Restauração de Israel
1Mas o Senhor terá compaixão dos descendentes de Jacob; ele tornará a escolher de novo Israel e há de trazê-los novamente para a sua terra. Muitas nações virão e se juntarão a eles, tornando-se seus fiéis aliados. 2As nações do mundo os ajudarão a regressar e aqueles que vierem estabelecer-se na sua terra os servirão; aqueles que os escravizaram serão seus escravos; Israel dominará sobre os seus inimigos.
3Nesse dia, em que o Senhor der ao seu povo descanso das tristezas e dos terrores, das prisões e cadeias por que passaram, 4dirás assim do rei da Babilónia: “O tirano desaparece, enfim! A sua opressão terminou! 5O Senhor quebrou o teu bastão de dominador, esmagou o teu poder malvado! 6Perseguiste os povos com os golpes contínuos da tua raiva odiosa, tiranizaste nações sob as tuas garras. Era insustentável a tua atrocidade! 7Finalmente, a Terra está sossegada e em descanso! Todo o mundo começa a cantar! 8Até as árvores dos bosques, as faias e os cedros do Líbano cantam com alegria: ‘Desde que tu caíste, ninguém mais nos incomoda. Até que enfim, estamos em paz!’ ”
9Os habitantes do mundo dos mortos juntam-se em magotes para te receberem quando entrares nos seus domínios. Entre eles estão grandes chefes mundiais e poderosos governantes que vieram esperar-te. 10E todos chorarão juntos em voz alta: “Também te tornaste em nada, tal como nós!” 11A tua força e o teu poder desapareceram; foi tudo lançado no mundo dos mortos. Cessou de vez a bela música dos teus palácios. Agora, são os bichinhos o teu lençol; os vermes são o cobertor com que te tapas!
12Como caíste do céu, ó Lúcifer, estrela matinal! Como foste abatido, tu que enfraqueceste as nações do mundo! 13Dizias no teu íntimo: “Hei de subir aos céus; levantarei o meu trono acima das estrelas de Deus; ascenderei ao mais alto trono e governarei a partir do monte da assembleia, lá no extremo norte! 14Subirei aos mais altos céus e serei semelhante ao Altíssimo!”
15Mas em vez disso serás levado para o mundo dos mortos, lá bem para as profundezas do abismo. 16Todos os que lá te virem perguntarão espantados: “Então é este quem fazia tremer a Terra e as nações do mundo? 17É este quem tudo arrasou e fez da Terra um açougue? Quem demoliu as grandes cidades, sem ter a mínima compaixão dos prisioneiros?”
18Os reis, os grandes chefes das nações jazem, cada um, no seu pomposo mausoléu. 19Quanto a ti, o teu corpo foi lançado fora da tua sepultura como se fosse um pau seco que não presta. E ali está, de cova aberta, coberto com os cadáveres dos que foram mortos nos combates, tão desprezado como um cadáver espezinhado. 20Não te juntarás a eles no túmulo, pois destruíste a tua nação e assassinaste o teu povo. Nunca o teu filho te sucederá como rei. 21Matem os filhos desse malvado! Não deixem que venham a levantar-se, a reconquistar a terra e a tornar a encher o mundo de cidades reconstruídas!
22“Eu próprio me levantarei contra ele”, diz o Senhor dos exércitos, e tirarei aos seus filhos e aos seus netos toda e qualquer possibilidade de virem a ocupar o trono. 23“Reduzirei a Babilónia a uma terra desolada, cheia de porcos-espinhos, de charcos fétidos e de pântanos insalubres. Varrerei aquela terra com a vassoura da destruição”, diz o Senhor dos exércitos.
Profecia contra a Assíria
24O Senhor dos exércitos jurou e estes são os seus propósitos e os seus planos: 25“Decidi destruir os exércitos da Assíria, enquanto se encontram em Judá, na minha terra, e esmagá-los, enquanto ocupam as minhas montanhas. O meu povo não mais será escravo deles. 26E este é o meu plano a aplicar em toda a Terra. Farei isso pela minha força poderosa que é capaz de atuar no mundo inteiro.”
