Deuteronómio 10 – OL & NUB

O Livro

Deuteronómio 10:1-22

Novas tábuas da Lei

(Êx 34.1-9)

1Nessa altura, o Senhor disse-me para talhar duas novas placas de pedra semelhantes às primeiras e para fazer uma arca de madeira, e para voltar depois para junto dele na montanha, 2porque haveria de tornar a escrever nessas placas os mesmos mandamentos que estavam nas outras que eu quebrara. E depois teria de colocá-las na arca.

3Fiz então a arca com madeira de acácia e talhei as duas placas de pedra como as primeiras, levando-as até ao cimo da montanha junto de Deus. 4Ele escreveu nelas os dez mandamentos e tornou a dar-mas. Nelas estavam inscritas as mesmas leis que vos tinha dado do meio do fogo que rodeava a montanha, enquanto olhavam cá de baixo. 5Desci pois, coloquei-as na arca que fizera, e onde estão até hoje, tal como o Senhor ordenara.

6O povo de Israel deslocou-se, depois disto, de Berote-Bene-Jaacá até Mosera, onde Aarão morreu e foi enterrado. O seu filho Eleazar sucedeu-lhe no exercício das funções de sacerdote. 7Depois foram até Gudgoda e daí a Jotbatá, terra percorrida por vários cursos de água. 8Foi lá que o Senhor mandou separar a tribo de Levi e consagrá-la ao transporte da arca da aliança do Senhor, e a manter-se perante o Senhor, fazendo o serviço de Deus e louvando o seu nome, como acontece atualmente. 9É por isso que a tribo de Levi não tem nenhum quinhão na terra prometida, como têm as tribos dos seus irmãos; porque como o Senhor, vosso Deus, lhes tinha dito, ele próprio é o quinhão que lhes compete.

10Tal como disse antes, eu tinha permanecido no monte perante o Senhor durante quarenta dias e quarenta noites, da segunda vez, como acontecera da primeira, e o Senhor ouviu de novo o meu clamor e não vos destruiu. 11Contudo, disse-me: “Levanta-te e leva o povo para a terra que prometi aos seus antepassados. É tempo de tomar posse dela.”

Temer e obedecer ao Senhor

12-13Agora, Israel, que é que o Senhor, vosso Deus, requer da vossa parte senão que temam ao Senhor, vosso Deus, e que obedeçam, para vosso próprio bem, aos mandamentos que hoje vos dou, e que o amem e que o adorem com todo o vosso coração e com toda a vossa alma?

14Eis que tanto a Terra e tudo o que nela existe, como os altos céus pertencem ao Senhor, vosso Deus. 15Apesar disso o Senhor teve alegria nos vossos antepassados e amou-os de tal maneira que vos escolheu de entre todos os povos, como é agora evidente. 16Por isso, circuncidem os vossos corações pecadores10.16 A ideia aqui presente é de que este sinal da aliança fique gravado nos corações, lembrando que embora a circuncisão fosse sinal da aliança, teria também de acontecer no coração. e abandonem o vosso endurecimento. 17Pois o Senhor, o vosso Deus, é Deus de deuses e Senhor de senhores. É o grande e poderoso Deus, o Deus tremendo de perfeita imparcialidade que nunca se deixaria ganhar com presentes. 18É ele quem faz justiça aos órfãos e às viúvas. O seu amor dirige-se também aos estrangeiros e dá-lhes pão e com que se vestir. 19Por isso, também devem amar os que são estranhos a Israel, pois foi o que vocês foram no Egito. 20Devem temer o Senhor, vosso Deus, adorá-lo, apegar-se a ele e servi-lo, e só em seu nome fazer qualquer voto na vossa vida. 21É ele a única razão dos vossos louvores. É ele o vosso Deus, aquele que realizou os poderosos milagres que viram. 22Quando os vossos antepassados desceram para o Egito eram apenas 70 pessoas, mas agora o Senhor, vosso Deus, tornou-vos tão numerosos como as estrelas do céu!

Swedish Contemporary Bible

5 Moseboken 10:1-22

Två nya stentavlor

(2 Mos 34:1-9)

1Då sa Herren till mig att hugga ut två nya stentavlor likadana som de förra och att sedan vända tillbaka till honom på berget. Jag skulle också tillverka en ark av trä. 2På de nya tavlorna skulle han skriva ner samma budord som på de tavlor jag slagit sönder och sedan skulle jag lägga dem i arken. 3Jag gjorde därför en ark av akacieträ och högg ut två stentavlor likadana som de förra och tog med mig tavlorna upp på berget. 4Herren skrev på nytt ner de tio budorden på tavlorna, samma budord som han gett er inifrån elden då ni samlades vid berget. Han överlämnade sedan tavlorna till mig 5och jag kom ner från berget igen och lade dem i arken som jag hade gjort, alldeles som Herren har befallt och där finns de nu.

6Israels folk vandrade sedan från Beerot Bene-Jaakan till Mosera. Där dog Aron och begravdes. Hans son Elasar blev präst efter honom.

7Sedan drog de vidare till Gudgoda och därifrån till Jotvata, ett område med många bäckar. 8Det var vid den tiden Herren avskilde Levi stam att bära Herrens förbundsark och att stå framför Herren och tjäna honom och uttala välsignelser i hans namn, precis som de gör än idag. 9Det är därför som Levi stam inte har fått någon egendom eller eget markområde som de andra stammarna. Herren, din Gud, är deras egendom, precis som han har lovat dem.

10Jag stannade alltså på berget inför Herren i fyrtio dagar och fyrtio nätter på samma sätt som jag hade gjort första gången och Herren lyssnade på nytt till min vädjan, för han ville inte att ni skulle förintas. 11Herren sa till mig: ”Gå! Led folket till det land som jag med ed har lovat deras förfäder så att de kan ta det i besittning!”

Glöm inte att lyda Gud

12Och nu Israel, vad kräver Herren, din Gud, av dig mer än att du fruktar Herren, din Gud, så att du alltid vandrar hans vägar att du älskar och tjänar honom av hela ditt hjärta och av hela din själ 13och att du följer alla de lagar och föreskrifter som jag ger dig idag, allt för ditt eget bästa? 14Både himlen och jorden och allt som finns på den tillhör Herren, din Gud. 15Ändå var det just dina förfäder han fäste sig vid i kärlek. Han utvalde er, deras barn, före alla andra folk och detta gäller än idag. 16Skär därför bort era hjärtans förhud10:16 Att älska Gud och att lyda honom var det viktigaste. Det räckte inte med den yttre omskärelsen (se not till 1 Mos 17:10). Denna gällde dessutom bara männen. och var inte så motspänstiga!

17Herren, er Gud, är gudarnas Gud och herrarnas Herre. Han är den store och mäktige Guden, den fruktansvärde Guden, som inte har anseende till person och inte tar mutor. 18Han ger rätt åt den faderlöse och änkan. Han älskar främlingen och ger honom mat och kläder. 19Därför ska också ni älska främlingar, ni har ju själva varit främlingar i Egypten. 20Du ska frukta Herren, din Gud, tjäna honom, hålla fast vid honom och svära vid hans namn. 21Han är din stolthet och han är din Gud, han som har gjort så stora och underbara ting inför dina ögon. 22När dina förfäder vandrade ner till Egypten var de bara sjuttio personer, men nu har Herren, din Gud, gjort er lika talrika som stjärnorna på himlen.