Jerusalém, uma videira selvagem
1Então veio até mim esta mensagem do Senhor: 2“Homem mortal, para que servem videiras selvagens? Serão úteis como árvores? Serão mais valiosas do que qualquer outro ramo das árvores dos bosques? 3Não, porque a madeira de videira não serve sequer para fazer estacas ou cabides! 4Tudo aquilo para que serve é arder, e mesmo para isso não é grande coisa! 5Portanto, é inútil, tanto antes como depois de ser queimada!
6Ora o que eu pretendo dizer com isto é o seguinte, diz o Senhor Deus: O povo de Jerusalém é como as videiras selvagens, sem utilidade nenhuma antes de ser queimado e também depois de arder! 7Eu estarei atento contra eles, para garantir que se escaparem dum fogo venham a cair noutro, e logo saberão que eu sou o Senhor. 8Arruinarei a terra, pois prestam culto a ídolos, diz o Senhor Deus!”
Ang Jerusalem Pareho sang Sanga sang Ubas nga Wala sing Pulos
1Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, mas maayo bala ang sanga sang ubas sang sa sanga sang iban nga mga kahoy? 3Puwede bala mahimo ang iya sanga nga bisan ano? Mahimo bala ini nga salab-itan? 4Siyempre indi! Puwede lang ini nga igatong; pero bisan pa gani madali lang ini maupos. 5Gani wala ini sing pulos sa wala pa masunog kag labi na kon nasunog na!
6“Karon, ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga ang mga pumuluyo sang Jerusalem pareho sang ubas nga nagatubo upod sa mga kahoy sa kagulangan. Tungod nga wala sila sing pulos, sunugon ko sila. 7Huo, silutan ko gid sila, kag bisan makapalagyo sila sa isa ka kalayo, lamunon gihapon sila sang lain nga kalayo. Dayon mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo. 8Himuon ko nga mamingaw nga lugar ang ila nasyon tungod kay nagluib sila sa akon. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