27O Senhor dos exércitos foi quem falou, quem poderá alterar os seus planos? Quando o seu braço se estende para atuar, haverá alguém capaz de o impedir?
Profecia contra os filisteus
28Esta é a mensagem que veio até mim, no ano em que o rei Acaz morreu: 29“Não se alegrem, filisteus, pelo facto de ter morrido o rei que vos afligia. A vara quebrou-se, é verdade, mas o seu filho tornar-se-á num açoite ainda mais duro do que o seu pai! Da cobra nascerá uma terrível serpente venenosa que te destruirá! 30Tratarei dos pobres do meu povo com os cuidados dum pastor; os necessitados estarão em segurança. Quanto a ti, escorraçar-te-ei por meio da fome e da guerra; a ti e aos teus descendentes. 31Gritem de dor, ó cidades filisteias, vocês estão condenadas, tal como toda a vossa nação! Toda ela está condenada. Eles são como uma nuvem negra de fumaça vinda do norte contra ti. Não há ninguém que vacile naquelas fileiras. 32Que se dirá, então, aos mensageiros deste povo? Que o Senhor fundou Sião e determinou que os oprimidos do seu povo encontrem um refúgio dentro dos seus muros.”
Mamalik ang mga Israelinhon gikan sa Pagkabihag
1Sa pagkatinuod, kaloy-an sa Ginoo ang Israel ug pilion niya sila pag-usab isip iyang katawhan. Papuy-on niya sila pag-usab sa ilang kaugalingong yuta, ug may mga langyaw nga mopuyo uban kanila. 2Tabangan sa ubang mga nasod ang Israel aron makabalik sila sa dapit nga gihatag sa Ginoo kanila. Ug mahimo nilang ulipon didto ang mga taga-laing nasod. Mahimo nilang mga bihag ang kanhi nagbihag kanila, ug sakopon nila ang kanhi nagdaog-daog kanila.
Mamatay ang Hari sa Babilonia
3Mga taga-Israel, sa adlaw nga papahulayon kamo sa Ginoo gikan sa inyong mga pag-antos, kalisod, ug pagkaulipon, 4biay-biaya ninyo ang hari sa Babilonia. Mao kini ang inyong isulti:
“Nalaglag na ang haring madinaog-daogon. Natapos na ang iyang pagpasigarbo. 5Giwala na sa Ginoo ang gahom sa daotang mga pangulo, 6nga sa ilang kasuko walay hunong nga nagpaantos sa mga katawhan ug bangis nga milupig sa mga nasod. 7Sa kataposan, malinawon na ang tibuok kalibotan, ug nagaawit na kini sa kalipay. 8Bisan ang mga kahoyng sipres ug sedro sa Lebanon naglipay tungod sa nahitabo sa hari. Sama sila sa tawo nga nagaingon, ‘Karon nga wala ka na, wala nay moputol kanamo!’
9“Ang dapit sa mga patay mahinangpon nga nagpaabot kanimo; nangandam na kini aron sa pagsugat kanimo. Ang mga kalag sa mga tawo nga kaniadto mga gamhanan sa kalibotan nagkagubot sa pag-abiabi kanimo. Nanindog gikan sa ilang mga trono ang mga kalag sa mga hari aron sa pagtagbo kanimo. 10Moingon silang tanan kanimo: ‘Naluya ka usab sama kanamo. Managsama na kita. 11Karon nga patay ka na, ang imong pagkagamhanan wala na apil ang honi sa imong mga harpa. Ulod ang imong higdaanan ug ulod usab ang imong habol.’
12“Nahulog ka gikan sa langit, ikaw nga gitawag nga kabugwason.14:12 kabugwason: sa English, morning star. Gilabay ka sa yuta, ikaw nga nanglupig sa kanasoran. 13Miingon ka sa imong kaugalingon, ‘Mosaka ako sa langit, ug ibutang ko ang akong trono ibabaw sa mga bitoon sa Dios. Molingkod ako ibabaw sa bukid nga tigomanan sa mga dios didto sa amihan. 14Mosaka ako ibabaw sa mga panganod; tupngan ko ang Labing Halangdong Dios.’
