e nos destroem.

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Isaiah 17:1-14

Ọ̀rọ̀-ìmọ̀ ní ti Damasku

117.1-3: Jr 49.23-27; Am 1.3-5; Sk 9.1.Ọ̀rọ̀-ìmọ̀ tí ó kan Damasku:

“Kíyèsi i, Damasku kò ní jẹ́ ìlú mọ́

ṣùgbọ́n yóò padà di ààtàn.

2Àwọn ìlú Aroeri ni a ó kọ̀sílẹ̀

fún àwọn agbo ẹran tí yóò máa sùn síbẹ̀,

láìsí ẹni tí yóò dẹ́rùbà wọ́n.

3Ìlú olódi ni yóò pòórá kúrò ní Efraimu,

àti agbára ọba kúrò ní Damasku;

àwọn àṣẹ́kù Aramu yóò dá

gẹ́gẹ́ bí ògo ti àwọn Israẹli,”

ni Olúwa àwọn ọmọ-ogun wí.

4“Ní ọjọ́ náà ni ògo Jakọbu yóò sá;

ọ̀rá ara rẹ̀ yóò ṣòfò dànù.

5Yóò sì dàbí ìgbà tí olùkórè kó àwọn

irúgbìn tí ó dúró jọ

tí ó sì ń kórè irúgbìn pẹ̀lú apá rẹ̀—

àti gẹ́gẹ́ bí ìgbà tí ènìyàn pa ọkà ní Àfonífojì ti Refaimu.

6Síbẹ̀síbẹ̀ irúgbìn díẹ̀ yóò ṣẹ́kù,

gẹ́gẹ́ bí ìgbà tí a gbọn igi olifi,

tí èso olifi méjì tàbí mẹ́ta ṣẹ́kù

sórí ẹ̀ka tí ó ga jùlọ,

mẹ́rin tàbí márùn-ún lórí ẹ̀ka tí ó so jù,”

ni Olúwa wí, àní Ọlọ́run Israẹli.

7Ní ọjọ́ náà, àwọn ènìyàn yóò gbójú sókè sí Ẹlẹ́dàá wọn

wọn yóò sì ṣíjú wo Ẹni Mímọ́ Israẹli.

8Wọn kò ní wo àwọn pẹpẹ mọ́,

èyí tí í ṣe iṣẹ́ ọwọ́ wọn,

wọn kò sì ní kọbi ara sí ère Aṣerah mọ́

tàbí pẹpẹ tùràrí tí ìka ọwọ́ wọn ti ṣe.

9Ní ọjọ́ náà àwọn ìlú alágbára rẹ̀, yóò dàbí ẹ̀ka ìkọ̀sílẹ̀, àti ẹ̀ka téńté òkè tí wọ́n fi sílẹ̀ nítorí àwọn ọmọ Israẹli. Gbogbo wọn yóò sì di ahoro.

10Nítorí ìwọ ti gbàgbé Ọlọ́run ìgbàlà rẹ;

tí ìwọ kò sì náání àpáta ìgbàlà rẹ̀,

nítorí náà ni ìwọ ti gbin ọ̀gbìn dáradára

ìwọ sì tọ́ àjèjì ẹ̀ka sínú rẹ̀.

11Nítorí náà, bí ẹ tilẹ̀ mú àṣàyàn igi tí ẹ sì gbin àjàrà tí ó ti òkèrè wá,

bí ó tilẹ̀ jẹ́ pé ọjọ́ tí ẹ kó wọn jáde ẹ mú wọn hù jáde,

àti ní òwúrọ̀ tí ẹ gbìn wọ́n

ẹ mú kí wọ́n rúdí,

síbẹ̀síbẹ̀ ìkórè kò ní mú nǹkan wá

ní ọjọ́ ààrùn àti ìrora tí kò gbóògùn.

12Kíyèsi i, ìrunú àwọn orílẹ̀-èdè—

wọ́n ń runú bí ìgbì Òkun!

Kíyèsi i, rògbòdìyàn tí ogunlọ́gọ̀ ènìyàn

wọ́n bú ramúramù gẹ́gẹ́ bí ariwo odò ńlá!

13Bí ó tilẹ̀ jẹ́ pé àwọn ènìyàn ń bú

ramúramù gẹ́gẹ́ bí ìrúmi odò,

nígbà tí ó bá wọn wí wọ́n sálọ jìnnà réré,

a tì wọ́n lọ gẹ́gẹ́ bí ìyàngbò ní orí òkè,

àti gẹ́gẹ́ bí ewéko níwájú ìjì líle.

14Ní aginjù, ìpayà òjijì!

Kí ó tó di òwúrọ̀, a ò rí wọn mọ́!

Èyí ni ìpín àwọn tí ó jí wa lẹ́rù,

àti ìpín àwọn tí ó fi ogun kó wa.