Isaías 10 – OL & YCB

O Livro

Isaías 10:1-34

1Ai dos juízes injustos e dos que decretam leis injustas! 2Daqueles que não deixam haver justiça para os pobres, para as viúvas e para os órfãos! Sim, porque a verdade é que chegam até a roubar as viúvas e os órfãos!

3Que farão vocês, quando vier o castigo, nesse dia em que vier a desolação duma terra distante? Para quem hão de voltar-se para pedir ajuda? Onde vão pôr os vossos tesouros de forma a ficarem em segurança? 4Nada podereis fazer, senão andar aos tropeções por entre os prisioneiros e cair por entre os mortos.

Mesmo assim, a sua ira não desaparece. A sua mão continua a pesar sobre eles.

O julgamento de Deus sobre a Assíria

5Deus diz: “Ai da Assíria, a vara da minha ira! 6A sua força militar é a minha arma contra esta nação sem Deus, condenada e amaldiçoada. Fará nela escravos, saqueá-los-á e os pisará como o pó debaixo dos pés. 7Mas o rei da Assíria não saberá que fui eu quem o mandou. Pensará simplesmente que está a atacar o meu povo como parte do seu plano de conquista do mundo. 8E declarará que cada um dos seus príncipes será brevemente um rei, que governará cada uma das terras conquistadas. 9‘Destruiremos Calno como fizemos com Carquemis!’, dirá ele. ‘E Hamate cairá como tinha caído antes Arpade! Samaria será arrasada da mesma forma que Damasco! 10Sim, acabámos com muitos reinos cujos ídolos eram maiores do que os de Jerusalém e de Samaria! 11Por isso, quando tivermos derrotado Samaria e os seus ídolos, também haveremos de destruir Jerusalém e os seus ídolos!’ ”

12Depois do Senhor concluir toda a sua obra no monte Sião e em Jerusalém dirá: “Eis que castigarei o rei assírio por causa da sua arrogância, do seu coração orgulhoso e do seu olhar insolente.

13Gabam-se dizendo: ‘Foi com todo o nosso poder e com a nossa sabedoria que ganhámos estas guerras todas! Somos grandes e célebres! Com a nossa própria força derrubámos muralhas, vencemos povos e pilhámos os seus tesouros! 14Pela nossa grandeza assaltámos os ninhos da riqueza deles e acumulámos reinos conquistados, tal como o camponês junta os seus ovos; ninguém ousa mexer sequer um dedo ou abrir a boca para dizer uma palavra contra nós!’ ”

15Será normal que o machado se gabe de ter mais poder do que aquele que o emprega? E a serra, será ela mais poderosa do que o serrador? Poderá uma vara bater sem que uma mão a mova? Uma cana é capaz de andar sozinha?

16Por causa de toda essa tua arrogância, ó rei da Assíria, Deus, o Senhor dos exércitos, mandará uma praga que se disseminará no meio dessa tua tropa orgulhosa que os abaterá. 17Deus, que é a luz e o Santo de Israel, se fará como uma chama e como um fogo que os destruirá. Numa só noite fará arder esses espinheiros e essas sarças que são os assírios. 18O vasto exército da Assíria é como uma imensa floresta; mesmo assim, será destruído. Deus os desfará, corpo e alma; serão como uma pessoa doente que perde os sentidos. 19Só uns poucos escaparão de todo esse poderoso exército; serão tão poucos que uma criança os saberá contar!

O remanescente de Israel

20Por fim, os restantes de Israel, os sobreviventes de Jacob, não mais confiarão naquele que os feriu, mas passarão a depositar toda a sua confiança no Senhor, o Santo de Israel. 21Um resto deles se voltará para o Deus forte. 22Ainda que o número dos filhos de Israel seja agora tão numeroso como a areia das praias, apenas um pequeno número será salvo. A destruição está decretada, transbordante de justiça. 23Deus, o Senhor dos exércitos, dará execução à sua palavra na Terra. Sim, está já decidido que irá consumi-los.