15“Apan gidala ka sa dapit sa mga patay, ngadto sa kinailaloman sa bangag. 16Tutokan ka sa mga patay ug moingon sila, ‘Dili ba mao man kining tawhana ang gikalisangan sa mga tawo sa kalibotan ug nagpahadlok sa mga gingharian? 17Ug dili ba nga siya man ang naghimo sa kalibotan nga morag disyerto, ug nangguba sa mga siyudad ug wala mohatag ug kagawasan sa iyang mga binihag?’
18“Ang tanang hari sa kalibotan dungganon nga nahiluna sa ilang kaugalingong lubnganan. 19Apan ikaw, dili ilubong sa imong lubnganan kondili ilabay ang imong patayng lawas sama sa sanga nga walay pulos. Tabonan ka sa mga patayng lawas sa mga sundalo nga nangamatay panahon sa gira, ug ihulog ka uban kanila sa bangag ug tambakan ug mga bato. Mahisama ka sa patayng lawas nga gitunob-tunoban lang. 20Dili ka ilubong sama sa ubang hari, kay gilaglag mo ang imong nasod ug gipamatay mo ang imong katawhan. Walay mahibiling buhi sa imong daotang kaliwat.
21“Andama na ang dapit diin pagpatyon ang iyang mga anak tungod sa mga sala sa ilang mga katigulangan. Dili na sila angay nga moangkon ug mga yuta o mopatindog ug mga siyudad sa tibuok kalibotan.”
22Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, “Sulongon ko ug laglagon ang Babilonia. Wala akoy ibiling buhi niining dapita. Wala gayoy mahibilin sa ilang mga kaliwat. 23Himuon ko kining kamingawan ug mga lunangan. Laglagon ko kini nga daw sa nagsilhig lang ako. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagaingon niini.”
Ang Mensahe bahin sa Asiria
24Nanumpa ang Ginoo nga Makagagahom, “Matuman gayod ang akong plano ug katuyoan. 25Laglagon ko ang mga taga-Asiria kon anaa sila sa Israel nga akong yuta. Tunob-tunoban ko sila didto sa akong mga bukid. Dili na nila uliponon ang akong katawhan. 26Mao kini ang plano ko alang sa tibuok kalibotan. Mao kini ang silot nga ipakita ko sa tanang nasod.” 27Kinsay makausab sa plano sa Ginoo nga Makagagahom? Kinsa ang makapugong sa iyang pagsilot?
Ang Mensahe bahin sa mga Filistihanon
28Kini nga mensahe gipadayag sa Dios niadtong tuig nga namatay si Haring Ahaz:
29Mga Filistihanon, ayaw kamo paglipay tungod kay namatay ang hari nga misulong kaninyo.14:29 namatay… kaninyo: sa literal, nabali ang baston nga gihapak kaninyo. Kay ang iyang anak nga mipuli kaniya mas mapintas pa kay kaniya, sama sa usa ka bitin nga mihimugsog mas lala pa kaniya nga bitin nga nagalupad. 30Pakan-on ug papahulayon ko ang akong katawhan nga mga kabos, ug walay manghilabot kanila. Apan pamatyon ko sa gutom ang inyong mga kaliwat. Ug ang mahibilin kanila pamatyon ko usab. 31Pagminatay kamo, kamong mga Filistihanon. Kay mosulong kaninyo ang inyong kaaway nga sama sa aso gikan sa amihan. Andam na silang tanan sa pagpakiggira.
32Unsa ang itubag nato sa mga mensahero sa maong nasod? Sultihan nato sila nga ang Jerusalem14:32 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. gipabarog na sa Ginoo, ug makadangop na niini ang iyang mga katawhan nga nagaantos.
