Isaías 10 – OL & AKCB

O Livro

Isaías 10:1-34

1Ai dos juízes injustos e dos que decretam leis injustas! 2Daqueles que não deixam haver justiça para os pobres, para as viúvas e para os órfãos! Sim, porque a verdade é que chegam até a roubar as viúvas e os órfãos!

3Que farão vocês, quando vier o castigo, nesse dia em que vier a desolação duma terra distante? Para quem hão de voltar-se para pedir ajuda? Onde vão pôr os vossos tesouros de forma a ficarem em segurança? 4Nada podereis fazer, senão andar aos tropeções por entre os prisioneiros e cair por entre os mortos.

Mesmo assim, a sua ira não desaparece. A sua mão continua a pesar sobre eles.

O julgamento de Deus sobre a Assíria

5Deus diz: “Ai da Assíria, a vara da minha ira! 6A sua força militar é a minha arma contra esta nação sem Deus, condenada e amaldiçoada. Fará nela escravos, saqueá-los-á e os pisará como o pó debaixo dos pés. 7Mas o rei da Assíria não saberá que fui eu quem o mandou. Pensará simplesmente que está a atacar o meu povo como parte do seu plano de conquista do mundo. 8E declarará que cada um dos seus príncipes será brevemente um rei, que governará cada uma das terras conquistadas. 9‘Destruiremos Calno como fizemos com Carquemis!’, dirá ele. ‘E Hamate cairá como tinha caído antes Arpade! Samaria será arrasada da mesma forma que Damasco! 10Sim, acabámos com muitos reinos cujos ídolos eram maiores do que os de Jerusalém e de Samaria! 11Por isso, quando tivermos derrotado Samaria e os seus ídolos, também haveremos de destruir Jerusalém e os seus ídolos!’ ”

12Depois do Senhor concluir toda a sua obra no monte Sião e em Jerusalém dirá: “Eis que castigarei o rei assírio por causa da sua arrogância, do seu coração orgulhoso e do seu olhar insolente.

13Gabam-se dizendo: ‘Foi com todo o nosso poder e com a nossa sabedoria que ganhámos estas guerras todas! Somos grandes e célebres! Com a nossa própria força derrubámos muralhas, vencemos povos e pilhámos os seus tesouros! 14Pela nossa grandeza assaltámos os ninhos da riqueza deles e acumulámos reinos conquistados, tal como o camponês junta os seus ovos; ninguém ousa mexer sequer um dedo ou abrir a boca para dizer uma palavra contra nós!’ ”

15Será normal que o machado se gabe de ter mais poder do que aquele que o emprega? E a serra, será ela mais poderosa do que o serrador? Poderá uma vara bater sem que uma mão a mova? Uma cana é capaz de andar sozinha?

16Por causa de toda essa tua arrogância, ó rei da Assíria, Deus, o Senhor dos exércitos, mandará uma praga que se disseminará no meio dessa tua tropa orgulhosa que os abaterá. 17Deus, que é a luz e o Santo de Israel, se fará como uma chama e como um fogo que os destruirá. Numa só noite fará arder esses espinheiros e essas sarças que são os assírios. 18O vasto exército da Assíria é como uma imensa floresta; mesmo assim, será destruído. Deus os desfará, corpo e alma; serão como uma pessoa doente que perde os sentidos. 19Só uns poucos escaparão de todo esse poderoso exército; serão tão poucos que uma criança os saberá contar!

O remanescente de Israel

20Por fim, os restantes de Israel, os sobreviventes de Jacob, não mais confiarão naquele que os feriu, mas passarão a depositar toda a sua confiança no Senhor, o Santo de Israel. 21Um resto deles se voltará para o Deus forte. 22Ainda que o número dos filhos de Israel seja agora tão numeroso como a areia das praias, apenas um pequeno número será salvo. A destruição está decretada, transbordante de justiça. 23Deus, o Senhor dos exércitos, dará execução à sua palavra na Terra. Sim, está já decidido que irá consumi-los.

24Contudo, Deus, o Senhor dos exércitos, diz: “Ó meu povo, que habitas em Sião, não tenhas receio dos assírios, quando vos oprimirem como vos fizeram os egípcios há muito tempo atrás. 25Isso não durará muito. Ao fim de pouco tempo a minha ira contra vocês acabará e então me levantarei contra eles e os destruirei.”

