Ele
1Cá estou eu no meu jardim, minha querida esposa!
Colhi a minha mirra e as minhas especiarias.
Comi o meu favo com o mel.
Bebi o meu vinho e o meu leite.
As filhas de Jerusalém:
Oh! Querido e amado, come e bebe!
Sim, bebe abundantemente!
Ela
2Uma noite, estava eu a dormir,
o meu coração acordou, num sonho.
É que ouvi a voz do meu amor,
que estava a bater à porta do meu quarto:
“Abre, minha querida, minha amada!
Minha pomba sem defeito!
Passei a noite toda fora
e estou coberto de orvalho.”
3Mas eu respondi-lhe:
“Já me despi, iria vestir-me de novo?
Já lavei os pés, iria tornar a sujá-los?”
4O meu amor tentou abrir, ele próprio, o fecho da porta
e as minhas entranhas estremeceram por amor dele.
5Saltei, por fim, da cama para lhe abrir.
As minhas mãos destilavam mirra,
quando puxei a fechadura da porta.
6Abri, então, ao meu amado,
mas ele já se tinha ido embora.
O meu coração parou de bater.
Busquei-o por toda a parte, sem o encontrar.
Chamei por ele, mas não obtive resposta.
7Os guardas, que faziam a ronda na cidade,
viram-me e espancaram-me, deixando-me ferida;
a sentinela da muralha rasgou-me o manto.
8Conjuro-vos, ó filhas de Jerusalém,
que se encontrarem o meu amor
lhe digam que estou doente de amor.
As filhas de Jerusalém:
9Ó mulher de rara beleza,
que tem o teu amado mais do que qualquer outro,
para que nos peças tal coisa?
Ela
10O meu querido tem uma pele de cor saudável;
é elegante e melhor do que dez mil outros mais!
11A sua cabeça é como ouro puríssimo;
tem os cabelos ondulados e pretos retintos.
12Os seus olhos são duas pombas,
junto a uma corrente de águas límpidas e calmas.
13As suas faces são um canteiro de especiarias;
os seus lábios, perfumados,
são como lírios que gotejassem mirra!
14Os seus braços parecem argolas de ouro engastadas de topázios;
o seu corpo é como esplêndido marfim,
escrustado de safiras.
15As sua pernas, é como se fossem pilares de mármore,
assentes em bases de ouro puro,
parecem-se com os maravilhosos cedros do Líbano;
não têm rival!
16O seu falar é doce!
Sim, é todo desejável!
Tal é o meu amado, o meu amigo,
ó filhas de Jerusalém!
Lalaki
1Nagsulod ako sa akon katamnan, sa palangga ko nga nobya. Gintipon ko ang akon mira kag mga pahamot. Nagkaon ako sang akon dugos kag nag-inom sang akon bino kag gatas.
Mga Babayi sang Jerusalem
Kamo nga nagahigugmaanay, magkaon kamo kag mag-inom.
Babayi
2Samtang nagakatulog ako nagdamgo ako. Nabatian ko nga nagapanuktok ang akon hinigugma. Nagsiling siya, “Buksi ako, O palangga ko nga matahom gid. Kay basa na ang akon ulo sang tun-og.” 3Pero nagsiling ako, “Nauba ko na ang akon bayo, sul-ubon ko pa bala ini liwat? Nakapanghinaw na ako sang akon tiil, higkuan ko pa bala ini liwat?” 4Ginkuot sang akon hinigugma ang trangka sang puwertahan, kag daw maano ako sa kalipay. 5Nagbangon ako sa pagpasulod sa iya. Kag sang gin-uyatan ko ang pintal sang puwertahan, nagtulo sa akon kamot ang mira. 6Ginbuksan ko ang akon hinigugma, pero wala na siya. Gusto ko gid mabatian ang iya tingog. Gani gintawag ko siya, pero wala siya magsabat. Ginpangita ko siya, pero wala ko siya makita. 7Nakita ako sang mga guwardya samtang nagaronda sila sa siyudad. Ginlampusan nila ako, kag napilasan ako. Ginkuha5:7 Ginkuha: ukon, Gin-gisi. nila ang akon kunop. 8Kamo nga mga babayi sang Jerusalem, magsumpa kamo nga kon makita ninyo ang akon hinigugma sugiri ninyo siya nga nagapalangluya ako tungod sa gugma.
Mga Babayi sang Jerusalem
9O pinakamatahom nga babayi, ano gid bala ang maayo sa imo hinigugma nga ginapasumpa mo gid kami? Mas maayo gid bala siya sang sa iban?
Babayi
10Guwapo kag mapula-pula ang akon hinigugma. Isa lang siya sa mga napulo ka libo. 11Mas bilidhon pa ang iya ulo sang sa bulawan. Kulong-kulongon ang iya buhok kag daw pareho kaitom sa uwak. 12Ang iya mata daw pareho katahom sa mata sang pating nga daw gatas kaputi, nga ara sa higad sang suba. Kag pareho man ini katahom sa malahalon nga mga bato. 13Ang iya guya mahamot pareho sa katamnan nga puno sang mga tanom nga ginahimo nga pahamot. Ang iya mga bibig daw pareho sa mga liryo nga nagailig ang mira. 14Ang iya mga butkon daw kabilya nga bulawan nga may malahalon nga mga bato. Ang iya lawas daw pareho sa ginpahining nga bangkil sang elepante nga nadekorasyunan sang mga bato nga sapiro. 15Ang iya mga paa daw pareho sa mga haligi nga marmol nga nagatindog sa sadsaran nga puro bulawan. Katahom sa iya tan-awon, pareho sa mga kahoy nga sedro sa Lebanon. 16Manami halukan ang iya bibig, kag guwapo gid siya katama. Siya ang akon hinigugma, O mga babayi sang Jerusalem. Siya ang akon amigo.