24Contudo, Deus, o Senhor dos exércitos, diz: “Ó meu povo, que habitas em Sião, não tenhas receio dos assírios, quando vos oprimirem como vos fizeram os egípcios há muito tempo atrás. 25Isso não durará muito. Ao fim de pouco tempo a minha ira contra vocês acabará e então me levantarei contra eles e os destruirei.”

26O Senhor dos exércitos levantará o seu chicote para os matar, como aconteceu, quando Gedeão triunfou sobre os midianitas, junto à rocha de Orebe. Ele erguerá a sua vara sobre o mar, como fez contra os egípcios. 27Nesse dia, Deus acabará com a escravidão do seu povo; quebrará o jugo que pesa sobre os seus pescoços; será destruído por decreto seu.

28Vejam! Estão já a chegar os poderosos exércitos da Assíria! Já se encontram em Aiate; agora em Migrom; fazem já o armazenamento do seu equipamento militar em Micmás. 29Estão a passar o desfiladeiro e vão acampar em Geba para aí passarem a noite. A cidade de Ramá já treme de medo e o povo de Gibeá, a cidade de Saul, foge para salvar a vida. 30É natural que grites de terror, ó povo de Galim! Avisa bem alto, Laís, porque o grande exército se aproxima! Ó pobre Anatote, que destino desgraçado vai ser o teu! 31O povo de Madmena já fugiu e os habitantes de Gebim preparam-se para debandar. 32Mas o inimigo para em Nobe e aí fica o resto do dia; daí acena com o punho contra Jerusalém no monte Sião.

33Mas, olhem, olhem! Deus, o Senhor dos exércitos, está a cortar pela base essa poderosa árvore! Está a destruir todo esse vasto exército, tanto os das linhas de ataque como os da retaguarda, tanto oficiais como soldados. 34Ele, o Poderoso, abaterá a força do inimigo tal como o lenhador abate as árvores das florestas do Líbano.

Bíbélì Mímọ́ Yorùbá Òde Òn

Isaiah 10:1-34

1Ègbé ni fún àwọn ti ń ṣe òfin àìṣòdodo

2láti dún àwọn aláìní ní ẹ̀tọ́ wọn

àti láti fa ọwọ́ ìdájọ́ sẹ́yìn kúrò

níwájú àwọn olùpọ́njú ènìyàn mi,

Wọ́n sọ àwọn ọ̀pọ̀ di ìjẹ fún wọn.

Wọ́n sì ń ja àwọn aláìní baba lólè.

3Kí ni ìwọ yóò ṣe ní ọjọ́ ìṣirò

nígbà tí ìparun bá ti ọ̀nà jíjìn wá?

Ta ni ìwọ yóò sá tọ̀ fún ìrànlọ́wọ́?

Níbo ni ìwọ yóò fi ọrọ̀ rẹ sí?

4Ohunkóhun kò ní ṣẹ́kù mọ́ bí kò ṣe láti tẹ̀ ba láàrín àwọn ìgbèkùn

tàbí kí o ṣubú sáàrín àwọn tí a pa.

Pẹ̀lú gbogbo nǹkan wọ̀nyí, ìbínú rẹ̀ kò kúrò,

ọwọ́ rẹ̀ sì tún gbé sókè.

Ìdájọ́ Ọlọ́run Lórí Asiria

510.5-34: Nh; Sf 2.13-15.“Ègbé ni fún àwọn ará Asiria, ọ̀gọ ìbínú mi,

ní ọwọ́ ẹni tí kùmọ̀ ìbínú mi wà!

6Mo rán an sí orílẹ̀-èdè aláìní Ọlọ́run

Mo dojú rẹ̀ kọ àwọn ènìyàn tí ó mú mi bínú

láti já ẹrù gbà, àti láti kó ìkógun

láti tẹ̀ mọ́lẹ̀ bí amọ̀ ní ojú òpópó.