26O Senhor dos exércitos levantará o seu chicote para os matar, como aconteceu, quando Gedeão triunfou sobre os midianitas, junto à rocha de Orebe. Ele erguerá a sua vara sobre o mar, como fez contra os egípcios. 27Nesse dia, Deus acabará com a escravidão do seu povo; quebrará o jugo que pesa sobre os seus pescoços; será destruído por decreto seu.

28Vejam! Estão já a chegar os poderosos exércitos da Assíria! Já se encontram em Aiate; agora em Migrom; fazem já o armazenamento do seu equipamento militar em Micmás. 29Estão a passar o desfiladeiro e vão acampar em Geba para aí passarem a noite. A cidade de Ramá já treme de medo e o povo de Gibeá, a cidade de Saul, foge para salvar a vida. 30É natural que grites de terror, ó povo de Galim! Avisa bem alto, Laís, porque o grande exército se aproxima! Ó pobre Anatote, que destino desgraçado vai ser o teu! 31O povo de Madmena já fugiu e os habitantes de Gebim preparam-se para debandar. 32Mas o inimigo para em Nobe e aí fica o resto do dia; daí acena com o punho contra Jerusalém no monte Sião.

33Mas, olhem, olhem! Deus, o Senhor dos exércitos, está a cortar pela base essa poderosa árvore! Está a destruir todo esse vasto exército, tanto os das linhas de ataque como os da retaguarda, tanto oficiais como soldados. 34Ele, o Poderoso, abaterá a força do inimigo tal como o lenhador abate as árvores das florestas do Líbano.

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 10:1-34

1Wonnue, wɔn a wɔhyɛ mmara a ɛmfa ne kwan mu,

wɔn a wɔhyɛ mmara dennen a ɛde nhyɛso ba,

2de siw ahiafo ahofadi ho kwan,

de atɛntrenee bɔ me nkurɔfo a wɔhyɛ wɔn so no atirimɔden.

Wɔma akunafo yɛ amanehunufo

na wɔbɔ ayisaa korɔn.

3Dɛn na mobɛyɛ wɔ akontaabu da no,

bere a amanehunu fi akyirikyiri reba?

Hena nkyɛn na mubeguan akɔpɛ mmoa?

Ɛhefa na mubegyaw mo ahode?

4Ɛrenka mo hwee sɛ mobɛfra nneduafo mu

anaasɛ mobɛtotɔ wɔ atɔfo mu.

Nanso eyinom nyinaa akyi no ne bo nnwoo ɛ,

na ne nsa da so wɔ soro.

Asiria Atemmu A Efi Onyankopɔn

5“Nnome nka Asiriani no, mʼabufuw abaa,

nea okura mʼabufuwhyew pema no!

6Mesoma no akɔ ɔman a wonnim Onyankopɔn so

migya no kwan ma wakɔ nnipa a wɔhyɛ me abufuw so

sɛ wonkogye akorɔnne abran so na wonhuam afowde,

na wontiatia wɔn so sɛ dɔte wɔ mmɔnten so.

7Nanso ɛnyɛ eyi ne nea ɔpɛ sɛ ɔyɛ

ɛnyɛ eyi ne nea ɛwɔ nʼadwene mu;

ne botae ne sɛ ɔbɛsɛe,

sɛ ɔde aman bebree bɛba wɔn awiei.

8Na obisa se, ‘Ahemfo nyinaa nyɛ mʼasahene ana?

9Kalno nyɛɛ sɛ Karkemis ana?

Hamat nte sɛ Arpad

na Samaria nte sɛ Damasko ana?

10Sɛnea migyee ahoni ahenni ahorow abran so,

ahenni a wɔn nsɛsode sen nea ɛwɔ Yerusalem ne Samaria no.

11Merentumi ne Yerusalem ne ne nsɛsode nni,

sɛnea me ne Samaria ne nʼahoni dii no?’ ”

12Sɛ Awurade wie nʼadwuma a etia Bepɔw Sion ne Yerusalem nyinaa a, ɔbɛka se, “Mɛtwe Asiriahene aso wɔ ne komapirim ne nʼani a ɛnsɔ ade no ho. 13Efisɛ ɔka se,

“ ‘Mede mʼahoɔden na ayɛ eyi,

na mifi me nyansa mu, efisɛ mewɔ nimdeɛ.

Mesɛee aman aman ahye,

mefow wɔn ademude;

mebrɛɛ wɔn ahemfo ase te sɛ ɔbran.