7Ṣùgbọ́n, èyí kì í ṣe ohun tí ó fẹ́ ṣe,

èyí kọ́ ni ohun tí ó ní lọ́kàn;

èrò rẹ̀ ni láti parun,

láti fi òpin sí ọ̀pọ̀lọpọ̀ orílẹ̀-èdè.

8‘Kì í ha ṣe pé ọba ni gbogbo àwọn aláṣẹ mi?’ ni Olúwa wí.

9‘Kì í ha ṣe pé Kalno dàbí i Karkemiṣi?

Hamati kò ha dàbí i Arpadi,

àti Samaria bí i Damasku?

10Gẹ́gẹ́ bí ọwọ́ mi ti gbá ìjọba àwọn òrìṣà mú,

ìjọba tí ère rẹ̀ pọ̀ ju ti Jerusalẹmu àti Samaria lọ.

11Èmi kì yóò a bá Jerusalẹmu wí àti àwọn ère rẹ̀?’ ”

Gẹ́gẹ́ bí mo ṣe ṣe sí Samaria àti àwọn ère rẹ̀?

12Nígbà tí Olúwa ti ṣe iṣẹ́ rẹ̀ sí òkè Sioni àti Jerusalẹmu, yóò sọ wí pé, “Èmi yóò fi ìyà jẹ ọba Asiria nítorí gààrù àyà rẹ̀ àti ìgbéraga ojú rẹ̀. 13Nítorí ó sọ pé:

“ ‘Pẹ̀lú agbára ọwọ́ mi ni mo fi ṣe èyí

àti pẹ̀lú ọgbọ́n ọ̀n mi, nítorí mo ní òye.

Mo mú ààlà àwọn orílẹ̀-èdè kúrò,

Mo sì ti kó ìṣúra wọn.

Gẹ́gẹ́ bí alágbára kan, mo borí àwọn ọba wọn.

14Bí ènìyàn ti í tọwọ́ bọ ìtẹ́ ẹyẹ,

bẹ́ẹ̀ ni ọwọ́ mi tẹ ọrọ̀ àwọn orílẹ̀-èdè.

Bí ènìyàn ti í kó ẹyin tí a kọ̀sílẹ̀,

bẹ́ẹ̀ ni mo kó àwọn orílẹ̀-èdè

kò sí èyí tí ó fi apá lu apá,

tàbí kí ó ya ẹnu láti dún.’ ”

15Ǹjẹ́ àáké le gbé ara rẹ̀ sókè kọjá ẹni tí ó ń fì í,

tàbí kí ayùn fọ́nnu sí ẹni tí ó ń lò ó?

Àfi bí ẹni pé ọ̀pá ó na ẹni tí ó gbé e sókè,

tàbí kí kùmọ̀ lu èyí tí kì í ṣe igi.

16Nítorí náà, ni Olúwa, Olúwa àwọn ọmọ-ogun,

yóò rán ààrùn ìrẹ̀dànù sórí

àwọn akíkanjú jagunjagun,

lábẹ́ ògo rẹ̀ ni iná kan yóò ti sọ

gẹ́gẹ́ bí iná ajónirun.

17Ìmọ́lẹ̀ Israẹli yóò di iná,

Ẹni Mímọ́ rẹ̀ yóò jẹ́ ọ̀wọ́-iná,

ní ọjọ́ kan ṣoṣo yóò jó yóò sì run

àti ẹ̀gún àti ẹ̀wọ̀n.

18Gbogbo ẹwà igbó o rẹ̀, àti àwọn pápá ọlọ́ràá

gbogbo rẹ̀ ni yóò run pátápátá,

gẹ́gẹ́ bí ẹni tí ó ṣàìsàn ti í ṣòfò dànù.

19Àwọn igi tí yóò kù nínú igbó o rẹ̀

yóò kéré níye,

tí ọ̀dọ́mọdé yóò fi le kọ̀ wọ́n sílẹ̀.

Àwọn ìyókù Israẹli

20Ní ọjọ́ náà, àwọn tí ó ṣẹ́kù ní Israẹli,

Àwọn tí ó yè ní ilé e Jakọbu,

kò ní gbẹ́kẹ̀lé ẹni náà

tí ó lù wọ́n bolẹ̀,

ṣùgbọ́n ní òtítọ́ yóò gbẹ́kẹ̀lé Olúwa

Ẹni Mímọ́ Israẹli.

21Àwọn ìyókù yóò padà, àwọn ìyókù ti Jakọbu

yóò padà sí ọ̀dọ̀ Ọlọ́run Alágbára.

22Bí ó tilẹ̀ jẹ́ pé àwọn ènìyàn rẹ, ìwọ Israẹli

dàbí yanrìn ní Òkun,

ẹni díẹ̀ ni yóò padà.

A ti pàṣẹ ìparun

àkúnwọ́sílẹ̀ àti òdodo.

23Olúwa, Olúwa àwọn ọmọ-ogun ni yóò mú un ṣẹ,

ìparun tí a ti pàṣẹ rẹ̀ lórí

gbogbo ilẹ̀ náà.

24Nítorí náà, báyìí ni Olúwa, Olúwa àwọn ọmọ-ogun wí,

“Ẹ̀yin ènìyàn mi tí ó ń gbé Sioni,

Ẹ má ṣe bẹ̀rù àwọn Asiria,

tí ó ń fi ọ̀pá lù yín,

tí wọ́n sì ń gbé ọ̀gọ tì yín bí

Ejibiti ti ṣe.

25Láìpẹ́, ìbínú mi sí i yín yóò wá sí òpin

n ó sì dojú ìrunú mi kọ wọ́n,

fún ìparun wọn.”

26Olúwa àwọn ọmọ-ogun yóò nà wọ́n ní ẹgba.

Gẹ́gẹ́ bí ó ṣe lu Midiani

ní òkè Orebu,

yóò sì gbé ọ̀pá rẹ̀ lé orí omi

gẹ́gẹ́ bí ó ti ṣe ní Ejibiti.

27Ní ọjọ́ náà, a ó gbé ẹrù wọn kúrò ní èjìká a yín,

àti àjàgà a wọn kúrò ní ọrùn un yín

a ó fọ́ àjàgà náà,

nítorí pé ẹ̀yin ó ti sanra.

28Wọ́n wọ Aiati,

Wọ́n gba Migroni kọjá

Wọ́n kó nǹkan pamọ́ sí Mikmasi.

29Wọ́n ti rékọjá ọ̀nà, wọ́n wí pé,

“Àwa ó tẹ̀dó sí Geba lóru yìí.”

Rama mì tìtì

Gibeah ti Saulu sálọ.

30Gbé ohùn rẹ sókè, ìwọ ọmọbìnrin Galimu!

Dẹ etí sílẹ̀, ìwọ Laiṣa!

Ìwọ òtòṣì Anatoti!

31Madmena ti fẹsẹ̀ fẹ́ ẹ

Àwọn ènìyàn Gebimu ti fi ara pamọ́.

32Ní ọjọ́ yìí, wọn yóò dúró ní Nobu

wọn yóò kan sáárá,

ní òkè ọmọbìnrin Sioni

ní òkè Jerusalẹmu.

33Wò ó, Olúwa, Olúwa àwọn ọmọ-ogun,

yóò kán ẹ̀ka náà sọnù pẹ̀lú agbára.

Àwọn igi ọlọ́lá ni a ó gé lulẹ̀

àwọn tí ó ga gogoro ni a ó rẹ̀ sílẹ̀.

34Òun yóò gé igbó dídí pẹ̀lú àáké,

Lebanoni yóò ṣubú níwájú Alágbára náà.