14Sɛnea obi teɛ ne nsa hyɛ berebuw mu no,

saa ara nso na mɛteɛ me nsa wɔ amanaman no ahonyade so;

sɛnea wɔtase nkesua a wɔagyaw hɔ no,

saa ara na mɛboaboa amanaman no nyinaa ano;

obiara ammɔ ne ntaban mu,

na wammue nʼano ansu.’ ”

15Abonnua ma ne ho so tra nea ɔtow,

anaasɛ ɔwan hoahoa ne ho kyɛn nea ɔde no yɛ adwuma ana?

Ayɛ te sɛnea abaa tumi dannan nea ɔmaa no so,

anaasɛ poribaa tumi hinhim nea ɔnyɛ dua!

16Afei Awurade, Asafo Awurade,

de ɔyaredɔm bɛbɔ nʼakofo ahoɔdenfo no;

ne kɛseyɛ mu wobefita ogya mu ama adɛw

te sɛ gyaframa.

17Israel Hann no bɛdan ogya.

Wɔn Kronkronni no bɛyɛ ogya a ɛdɛw;

ɔde da koro bɛhyew na wasɛe

ne nsɔe ne nnɛnkyɛnse.

18Ne kwae ne nʼasasebere anuonyam no,

ɛbɛsɛe pasapasa

te sɛ ɔyarefo a ɔrefɔn.

19Nnua a ɛbɛka wɔ ne kwae mu bɛyɛ kakraa bi

a abofra betumi akyerɛ ne dodow.

Israel Nkaefo

20Da no, Israel nkae,

Yakob fifo a wɔbɛka no,

remfa wɔn ho nto no so bio

nea ɔbɔɔ wɔn hwee fam no;

na mmom wɔde wɔn ho bɛto Awurade so nokware mu,

Israel Kronkronni no.

21Nkae bi bɛsan aba, Yakob nkae bi

bɛsan aba Otumfo Onyankopɔn no nkyɛn.

22Israel, ɛwɔ mu sɛ wo nkurɔfo dɔɔso sɛ mpoano nwea de,

nanso nkae bi pɛ na wɔbɛsan.

Wɔahyɛ ɔsɛe ho mmara dennen

a ebebunkam so na ɛteɛ.

23Awurade, Asafo Awurade de ɔsɛe

a wɔahyɛ ho mmara ketee na ɛbɛba asase no so nyinaa.

24Enti sɛɛ na Awurade, Asafo Awurade se,

“Me nkurɔfo a mote Sion,

munnsuro Asiriafo no,

wɔn a wɔde mmaa hwe mo

na wɔma kontibaa so tia mo, sɛnea Misraim yɛe no.

25Ɛrenkyɛ koraa mʼabufuw a etia mo no ano bedwo

na mʼanibere bɛkɔ wɔn sɛe so.”

26Asafo Awurade de mpire bɛhwe wɔn,

sɛnea ɔbɔɔ Midian hwee fam wɔ Oreb Ɔbotan ho no;

na ɔbɛteɛ ne pema wɔ nsu no so,

sɛnea ɔyɛɛ wɔ Misraim no.

27Da no wobeyi wɔn adesoa no afi wɔn mmati so

wɔn konnua afi wo kɔn mu;

wobubu konnua no

efisɛ woayɛ ɔbran yiye.

28Wɔhyɛn Ayat;

wɔfa Migron;

na wɔkora wɔn nneɛma wɔ Mikmas.

29Wɔfaa ɔtempɔn no so, na wɔka se,

“Yɛbɛwɛn wɔ Geba anadwo yi.”

Rama ho popo;

Saulo kurow Gibea nso guan.

30Teɛ mu, Galim Babea!

Tie, Laisa!

Anatot Mmɔborɔni!

31Madmena reguan;

Gebimfo kɔtetɛw.

32Nnɛ ara wobegyina wɔ Nob;

wobehim wɔn nsa

wɔ Ɔbabea Sion bepɔw no so,

wɔ Yerusalem koko no so.

33Hwɛ, Awurade, Asafo Awurade no,

ɔde tumi kɛse betwitwa dua mman no.

Wobebubu nnua atenten no agu fam

nea ɛwowaree no bɛba fam.

34Ɔde abonnua betwitwa kwaedɔtɔ agu fam

Lebanon bɛhwe ase wɔ Ɔkɛse no anim.